«آخرین چشمه آب آشامیدنی در جهان»
کای گوآ کیانگ از سوی یونسکو به عنوان «هنرمند صلح» در سال ۲۰۱۴ برگزیده شده است. «میراث»، آخرین چشمه آب آشامیدنی در جهان از آثار مهم اوست.
یونسکو، کای گوآ کیانگ، هنرمند سرشناس چینی را به عنوان «هنرمند صلح» در سال ۲۰۱۴ برگزید. مهم‌ترین موضوع آثار او ویرانگری انسان است. او برای نشان دادن ویرانگری انسان، بدون آنکه انسان را نشان بدهد از طبیعت بهره می‌گیرد. «میراث» یکی از شناخته‌شده‌ترین چیدمان‌های اوست.
آخرین چشمه در جهان
حیوانات درنده و حیوانات طعمه پیرامون آخرین چشمه در جهان گرد آمده‌اند. آن‌ها در کنار هم از آب این چشمه می‌نوشند. اینجا بهشت نیست. پایان جهان است. منابع آبی در اثر زیاده‌خواهی انسان به پایان رسیده و اکنون حیوانات، صرف‌نظر از خوی و طبیعتشان چارهای ندارند جز آنکه از آب این آخرین چشمه بنوشند.
کای گوآ کیانگ در توضیح چیدمان «میراث» می‌گوید: «همه حیوانات، اعم از درنده یا طعمه وابسته‌اند به آب این تنها چشمه‌ای که باقی مانده است. این چشمه نمایانگر پایان جهان و هستی ماست. این را می‌دانیم که وقتی دنیا به آخر برسد، آب آشامیدنی چندانی وجود نخواهد داشت.»
در چیدمان «میراث» شکل بازسازی‌شده ۹۹ حیوان در ابعاد طبیعی کنار چشمه‌ای گرد آمده‌اند. ۹۹ در فرهنگ چین به معنای «ابدیت» است. در چیدمان «میراث» مثل این است که جهان از وحشت منجمد شده. دیگر نمی‌توان چارهای یافت یا کاری انجام داد.
پیش از انفجار
کای گوآ کیانگ بدون آنکه در آثارش انسان را نشان دهد، با بهره‌گیری از عناصر طبیعی گوشه‌هایی از ویرانگری انسان را به نمایش می‌گذارد. او که به‌تازگی از سوی یونسکو به عنوان هنرمند صلح در سال ۲۰۱۴ برگزیده شده، ۵۶ سال دارد و شیر طلایی چهل و هشتمین بینیال ونیز را هم از آن خود کرده است. آثار او در موزه گوگنهایم در نیویورک به نمایش درآمده و مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک در پکن در سال ۲۰۰۸ را هم طراحی کرده است.
کیانگ در آفرینش آثارش از مکتب فانگ‌شویی در چین (به معنای باد و آب)، طب سنتی چینی، و حتی هنر سوسیالیستی در زمان مائو تأثیر پذیرفته و و نماد‌ها و نشانه‌هایی مانند اژد‌ها، کامپیو‌تر، آتش‌بازی، و باروت را در آثارش به کار می‌گیرد. از این میان، «باروت» در آثار او اهمیت بیشتری دارد.
می‌گوید: «قبل از اینکه فتیله به آخر برسد، یک لحظه مکث وجود دارد. این لحظه چندان طول نمی‌کشد، اما در آن لحظه، پیش از آنکه انفجار اتفاق بیفتد، مثل این است که زمان و مکان متوقف مانده‌اند. من در هنرم به این لحظه توجه دارم.»
لحظه پیش از انفجار برای کای گوآ کیانگ تا آن حد مهم است که بسیاری از آثارش را در حضور تماشاگرانی منفجر می‌کند.
حرکت انتحاری ۹۹ گرگ درنده
کای گوآ کیانگ از سال ۱۹۹۵ تاکنون در نیویورک زندگی می‌کند. او برخلاف «آی وای‌وای» یک هنرمند کاملاً غیر سیاسی است و بیشتر از موضوعات جنجالی روز، به مفاهیم فلسفی نظر دارد.
در چیدمانی به نام «با سر» ۹۹ گرگ درنده مثل موجوداتی طلسم‌شده به سوی یک دیوار شیشه‌ای هجوم می‌آورند و با سر خود را به دیوار می‌زنند. گرگ که حیوانی باهوش و اجتماعی است در این چیدمان به شکل موجودی درنده‌خو اما انتحاری به نمایش گذاشته شده است.
کای گوآ کیانگ می‌گوید گرگ در این چیدمان نمایانگر خوی انسان‌هاست که به گمان او در یک دور باطل گرفتار آمده‌اند و چارهای ندارند جز آنکه با سر خودشان را به دیواری بزنند و نابود شوند.
واهمه نابودی و اندیشه ابدیت از مهم‌ترین درون‌مایه‌های چیدمان‌های کای گوآ کیانگ است. تنه درخت تنومندی بر زمین افتاده. بر برش‌هایی از تنه درخت می‌توان نشست و به آنچه که از طبیعت باقی مانده نگریست و در همان حال چای نوشید. در آثار کیانگ، اندیشه ابدیت، در کنار نابودی طبیعت و مرگ معنا پیدا می‌کند. آرزوی او این است که روزی به ماه سفر کند و نگاتیو اهرام ثلاثه مصر را در کره ماه دفن کند.
برخی از مهم‌ترین چیدمان‌های کای گوآ کیانگ
نظرها
نظری وجود ندارد.