معاون وزیر صنعت: از خاک دلار در می‌آوریم

معاون وزیر صنعت می‌گوید در خراسان رضوی ذخایری معدنی کشف شده که می‌تواند حوزه سنگان را به «عسلویه دوم» تبدیل کند و به تاسیس ۹ کارخانه گندله و کنسانتره منجر شود.

مهدی کرباسیان، معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت، به خبرگزاری مهر گفته است که در معادن سنگ آهن سنگان در استان خراسان رضوی، ۲/ ۱میلیارد تن ذخیره قطعی وجود دارد: «در منطقه سنگان، این خاک است که ارزش افزوده می‌یابد و به دلار تبدیل می شود.»

او افزوده که کار اکتشافی تنها در ۱۲هزار کیلومتر مربع حوزه سنگان شروع شده و تکمیل اکتشافات در سال ۱۳۹۵، می‌تواند به افتتاح خطوط کارخانه‌های گندله و کنسانتره و ایجاد اشتغال منجر شود: با سرمایه‌گذاری ۲ میلیارد دلاری در منطقه سنگان، ۲/ ۱میلیارد تن ذخیره قطعی سنگ آهن، ۱۵میلیون تن گندله و ۵/ ۱۷میلیون تن کنسانتره به دست خواهد آمد.

گندله گلوله‌های تولید شده از نرمه سنگ‌‌آهن است که در روند تولید آهن خام مصرف دارد.

معاون وزیر صنعت در روز دوشنبه ۸ تیر، از تاسیس ۹ کارخانه بزرگ کنسانتره و گندله در منطقه‌ای خبر داده که مشکل آب و جاده دارد: «همین چهره منطقه محروم را عوض می‌کند و با خود اقتصاد، اشتغال و پیشرفت می‌آورد.» او عنوان کرده که در صورت بهره‌برداری از منابع سنگان، صنایع پایین دستی نیز فعال می‌شوند وارز بالایی بالغ بر سالانه ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون دلار وارد کشور خواهد شد.

کرباسیان ۵ کنسرسیوم را سرمایه‌گذاران طرح توسعه سنگان معرفی کرده که عبارتند از فولاد مبارکه، شرکت توسعه ملی، فولاد خراسان و فولاد گسترش. سرمایه‌گذار پنجم، یک کنسرسیوم خارجی شامل دو شرکت چینی و چهار شرکت ایرانی معرفی شده که قرار است برای تولید ۵میلیون تن گندله و ۵میلیون تن کنسانتره سرمایه‌گذاری کنند.

ایجاد «عسلویه دوم» در حوزه سنگان در حالی مطرح می‌شود که ایران در چنبره تحریم‌‌های بین‌المللی قرار دارد و  فازهای مختلف عسلویه اصلی به دلیل خروج سرمایه‌گذاران خارجی و تنگ‌تر شدن حلقه تحریم‌ها، معوق مانده‌اند. افزون بر این، حقوق کارکنان و کارگران بسیاری از فازها از جمله فازهای ۲۰ و ۲۱ مدت‌هاست به دلیل کمبود منابع مالی پرداخت نشده است.

عسلویه (حوزه گاز و نفت پارس جنوبی) بزرگ‌ترین میدان گازی فراساحلی دنیا به شمار می‌رود و به طور مشترک به ایران و قطر تعلق دارد. ایران پروژه‌های پارس جنوبی را در سال ۱۳۷۸ شروع کرد اما رونق اولیه فازهای این پروژه دیری نپایید. از سال ۸۴ به بعد و با مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌ها، پیمانکاران خارجی به تدریج عسلویه را ترک کردند و بخش بزرگی از پروژه‌ها به دست قرارگاه سازندگی و زیرمجموعه‌های سپاه افتاد.