داعش چگونه الهیات تجاوز را تدوین می‌کند؟

قدیه، عراق - پیش از تجاوز به یک دختر ۱۲ساله، سرباز دولت اسلامی‌ زمان زیادی صرف کرد تا قانعش کند کاری که انجام می‌دهد، گناه نیست. به او گفت که مسلمان نیست، قرآن نه تنها او را لایق تجاوز می‌داند بلکه این کار را مجاز دانسته و حتی به آن تشویق می‌کند.

سرانجام او دست‌ها و دهان دخترک را بست و پیش از تجاوز به او در کنار رختخواب دخترک زانو زد و بر زمین سجده کرد.

پس از پایان تجاوز نیز دوباره سجده کرد و مرحله پایانی تجاوز را با عبادت خاتمه داد.

دخترک که بدن نحیفش با دستان فردی بزرگسال به آسانی خم می‌شد، پس از فرار از ۱۱ماه اسارت، در حین مصاحبه با مسئول کمپ پناهندگان در کنار خانواده‌اش گفت: «مدام به او می‌گفتم درد دارم، لطفا تمامش کن ولی او در پاسخ می‌گفت بر اساس قوانین اسلام چون من کافر هستم، او مجاز به تجاوز است. حتی می‌گفت با تجاوز به من به خداوند بیشتر نزدیک می‌شود.»

تجاوز سازمان‌دهی شده به زنان و دختران اقلیت یزیدی تبدیل به تهدیدی جدی برای زنان و دختران این قوم شده و مفهومی ‌ریشه‌ای در الهیات دولت اسلامی است. حکومتی که به طور علنی اعلام کرده شیوه‌ای نوین از برده‌داری جنسی را به طور سازمان‌دهی شده احیا کرده است. مصاحبه با ۲۱ زن و دختر که اخیرا از چنگال حکومت اسلامی ‌فرار کرده‌اند و بررسی مواضع رسمی ‌این گروه، اعتقادات ریشه‌ای و مقدس‌مآبانه این گروه را درباره برده‌داری آشکار می‌کند.

قلمرو وحشت

آنها برای تجارت زنان و دختران یزیدی زیر ساخت‌های مستحکمی ‌ایجاد کرده‌اند. این مجموعه شامل  ساختمان‌هایی است که قربانیان آن‌جا نگه‌داری می‌شوند؛ اتاق‌هایی که در آن قربانیان را بازرسی و برایشان بازاریابی می‌کنند و ناوگانی از اتوبوس‌ها که به نقل و انتقال آن‌ها اختصاص داده شده است.

به گفته رهبران قوم یزیدی، جمعا پنج هزار و ۲۷۰ یزیدی در سال گذشته ربوده شدند و دست کم سه هزار و ۱۴۴ نفر هم اکنون در اسارت هستند. دولت اسلامی‌ برای مدیریت این سیستم، تشکیلات اداری جامعی را طراحی کرده است که شامل قرادادهای محضری خرید برده توسط دادگاه اسلامی ‌است. از سوی دیگر یکی از شیوه‌های موثر جذب خریداران، انتخاب آن‌ها از قشر به‌شدت محافظه‌کار جوامع مسلمان و فریب آن‌هاست؛ قشری که هنوز روابط جنسی روزمره و ملاقات‌های دوستانه میان زن و مرد را حرام و ممنوع تلقی می‌کند.

ماه گذشته، چهارچوب سیاست داخلی و مباحث تئوریک مفصل و راه‌کارهایی در باب برده‌داری توسط  وزارت فتوا و تحقیقات دولت اسلامی‌ تعیین شد. در پی آن، مقامات دولت اسلامی‌ عراق و شام، مکررا بر تفسیر  به رای و انتخابی آیات قرآن و احکام دینی تاکید کرده‌اند؛ نه تنها برای قانونی کردن اقدامات خشونت‌آمیز خود، بلکه برای تقدیس تجاوز جنسی به عنوان فعلی معنوی و حتی دارای فضیلت روحانی.

ف، دختری ۱۵ساله یک سال پیش اسیر و به جوان ۲۰ ساله مبارز داعشی فروخته شد. او که در آوریل سال گذشته به کمک قاچاقچیان موفق به فرار شد، پس از ۹ ماه اسارت می‌گوید: «هر بار که به قصد تجاوز کنار من می‌آمد، ابتدا نماز می‌خواند و مدام به من می‌گفت این عمل عبادت خداوند است. من به او می‌گفتم کار تو ناپسند است و او در پاسخ می‌گفت برعکس، من مجاز به این عمل هستم چرا که حلال است.»

این دختر نوجوان نیز مانند دیگر کسانی که با نیویورک تایمز  مصاحبه کرده‌اند، به دلیل احساس ننگ حاصل از تجاوز نمی‌خواهد نام اصلی‌اش فاش شود.

برآورد پیروزی

اعلام رسمی ‌برده‌داری جنسی سازمان‌دهی شده دولت داعش به تاریخ ۳۰ آگوست ۲۰۱۴ باز می‌گردد؛ زمانی که مبارزان داعشی به روستاهای جنوبی کوه سنجار، مکانی انبوه از صخره‌های قهوه‌ای رنگ شمال عراق یورش بردند.

دره‌های تنگ و عمیق شمال عراق، اقامتگاه قومی ‌است که حدودا یک و نیم درصد از جمعیت ۳۴ میلیونی عراق را به خود اختصاص داده است.

هجوم نیروهای داعش به این کوهستان تنها دو هفته پس از سقوط موصل، دومین شهر بزرگ عراق صورت گرفت. در وهله اول این طور به نظر می‌رسید که حکومت اسلامی‌ داعش تنها با هدف گسترده‌تر کردن اراضی تحت کنترل خود به این منطقه یورش برده است. هرچند بلافاصله نشانه‌هایی از تغییر اهداف داعش در این منطقه به چشم خورد.

نجات‌یافتگان می‌گویند مبارزان داعشی مردان و زنان را در اولین ساعات اسارت از یکدیگر جدا می‌کردند. پسران بزرگسال را وادار می‌کردند تا پیراهن خود را درآورند و اگر موی زیر بغل داشتند، آن‌ها را مستقیما به کنار پدر و برادر بزرگ‌تر خود منتقل می‌کردند. روستا پس از روستا، مردها و پسران بزرگسال به کنار کشتزارها رانده شده و مجبور می‌شدند تا روی آشغال‌ها دراز بکشند و سپس با اسپری اتوماتیک به آتش کشیده می‌شدند. زنان و دختران نیز به مکانی دیگر منتقل می‌شدند.

 ماتئو داربر، کارشناس قوم یزیدی در دانشگاه شیکاگو می‌گوید: «یورش به کوه سنجار ضمن توسعه قلمرو نیروهای داعش، فتح جنسی داعش نیز تلقی می‌شود.» ماتئو، تابستان گذشته، زمانی که حمله داعش به این منطقه آغاز شد، در مکانی به نام دهوک نزدیک کوه سنجار اقامت داشت و با تاسیس موسسه‌ای، فراریان یزیدی را که افزون بر دو هزار نفر بودند، مورد حمایت روانشناسی و روانپزشکی قرار داد.

ف، دخترک ۱۵ ساله می‌گوید، زمانی که خانواده ۹ نفره‌اش تلاش می‌کردند تا با سرعت فراوان از کوه‌های پر پیچ و خم با اتوموبیل اپل خود که فضایش از فرط گرمای تابستان قابل تحمل نبود فرار کنند، او، مادر و خواهران ۱۴، هفت و چهار ساله‌اش بی‌دفاع و درمانده توسط نیروهای سنگین مبارز داعشی متوقف و محاصره شدند.

او، مادر و خواهرانش اولین کسانی بودند که به نزدیک‌ترین شهر کوه سنجار برده شدند. او می‌گوید: «به سرعت مردان را از زنان جدا کردند و سپس مرا هم از مادرم جدا کردند.»

آنها دختران نوجوان را وادار می‌کردند سوار اتوبوس شوند. اتوبوس‌ها به رنگ سفید بودند و واژه «حج» بر روی آن‌ها نوشته شده بود. واژه‌ای که نشان از این داشت که حکومت اسلامی ‌از اتوبوس‌هایی استفاده می‌کند که به زائران سالانه زیارت خانه خدا در مکه اختصاص داشته. آن‌ها زنان و دخترات یزیدی را وادار می‌کردند تا در کامیون انتقال‌دهنده‌ای که ف هم در آن بود، بر روی پای یکدیگر بنشینند. در زمان حرکت اتوبوس‌ها، مبارزان داعشی اعلام می‌کردند که پنجره‌ها با پرده مسدود شده. پوشش پنجره‌ها نیز به‌دلیل بی‌حجابی دختران یزیدی بود. شرایطی که ف برای ما تعریف کرد، از مشخصات فیزیکی اتوبوس، نحوه پوشش پنحره‌ها گرفته تا نحوه انتقال زنان و دختران، با تعاریف ده‌ها قربانی دیگر که در این مقاله با آنها مصاحبه شده، مطابقت دارد. حتی قربانیان دیگر که در زمان‌ها و مکان‌های متفاوت ربوده شده‌اند نیز شرایط یکسانی را تعریف کرده‌اند.

ف می‌گوید او را پس از گذشت شش ساعت به شهر موصل عراق بردند؛ جایی که کلیه قربانیان را داخل سالن عروسی «گلکسی» جمع کرده بودند. بر اساس نقل قول فراریان اخیر، دیگر زنان و دختران را به کاخی که در زمان صدام بنا شده بود، زندان «بدوش» یا ساختمان سازمان جوانان در موصل منتقل می‌کردند. قربانیانی که به شهرهای دیگر روانه شده بودند، به ساختمان مدارس ابتدایی و شهرداری در شهرهای تل زعفر، صلاح، بعاج و سنجار منتقل می‌شدند.

قربانیان، روزها و چه بسا ماه‌ها در حبس بودند و سپس با اتوبوس‌های مشابه به سوریه یا مناطق مختلف داخل عراق به منظور تجارت سکس منتقل می‌شدند. حیدر دمله، فعال قوم یزدی که اطلاعات پایه‌ای مفصلی در خصوص قربانیان گردآوری کرده است می‌گوید: «تجارت سکس توسط داعش صد در صد از پیش طراحی شده بوده است. من با اولین خانواده‌ای که به ساختمان سازمان جوانان موصل منتقل شده بودند، تلفنی صحبت کردم. آن‌ها گفتند سالن از قبل برای قربانیان آماده بوده چرا که وسایلی از قبیل رختخواب، بشقاب، غذا و آب برای صدها نفر از پیش تهیه شده بود.»

 جزییات گزارش سازمان دیده‌بان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل نیز در مورد خصیصه تجارت سکس از پیش طراحی‌شده همین نتایج را آشکار می‌کند. نجات‌یافتگان در تمام مناطق عنوان می‌کنند که اولین برخورد دولت اسلامی ‌با آن‌ها، سرشماری تعداد زنان و دختران اسیر بوده است.

ف را فشرده در میان دیگر دختران دیگر روی زمین مرمرین سالن عروسی گلکسی نشانده بودند. او تخمین می‌زند بیش از هزار و ۳۰۰ دختر یزیدی در سالن در حالت نشسته، تکیه داده به دیوار یا دراز کشیده بر روی زمین حضور داشتند. این تعداد توسط قربانیان دیگر حاضر در همان سالن نیز مورد تایید قرار گرفته است. هر یک از آن‌ها جداگانه توضیح داده‌اند که سه سرباز داعشی با فهرستی در دست از هر یک از آنان خواسته‌اند تا برخیزند و به سوالاتی مانند نام، نام خانوادگی، سن، شهر محل تولد، وضعیت تاهل یا تعداد فرزند پاسخ دهند. ف، دو ماه داخل سالن گلکسی زندانی بود. او می‌گوید یک روز آن‌ها آمدند و زنان جوان را جدا کردند. دخترانی را که ممانعت می‌کردند با موهایشان می‌کشیدند. سپس اتوبوس‌هایی مشابه اتوبوس‌های قبلی در پارکینگ ساختمان منتظر زنان و دخترانی بودند که به مقصد نامعلوم بعدی منتقل می‌شدند. ف به همراه ۲۴ دختر و زن جوان دیگر به مقر ارتش نیروهای داعش در عراق برده شد. جایی که او برای اولین بار واژه «صبایا» را شنید. او می‌گوید: «آن‌ها قهقه می‌زدند و می‌گفتند شما "صبایا"ی ما هستید. من نمی‌دانستم مفهوم این واژه چیست اما بعدها رهبر نیروهای داعش محلی توضیح داد که "صبایا" به معنای برده است. او در سخنرانی به ما گفت که "ملک" -یکی از هفت خدایی که یزیدیان می‌پرستند- خدا نیست، بلکه از نیروهای شر است و به دلیلی این که شما شر را می‌پرستید، مستحق بردگی هستید و به ما تعلق دارید. ما می‌توانیم شما را بفروشیم یا اگر مناسب دیدیم از شما استفاده کنیم.»

به نظر می‌رسد تجارت سکس نیروهای داعش فقط منحصر به بردگی زنان و دختران قوم اقلیت یزیدی است. سامر مسقطی، گزارشگر  دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید: «تاکنون هیچ اقدام جمعی گسترده‌ای با هدف مبارزه با برده‌داری زنان و دختران اقلیت مذهبی دیده نشده است. این ادعا توسط  رهبران جوامع، مقامات دولتی و فعالان حقوق بشر نیز تایید شده است.»

باربر از دانشگاه شیکاگو می‌گوید: «تمرکز بر روی اقلیت یزیدی احتمالا به این دلیل است که آن‌ها در نظر نیروهای داعشی مشرک و فاقد کتاب مقدس کتبی هستند. این همان چیزی است که در منظر داعش، یزیدیان را کافران منفور جلوه می‌دهد چرا که بر اساس قرآن، تنها یهودیان و مسیحیان اهل کتاب هستند. در نتیجه ایزدی‌ها از میزان کمی‌ حمایت برخوردار هستند.»

در کوجو، یکی از روستاهای جنوبی کوه سنجار، یزیدیان تصمیم گرفته بودند همان‌جا به زندگی خود ادامه دهند چرا که تصور می‌کردند تهدید آنان مانند تهدید مسیحیانی است که ماه‌های قبلی از سوی داعش صورت گرفته و جدی نبوده است. پانزدهم آگوست سال پیش، دولت اسلامی ‌داعش فرمان داد تا شهروندان کوجو به مدرسه مرکزی شهر رفته و خود را تحویل دهند.

 «آشیان علی صالح» زنی ۴۰ ساله از اهالی کوجو بود. او پیش از معرفی خود به مدرسه مرکزی شهر، گروهی را یافت که قبلا با مبارزان داعشی مذاکره کرده بودند تا در صورت پذیرش دولت داعش، پول و طلاهای خود را تحویل دهند و در عوض بتوانند در امنیت کامل از منطقه عبور کنند. مبارزان داعش در ابتدا با این پیشنهاد موافقت کردند و پتویی روی زمین پهن کردند. آشیان، آویز قلب شکل و النگوهای طلای خود را روی پتو گذاشت و مردان پول‌های مچاله را از جیب خود بیرون آوردند. سپس به جای این که به آن‌ها اجازه عبور دهند، مردان را به بیرون از محوطه پرتاب کردند و دست‌هایشان را بستند تا بکشند. کمی‌ بعد آشیان توسط ناوگانی مملو از دختران و کودکان، به محلی دور برده شد.

بازار برده‌داری

چند ماه بعد، دولت اسلامی‌ داعش در روزنامه آن‌لاین خود اعلام کرد که طرح برده‌داری زنان و دختران یزیدی کاملا از پیش طراحی شده است.

مقاله انگلیسی زبانی با  عنوان «احیای برده‌داری پیش از موعد» که در اکتبر نوشته شده است، عنوان می‌کند: «پیش از تصرف سنجار، دانش‌آموزان شریعت حکومت اسلامی‌ موظف بودند در مورد قوم یزیدی تحقیق کنند.» نویسنده این مقاله معتقد است که یزیدیان برای رهایی از نیروهای داعش حتی مانند مسیحیان و یهودیان شانس پرداخت مبلغی تحت عنوان جزا را نیز نداشتند. در این مقاله آمده است: «پس از انتقال یک پنجم زنان و کودکان یزیدی به مناطق مختلف تحت تصرف داعش، آن‌ها بر اساس شریعت، میان مبارزان دولت اسلامی ‌که در عملیات تصرف سنجار شرکت کرده بودند، تقسیم می‌شدند.»

کارشناسان بر این باورند همان‌گونه که بر اساس کتاب مقدس عهد عتیق و جدید، تجارت برده‌داری سال‌های متمادی در آمریکا رواج داشت، دولت اسلامی‌ نیز آیات و داستان‌های خاصی از قرآن و سنت پیامبر اسلام را انتخاب کرده و مبنای توجیه شرعی اقدامات خشونت‌آمیز خود قرار داده است.

از سوی دیگر، با وجود اینکه تفسیر برخی آیات قرآن در مورد موافقت دین اسلام با برده‌داری، شبهه‌انگیز است، پژوهشگران اسلامی با برده‌داری داعش مخالف هستند.

در عین حال بسیاری از محققان مدعی هستند که شیوه‌های برده‌داری اسلامی، ‌دقیقا همانند شیوه‌های برده‌داری کتاب‌های مقدس عهد عتیق و جدید است.

کیشا علی، پروفسور دین‌شناسی دانشگاه بوستون و نویسنده کتاب «برده‌داری در اسلام قدیم» می‌گوید: «در زمانی و مکانی که قرآن نازل شد، مردان با زنان برده روابط جنسی داشتند. این رفتار، رفتار نهادینه دین نبود، بلکه همان شیوه‌ای بود که مردم در حال انجام آن بودند.»

کول بونزل، محقق دین‌شناسی دانشگاه پرینستون اما کاملا مخالف این عقیده است. او به آیه‌ای از قرآن که می‌گوید «او ما ملكت ايمانهم- بردگان» اشاره می‌کند و می‌گوید: «بر اساس چندین منبع دینی، لفظ "آن‌هایی" در این آیه برای سال‌های متمادی به عنوان "زنان برده" تفسیر شده است.»

 او هم‌چنین به مجموعه ای از قوانین فقه اسلامی ‌اشاره می‌کند که تا دوران معاصر نیز ادامه یافته و شامل بخش‌های مفصلی درباره رفتار با بردگان است. بونزل معتقد است قسمت اعظمی ‌از تورات و انجیل، برده‌داری را منع کرده است. از سوی دیگر می‌گوید: «ممکن است مدعی شوید که این قوانین در اسلام منسوخ شده‌اند و متناسب با دنیای کنونی نیستند، ولی دولت اسلامی ‌به شما پاسخ خواهد داد که قوانین اسلام باید احیا شوند چرا که برده‌داری همان چیزی است که پیامبر اسلام و همراهانش انجام می‌دادند.»

زیباترین دختران و زنان در همان هفته اول اسارت فروخته می‌شدند. داستان دیگر زنان، خصوصا میانسالان و متاهلان اما کاملا متفاوت بود. آن‌ها هر یک توصیف می‌کردند که چگونه از منطقه‌ای به منطقه دیگر منتقل می‌شدند و ماه‌ها در شرایط دشوار نگه‌داری می‌شدند تا خریداری پیدا شود و آن‌ها را معامله کنند.

به نظر می‌رسد داعش سیستم خاصی برای ثبت و فهرست‌برداری از زنان و دختران برده و همچنین واژه نامه ای منحصر به خود داشته است. شیوه خطاب زنان و دختران، افزودن پسوند "صبایا" به ابتدای نام واقعی شان بوده است. از سوی دیگر در مناطقی از عراق، دختران و زنان توسط عمده‌فروشان خرید و فروش می‌شدند تا از آن‌ها عکسبرداری شود و شماره خاصی به آنها داده شود و تجارت و تبلیغ آن‌ها به آسانی صورت گیرد.

عثمان حسن علی، تاجری یزیدی است که خود را خریدار معرفی کرده و تقاضای ارسال تصویر دختران یزیدی را داشته و به همین طریق توانسته بسیاری زنان و دختران یزیدی را از تصرف دولت داعش رهایی دهد. او عکس‌های ارسالی را نشان می‌دهد. هر عکس نشان دهنده یک زن یزیدی به حالت نشسته بر روی یک نیمکت در اتاقی برهنه رو به دوربین با چهره‌ای خالی از هرگونه احساس و بدون لبخند است. گوشه عکس نوشته شده: " صبایا ۱ ، صبایا ۲ و ...

بعضی اوقات ساختمانی که زنان و دختران در آن جمع می‌شدند شامل اتاق تماشا نیز بوده است. دختری ۱۹ ساله با نام «ی» می‌گوید: «زمانی که ما را به داخل ساختمان می‌بردند می‌گفتند به "بازار صبایا" رسیدیم. آن جا بود که فهمیدم داخل یک بازار خرید و فروش برده هستم.»

او تخمین می‌زند حداقل ۵۰۰ زن و دختر باکره در آن سالن حضور داشتند که کم‌سن‌ترین آن‌ها ۱۱ساله بود. زمانی که خریداران می‌رسیدند، دختران را یک به یک به اتاق تماشا می‌بردند.

او می‌گوید: «شیوخ مسلمان روبه‌روی دیوار می‌نشستند و ما را با نام صدا می‌زدند. ما باید روی صندلی روبه‌روی آن‌ها می‌نشستیم. قبل از وارد شدن به اتاق باید روسری یا هر لباس دیگری که خود را با آن پوشانده بودیم، درمی‌آوردیم. زمانی که نوبت من شد، مرا مجبور کردند چهار بار بایستم و بچرخم.»

قربانیان وادار می‌شدند تا به سوالاتی خصوصی درباره خود پاسخ دهند. مانند این که این که آخرین سیکل ماهیانه‌شان چه زمان بوده است. آن‌ها می‌گویند این سوالات برای حدس این بود که ببینند آیا باردارند یا خیر. چون بر اساس قوانین شریعت، مردان نباید با زنان برده‌ای که باردار هستند رابطه جنسی داشته باشند.

برده‌داری جنسی، ویژگی دولت اسلامی‌

برده‌داری جنسی دولت اسلامی‌ در وهله اول حتی مدافعان تند و تیز اسلام را متحیر کرد و بسیاری از آنان پس از ارائه گزارش رسمی‌ تجاوز‌های سازمان‌دهی شده توسط داعش، با روزنامه‌نگاران به صورت آن‌لاین مشاجره کردند. رهبران داعش بارها خواستند اقدامات خود را برای مخاطبان داخلی توجیه کنند.

پس از انتشار اولین مقاله در روزنامه «دابق» (روزنامه متعلق به حکومت اسلامی‌) در ماه اکتبر سال گذشته در مورد برده‌داری جنسی، موضوع دوباره در ماه می‌ سال جدید مطرح شد که این‌بار نشان‌گر واهمه نویسنده درخصوص به چالش کشیدن نظام برده‌داری جنسی توسط بعضی نیروهای هوادار داعش بود.

 نویسنده این مقاله که زنی هوادار داعش است نوشت: «چیزی که مرا مضطرب می‌کند این است که بعضی هواداران دولت اسلامی‌  موضوع را انکار می‌کنند با این عنوان که سربازان خلیفه مرتکب اشتباه یا عمل قبیحی شده‌اند. من این مقاله را در حالی می‌نویسم که جملاتم سرشار از غرور هستند. بله، ما حقیقتا به زنان کافر یورش برده، آن‌ها را اسیر کرده و مانند گوسفند با تیغه شمشیر آن‌ها را کوچ داده‌ایم.»

در رساله‌ای که ماه دسامبر منتشر شد، وزارت فتوا و تحقیقات دولت اسلامی‌ به تفصیل جزییات برده‌داری جنسی خود را توصیف کرد. این وزارت تشریح کرد که بردگان، جزئی از اموال و دارایی‌های مباررزان داعشی هستند و آن‌ها این اختیار را دارند که آنان را به مرد دیگری بفروشند یا مانند اموال دیگرشان پس از مرگ مانند ارثیه به دیگر افراد برسند.

فراریان ماه‌های اخیر، به بوروکراسی پیچید‌ه برده‌داری اشاره می‌کنند و عنوان می‌کنند به تازگی نام و وضعیت آن‌ها در قرارداد بردگی ثبت می‌شود. زمانی که صاحب برده او را به فروشنده می‌فروشد، قرارداد جدیدی مانند بیع‌نامه یا انتقال سند رسمی ‌میان آن‌ها منعقد می‌شود. در همین زمان، بردگان می‌توانند آزاد شوند و مبارزان داعشی به پاس این اقدام، خود را برای پاداشی بهشتی آماده می‌کنند. هر چند مورد اخیر بسیار نادر است، اما این وضعیت مفری جدید برای رهایی قربانیان ایجاد کرده است.

دختر ۲۵ ساله‌ای که ماه پیش موفق به فرار شد و خود را «الف» معرفی کرد، توضیح داد که چگونه صاحب لیبیایی‌اش تکه‌ای کاغذ لمینیت شده به او داده و گفته به دلیل اتمام دوره آموزشی انفجار انتحاری با بمب، تصمیم گرفته خود را منفجر کند و بنابراین او را آزاد کرده است.

گواهی آزادی برچسب‌دار او توسط یک قاضی در استان غربی دولت اسلامی ‌امضا شده بود. زن یزیدی این برگه را در ماه جولای در نقطه مرزی سوریه به نیروهای داعش نشان داد تا به خانواده‌اش در عراق بپیوندد.

دولت اسلامی‌ برقراری روابط جنسی با زنان یهودی و مسیحی اسیر شده در جنگ را بر اساس قوانین جدید ۳۴ صفحه‌ای منتشر شده از سوی وزارت فتوا و تحقیقات، مجاز اعلام کرده است.

ممنوعیت‌های این رساله تنها متعلق به بردگانی است که باردار هستند. در موادی دیگر، از صاحبان بردگان خواسته شده تا منتظر پایان سیکل ماهیانه زنان برده بمانند تا قبل از شروع دوباره روابط جنسی مطمئن شوند جنینی داخل رحم آن‌ها وجود ندارد. از میان ۲۱، زن مصاحبه شده در این مقاله تنها زنانی مورد تجاوز قرار نگرفته بودند که باردار یا یائسه بودند.

فراتر از آن، به نظر می‌رسد حد و مرزی برای روابط جنسی مجاز در میان داعش وجود ندارد. تجاوز به کودکان موضوعی قابل اغماض برای نیروهای داعش است. بر اساس ترجمه‌ای که سازمان تحقیقات خاورمیانه از رساله جدید حکومت اسلامی ‌انجام داده و در ماه دسامبر سال گذشته در توییتر منتشر شد، «برقراری روابط جنسی با با دختر باکره‌ای که به بلوغ نرسیده است، در صورتی که برای رابطه جنسی مناسب تشخیص داده شود، مجاز است.»

یک زن ۳۴ ساله یزیدی که توسط یک مبارز سعودی خریداری شده بود و بارها در شهر شدادی سوریه مورد تجاوز قرار گرفته بود، توضیح داد که چگونه شرایطش بهتر از دختری ۱۲ساله بوده که برده دوم خانگی مرد سعودی تلقی می‌شده. این دختر با وجود خونریزی شدید یاز هم مورد تجاوز مکرر قرار می‌گرفت. او گفت: «مرد سعودی به بدن دخترک به شدت آسیب رساند و باعث عفونت شدید شد. در عین حال مدام از من سوال می‌کرد چرا بدن دختر بوی مشمئز کننده دارد؟ و من در پاسخ می‌گفتم بدنش عفونت کرده و نیاز به مراقبت پزشکی دارد. او اما بدون هیچ اقدام جدی چشمانش را بر روی جان کندن دخترک می‌بست و به اقامه نماز قبل و بعد از تجاوز ادامه می‌داد. من به او می‌گفتم او یک دختر کوچک است و او در پاسخ می‌گفت او یک برده است و خوب می‌داند چطور رابطه جنسی را مدیریت کند. برقراری رابطه جنسی با او خداوند را خشنود می‌کند.»

این مقاله در نیویورک تایمز منتشر شده است.