ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

«کاش دنیا به هم یه دختر بده»

رپی برای مسائل زنان

فریماه با نام هنری «جاستینا»، رپر ایرانی، و متولد ۱۳۶۸ در تهران است. جاستینا فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینه ترانه نویسی، رپ و خوانندگی در صحنه‌های موسیقی زیرزمینی ایران و از سال ۱۳۸۷ آغاز کرد. او در فاصله این سال‌ها سعی کرده است که صدای خاص خود را پیدا کند و چندین ترانه با تم‌هایی که به مسائل و مصائب زنان در ایران می‌پردازد خوانده است.

رپ «کاش دنیا به هم یه دختر بده» یکی از این ترانه‌هاست که به مشکلات دختران و زنان در فرهنگ‌های مردسالار می‌پردازد:

منتقدان و پژوهشگران اغلب موسیقی رپ با فرهنگ شهری مردان رپر در آمریکای شمالی در ارتباط می‌دانند اما موسیقی رپ در جغرافیاهای مختلف به تدریج شکل مشکلات این جغرافیاها را به خود گرفته است. زنان رپری که در تاریخ موسیقی رپ در ایران، ظاهر شده‌اند کم‌وبیش به‌صورت مستقیم یا غیر مستقیم مسئله مردسالاری را سوژه ترانه‌های خود کرده‌اند.

ژانری که روزی برای مرد سیاه‌پوست شهرنشین، موسیقی هیپ‌هاپی بود که مسائل مربوط به نژاد و طبقه را مطرح می‌کرد، امروز در دست زنان رپ‌خوان ایرانی ابزاری برای درگیر شدن با مقوله جنسیت، عشق، اجحاف‌های احساسی، شکست‌های عشقی، بازی‌های قدرت نابرابر با مردان، تمایلات جنسی، و نقش مادری در فضایی است که مادر بودن پر از مصائب احساسی، روحی و اقتصادی است.

هنجارهای جنسیتی در روابط دگرجنسگرا، در ترانه «کاش دنیا به هم یه دختر بده» سوژه خشم و نگرانی جاستینا است که دنیایی که خود تجربه کرده است برای «دخترش» بهتر می‌خواهد.

آهنگ ترانه «کاش دنیا به هم یه دختر بده» را بیداد ساخته و مسترینگ آن را میلاد نیکومنش انجام داده است.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • یک کاربر ساده

    برخلاف رپ‌های دیگر که پرخاشگری و نوعی زبان چاله میدونی‌ (در اینجا یکی‌ دوبار سانسور شد) دارند این ترانه خیلی‌ لطیف و آرام اجرا شد، آیا رپ‌ بود یا شبه‌‌ رپ‌ ؟!