احساس آزادی، حس خوشایند پرواز

ضحا هاشمی در سال ۱۳۷۴ متولد شده، مدتی در رشته نگارگری تحصیل کرده و مدتی هم در رشته حسابداری اما سرانجام، به طور تصادفی با کار در ارتفاع آشنا شده و حالا تکنسین کار در ارتفاع است. او می‌گوید این حرفه را به خاطر حس آزادی، حس پرواز انتخاب کرده و با این انتخاب، هر روز احساس می‌کند که آرزوهایش را زندگی می‌کند.

مستند زمانه درباره ضحا را در ادامه می‌بینید:

تمایل افراد برای شکل دادن به زندگی خود پس از مدرسه اغلب با انتظارهای ناگفته والدین همراه است. تجارب و نگرش‌های آنها در زندگی، توقعات و انتظارهای پنهان و آشکار آنها مسیرهای شغلی فرزندان را تعیین می‌‌کند. ضحا از کودکی به فعالیت و ورزش علاقمند بود اما او که ابتدا در رشته نگارگری تحصیل می‌کرد، مطابق خواسته والدینش و برخلاف خواسته خودش شروع به تحصیل در رشته حسابداری کرد. اما او که از این حرفه «نفرت» داشت، تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد و سرانجام در کار در ارتفاع، رهایی را تجربه کرد.

او می‌گوید اصولاً دنبال هیجان بوده است؛ به موتورسواری، به بوکس و تکواندو و سایر ورزش‌های رزمی علاقه دارد. مدتی هم به عنوان بدلکار در سینما مشغول کار بود، اما حتی بدلکاری هم نیاز او به هیجان را برطرف نمی‌کرد تا اینکه از طریق اینستاگرام با شغل «کار در ارتفاع» آشنا شد. نخستین تجربه او چندان تجربه مطبوعی نبود. می‌گوید:

با این حال او در بدو امر فقط دلش می خواست به گفته خودش فقط «آویزان» شود. کار او به عنوان تکنسین کار در ارتفاع بازسازی و ایمن‌سازی بناهای بلندمرتبه است. حداقل دستمزد ماهانه برای یک کارگر آموزش‌دیده ارتفاع ۱۵ میلیون تومان است. این مزد سقف هم ندارد. بستگی دارد به کاری که کارفرما انتظار دارد. دوره‌های آموزشی ویژه‌ای هم در ایران برای این تخصص وجود دارد با مدرکی که در جهان معتبر است.

خانواده ضحا با شغل او مخالف‌اند. کلیشه‌ها و قضاوت‌های جنسیتی هم وجود دارد: یک زن نباید کار مردانه کند. ضحا می‌گوید او عاشق جنسیت‌اش است و شغل او هم یک شغل مردانه یا زنانه نیست. به عشق به ارتفاع یا واهمه از ارتفاع ربط دارد. چه بسیار مردان که نمی‌توانند حتی یک روز کار او را انجام دهند.