سکوت پیرامون حقوق بشر در سفر هیاتهای بازرگانی اروپایی به ایران
ایرج ادیبزاده- آیا توافق اتمی و چشمانداز گسترش دادوستد تجاری و اقتصادی با ایران، حساسیت غربیها را روی وضعیت حقوق بشر ایران کمتر کرده است؟ آیا امیدی برای بهبود وضعیت حقوق بشر پس از این توافق هست؟
آیا توافق اتمی و چشمانداز گسترش دادوستد تجاری و اقتصادی با ایران، حساسیت غربیها را روی وضعیت حقوق بشر ایران کمتر کرده است؟ آیا امیدی برای بهبود وضعیت حقوق بشر پس از این توافق هست؟
پس از توافق هستهای ایران با شش قدرت جهانی، زیگمار گابریل، معاون صدراعظم آلمان و هیات تجاری همراهش، نخستین مقامهای اروپایی بودند که خود را به تهران رساندند. لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه هم با گروه همراه اقتصادی و فدریکا موگرینی نماینده عالی اتحادیه اروپا در سیاست خارجی نیز از گابریل به تهران رفتند. بهزودی سه وزیر اسپانیایی و دو وزیر ارشد ایتالیایی نیز برای گسترش داد و ستد به ایران میروند. هیاتهای تجاری دیگری نیز از اروپا برای سفر به تهران آماده شدهاند.
بدون تردید سودآوری بازار ایران - به ویژه - پس از تحریمهای دوازده ساله - از عوامل مهم و موثر اروپا و آمریکا برای حمایت از توافق هستهای وین بوده است. توافق اتمی برای اروپاییها و آمریکاییها پتانسیل بازگشایی بازاری با نزدیک به هشتاد میلیون جمعیت را دارد. بازاری که پیش از تحریمهای سال ۲۰۱۲هم برای آنها بسیار سودآور بود.
همه به فکر بستن قراردادهای تجاری و فروش کالاهای خود هستند. آنچه فراموش شده مساله حقوق بشردر ایران است که کارنامه آن در دو سال گذشته سیاهتر شده است. از همان فردای توافق، اعدامها و بازداشت فعالان مدنی و حقوق بشری «شتاب» گرفتند. هم اینک چند نوجوان در آستانه اعدام قرار دارند.
این مساله نگرانیهای مهمی در جمع فعالان و سازمانهای حقوق بشری به وجود آورده که هیچ اعتراض عمدهای از سوی مقامهای اروپایی که به تهران رفتهاند دیده نشده است.
پرسشهای مهم روز اینها هستند:
* - آیا توافق اتمی و چشمانداز دادوستد های تجاری و اقتصادی حساسیت غربیها را روی وضعیت حقوق بشر ایران کمتر کرده است؟
* - حسن روحانی پس از توافق قول داد ایران را از انزوای سیاسی نجات دهد. مسوولان اقتصادی جمهوری اسلامی هم امیدوارند سرمایهگذاران و گردشگران خارجی را به ایران جلب کنند. با وضعیت کنونی حقوق بشر و سرکوب آزادیهای مردم چنین خواستههایی عملی است؟
* - آیا امید هایی برای بهبود وضعیت حقوق بشر و حضور جامعه مدنی در ایران با بازشدن درها به روی جهان وجود دارد؟ و چه اهرمهایی برای توجه افکار عمومی جهان به این وضعیت در اختیار فعالان وسازمانهای حقوق بشری موجود است؟
رادیو زمانه این پرسشها را با آقایان کریم لاهیجی رییس فدراسیون بینالمللی نهادهای حقوق بشر در پاریس و انور میرستاری عضو حزب سبزهای اروپا دربروکسل در میان میگذارد:
نظرها
yaran
نه ! چه امیدی؟ الان دیگه حقوق بشر کیلویی چند؟ کسی به فکر من و شما نیست. حکومت با این توافق خودشو نجات داد غربی ها هم همیشه به فکر منافع خودشان هستند که با این توافق بهش می رسند.