توافق هسته‌ای ژنو: دستاورد بزرگ یاعقب‌گرد کامل و اضطراری؟

یک روز پس از امضای توافق‌نامه ی شش ماهه بین ایران و باشگاه پنج عضو همیشگی شورای امنیت و آلمان (موسوم به پنج به اضافه‌ی یک) بر سر پرونده‌ی اتمی ایران، این خبرهم‌چنان مورد توجه رسانه‌های جهانی و فارسی زبان باشد. بسیاری از رهبران و مقام‌های مهم کشورهای جهان واکنش‌های مثبتی به این توافق‌نامه نشان دادند و با گفته‌هایی چون «یک توافق تاریخی»، «دست‌یابی به موفقیت» و«یک توافق برای محدود شدن برنامه‌های اتمی ایران» با آن روبرو شدند. تنها اسرائیل بود که گفت: «توافق تاریخی نبود؛ اشتباه تاریخی بود.»
در ایران حکومت اسلامی به تبلیغات گسترده‌ای دست زد تا امضای این توافق‌نامه‌ی شش ماهه را، بزرگ‌ترین دستاورد سیاسی‌اش توصیف کند. هم حسن روحانی و هم جواد ظریف گفتند: حق غنی سازی اورانیوم برای ایران شناخته شده؛ دیوار تحریم‌ها ترک برداشته است.

بنابر نظرسنجی تارنماهای داخل ایران، تعداد پرشماری از ایرانیان از این توافق شادمان بوده‌اند. قیمت ارز و طلا نیز در بازار ایران کاهش پیدا کرده است. در این حال برگردان فارسی متن رسمی توافق نامه ژنو در تارنماهای مختلف منشر شده، که در آن اشاره‌ای به حق غنی سازی برای ایران نشده و نشان می دهد جمهوری اسلامی به عقب‌نشینی جدی‌ای در برنامه‌ی اتمی خود تن داده است.

گفت‌وگو با سه کارشناس

ایرج ادیب زاده، در مورد تناقض آشکار بین گفته‌های مسئولان جمهوری اسلامی و آنجه در متن توافق‌نامه وجود دارد و جنبه‌های دیگراین توافق‌نامه با سه کارشناس گفت‌و‌گو می کند: رضا تقی زاده، کارشناس سیاسی از گلاسکو، علی نیری، استاد فیزیک دانشگاه کالیفرنیا و جمشید اسدی، استاد اقتصاد در دانشگاه‌های فرانسه.

در همین زمینه

توافق ژنو: تسلیم یا پیروزی؛ گفت‌وگو با مهران مصطفوی