شکوه میرزادگی: کمتر کسی به بحث صلح و حفظ زمین پرداخت

در قرن بیست و یکم، گرایش انسان پیشرفته و متمدن، به صلح، حفظ زمین و حفظ میراث‌های طبیعی و فرهنگی، و آرامش و سلامت انسان (در چارچوب حقوق بشر) زیادتر شده است. یکی از چیزهایی که این گرایش را به خطرمی‌اندازد تاسیسات تکنولوژی اتمی است؛ حتی «انرژی اتمی برای اهداف صلح آمیز».

این خطر را کارشناسان این رشته، حتی به کشورهایی مثل آمریکا و اروپا که قدرت «امن نگاهداشتن این تاسیسات» را دارند هشدار داده‌اند. تکلیف کشورهایی چون ایران که بارها نشان داده‌اند چنین توانی را ندارند روشن است.

متاسفانه نه تنها روشنفکران و تحصیل‌کرده‌های ایرانی، بلکه حتی کارشناسان این رشته خیلی کم به این مسایل می‌پردازند. حدود پنج سال پیش، به خاطر کاری که در ارتباط با «حفظ میراث طبیعی و فرهنگی » انجام می‌دهیم، گفتگوی با اهمیتی داشتیم با دکتر مسعود عزیزی کارشناس تحصیل‌کرده آمریکا و کارشناس امور ایمنی هسته‌ای و فضایی تحت عنوان « نیروگاه بوشهر از نظر فنی و ایمنی قابل اعتماد نیست». این گفتگو هم به انگلیسی و هم به فارسی در سایت «savepasargad.com» منتشر شد. با این که ایمیل‌های زیادی در تایید و تحسین آن به ما رسید اما متاسفانه حتی یکی از اهل فن یا یک روشنفکر هم حاضر نشد به طور علنی در آن بحث شرکت کند. با این حال ما پس از آن هر کجا که مطلب و بحثی علمی در ارتباط با این مساله بود آن را بازتاب دادیم.

مردمان عادی هم که تکلیف‌شان روشن است دستگاه‌های حکومتی بنا بر سیاست‌ها و منافع گروهی خود (و نه منافع مردمی) هر روز شعاری را شایع می کنند و مردم هم بدون توجه به دلایل این شعار، آن را مرتب تکرار می‌کنند. شعار «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» هم، نه از جانب مردم، که از اولین تظاهرات تدارک دیده شده از سوی حکومت و دولت احمدی‌نژاد سر زبان ها افتاد. به نظر من این ربطی به حس ناسیونالیستی مردم ندارد، بلکه برای تحریک حس ناسیونالیستی مردم بوده است.