نگاهی به جایگاه زن در سریال‌های ترکی

سریال‌های ترکی سال‌هاست مهمان خانه‌های شهرها و روستاهای ایران شده‌اند. مسئولان می‌ترسند اخلاق ایرانیان با دیدن محتوای این سریال‌ها که خبری از آن‌ها در نمونه‌های وطنی‌شان نیست، فاسد شود. فمینیست‌ها هم نگران تاثیرگذاری سریال‌ها بر مخاطبان به‌گونه‌ای دیگرند؛ نگرانی‌هایی که فراتر از صحنه‌های عاشقانه‌ای است که بین کاراکترهای مختلف روی می‌دهد. عادی شدن خشونت خانگی، تحکیم کلیشه‌های جنسیتی و نسبت دادن خصوصیات منفی به زنان بخشی از این دل نگرانی‌هاست.

دیدگاه‌های فمینیستی در رسانه‌ها به طور کلی به نقد نحوه بازنمایی زنان به شیوه‌ای جنسی، ناعادلانه و استثماری در فرهنگ عمومی و رسانه نقد دارند. فمینیست‌ها معتقدند در فرهنگ توده‌ای امروز به طور کلی زنان به عنوان اُبژه یا موجوداتی حاشیه‌ای و ابزاری بازنمایی می‌شوند.

تصویر فرهنگی زنان در رسانه‌های جمعی از نظر فمینیست‌ها در جهت حمایت و تداوم تقسیم‌کار جنسی و تقویت مفاهیم پذیرفته شده درباره زنانگی و مردانگی به کار می‌روند که با امحای نمادین زنان به ما می‌گویند زنان باید در نقش همسر، مادر و کدبانو ظاهر شوند و در یک جامعه پدرسالاری سرنوشت زنان جز این نیست.

در این فرصت نگاهی اجمالی به سریال «برگ‌ریزان» و «لطیفه» به‌عنوان دو نمونه از سریال‌های ترک می‌پردازم و تلاش می‌کنم کلیشه‌های بازنمایی شده در این سریال‌ها را نشان دهم. در این سریال‌ها کاراکترهای مشخصی وجود دارند که در همه سریال‌های دیگر نیز حضور دارند و تنها کم و کیف داستان‌ها باهم تفاوت دارد.