سارا افضلی ـ در شیوه مواجهه مسئولان با سرو ابرکوه، شکافی روشن میان نگاه مدیریتی و واقعیت زیستی این درخت کهنسال وجود دارد. دیدن این شکاف تنها با ماندن در سطح تصمیم‌ها ممکن نیست؛ باید از اکنون عبور کرد و مستقیماً به خود سرو رجوع کرد: به تاریخش، ساختارش و جایگاهی که در طول هزاران سال ایجاد کرده است. این نوشته تلاشی است برای نزدیک‌شدن به این درختِ کهنسال؛ نه به‌عنوان یک نماد اداری یا فرمایشی، بلکه به‌مثابه موجودی زنده با تاریخی عمیق و شکننده.