انتقاد معاون فرهنگی ارشاد از لبیک‌گویی‌های شعاری
سید عباس صالحی در واکنش به سخنان آیت‌الله خامنه‌ای در حرم رضوی، از لبیک‌گویی‌های شعاری و قشری‌گرایی عده‌ای از حامیان رهبری انتقاد کرد.
پس از آن‌که آیت‌الله خامنه‌ای سال ۹۳ را سال «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی» نامید و گفت فرهنگ حتی از اقتصاد هم مهم‌تر است، سید عباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت ارشاد تفسیری از شعار آیت‌الله خامنه‌ای به دست داده و تلاش کرده سخنان او را با شعارهای فرهنگی دولت همسو جلوه دهد.
او در این نوشته از لبیک‌گویی‌های شعاری و قشری‌گرایی عده‌ای از حامیان رهبری انتقاد کرده است.
شعارزدگی و رهبری جمهوری اسلامی
سید عباس صالحی ابتدا به «شعارزدگی»ِ آیت‌الله خامنه‌ای اشاره می‌کند و این خطر را گوشزد می‌کند که امکان دارد «لبیک‌های شعاری» جای «پاسخ‌های عملی» را بگیرند. از دید آقای صالحی، «سطحی‌نگری»، «قشری‌گرایی» و همچنین رویکردهای انحصارطلبانه از دیگر خطراتی هستند که شعارهای رهبری جمهوری اسلامی را تهدید می‌کنند. او همچنین در آسیب‌شناسی این‌گونه شعارها می‌نویسد امکان دارد عده‌ای از انحصارطلبان، «اصلِ آزادی» را فراموش کنند و آن را به عنوان یک «شر شیطانی» جلوه دهند.
او پس از برشمردن این خطرات، به وزارتخانه‌ها و نهادهایی اشاره می‌کند که مسئولیت تحقق دادن به شعار آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۹۳ متوجه آنان است. آن‌گاه از آن‌ها می‌خواهد که «به بهای کم‌کاری و یا ناکارآمدی دیگر مؤسسات، از کارهای ممکن خود، رفعِ مسئولیت» نکنند.
در ۱۵ اسفند ماه سال ۹۲ شورای عالی انقلاب فرهنگی آیین‌نامه سانسور را برای همه جنبه‌های زندگی تدوین و به سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها ابلاغ کرد. بر اساس این سند، دولت می‌بایست بر «فرهنگ رانندگی»، «فرهنگ خانواده» و «فرهنگ لباس» نظارت داشته باشد. حتی در تولید، ساختمان‌سازی، کشاورزی، صنعت و سیاست خارجی هم می‌بایست «فرهنگی» تدوین شود و دولت بر آن نظارت کند. هشدار سید عباس صالحی به وزارتخانه و نهادهای دیگر به لحاظ چگونگی اجرایی شدن این مصوبه اهمیت پیدا می‌کند.
«مهندسی فرهنگی» شیوه زندگی ایرانیان
آقای صالحی با آوردن فرازهایی از سخنان آیت‌الله خامنه‌ای تلاش می‌کند سخنان او را خردورزانه جلوه دهد. او می‌گوید برای دستیابی به اقتدار فرهنگی که یکی از اهداف تعیین شده در برنامه حسن روحانی است، برخورداری از یک «برنامه جامع»، «اجرای درست» آن و «نظارت دقیق» ضرورت دارد. او سپس به «سندِ مهندسی فرهنگی» اشاره می‌کند که پایه کار شورای عالی فرهنگی در اسفند ماه بوده است و ادعا می‌کند که هرگاه سه شرط «برنامه جامع»، «اجرای درست» و «نظارت دقیق» تأمین باشد، می‌توان همه جنبه‌های زندگی ایرانیان را «مهندسی فرهنگی» کرد.
سید عباس صالحی سپس در پایان این نوشته از وزارت ارشاد رفع مسئولیت می‌کند. او می‌نویسد: « "عنوان عام وزارتِ فرهنگ و ارشادِ اسلامی" این تصویر را پدید آورده است که در تمامی عناوین فوق و عناوین مشابه، این وزارتخانه متولی است! اما با حضور و فعالیت ده‌ها نهاد و سازمانِ فرهنگی قانون‌گذار و مجری فرهنگی، حوزه‌های وظیفه‌ای آن وزارتخانه بس محدود و یا حداقل مبهم شده‌اند. با این ابهامِ کارکردی، هماره راه‌های رفع مسئولیت نهادی وجود داشته و دارد! شفافیت در مسئولیت، مقدمه‌ای راه‌گشا برای پاسخ‌گویی شفاف و با شاخص‌های روشن است. »
او برای مثال از «صدا و سیمای جمهوری اسلامی» یاد می‌کند و موضوعاتی مانند «گسترش فرهنگ عفاف و حجاب» و «حفظ نهاد خانواده» را بر عهده صدا و سیما می‌گذارد.
نظرها
نظری وجود ندارد.