گونتر گراس دفتری از خاطرات خود را به جای گذاشته است

مدیر موزه شهر لوبک آلمان می‌گوید از گونتر گراس، نویسنده فقید آلمانی دفتر خاطراتی به‌ جای مانده که قرار است منتشر شود.

به‌گزارش خبرگزاری آلمان، یورگ ـ فیلیپ تومسا، مدیر خانه گونتر گراس در لوبک آلمان و مدیر موزه این شهر در مورد آن‌چه از این نویسنده فقید آلمانی به جا مانده گفت: «هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که باید منتظرشان ماند.»

به‌گفته یورگ ـ فیلیپ تومسا تا همین اواخر گراس خاطرات خود را که در حدود سال ۱۹۹۵ آن‌ها را نوشته بود به منشی خود دیکته می‌کرد. در آن زمان گراس از برلین به لوبک نقل مکان کرده بود.

او با بیان این‌که گراس می‌خواست این خاطرات را منتشر کند، افزود: «وارثان گراس باید تصمیم بگیرند که آیا می‌خواهند همه خاطرات را منتشر کنند یا خیر.»

گونتر گراس، برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۹، بامداد روز دوشنبه  ۱۳ آوریل / ۲۴ فروردین در سن ۸۷ سالگی در گذشت.

گراس تا سال ۲۰۰۶ بخشی از گذشته خود را که به عضویت او در شاخه مسلح حزب نازی موسوم به اس‌اس می‌شد از افکار عمومی پنهان کرده بود. اعتراف او به این امر در سال ۲۰۰۶ جامعه آلمان را شگفت‌زده کرد چرا که گراس از جمله نویسندگان چپ این کشور شناخته می‌شد.

مدیر موزه شهر لوبک گفت اطلاعی ندارد که آیا گونتر گراس مدت زمانی را برای منع نشر خاطراتش تعیین کرده است.

یورگ ـ فیلیپ تومسا همچنین گفت حدود ۷۰ اثر گرافیکی ناشناخته گونتر گراس در پاییز امسال برای نخستین بار در شهر لوبک به نمایش گذاشته خواهند شد.

تومسا گفت: «این آثار در آغاز دهه ۱۹۵۰ خلق شده‌اند و در سال جاری در یکی از خانه‌های قبلی گراس در دوسلدورف کشف شدند.»

گونتر گراس در سال‌های ۱۹۴۸ – ۱۹۴۷ در دوسلدورف آموزش سنگ‌تراشی دید و از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۲ در آکادمی هنرهای زیبای همین شهر گرافیک و پیکرتراشی خواند. طرح‌های رمان‌ها و اشعار گراس از آثار خود او هستند.

آثار گرافیکی گراس موضوع یک نمایشگاه ویژه خواهد بود که از چهارم اکتبر با حمایت بنیاد فرهنگی شهر در خانه گراس - فروم ادبیات و هنر - برگزار خواهد شد.

گونتر گراس از سال ۱۹۵۹ که رمان «طبل حلبی» او منتشر شد به یکی از مهم‌ترین نویسندگان جهان تبدیل شد. او برای این کتاب جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد.

آثار دیگر گونتر گراس که می‌توان از آن‌ها یاد کرد عبارتند از: مجموعه اشعار (۱۹۷۱)، از دفتر خاطرات یک حلزون (۱۹۷۲)، کفچه ماهی (سفره ماهی) (۱۹۷۷)، ماده‌موش / دنباله طبل حلبی (۱۹۸۶)، قرن من (۱۹۹۹)، بر گام خرچنگ (۲۰۰۲)، آخرین رقص (۲۰۰۳)، داستان‌های هانس کریستیان آندرسن از دیدگاه گونتر گراس (۲۰۰۵)، پوست کندن پیاز (۲۰۰۷) و جعبه (۲۰۰۸)

بیشتر بخوانید: گونتر گراس: تصور فریبنده یک فاخته