نامه‌ی زندانیان قزلحصار:
برای توماج، برای چهاردهمین هفته سهشنبههای نه به اعدام
«ما وظیفه اخلاقی و انسانی خود می‌دانیم که با تداوم اعتصاب و اعتراض خود تلاش کنیم تا طناب دار را از گردن توماج و همه توماج‌های بی‌نام و نشان زندانی که همچون او در عین بی‌گناهی با نقض حقوق بنیادین‌شان به اعدام محکوم شده اند، برداریم.»
زندانیان قزلحصار
عکس از تجمع و راهپیمایی سکوت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز علیه اعدام معترضان به همراه پرفورمنس اعتراضی - سه شنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۱
«حکم اعدام توماج صالحی بخشی از کوه یخ نقض فاحش حقوق بشر در ایران است.»
در آستانه چهاردهمین هفته «سهشنبههای نه به اعدام» بودیم که خبر صدور حکم اعدام هنرمند معترض و زندانی سیاسی توماج صالحی منتشر شد.
توماج امروز نام دوم و برملاکننده همه بی‌نام و نشان‌هایی است که این روزها، هفته‌ها و ماه‌های اخیر در گمنامی و معصومیت حلق آویز و اعدام شدند.
نام توماج، محبوبیت او و کشاندن او به پای چوبه‌دار، طنین بلند فریاد تظلم‌خواهی همه مردم ایران به اعدام ناحق جوانان است، که این بار اما با نام هنرمند آزادی‌خواه به گوش همه جهانیان رسید، که مشت نمونه خروار است، و حاکمیت به چه بهانه‌های واهی و در چه بیدادگاه‌هایی که جوانان و مردمان سرزمین ایران را با نقض فاحش حقوق بشر به چهارمیخ سبوعیّت خود می‌کشند…
این واقعیت تلخ و جانکاه این بار با نام توماج عجین شد. همان‌گونه که با نام ژینا، ایرانی به غرش در آمد و جهانیان از عمق فاجعه در این کشور خبردار شدند.
ما اعتصاب کنندگان کارزار «سه شنبه‌های نه به اعدام» در زندان قزلحصار به همه مردم، نهادها و مدافعان حقوق بشر یادآور می‌شویم که، توماج و حکم توماج تنها بخشی از این کوه یخ جنایت و نقض حقوق بشر در این حاکمیت استبدادی است که از این اقیانوس خون بیرون زده؛ و فقط شاید با بلند شدن فریاد اعتراضات همگانی علیه احکام اعدام، قابل پیشگیری باشد!
ما وظیفه اخلاقی و انسانی خود می‌دانیم که با تداوم اعتصاب و اعتراض خود تلاش کنیم تا طناب دار را از گردن توماج و همه توماج‌های بی‌نام و نشان زندانی که همچون او در عین بی‌گناهی با نقض حقوق بنیادین‌شان به اعدام محکوم شده اند، برداریم.
زندانیان سیاسی همچون شهریار بیات و شهاب نادعلی در زندان اوین که به تازگی محکوم به اعدام شده اند، یا عباس و حبیب دریس و رضا رسایی و عادل خوشکار و مجاهد کور کور که با تایید نهایی حکم اعدامشان به همراه صدها هموطن کُرد، بلوچ، عرب، فارس و ترک و… در زندان قزلحصار و دیگر زندان‌ها در صف نوبت اعدام هستند.
ما برآنیم که باید با اصل حکم اعدام به عنوان یک حکم «غیر قابل برگشت» مقابله کنیم و در این مسیر هزاران زندانی جرائم عمومی همچون زندانیان مواد مخدر که عموما قربانی ساختارهای غلط، فقر و شکاف عمیق طبقاتی و فساد حاکم بر کشور هستند را از یاد نبریم.
زندان قزلحصار
۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
امضا کنندگان:
زرتشت احمدی راغب
سپهر امام جمعه
لقمان امین پور
احمد رضا حائری
میثم دهبان زاده
رضا سلمان زاده
حمزه سواری
سعید ماسوری
رضا محمد حسینی
سامان یاسین
نظرها
نظری وجود ندارد.