افزایش شاخص «امید به زندگی» در جهان

شاخص «امید به زندگی» در ۱۳ سال گذشته به‌طور میانگین ۵/۸ سال افزایش داشته است. این نتیجه پژوهشی است که در ۱۸۸ کشور جهان صورت گرفته است.

هفته‌نامه پزشکی لنست (The Lancet) چاپ بریتانیا روز پنج‌شنبه ۱۸ دسامبر / ۲۷ آذر نتایج این پژوهش گسترده را منتشر کرد و نوشت «امید به زندگی» از ۶۵/۳ سال در ۱۹۹۰ به ۷۱/۵ سال در ۲۰۱۳ رسیده است.

برپایه این گزارش افزایش شاخص «امید به زندگی» در میان زنان بیشتر از مردان و به میزان ۶/۶ سال در ۱۳ سال گذشته بوده است.

«امید به زندگی» شاخص آماری است که نشان می‌دهد متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است. هر چه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد امید زندگی افزایش می‌یابد و از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و عقب‌ماندگی کشورهاست.

امید به زندگی زنان در بیشتر جوامع چند سال بیشتر از مردان است.

پژوهشگران توضیح داده‌اند که افزایش طول عمر در سال‌های اخیر بسته به عوامل گوناگون در مناطق مختلف جهان است.

کریستوفر ماری، استاد دانشگاه واشنگتن می‌گوید: «پیشرفت در مداوای بسیاری از بیماری‌ها و آسیب‌ها خوب و حتی قابل توجه بوده است، اما ما می‌توانیم و باید باز هم بهتر شویم.»

در کشورهای غنی افزایش طول عمر به‌دلیل کاهش مرگ‌ومیر مربوط به بیماری‌های سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی بوده است.

در کشورهای فقیر این پدیده بر اساس کاهش مرگ‌ومیر در میان نوزادان تازه متولدشده و کودکان، به‌ویژه به‌دلیل کمک‌های بین‌المللی، قابل توضیح است. با این حال در میان کودکان زیر پنج سال کشورهای فقیر، عفونت‌های تنفسی، اسهال و مالاریا از عوامل مرگ زودرس هستند.

هر سال دو میلیون کودک از یک ماهه تا پنج ساله در جهان می‌میرند.

افزایش امید به زندگی در عین حال پیشرفت بیماری‌های خاص مانند سرطان کبد مربوط به هپاتیت C، مصرف داروهای مخدر، اختلالات ریتم قلب یا دیابت را در سایه قرار می‌دهد.

به‌گفته کریستوفر ماری، این پژوهش نشان می‌دهد که برخی از بیماری‌های مزمن مهم مورد غفلت قرار گرفته و در حال افزایش‌اند؛ به‌ویژه مشکلات سلامت در پیوند با مواد مخدر، سیروز کبد، دیابت و نارسایی مزمن کلیه.