ترور به نام چه کسی؟

جمعه شب زیبایی در استانبول همرا دوستانم شام می‌خوردیم و درباره ثبات در خاورمیانه، بحران پناهجویی، مشکلات تربیت بچه و جدیدترین رژیم‌های غذایی حرف می‌زدیم. ناگهان تلفن‌ها شروع شد. به ما خبر دادند که به پاریس حمله شده است. همه هجوم بردیم به اتاق نشیمن تا اخبار تلویزیون را ببینیم و به کسانی که در پاریس می‌شناختیم زنگ بزنیم. این اتفاق ممکن است هر جای دیگری در دنیا هم افتاده باشد، اما آنجا و آن شب، ما همه مسلمانانی بودیم که از جاهای مختلف ترکیه دور هم جمع شده بودیم و برای ما، شنیدن این خبر وحشتناک با این واقعیت همراه بود که تروریست‌ها به نام «اسلام» این حملات تروریستی را انجام داده‌اند.

می‌دانستیم که آن تروریست‌ها نمایندگان مسلمانانی چون ما نیستند، اما همه ما می‌دانستیم که باید هزینه این عمل تروریستی را بپردازیم. بعضی‌ها مدام می‌گفتند: «خیلی بد شد... خیلی بد شد.» بعضی‌ها برای امنیت دوستانشان در پاریس دعا می‌کردند- پسر نوجوان یکی از آنها در میان تماشاگران مسابقه فوتبال آن شب بود. من برای دوستانم در فرانسه می‌نوشتم: «خیلی متاسفم، خیلی متاسفم.» برای من، در کنار تمام تصاویری که از تلویزیون می‌دیدم، از اینکه آنچه انجام شده به نام مذهبی انجام شده که من زیبایی آن را تحسین می‌کنم، بسیار غم انگیز بود.

صبح روز بعد با چند نفر دیگر از دوستان جمع شدیم تا اخبار را پیگیری کنیم. می‌خواستیم تایید این خبر را بشنویم که می‌گفت اعضای داعش در حالی که الله اکبر می‌گفتند، به مردم شلیک کرده‌اند. مسخ شده بودیم. در حقیقت، ما هم مثل فرانسوی ها ترسیده بودیم. اسلامگرایان میانه‌رو، همان قدر هدف داعش‌اند که غربی‌ها، اما به اعتقاد بسیاری در غرب، مسلمان بودن یعنی همان داعش.

مسلمانان میانه‌رو نه تنها به ارزش‌هایی مانند عدالت، آزادی و برابری اعتفاد دارند بلکه معتقدند که اینها همان ارزش‌های اساسی اسلام هستند. اکثریت مسلمانان از یک سو گرفتار جنایات داعش و از سویی مواجه با خشم، ترس و تعصب غربند اما نگرانی آنها اغلب به سکوت ختم می‌شود. آنها گرفتار وحشت از تروریست‌ها و ادعای نمایندگی اسلام از سوی داعش‌اند. شرمنده‌اند که این جنایت را کسانی مرتکب شده‌اند که همان دعاهای آشنا برای مسلمانان را می‌خوانند. اما این دعاها برای نشان دادن عشق و ستایش خداست، نه آزار دادن دیگران.

این احساسات در میان مسلمانان سراسر جهان در چرخش است. احساس شرم، خجالت و ترس، همه به سکوت ختم می‌شوند و در بهترین حالت به زمزمه این که «این ما نیستیم.» مسلمانان به دلیل بی‌ثباتی منطقه و حملات تروریستی به اشخاصی که نماد ارزش‌های غرب هستند و به دلیل خشونت فراگیر داعش، بسیار آسیب‌پذیر شده‌اند. در واقع داعش به همه حمله می‌کند: حتی به بازیگرها و کمدین‌های عربستان سعودی که آن را مورد انتفاد قرار داده‌اند.

تا زمانی که مسلمانان میانه‌رو در عرصه‌های مختلف سیاست، تجارت و جامعه مدنی آشکارا اعلام نکنند که این تصویر متعلق به آنها نیست، به تروریست‌هایی مانند داعش اجازه خواهند داد که آنها را تعریف کنند و این یعنی مسلمانان باید بهای آن را بپردازند؛ هم با کیفیت پایین زندگی‌شان هم به بهای امنیت‌شان.

اما مسلمانان اکنون باید سکوت را بشکنند تا از دین‌شان در مقابل فساد و انحراف بیشتر دفاع کنند. زمان آن رسیده که فریاد بزنند: «به نام من خشونت نکن! اسلامی که من می‌شناسم دین صلح است نه دین ترور.»

من به خاطر آنچه در فرانسه روی داد متاسفم. آنچه رخ داد حمله به اصول انسانیت و اسلام بود.

درباره نویسنده: