ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

پیشگامان نقاشی معاصر ایران

منیر فرمانفرمائیان و هنر آینه‌کاری

<p>کیانوش فرید - منیر شاهرودی فرمانفرمائیان از جمله هنرمندان پیشگام در نقاشی معاصر ایران است که همچنان خلاقانه آثار تازه خود را به علاقمندانش عرضه می&zwnj;کند.</p> <!--break--> <p>او در سال ۱۳۰۲ در قزوین به دنیا آمد و کودکی&zwnj;اش را در همین شهر گذراند تا سال ۱۳۰۹ که به همراه پدرش که نماینده مجلس شورای ملی شده بود، به تهران رفت.</p> <p>&nbsp;</p> <p class="rtejustify">پدرش به طراحی فرش علاقه بسیار داشت و بر کار بافندگان فرش نیز نظارت می&zwnj;کرد. در این محیط منیر ابتدا با بافندگی، سوزن&zwnj;دوزی و برودری آشنا شد و نخستین نقاشی&zwnj;هایش، گل&zwnj;هایی بود که در باغچه خانه&zwnj;شان می&zwnj;رویید.</p> <p>&nbsp;</p> <p>او از&zwnj;&zwnj; همان جوانی سودای هنر در سر داشت و می&zwnj;خواست برای ادامه تحصیل به فرانسه برود اما جنگ جهانی دوم امکان این سفر را به او نداد. منیر ابتدا به مراکش و از آنجا به هند رفت و سپس همراه دو برادرش و منوچهر یکتایی، که بعد&zwnj;ها با او ازدواج کرد، راهی آمریکا شد و مدتی در نیویورک ماند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/kfmo02.jpg" style="width: 500px; height: 506px;" /></p> <p>&nbsp;</p> <p>در سال ۱۳۲۳ در بازگشت به ایران به دانشکده هنرهای زیبای تهران رفت و سال ۱۳۲۵ دوباره به نیویورک بازگشت و ابتدا در مدرسه طراحی پارسونز و سپس در دانشگاه کورنل این شهر تحصیلات خود را پی گرفت.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در آغاز مدتی به عنوان تصویرساز مد کار کرد و در همین دوران با هنرمندان سر&zwnj;شناسی مانند اندی وارهول و جکسن پالاک آشنا شد و از نقاشی چون میلتون آوری، شیوه مونوپرینت را آموخت که آن را بعد&zwnj;ها به طور گسترده&zwnj;ای در نقاشی&zwnj;های روی شیشه&zwnj;اش به کار برد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>منیر فرمانفرمائیان پس از جدایی از منوچهر یکتایی نقاش و شاعر معاصر، با ابوالبشر فرمانفرمائیان ازدواج کرد. این ازدواج به او امکان داد تا ایران را از نو بازشناسد و این کشف دوباره را در کار&zwnj;هایش بازتاب دهد.</p> <p>&nbsp;</p> <p>او پس از ۱۳ سال، در سال ۱۳۳۶ به ایران بازگشت و در آغاز به نقاشی از اعضای خانواده و مونوپرینت&zwnj;هایی از گل و گیاه پرداخت. در سال ۱۳۳۷، مدال طلای بینال ونیز را از آن خود کرد و کار&zwnj;هایش در یک نمایشگاه گروهی در موناکو به نمایش درآمد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/kfmo04.jpg" style="width: 500px; height: 492px;" /></p> <p>&nbsp;</p> <p>اما او که هم به دلیل همراهی همسرش ابولبشر و هم به دلیل سمت&zwnj;های مشاوره&zwnj;ای که در مؤسسات مختلف دولتی، امکان سفر و مطالعه و بررسی هنرهای سنتی، محلی و مردمی ایران را یافته بود، به&zwnj;تدریج به سوی استفاده از شیوه&zwnj;ها و شگردهای کهن گرایش پیدا کرد و آثارش را با تأثیرپذیری از معماری سنتی و با استفاده از آثار تزئینی قدیمی در ترکیبی با اکسپرسیونیسم و مینیمالیسم می&zwnj;آفریند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در&zwnj;&zwnj; همان آغاز بازگشت به ایران، تحت تأثیر فوق&zwnj;العاده&zwnj;ای که بازدیدش از شاه چراغ شیراز بر او گذاشته بود، به کارآموزی در رشته سنتی آینه&zwnj;کاری پرداخت.</p> <p>&nbsp;</p> <p>آثار منیر فرمانفرمائیان، از نقاشی گل تا چیدمان&zwnj;های مدرن را در برمی&zwnj;گیرد، اما او بیشتر به دلیل آینه&zwnj;کاری&zwnj;ها و نقاشی&zwnj;های روی شیشه&zwnj;اش در جهان شناخته شده است که به شکلی متمایز برآمده از علاقه و پیوند او با سنت&zwnj;های تصویری و هنری ایران باستان و شناختش از هنر مدرن و تلفیق موفق و مبتکرانه این دو دنیا است.</p> <p>&nbsp;</p> <p>او با بهره&zwnj;گیری از هنر رو به فراموشی آینه&zwnj;کاری، تلفیقی یگانه و مختص به خود از سنت و مدرنیسم به&zwnj;دست داد و با نشاندن عناصر برخاسته از سنت در چارچوبی مدرن، آثاری آفرید که فرم&zwnj;ها و زبان و بیان تصویری متفاوتی را به هنر معاصر پیشنهاد می&zwnj;کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p>منیر فرمانفرمائیان، پس از انقلاب و هنگامی که خانه و بسیاری از آثارش مصادره شده بود، ناگزیر بار دیگر راهی نیویورک شد و بار دیگر کارش را آنجا از سر گرفت.</p> <p>&nbsp;</p> <p>در همین زمینه:<br /> <a href="#http://radiozamaneh.com/taxonomy/term/8139">پیشگامان نقاشی معاصر ایران از کیانوش فرید در زمانه</a></p>

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان از جمله هنرمندان پیشگام در نقاشی معاصر ایران است که همچنان خلاقانه آثار تازه خود را به علاقمندانش عرضه می‌کند.

او در سال ۱۳۰۲ در قزوین به دنیا آمد و کودکی‌اش را در همین شهر گذراند تا سال ۱۳۰۹ که به همراه پدرش که نماینده مجلس شورای ملی شده بود، به تهران رفت.

پدرش به طراحی فرش علاقه بسیار داشت و بر کار بافندگان فرش نیز نظارت می‌کرد. در این محیط منیر ابتدا با بافندگی، سوزن‌دوزی و برودری آشنا شد و نخستین نقاشی‌هایش، گل‌هایی بود که در باغچه خانه‌شان می‌رویید.

او از‌‌ همان جوانی سودای هنر در سر داشت و می‌خواست برای ادامه تحصیل به فرانسه برود اما جنگ جهانی دوم امکان این سفر را به او نداد. منیر ابتدا به مراکش و از آنجا به هند رفت و سپس همراه دو برادرش و منوچهر یکتایی، که بعد‌ها با او ازدواج کرد، راهی آمریکا شد و مدتی در نیویورک ماند.

در سال ۱۳۲۳ در بازگشت به ایران به دانشکده هنرهای زیبای تهران رفت و سال ۱۳۲۵ دوباره به نیویورک بازگشت و ابتدا در مدرسه طراحی پارسونز و سپس در دانشگاه کورنل این شهر تحصیلات خود را پی گرفت.

در آغاز مدتی به عنوان تصویرساز مد کار کرد و در همین دوران با هنرمندان سر‌شناسی مانند اندی وارهول و جکسن پالاک آشنا شد و از نقاشی چون میلتون آوری، شیوه مونوپرینت را آموخت که آن را بعد‌ها به طور گسترده‌ای در نقاشی‌های روی شیشه‌اش به کار برد.

منیر فرمانفرمائیان پس از جدایی از منوچهر یکتایی نقاش و شاعر معاصر، با ابوالبشر فرمانفرمائیان ازدواج کرد. این ازدواج به او امکان داد تا ایران را از نو بازشناسد و این کشف دوباره را در کار‌هایش بازتاب دهد.

او پس از ۱۳ سال، در سال ۱۳۳۶ به ایران بازگشت و در آغاز به نقاشی از اعضای خانواده و مونوپرینت‌هایی از گل و گیاه پرداخت. در سال ۱۳۳۷، مدال طلای بینال ونیز را از آن خود کرد و کار‌هایش در یک نمایشگاه گروهی در موناکو به نمایش درآمد.

اما او که هم به دلیل همراهی همسرش ابولبشر و هم به دلیل سمت‌های مشاوره‌ای که در مؤسسات مختلف دولتی، امکان سفر و مطالعه و بررسی هنرهای سنتی، محلی و مردمی ایران را یافته بود، به‌تدریج به سوی استفاده از شیوه‌ها و شگردهای کهن گرایش پیدا کرد و آثارش را با تأثیرپذیری از معماری سنتی و با استفاده از آثار تزئینی قدیمی در ترکیبی با اکسپرسیونیسم و مینیمالیسم می‌آفریند.

در‌‌ همان آغاز بازگشت به ایران، تحت تأثیر فوق‌العاده‌ای که بازدیدش از شاه چراغ شیراز بر او گذاشته بود، به کارآموزی در رشته سنتی آینه‌کاری پرداخت.

آثار منیر فرمانفرمائیان، از نقاشی گل تا چیدمان‌های مدرن را در برمی‌گیرد، اما او بیشتر به دلیل آینه‌کاری‌ها و نقاشی‌های روی شیشه‌اش در جهان شناخته شده است که به شکلی متمایز برآمده از علاقه و پیوند او با سنت‌های تصویری و هنری ایران باستان و شناختش از هنر مدرن و تلفیق موفق و مبتکرانه این دو دنیا است.

او با بهره‌گیری از هنر رو به فراموشی آینه‌کاری، تلفیقی یگانه و مختص به خود از سنت و مدرنیسم به‌دست داد و با نشاندن عناصر برخاسته از سنت در چارچوبی مدرن، آثاری آفرید که فرم‌ها و زبان و بیان تصویری متفاوتی را به هنر معاصر پیشنهاد می‌کند.

منیر فرمانفرمائیان، پس از انقلاب و هنگامی که خانه و بسیاری از آثارش مصادره شده بود، ناگزیر بار دیگر راهی نیویورک شد و بار دیگر کارش را آنجا از سر گرفت.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • سيد

    گزارش بسيار خوبی است. دقت فرماييد که دانشگاه کورنل در ايالت نيويورک است ولی با شهر نيويورک 246 مايل (بيش از 400کيلومتر) فاصله دارد.

  • یک نقاش ایرانی

    ماجرای طلای بی ینال ونیز را نخستین بار است که می شنوم. لطفا در این مورد تحقیق لازم را داشته باشید و در صورت امکان مدارک آن را منتشر کنید.