بزن‌بهادرها هم ایدز می‌گیرند
متیو مک‌کوناگی هم مثل تام هنکس با بازی در نقش یک مرد مبتلا به ایدز درخشیده است. یک مرد عامی و بزن‌بهادر که تحولی ژرف در او پدید می‌آید.
با فیلم «فیلادلفیا» تام هنکس به عنوان یک بازیگر تثبیت شد و جایزه اسکار را به دست آورد. اکنون ۲۰ سال بعد از این واقعه، احتمال دارد که متیو مک‌کوناگی به خاطر بازی در فیلم «دالاس بایرز کلاب» جایزه اسکار را از آن خودش کند. او در این فیلم نقش مردی را بازی می‌کند که به ایدز مبتلا شده است.
«آزمایش خون شما اچ آی وی مثبت است»
تشخیص پزشک مثل این است که حکم مرگ ران وودروف (با بازی متیو مک‌کوناگی) را صادر کرده باشند. او یک سیم‌کش است که در اثر سانحه‌ای غیرمنتظره در سر کارش، کارش به بیمارستان می‌‌کشد. از او خون‌گیری می‌کنند و تصادفاً متوجه می‌شوند که به ایدز مبتلا شده است.
«آقای وودروف، شما مواد مخدر تزریق کرده‌اید یا اینکه همجنسگرا هستید؟»
«من و همجنسگرایی؟ درست نگام کنید. چی می‌بینید؟ من یک گاوبازم. یک گاوباز درجه یک!»
یک سیم‌کش بزن‌بهادر که به گاوبازی، زن و کوکائین علاقه دارد و گمان می‌کند که فقط همجنسگرایان به ایدز مبتلا می‌شوند.
او ابتدا از پذیرش این بیماری سر بازمی‌زند. اما وقتی حالش رو به وخامت می‌گذارد، درباره ایدز تحقیق می‌کند و به حقیقت پی می‌برد. تحت درمان قرار می‌گیرد، اما به‌زودی متوجه می‌شود که عوارض تنها دارویی که در ایالت متحده آمریکا برای درمان ایدز وجود دارد، بیش از خاصیتش است. وودروف اما با اراده و مصصم است. خود را تسلیم این بیماری نمی‌کند. به مکزیک می‌رود و با کمک یک پزشک آمریکایی که جواز طبابتش را از دست داده، اما در مکزیک یک درمانگاه تأسیس کرده، راه‌های جایگزینی برای درمان ایدز پیدا می‌کند. با این‌حال داروهایی که به آنها نیاز دارد، در آمریکا یافت نمی‌شوند. چنین است که او این داروها را از خارج از آمریکا تهیه می‌کند و در اتاقی در یک هتل، کلابی تأسیس می‌کند. مبتلایان به ایدز می‌توانند در ازای پرداخت ۴۰۰ دلار حق عضویت در این کلاب به داروهای مورد نیازشان دست پیدا کنند.
مبارزه بر ضد صنایع داروسازی و سودجویی آنان
کار وودروف رونق می‌گیرد. او، هم یک قاچاقچی داروست، و هم یک فعال حقوق انسان‌ها. یک قهرمان به تمام معنی از جنس قهرمانان سینمای هالیوود. اما «دالاس بایرز کلاب» با بودجه اندکی ساخته شده و فقط بر داستان‌اش و بر بازی متیو مک‌کوناگی متکی است. تماشاگر می‌بایست در او نقشی از آرزوها و امیدهایش را پیدا کند و با خودش بگوید: ما می‌توانیم چیزی را تغییر بدهیم.
وجه تفاوت قهرمان این فیلم با قهرمان «فیلادلفیا» هم در همین روحیه مبارزه‌جویانه بر ضد نظم مسلط است. تام هنکس در «فیلادلفیا» نقش مردی را بازی می‌کند که به ایدز مبتلاست و با تبعیض اجتماعی که در سال‌های دهه ۱۹۸۰ نسبت به مبتلایان به بیماری ایدز قائل می‌شدند، مبارزه می‌کند، در حالی‌که قهرمان «دالاس بایرز کلاب» بر ضد کل نظام دارویی در آمریکا می‌جنگد.
ژان مارک واله، کارگردان کانادایی «دالاس بایرز کلاب» موفق شده است طرح خوبی از شخصیت ستیزه‌جو وودروف به دست دهد و تحول شخصیتی او را در طی یک بحران به خوبی آشکار کند. فضاها بسیار خوب وصف می‌شوند و کارگردان از هرگونه قضاوت عاطفی پرهیز می‌کند. از نظر صداقت در بیان سینمایی این فیلم یادآور فیلم «ارین بروکوویچ» ساخته استیون سودربرگ است. «دالاس بایرز کلاب» روایتی است از زندگی و مبارزات یک مرد عامی و بزن‌بهادر که از همجنسگرایان نفرت دارد، اما به تدریج به یک تحول شخصیتی دچار می‌شود و نه تنها در بینش‌اش تحولی ژرف پدید می‌آید، بلکه این تحول در مبارزه مدنی برای حقوق بیماران در رویارویی با صنایع داروسازی اتفاق می‌افتد.
بخت اسکار
متیو مک‌کوناگی برای بازی در نقش یک مرد مبتلا به ایدز بیش از ۲۰ کیلو وزن کم کرد. اکنون سال‌ها پس از آنکه تام هنکس به خاطر بازی در نقش یک مرد مبتلا به ایدز در فیلم «فیلادلفیا» جایزه اسکار را به دست آورد و خودش را به عنوان یک بازیگر صاحب سبک تثبیت کرد، متیو مک‌کوناگی هم برای بازی در همین نقش از بخت بالایی برای به دست آوردن اسکار برخوردار شده است. هم‌بازی او، جارلد لتو هم که در این فیلم نقش یک ترانس‌سکشوال را بازی می‌کند، کاندید جایزه اسکار برای نقش مکمل شده است.
در سال ۱۹۸۵، وقتی وودروف به ایدز مبتلا شد، پزشکان پیش‌بینی می‌کردند که فقط ۳۰ روز زنده بماند. وودروف اما هفت سال بعد از این تاریخ زنده ماند و زندگی کرد.
«دالاس بایرز کلاب» بر اساس مصاحبه‌ای که ران وودروف در زمان حیاتش انجام داد، نوشته و ساخته شده است. یک فیلم زندگی‌نامه‌ای دیگر در مجموعه فیلم‌های اسکار.
نظرها
نظری وجود ندارد.