جرعه‌ای بزرگ از جام زهر دوم

نظرها

• مستی

  ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۴

  با سلام در حال خواندن متن جنابعالی با یکی از دوستان قدیمی تان هستیم ایشان موافق و بنده به دلایلی مخالف نظرات حضرتعالی هستم. در وقایع اشاره شده پون چرنوبیل لطفا نومک را هم ذکر فرمائید. و در صحبت از نوکیسه های به نظر شما آقا زاده نیز در خواست های مکرری داشته اید مبنی بر اقدام علیه امنیت عمومی که در فتنه رخ د اد ولی در مقالات هیچ اثری از آن هویدا نیست . برنامه لوزان را هم چکونه به حضور ریس انرژی اتمی رسید بهتر است دقیقتر بررسی فرمائید تا نکات مبهم آن را بهتر و بیشتر درک نمائید .

• شریف زاده

  ۲۳ فروردین ۱۳۹۴

  اقای نیکفر در مقاله شان از یکطرف از مذاکرات هسته ای ابراز خوشحالی کرده اند و از  طرف دیگر اظهار تاسف میکنند. دررابطه با این  دوموضعگیری نکات زیر بنظرم میرسد ۱/ خوشحالی اقای نیکفر از نوشیدن جام زهریکه بقول ایشان برای بار دوم و بقول فردی که راجع به مقاله اقای نیکفر اظهار نظر کرده برای بار سوم رژیم نوشیده ولی همچنان زهر بی اثر بوده ،شاید چندان خوشحال کننده نباشد. در حقیقت با این تعبیر بارژیمی روبرو هستیم که به زهر واکسینه شده و خیال رحلت ندارد. این رژیم برای جلوگیری از سرنگونیش در این سی و اندی سال از گردنه هایی گذشته که حتی شیطان را هم متحیر کرده است. شاید بهتر باشد که ازاین ادبیات دیگر استقاده نشود. ۲/ ابراز تاسف اقای نیکفر هم چندان قابل درک نیست. ایشان معتقدند که ً این مردم نبودند که رادیو اکتیو ولایی را مهار کردند ً ْ و ایده الشان اینست که کاش ْ یک جنبش اعتراضی وسیع رژیم را مهار میکردْ . سوال اینست که تنها شیوه مهار رژیم ٍ یک جنبش اعتراض وسیع است؟ این حکم شما که ْ این مردم ایران نبودند که رادیو اکتیو ولایی را مهار کنند بر پایه چه استدلالی است؟ ایا غیر از فشار های مردم ایران و فشارهای بین المللی از نوع جدید ،تحریم به جای بمب و جنگ ،این رژیم را وادار به مذاکره نکرد؟  برخلاف نظر اقای نیکفر فکر میکنم بسیاری از مردم ایران به حد کافی کنجکاو هستند ، و شهامت انرا دارند که بپرسند ، چه بسرشان امده و خواهد امد؟ مصاحبه اقای زیبا کلام گواه این ادعاست. ۱

• اسفند

  ۱۸ فروردین ۱۳۹۴

  میتوان با فرازهائی از نظرات محمد رضا نیکفر موافق یا مخالف بود، اما بسیار مهم است که افرادی چون او در حوزه عمومی حضور فعال وانتقادی داشته باشند و بعنوان وجدان بیدار افکار عمومی مردمی که (بخاطر خط قرمزهای حکومتی) امکان اگاهی، اظهار نظر و ارزیابی از حیاتی ترین مسائل کشور را ندارند؛ مسائل را بازبینی انتقادی و موشکافی کنند و به آنها که در نهایت بازندگان اصلی این تصمیمات سیاسی سرنوشت سازهستند ابعاد گوناگون انرا بنمایانند. روشنفکر عرصه عمومی از بالای سر سیاست مداران و سیاست پردازان که خوب و بد اقدامات سیاسی مشخص حکومت در لحظه را مد نظر دارند، به مردم عمق مسائل را با دیدی انتقادی باز نمائی، و تصمیم گیران اصلی را مسئول و پاسخگوی تصمیمات و اقدامات نابخردانه خود میکنند. آگاه کردن و آموزش مردم و واداشتن آنها به تفکر در مسائل حیاتی کشور کار اصلی روشنفکران عرصه عمومی است، امری که محمد رضا نیکفر در این مطلب، مسئولانه به آن پرداخته است

• شاهد

  ۱۶ فروردین ۱۳۹۴

  هدف جناب نیکفربررسی تفاهم نامه لوزان نیست بلکه بدرستی می کوشد نگرشی تاریخی –اجتماعی در بررسی جامعه ایران ارائه دهند که قابل تقدیر است اما مقاله ایشان پرسش های چندی را ایجاد می کند که نیازمند بررسی بیشتری است الف : در اواخر حکومت محمد رضا شاه پهلوی دو دعوت ناسیونالیستی مطرح بود شاه با اتکا به باستانگرایی و بشارت دروازه های تمدن بزرگ و ایت الله خمینی بشارت به بازگشت به اسلام شیعی که قصد داشت دعوت شوندگان را "ادم کند " . پرسش این است چرا شاه باخت و ایت الله پیروز شد .ظاهرا در ورای ناسونالیسم ما با جنبش "هویت گرایی" روبرو هستیم که نتیجه فروریزی بنیان های سنت و حضور مدرنیسم است . ماکس وبر در قرن نوزده و بسیاری دیگر از جمله هانا ارنت در توتالیتاریسم انرا بررسی می کند . ب: دعوت مردم به " درک " موقعیت خویش از باور به حضور سیاستی اگاهانه در مردم پس از انقلاب اسلامی حکایت دارد .هرچند بررسی وقایع تاریخی پس از انقلاب نشان از شکل گیری جنبشی "شبه توتالیتر" دارد که از لایه های عمیقتر تاریخی اجتماعی روانی ناشی می شود و تکانه های ان جنیش همچنان ادامه دارد . "ادراک سیاسی " که لازمه ان شکل گیری" انسان" ازاد و رها است هنوز نیازمند کوشش های کنشگران در گذر زمان و امکا نات رو به اینده است . ج: پس از اینکه جنبش توتالیتر در موقعیت حکومت قرار می گیرد خود را در موقعیتی متضاد و متناقض می یابد از یکسو باید بتواند مدام "هواداران " را به حرکت اورد واز تبدیل شدن به حکومتی مستقر که شکلی از دیکتاتوری ارتجاعی است جلوگیری کند واز سوی دیگر باید به حکومتی مستقر ایجاد کند و به نیازهای حکومت شونده ها پاسخ دهد. درجمهوری اسلامی این دو شیوه رهبری جنیش و حکومت مستقر به دوگانگی واقعی بدل شده است . تفاهم نامه لوزان که دست پخت" دولت" مستقر است و امید حکومت شوندگان به در اویختن به دستگاه دولت ناشی از این دوگانگی است . تعویق " سیاست " در ایران پس از انقلاب نیز اساسا موثر از این دوگانگی بوده است .

• امینی

  ۱۵ فروردین ۱۳۹۴

  از یک نوشته قدیمی محمدرضا نیکفر در مورد "انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست"، برای اینکه بدانید او همواره این نظر را داشته است: «اتم ایران امروز، آن چیزی نیست که از کتاب‌های درسی می‌شناسیم، به صورت شکل ملوسی مرکب از یک هسته و چند توپ کوچک گرد آن. اتم، ناموس رژیم است. اتم، مظهر موتاسیون فسادانگیز ناسیونالیسم ایرانی به عظمت‌طلبی‌ای است که جنبش اسلامی پدیداری از آن است. اتم، اسم رمز یک همتافته‌ی ایدئولوژیک-نظامی-اقتصادی است. جمهوری اسلامی در منطقه مسابقه‌ی اتمی راه انداخته است. کشور‌ها را به هم مظنون کرده است. فتنه‌ی اتمی، ادامه‌ی فتنه‌ی دینی است و ممکن است به پایان همه چیز منجر شود. اتم یعنی قاچاق تکنولوژی، یعنی زدوبندهای بین‌المللی‌ای که بخش بزرگی از سرمایه‌ی کشور را به هدر می‌دهند. اتم یعنی انزوای جهانی، در همان حال امتیازدهی به این و آن و معامله‌های خفت‌آور. اتم، یعنی منطقه را متشنج کردن، ساختار استبدادپرور منطقه را مستحکم‌تر کردن، بهانه دادن برای تعویق حل مشکل‌های بنیادی آن. اتم یعنی حماقت، یعنی تداوم ناآگاهی از علل عقب‌ماندگی. اتمی یعنی عوامفریبی. دانش اتمی یعنی جهل مرکب بی‌دانشی و بی‌مسئولیتی. تکنولوژی اتمی، تکنولوژی‌ای است که هر مستبد کودن ولی پولداری می‌تواند آن را در بازارهای جهانی خریداری کند. اتم، یعنی غفلت از نیازهای واقعی جامعه. اتم یعنی ناتوانی در بنای پل و جاده‌ای ایمن، اما توانایی در ساختن بمبی که هر لحظه احتمال دارد بترکد و آن پل‌ها و جاده‌ها را هم با خاک یکسان کند. اتم، یعنی تکنسین مزدور بی‌سواد بی‌فرهنگ بی‌اخلاق. اتم، یعنی بی‌فرهنگی، اتم یعنی سرنوشت مملکت را به مشتی جانی سپردن. کسی که از شعر خوب، از موسیقی خوب، از خنده‌ی کودکان و از زیبایی انسان‌ها و طبیعت لذت برد، کسی که اندکی تاریخ بداند، تکنسین اتمی نمی‌شود. اختصاص سرمایه‌ی مملکت به تکنولوژی اتمی و این فوت و فن را از سر نادانی مظهر دانش پنداشتن، یعنی غفلت از تکنولوژی پیشاهنگ در جهان که فناوری دستیابی به انرژی‌های بدیل انرژی اتمی و انرژی فسیلی یعنی انرژی‌های پاکیزه و بی‌خطر آب و باد و آفتاب است. اتم یعنی دانشگاه خفقان گرفته؛ یعنی استادانی که دم برنمی‌آورند وقتی می‌شنوند که رئیس‌جمهور دکتر-مهندسشان مدعی غنی‌سازی اورانیوم در آشپرخانه می‌شود. اتم، یعنی دانشگاهی که شهامت ندارد در مورد خطرناک بودن و غیراقتصادی بودن نیروگاه اتمی و غنی‌سازی و بقیه‌ی قضایا کلاس و سمینار بگذارد. اتم، یعنی اینکه استاد فیزیک اتمی هم بایستی خفقان بگیرد و بگذارد نخاله‌ای چون احمدی‌نژاد درباب معجزات امامزاده‌ی اتمی سخنرانی‌های اتم‌گداز کند. اتم یعنی رژیم غنی‌سازی، یعنی رژیمی که اصطلاح غنی‌سازی را به واژه‌ای متبرک تبدیل کرده و آن را در همه جا به کار می‌برد، از "غنی‌سازی اورانیوم" گرفته تا "غنی‌سازی اوقات فراغت جوانان". اتم یعنی این تمامیت‌خواهی، اتم یعنی رژیمی تمامیت‌خواه. اتم یعنی مردم را در جهل نگاه داشتن تا ندانند چه فاجعه‌هایی محیط زیست و کلیت هستی آنان را تهدید می‌کنند. اتم، بی‌‌خبری از آلودگی‌های زیست‌محیطی است، اتم جهالت در مورد آلودگی خفه‌کننده‌ی هوای شهرهای بزرگ ایران است. کسی که به این آلودگی‌ها حساس باشد، به اتم نیز حساس است. رژیمی که اتم را بی‌خطر جلوه می‌دهد، دشمن محیط زیست است. اتم یعنی قدرت، اتم یعنی قدرت‌مند بودن نظامیان و قدرتمندتر شدن آنان. اتم یعنی عریض و طویل شدن دستگاه سرکوب. اتم یعنی توهم، یعنی فوبیای ژرف بی‌پایان. اتم یعنی بیماری روانی رهبران. اتم یعنی توسری و خشونت، یعنی دیدن دشمن در همه جا. اتم یعنی در موی آشکار زنان هم توطئه دیدن. اتم تصور از آن به عنوان تضمین‌کننده‌ی بقای رژیم است. اتم، توهم برتری است، رويای برتر شدن است، عقده‌ی یک پوتنس دایمی است. اتم جمع بدترین خصایص مردانه است. اتم یعنی سانسور. اتم تابلوی حوزه‌ای است که مردم حق اظهار نظر درباره‌ی آن را ندارند. اتم یکی از مقدس‌هاست، رکنی از الهیات سیاسی است. فلسفه‌ی سیاسی دینی به اتم ختم می‌شود. از دولتیان نیز کسی مجاز نیست درباره‌ی آن نظر دهد، مگر به تأیید و ستایش. هیچ کس حق مخالفت ندارد. اتم، یعنی وزارت خارجه‌ی بی‌اختیار، یعنی کابینه‌ی تشریفاتی، یعنی بودجه‌ی دولتی مخفی. اتم عنوان دیگر ولایت فقیه است. ولایت فقیه عمود خیمه‌ی نظام است و اتم عمود خیمه‌ی ولایت فقیه. کسی که برنامه‌ی اتمی رژیم را بپذیرد، باید به بقیه‌ی قضایا تن دهد. اتم ، یعنی صغارت در برابر ولایت، یعنی زبان‌بستگی، یعنی جبن و بندگی. اتم، با این توصیف‌ها با حقوق بشر نمی‌خواند، با فرهنگ نمی‌خواند، با عدالت و پیشرفت نمی‌خواند. همه‌ی ادعاها در مورد مردم‌دوستی و عدالت و فرهنگ پوچ و یاوه می‌شوند، اگر ادعاکننده به رژیم اتمی متعهد باشد.» ۱۰ خرداد ۱۳۸۸ از محمدرضا نیکفر http://zamaaneh.com/nikfar/2009/06/post_118.html

• مجید

  ۱۵ فروردین ۱۳۹۴

  با سلام نویسنده محترم مطالب درستی را بیان کردند ولی آنچه اغلب ما بدان توجه لازم نداریم عدم وجود خط کشی دقیق برای جداسازی عاملان حکومت و مردم هستند. در واقع حکومت بر ساخته همین مردمی امثال من و شما هستند که بر پایه منافع فردی یا جهل و ناآگاهی در زمره حاکمان وارد می شوند. از کارمند اداره ای که زیرمیزی می گیرد، از مدیری که اختلاس می کند، از دانشجویی که پایان نامه جعل می کند، از پزشکی که جراحی بیمورد تجویز می کند، از بساز و بفروشی که از شورای شهر سردمر می آورد تا راحت تر مجوز ساخت و ساز کلان بگیرد ، از ورزشکار ملی بیسوادی که به مجلس و شورای شهر می رود تا آینده مالی خود تضمین کند، از بدنه سپاه و بسیج و ارتش و ... همه همین حکومت و دولت و ملت را تشکیل می دهیم. اینکه مردمی که هشتاد درصد آنها بیسواد و کمسواد هستند بخواهند بمعادلات پیچیده سیاسی حاکمان را درک کنند و سره را از ناسره تشخیص دهند انتظار بیجایی است که اگر اینگونه بود آخوندهای منبری توانایی تحریک احساسات آنها را نداشتد تا تا سوار بر موج این احساسات به خواسته های خود برسند. متاسفانه نردمی که واجدالشرایط این باشند که در زمره مخالفان دانا و عملگرای حکومت قرار گیرند بخش بسیار کوچکی از جمعیت ایران را تشکیل می دهند که سرکوب آنان به سادگی امکانپذیر است. حکومت آخوندی نرز مشتریکی بین دولت و ملت ندارد و دایما در حال جذب و دفع است . لذا سرمایه اجتماعی مخالفن عملگرا در ایران به شدت بی بضاعت است. بر این اساس بسیار منطقی است که سرنوشت این دولت-ملت کسانی خارج جغرافیای آن تعیین کنند چرا که خود توانایی ندارد منافع خود را تشخیص دهد، از منافع فردی عبور کند و آینده فرزندان خود را تضمین کند،

• علی

  ۱۵ فروردین ۱۳۹۴

  گذشته از محتوای مقاله که بسیار مفید بود،مقاله لحن ادبی داشت،فک می کنم مقاله ای که هدفش تحلیل سیاسیِ،بهتر لحن علمی و ساده داشته با شه تا لحن ادبی،البته نویسنده استاد و صاحب نظر هستند،این مورد به نظر بنده امد.

• بهنام

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  با تشکر از جناب نیکفر به خاطر مقاله مفید و جالب توجه شان . حقیقت این است که قربانیان اصلی مانند همیشه مردم مظلوم ایران هستند که تمامی فشارها و تبعیضها و فقر و بدبختی را تحمل کرده و همچنان با فلاکت روزگار میگذرانند . نوشیدن جام زهر که اسم آن را نرمش قهرمانانه گذاشتند بر ولی امر دزدان جهان مبارک باد . اما عوارض و آثار این شکست مفتضحانه به زودی دامنگیر ملایان نیز میگردد و به هیچوجه نمیتوانند شکست خور را توجیه نمایند .

• معين

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  تا ابله در جهان است مفلص در نميماند هزينه هر ناداني حكومتها را مردم فلك زده بايد پرداخت نمايند

• جواد

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  عالی

• شهناز

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  جناب نیکفر شما از کجا جزئیات قرارداد را میدانید که ادعا میکنید چه کسی واداده چه کسی برده چه کلاهی سر چه کسی رفته. ای کاش همه از جمله آنها که خود را اپوزیسیون می نامند و سردبیران سایتها و همه بقیه میتوانستند جام زهر سر کسیده و تابو های نشکسته را بشکسته و با سر عقل آمدن، جهان را نگذارند زشت تر از آنچه هست بشود

• علی کبیری

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  متن اصلی توافقنامه به انگلیسی را مرورکردم. مفاد آن با آنچه که خبرگزاری مهر و ایسنا به فارسی برای هموطنانی که دسترسی به آن برایشان ممکن نیست یا به زبان انگلیسی تسلط ندارند، کاملاً متفاوت است. عنوان مواقتنامه : Parameters for a Joint Comprehensive Plan of Action regarding the Islamic Republic of Iran’s Nuclear Program چند نکتۀ مهم آن بقرارزیرند: 1- ایران موافقت کرده است که تعداد سانتریفیوژها را به کمتر از یک سوم کاهش دهد. (تعداد فعلی سانتریفیوژها درحال حاضر بالغ بر 19000 است که طبق این توافق به 6140 دستگاه که فقط 5060 دستگاه برای غنی سازی وآن هم با درجۀ خلوص 3.67 درصد به مدت ده سال تقلیل یافته ونوع آنها هم IR-1 نسل اول است که همان سانتریفیوژهای ازرده خارج شده با سرعت کم میباشند که جمهوری اسلامی دربیشتراز 20 سال قبل استفاده میکرد.) 2- ایران موافقت کرده است که در 15 سال آینده از غنی سازی بیشتر از 3.67 خودداری خواهدکرد. (این تسلیم بدون قید وشرط ایران درمقابل همسایگان آنست که اگر حتی آنها اقدام به بلندپروازیهای اتمی دست زدند، ایران طبق این موافقتنامه حق اقدام متقابل را ازخود سلب کرده است.) 3- ایران موافقت کرده است تا مقدار اورانیوم موجود را که بالغ بر 10000 کیلوگرم است، به 300 کیلوگرم با خلوص 3.67 درصدکاهش دهد. (تصور کنید که چقدر سرمایه برای دستیابی به 10000 کیلو اورانیوم در مدت 20 سال گذشته صرف شده است که باید دور ریخته شود.) 4- کلیۀ سانتریفیوژهای پیشرفته تر از IR-1 به انبارهائی زیر نظارت آژانس بین المللی اتمی منتقل خواهندشد. 5- ایرا ن به مدت 15 سال حق غنی سازی در سایت فردو رانداشته و دوسوم سانتریفیوژها و زیر ساختهای آن از بین برده میشوند. 6- غنی سازی به مدت 10 سال فقط درنطنز با استفاده از سانتریفیوژهای نسل اول IR-1 به تعداد 5060 دستگاه وبا غلظت 3.67 درصد انجام خواهد شد. 7- 1000 دستگاه سانتریفیوژهای نوع IR-2M درنطنز و IR-2 و IR-4 و IR-5 و IR-6 و IR-8 به مدت 10 سال به انبارهای زیر نظارت آژانس اتمی منتقل شده و ایران حق استفاده ازآنها رانخواهد داشت. 8- آژانس به کلیۀ سایتهای اتمی ایران به مدت 25 سال دسترسی خواهدداشت. 9- ایران به مدت 20 سال برنامۀ سانتریفیوژسازی را تعطیل خواهدکرد. 10- کلیۀ زیرساختهای غنی سازی اورانیوم در نطنز و بردو برچیده خواهند شد. 11- ایران موافقت کرده است اطلاعات مکفی درمورد تسلیحات مورد سوء ظن خود را به اطلاع آژانس برساند. 12- تجهیزات اصلی رآکتور اتمی اراک معدوم شده وبجای آن باکمک متخصصین 1+5 رآکتور مناسبی طرح ونصب خواهد شد. 13- کلیۀ زباله های اتمی به خارج ازایران حمل خواهند شد. 14- ایران حق ندارد بیشتراز مقدار مورد نیاز رآکتور آیندۀ اراک، اب سنگین ذخیره کند. 15- در 15 سال آینده، ایران حق ساخت رآکتور آب سنگین راندارد. 16- درصورت پیروی ایران از مفاد موافقتنامه با 1+5 ، به تدریج تحریمها برداشته خواهند شد. معهذا درصورت عدم پیروی ایران از مفاد فوق، تحریمها دوباره برقرارخواهند شد. حال توجه کنید که پس از بیش از بیست سال عملیات مخفی، توسل به بازار سیاه برای تهیۀ تجهیزات و ساخت تأسیسات و تحمیل میلیاردها دلار سرمایه های ملت وکشور، اکنون کارجمهوری اسلامی به جائی رسیده است که باید به نقطۀ اولیه که همان 20 سال پیش است برگردد. بهتراست این موافقتنامه را با قرارداد ترکمانچای مقایسه کرده و آنرا "ترکمانچای اتمی" بنامیم. به این میگویند "خیانت به منافع مردم وکشور." تاکی این حکومت جهل وجنون وخیانت میخواهد مردم را درناآگاهی نگهداشته و سرمایه های ملی را به باد دهد؟

• همايون

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  ممكنه بفرماييد شما كه مردم رو به طغيان عليه حكومت دعوت مي كنيد، كجا زندگي مي كنيد؟ همه ديدند كه هزينه اعتراض به اين حكومت خيلي بيشتر از انقلاب عليه شاه است. مردم نسل تا نسل دارند زندگي روزمره شون رو از دست مي دن. حالا كه دلخوشي ايجاد شده، عده اي شروع به دميدن در شيپورهاي نااميدي و منفي بافي خودشون مي كنند. فقط نكته جالب اينه كه به اسم و رسم مخالفان اين صلح كه نگاه كنيم، باورمون نخواهد شد كه از چه طيف ها و عقيده هايي زير علم مخالفت با صلح جمع شده و سينه مي زنند. نان اين ها از جنگ است و خون. اگر صلح باشد اينها محو خواهند شد.

• احمد

  ۱۴ فروردین ۱۳۹۴

  بدون شک هموطن خوب ما جناب نیکفر مثل همیشه واقعیاتی را که بسیاری نمی فهمند و یا مثل اصلاح طلبان خود را به نفهمی مصلحتی زده اند بیان کرده اند .اما به ایشان یاداوری می کنم که این جام زهر سوم است..خمینی با قبول بیانیه الچزبره و پذیرش همه مطالبات امریگا و آزاد کردن گروگانهای امریکایی وپیش کش کردن ۴۰ ملیارد رلار به شیطان بزرگ جام زهر اول را سر کشیده بود ،اما چون لوچ های ایران (توده ای ها -فدائیان خلق و....)مست که شیفته ان (ضد امپریالیست نستوه) بودند جام زهر را در دست امامشان ندیدند...-جناب نیکفر این جام زهر سوم بود ..