آگوست: اوسیج کانتی؛ درگیری‌های خانوادگی آدم‌های متوسط
مجتبا یوسفی‌‌پور- نمایش عمومی فیلم «آگوست: اوسیج کانتی» ساخته جان ولز آغاز شده است؛ روایتی از درگیری‌های خانوادگی آدم‌های متوسط.
نمایش عمومی فیلم «آگوست: اوسیج کانتی» ساخته جان ولز در سینماهای انگلستان٬ ایرلند و برخی از دیگر کشورهای اروپایی آغاز شده است. در اکران این هفته می‌پردازیم به معرفی این فیلم.
«آگوست: اوسیج کانتی» نخستین‌بار در جشنواره فیلم تورنتو در سال ۲۰۱۳ روی پرده رفت و سپس در جشنواره‌های دیگری چون شیکاگو و نیویورک نیز به نمایش درآمد. این فیلم در جوایز گلدن گلوب سال ۲۰۱۴ در دو بخش بهترین بازیگر زن برای مریل استریپ و بهترین بازیگر زن نقش مکمل برای جولیا رابرتز نامزد جایزه بود و در جوایز اسکار نیز در همین دو بخش نامزد شده است.
«آگوست: اوسیج کانتی» بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته تریسی لتس ساخته شده است؛ یک کمدی سیاه که داستانش همان‌طور که از عنوانش پیداست در ماه اوت و در اوسیج کانتی اتفاق می‌افتد.
بورلی وستون (با بازی سام شپارد) یک شاعر الکلی است که مستخدمی را برای نگهداری از همسرش٬ ویولت (با بازی مریل استریپ) که به سرطان دهان مبتلاست و به دارو اعتیاد دارد استخدام می‌کند٬ اما کمی پس از این ماجرا او گم می‌شود و ویولت از خواهر و دخترانش می‌خواهد که پیش او بیایند. بعد از چند روز جسد بورلی در دریاچه نزدیک خانه پیدا می‌شود و بعد از برگزاری مراسم دفن٬ خانواده دور یکدیگر جمع می‌شوند٬ اما این سرآغازی است برای به میان آمدن مشکلات گذشته و درگیری میان مادر خانواده و دختر بزرگترش.
تریسی لتس٬ بازیگر و نویسنده آمریکایی نمایشنامه «آگوست: اوسیج کانتی» را در سال ۲۰۰۷ میلادی نوشت. این نمایش نخستین‌بار در شیکاگو به روی صحنه رفت و با استقبال منتقدان و تماشاگران روبرو شد و به همین خاطر هم به مدت دو سال در برادوی روی صحنه بود. در سال ۲۰۰۸ لتس موفق شد جوایز تونی و پولیتزر را به خاطر نوشتن این نمایش به دست آورد.
فیلمنامه فیلم نیز توسط خود لتس نوشته شده است. او پیشتر دو فیلمنامه «باگ» و «جو قاتل» را هم بر اساس نمایشنامه‌هایی از خودش نوشته بود که هر دوی این فیلم‌ها توسط ویلیام فردکین ساخته شدند و مورد استقبال منتقدان قرار گرفتند. از «آگوست: اوسیج کانتی» به عنوان یکی از بهترین نمایشنامه‌های آمریکایی در قرن حاضر نام برده می‌شود؛ نمایشی که به موضوع خانواده و درگیری‌های درونی اعضای آن و رابطه میان مادر و دختران می‌پردازد و برخی آن را با آثار تنسی ویلیامز مقایسه کرده‌اند.
لتس درباره علاقه‌اش به درگیری‌های خانوادگی می‌گوید: «من در تمام دوران بزرگسالی‌ام با این داستان درگیر بودم. پدربزرگ من خودکشی کرد و برای سال‌ها این موضوع ذهن من را با خود درگیر کرده بود. در نهایت به این نتیجه رسیدم که نمایشنامه‌ای بنویسم در سه پرده. آنچه ما در این نمایشنامه می‌بینیم٬ یعنی داستان این خانواده٬ یک داستان جهانی است. در زمان اجرای صحنه شام در تئاتر٬ من می‌دیدم که برخی می‌خندند و برخی نیز گریه می‌کنند. تماشاگران از دیدن این صحنه ناراحت شده بودند٬ چون به واقعیت زندگی خودشان خیلی نزدیک است.»
«اگوست: اوسیج کانتی» توسط جان ولز کارگردانی شده است. این دومین فیلم بلند او پس از فیلم «کمپانی مردان» محصول سال ۲۰۱۰ میلادی است. ولز بیشتر برای نویسندگی و کارگردانی مجموعه‌های تلویزیونی موفقی چون «بی‌شرم» و «ئی آر» شناخته می‌شود. اگرچه مسئولیت نوشتن فیلمنامه فیلم با خود لتس بود٬ اما در تمامی مراحل نوشتن ولز بر روند پیشرفت کار و شکل‌گیری فیلمنامه نظارت داشت. خود او در این‌باره می‌گوید: «تریسی و من حدود ۱۸ ماه را صرف کار کردن بر روی فیلمنامه کردیم. در تئاتر زمان کار حدود سه ساعت و نیم بود که ۲۵ دقیقه‌‌اش میان‌پرده بود. سه ساعت در تئاتر زمان زیادی نیست. اما چالش اصلی ما این بود که تلاش کنیم بفهمیم چه چیزهایی را در فیلم می‌بینیم که تئاتر نیازی به آنها ندارد. در تئاتر موضوع اصلی کلمه‌ها و توضیح‌ها است٬ برای همین بخش‌های زیادی از کار صرف گفته‌های افراد می‌شود که توضیح می‌دهند دنیای اطرافشان چگونه بوده است و این چیزی است که ما اینجا به شکل واقعی می‌بینیم. بعد از آن این نکته بود که دریابیم ما به عنوان تماشاگران از نماهای بسته چهره بازیگران چه چیزهایی را می‌توانیم بفهمیم. برای همین بخش عمده‌ای از کار ما تبدیل فیلمنامه اولیه ۲۰۵ صفحه‌ای به نسخه مناسب‌تری برای تبدیل به فیلم بود. در آن زمان ما آن را به حدود ۱۳۰ صفحه و یا کمی بیشتر کوتاه کردیم. همچنین در همان زمان انتخاب بازیگران را شروع کردیم و تمامی قطعات را کنار یکدیگر گذاشتیم. می‌توانستیم فیلمبرداری را زودتر آغاز کنیم٬ اما هماهنگ کردن برنامه کاری جولیا رابرترز و مریل استریپ با هم حدود هشت یا نه ماه طول کشید.»
«آگوست: اوسیج کانتی» فیلم بازیگران است. گروهی از بهترین و شناخته‌شده‌ترین چهره‌های تئاتر و سینمای آمریکا جون مریل استریپ٬ جولیا رابرتز٬ ایوان مک‌گره‌گور٬ سام شپارد و بندیک کامبربچ در این فیلم گرد هم آمده‌اند و نقش‌های اصلی را بازی کرده‌اند. در زمان فیلمبرداری٬ گروه، ۹ خانه کنار یکدیگر را اجاره کردند و بازیگران در این مدت همانند یک گروه نمایش در کنار یکدیگر زندگی کردند و با یکدیگر وقت گذراندند. جولیا رابرتز درباره این تجربه می‌گوید: «ما زمان زیادی را با یکدیگر گذراندیم و همدیگر را بهتر شناختیم٬ در حالی که در زمان شروع کار به هیچوجه با یکدیگر آشنا نبودیم. برای همین زمانی که فیلمبرداری آغاز شد من با این بازیگران که نقش خانواده‌ام را بازی می‌کردند بسیار احساس نزدیکی و هم‌خانواده بودن می‌کردم. دقیقا‌ً مثل این بود که خواهران هم هستیم. این باعث شد تجربه خیلی خوبی داشته باشیم.»
تا اینجا نیز بازی بازیگران فیلم به عنوان یکی از مهم‌ترین نکته‌های این فیلم شناخته شده است. بازیگران پیش از خواندن فیلمنامه٬ نمایشنامه را خوانده بودند و همین باعث شد که برخی از آنها مانند مریل استریپ از لتس و ولز بخواهند که بار دیگر برخی از گفت‌وگوهای حذف شده از نمایشنامه را به فیلمنامه بیفزایند. مریل استریپ درباره دلیلش برای بازی در این نقش می‌گوید: «به عنوان یک بازیگر قرار است که به این پروسه درد کشیدن بارها و بارها وارد شوید٬ اما این چیز فرح‌بخشی نیست٬ و برای همین هم من از ابتدا اصرار داشتم که این نقش را بازی کنم. از خیلی جهات چون فیزیکی٬ روانی٬ روحی و احساسی این شخصیت در زمان‌های مختلف یا آسیب‌دیده و غضبناک یا دردمند و یا تحت تأثیر داروها و مواد است. »
همانگونه که اشاره شد «آگوست: اوسیج کانتی» فیلم جمع و جوری است که عمده قدرت خود را از بازی بازیگران خود می‌گیرد. این نکته‌ای است که بیشتر منتقدان بر آن تاکید داشته‌اند و دیدن فیلم را به خاطر بازی خوب بازیگرانش توصیه کرده‌اند. جیمز براردینلی٬ منتقد «ریل ویوز» با دادن سه ستاره از چهار ستاره خود به فیلم آن را فیلمی تمام و کمال درباره بازیگری توصیف می‌کند که داستانی خاص و یا تازه ندارد. تیم رابی٬ منتقد «تلگراف» نیز چهار ستاره از پنج ستاره خود را به فیلم داده و صحنه شام بعد از مراسم تدفین را یکی از به یادماندنی‌ترین و درخشان‌ترین صحنه‌های فیلم توصیف می‌کند. با این حال به اعتقاد او حذف برخی قسمت‌های نمایشنامه باعث شده که فیلم نسبت به نمایش اثر ضعیف‌تری از کار در آید.
«آگوست: اوسیج کانتی» با زمان ۱۲۱ دقیقه محصول سال ۲۰۱۳ کشور آمریکا است.
نظرها
نظری وجود ندارد.