توقف اجرای اثری از عباس نعلبندیان به دلیل «محتوای ضد مذهب»

گروه‌های فشار در  ایران تواستند نمایش‌نامه خوانی «ناگهان هذا حبیب‌الله ...»، بر اساس یکی از آثار عباس نعلبندیان را متوقف کنند.

این اثر نمایشی قرار بود با کارگردانی رضا دادویی در روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه ۶ و ۷ آبان ماه ۱۳۹۳ در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر در تهران نمایشنامه‌خوانی شود.

رضا دادویی خود رییس شورای نظارت و ارزشیابی اداره کل هنرهای نمایشی است.

خبرگزاری فارس، از رسانه‌های نزدیک به سپاه پاسداران در ایران، پیش از اجرای این برنامه هشدار داده بود که آثار نعلبندیان در فهرست آثار ممنوعه قرار دارد و به دلیل محتوای ضدمذهب اکثر آثار او نمی‌تواند منتشر یا اجرا شود.

پس از این اعتراض‌ها، کارگردان این نمایش اعلام کرد نمایشنامه‌ای که قرار بود به روی صحنه برود برداشتی آزاد از متنی بود که توسط عباس نعلبندیان نوشته شده اما به دلیل حساسیت‌های جامعه تصمیم گرفته شد از اجرای آن در زمان فعلی صرف نظر شود. خبرگزاری فارس می‌گوید این کارگردان در تماس با این خبرگزاری از اقدام خود اظهار تاسف کرده است.

در این برنامه نمایشنامه‌خوانی قرار بود بازیگرانی مچون حسین پاکدل، علی سرابی، پریسا مقتدی، هوشنگ هیهاوند، ژاله صامتی، الهه حسینی، سید جواد طاهری و علی امیری ایفای نقش کنند.

عباس نعلبندیان یکی از نمایشنامه نویسان پیشروی ایران بود که در سال ۱۳۶۸ خودکشی کرد.

نعلبندیان در دهه چهل خورشیدی با انتشار نمایشنامه‌ای با نام «پژوهشی ژرف و سترگ در سنگواره‌های قرن بیست و پنجم زمین‌شناسی یا چهاردهم، بیستم فرقی نمی‌کند» توانست نظرها را به سوی خود جلب کند و جوایزی در جشن هنر شیراز نیز به دست آورد.

او در سال ۱۳۴۸ به عنوان مدیر و عضو شورا در کارگاه نمایش مشغول به فعالیت شد. پس از انقلاب و با تعطیلی کارگاه نمایش او مدتی به زندان افتاد و سپس خانه‌نشین و بیکار شد.

نمایشنامه «ناگهان هذا حبیب‌الله مات فی حب‌الله هذا قتیل‌الله مات بسیف‌الله» در سال ۱۳۵۰ نوشته شده است.

ماجرای این نمایشنامه در یک خانه مستاجری می‌گذرد که در آن چند خانواده با هم زندگی می‌کنند. عاشورا است. افراد این خانه از آدم‌های پایین شهری هستند و هر یک به فسادی مشهور و مشغول. آنها نسبت به فریدون، مستاجر جدید خانه مظنون‌اند و گمان می‌کنند که وی ثروت کلانی را در اتاقش پنهان کرده است. در آخر، برای دستیابی به اموال، مقارن با ظهر عاشورا و مصادف با اوج صدای هیئت‌های عزاداری فریدون را زنده به گور می‌کنند.

به گفته خبرگزاری فارس، نویسنده در این نمایش قصد داشته از واژه شهید تقدس‌زدایی کند. مخالفان اجرای این نمایش گفته‌اند «در پایان این نمایشنامه فریدون که انگار حسین زمانه خود و فردی دائم‌الخمر و زن‌باره است به گونه‌ای توسط همسایگان کشته می‌شود که انگار شهید شده و شهید زمانه خودش به حساب می‌آید».