ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

امضاهای محرمانه برای برکناری نایب رییس فدراسیون فوتبال

مبین افشار- آیا علی کفاشیان می‌تواند مقابل موج‌های تازه‌ای که از سوی وزارت ورزش و جوانان برای ایجاد تغییرات بیش‌تر در فدراسیون فوتبال ایجاد شده است، مقاومت کند؟

شایعه‌ها در مورد اختلاف بین فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش و جوانان، پیش از جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل جدی شد؛ گرچه تا اسفند ماه سال گذشته، هر دو طرف سعی در لاپوشانی اختلاف‌ها داشتند.

در نهایت اما این محمود گودرزی، وزیر ورزش و جوانان دولت حسن روحانی بود که در برنامه ویژه پایان سال رادیو ورزش، در گفت‌و‌گویی تفصیلی این اختلاف‌ها را این‌گونه علنی کرد: «فدراسیون‌ها باید بپذیرند که یا به معنی واقعی استقلال مالی و استقلال کاری داشته باشند یا اگر از ما بودجه‌ای طلب می‌کنند باید پیرو خط مشی ما باشند.»

در‌‌ همان روزوهای پایانی اسفند ماه، علی کفاشیان با فشارهای وزارت ورزش، دو نایب رییس خود، هادی آیت‌اللهی و فریده شجاعی و همین‌طور مهدی محمدنبی، دبیر کل فدراسیون فوتبال را عزل کرد تا شرایط برای حضور نماینده‌های سفارش شده وزارت ورزش و جوانان فراهم شود.

اولین گزینه‌ای که با حکم مستقیم رییس و بدن نیاز به برگزاری مجمع وارد ساختمان فدراسیون شد، علی‌رضا اسدی بود که به عنوان دبیرکل جدید فدراسیون فوتبال وارد این مجموعه شد. مردی که می‌گویند رابطه‌ای قدیمی با وزیر ورزش و جوانان دارد.

یک نفر گزینه وزارت ورزش بود

برای وزارت ورزش و جوانان، انتخاب شدن نایب رییسان جدید علی کفاشیان بیش از هر اتفاق دیگری اهمیت داشت. تا جایی که محمود گودرزی، از سوی اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهوری ماموریت گرفت تا در روز انتخابات مجمع فدراسیون فوتبال برای حمایت از محمود اسلامیان که گزینه دولت برای نایب رییسی فدراسیون فوتبال بود، در انتخابات حاضر شود.

در همان مقطع زمانی سایت خبرآنلاین نوشت: «یکی از دو گزینه کفاشیان، گزینه وزارت ورزش است.»

همان روز‌ها مشخص بود که با وجود تایید شدن شفاهی «الهه عرب عامری» به عنوان نایب رییس دوم، باز هم وزارت ورزش و جوانان علاقه‌ای به انتخاب او به عنوان نایب رییس دوم ندارد.

خبرگزاری کار ایران (ایلنا)، روز هجدهم خرداد ماه گزارش داد که اسلامیان با ۵۰ رای و عرب عامری با ۴۵ رای به عنوان نایب رییسان اول و بانوان فدراسیون فوتبال انتخاب شدند.

کار‌شناسان فوتبال در تهران معتقد بودند که همین تفاوت رای هم محصول تفاوت حمایتی است که وزیر ورزش در انتخابات مجمع فدراسیون داشته است.

همچنان اما انگار مستقل بودن یکی از نایب رییسان فدراسیون فوتبال (الهه عرب عامری) از وزارت ورزش، چندان برای این وزارتخانه خوشایند نیست.

خبرگزاری تسنیم روز ۲۶ مرداد ماه گزارش کرد که «یک بار دیگر شورش در فدراسیون فوتبال به راه افتاده است. شورشی علیه نایب رییس علی کفاشیان که هنوز یک سال هم از حضورش در فدراسیون نگذشته و حالا عده‌ای را علیه خودش می‌بینید.»

نامه محرمانه‌ای به دست دبیرکل فدراسیون فوتبال رسیده است که امضا کنندگان آن خواستار کنار گذاشته شدن خانم عرب عامری هستند.

داستان این نامه از کجا سرچشمه می‌گیرد و مهم‌تر از آن این‌که چرا این نامه به جای قرار گرفتن در کارتابل رییس فدراسیون فوتبال به اتاق علی‌رضا اسدی (نزدیک‌ترین مرد به وزیر ورزش در فدراسیون فوتبال) می‌رود؟

بهانه، کرسی از دست رفته در کنفدراسیون

ماجرای این چالش جدید میان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش اما از آنجا کلید خورد که پس از انتخاب عرب‌ عامری به عنوان نایب رییس بانوان فدراسیون فوتبال، او از سوی کفاشیان برای عضویت در کمیته بانوان کنفدراسیون فوتبال آسیا AFC معرفی شد. این معرفی اما به انتخاب شدن او در این کمیته منجر نشد تا ایران پس از سال‌ها کرسی‌اش در کمیته بانوان کنفدراسیون فوتبال آسیا را از دست بدهد.

گرچه وزارت ورزش در مقابل از دست رفتن این سهمیه‌ سکوت کرد، بابت انتخاب شدن کفاشیان به عنوان نایب رییس کنفدراسیون فوتبال آسیا هم واکنش مثبتی نشان نداد.

علی کفاشیان و الهه عرب عامری

از دست دادن این کرسی اما با توجه به مشکلاتی که بانوان ایرانی در مسابقه‌های بین‌المللی دارند، باعث شد اتفاق‌های جدیدی در فدراسیون فوتبال رقم بخورد.

خبرگزاری تسنیم درباره این اتفاق‌ها می‌نویسد: «بانوان منتقد فوتبال معتقدند حالا که ما کرسی بین‌المللی نداریم باید در فدراسیون و بین بانوان وفاق وجود داشته باشد و این کار را نایب رییس بانوان باید انجام دهد که این اتفاق هم رخ نداده است.»

این بانوان منتقد اما پای نظرشان را امضا نزده و نامی از خود به جا نگذاشته‌اند. آن‌ها در عین حال نه فقط خواستار برکناری الهه عرب عامری شده‌اند، که تغییر کمیته بانوان و تشکیل یک کارگروه را نیز خواسته‌اند.

از سوی دیگر به محض انتشار این خبر، نایب رییس بانوان فدراسیون فوتبال در گفت‌و‌گو با خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: «من اصلا از چنین نامه‌ای اطلاع ندارم. قطعا کسانی این نامه را نوشته‌اند که منافع‌شان به خطر افتاده است. خوشحالم که موفق شدیم ۹ کرسی را در AFC کسب کنیم و این از هر چیز مهم‌تر است. تاکنون هیچ‌گاه فوتبال ایران موفق به کسب این همه کرسی نشده بود و این خیلی خوب است که ما می‌توانیم در کمیته‌های مختلف تاثیرگذار باشیم.»

عرب عامری در این گفت‌و‌گو سعی کرده است کدها و گراهای لازم را به صورت نامحسوس به مخاطبانش بدهد. وقتی خبرنگار ایسنا در مورد دلایل نوشته شدن این نامه سوال کرده است، عرب عامری گفته است: «اصلا دوست ندارم در این رابطه صحبت کنم و علاقه‌ای به مصاحبه هم ندارم. اصلا باید بپرسم که چرا من باید جواب این افراد را بدهم. بروید از کسانی که این کار را کرده‌ و نامه را نوشته‌اند، سوال کنید. فکر نمی‌کنم که نامه‌ای به دست آقای کفاشیان رسیده باشد و هر کسی می‌تواند یک نامه خیالی بنویسد.»

بدون سربرگ، بدون امضا، بدون نام

نامه‌ای که درباره آن صحبت می‌شود به دست علی کفاشیان نرسیده است و شاید این نامه خیالی باشد! نکته قابل تامل اما این است که کفاشیان در قبال این شایعه مدتی سکوت می‌کند و بعد در اولین فرصت از دبیرکل خود اصل نامه‌ای که برای او نوشته شده است را می‌خواهد. نامه‌ای تایپ شده، بدون سربرگ، بدون امضا و در پاکتی که با خودکار آبی روی آن نوشته شده: «محرمانه، برسد به دست آقای اسدی»

به نظر می‌رسد انتخاب نشدن عرب عامری در کمیته بانوان کنفدراسیون فوتبال آسیا، فرصتی برای بهانه‌جویی برای وزارت ورزش فراهم کرده باشد. این در حالی است که ایران به استثنای انتخاب علی کفاشیان به عنوان نایب رییس کنفدراسیون فوتبال آسیا، در این انتخابات صاحب ۹ سهمیه قطعی در کمیته‌های این کنفدراسیون شده است که در تمام سال‌های اخیر در نوع خود بی‌سابقه بوده است.

برای بسیاری از آن‌ها که با فوتبال ایران در ارتباطند، مرور همه این اتفاق‌ها، باز هم می‌تواند سرنخ‌ها را به وزارت ورزش و جوانان برساند. جایی که محمود گودرزی همچنان با وجود نقدهای بسیار در مورد نحوه ورودش به فوتبال و باشگاه‌ها، همچنان علاقه‌مند به دخالت در کوچک‌ترین امور جاری فدراسیون فوتبال است. باید دید علی کفاشیان به عنوان رییسی که تلاش می‌کند با وجود تمام فشارهای دولتی، استقلال خود را حفظ کند، می‌تواند مقابل موج‌های تازه‌ای که از سوی وزارت ورزش و جوانان برای ایجاد تغییرات بیش‌تر در این فدراسیون ایجاد شده است، مقاومت کند یا نه.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • Farid

    .....صدارت داودی در شهریور ۵۹ انتقاد نشریه دنیای ورزش را در پی داشت: «انتصاب این معلم کمی ثقیل، کاملاً غیرقابل باور، غیرقابل هضم و غیرمنطقی است». انتقادهایی که باعث شد داودی این نشریه را تهدید به توقیف کند. انتقادها اما چنان گسترش یافت که به گفته خود داودی در مصاحبه با مجله تماشاگر، در ورزشگاه شیرودی و در حضور ابوالحسن بنی‌صدر ۱۰ هزار نفر شعار مرگ بر داودی سر دادند! او تا سال ۶۳ ریاست کمیته المپیک را هم برعهده داشت و در دوران مدیریتش ایران حضور در المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس را تحریم کرد. با پاکسازی سازمان ورزش، طبق آمار خود داودی بیش از ۹۷ درصد نیروهای این ارگان را کارکنان زیر دیپلم تشکیل می‏‌دادند! او نسل جدید «نیروهای انقلابی» را در مدیریت ورزش گمارد. غیر از گودرزی و معاونش نصرالله سجادی، می‌توان به احمد درگاهی اشاره کرد که بعداً رئیس سازمان ورزش شد. همچنین محمد مایلی کهن، عباسعلی گائینی، مهرزاد حمیدی، علی محمد مرتضوی، حجت‌الله خطیب، محمدرضا پهلوان، محمدرضا داورزنی و محمود خسروی‌وفا.. داودی وقتی به ریاست سازمان ورزش رسید، نامه‌‌هایی را به سازمان‌های جهانی و قاره‌ای در رشته‌های مختلف ورزشی فرستاد و خواستار لغو مسئولیت ایرانیانی شد که صاحب کرسی بودند. سال ۱۳۵۶ مدیریت فوتبال آسیا را کامبیز آتابای برعهده داشت. سمت ریاست کشتی در اختیار محمد توکل بود. ریاست کنفدراسیون تنیس آسیا با ژرژ آفتاندلیان بود. رئیس کنفدراسیون شمشیربازی آسیا هوشمند الماسی نام داشت. مقر اغلب کنفدراسیون‌های آسیایی در ایران واقع شده و در هیئت رئیسه برخی رشته‌ها در فدراسیون‌های جهانی، نمایندگانی از ایران حضور داشتند. تعطیلی کامل رشته‌های شطرنج، تنیس، بوکس، شمشیربازی و تعطیلی تدریجی مسابقات در رشته‌های ورزشی بانوان، در آن سال‌ها رخ داد. از نخستین تصمیمات داودی، لغو موقت اعزام تیم‌های ورزشی به خارج از کشور و ممنوعیت استفاده از ورزشکاران بالای ۲۷ سال در تیم‌های ملی بود. به این ترتیب ناصر حجازی بازی‌های آسیایی دهلی را از دست داد و به جای او حافظ طاحونی درون دروازه تیمی ایستاد که خیلی زود از گردونه مسابقات حذف شد. وقتی دکتر توکل از رياست کنفدراسيون آسيا و عضويت در هيئت رئيسه فيلا کنار گذاشته شد، داودی خودش را نامزد آن دو پست کرد و در هر دو نيز شکست خورد! در اوج جنگ ايران و عراق، اسماعيل حقی از عراق رياست کنفدراسيون کشتی آسيا را به خود اختصاص داد. در دولت میرحسین موسوی طرح ۲۷ ساله‌ها و طرح منطقه‌ای کردن ورزش کشور، به عنوان «طرح‌های شکست خورده» بایگانی شدند اما دیگر امکانی برای پس گرفتن کرسی‌های از دست رفته در نهادهای بین‌المللی وجود نداشت. جالب اینکه طرح ۲۷ ساله‌ها شامل بازیکنان مکتبی نمی‌شد و به همین خاطر محمود حقیقیان، محمد مایلی‌کهن و مهدی دینورزاده توانستند برای تیم ملی بازی کنند. حذف برخی رشته‌های ورزشی از کاروان اعزامی به بازی های آسیایی ۱۹۸۲ دهلی با بهانه‌هایی از قبیل طاغوتی بودن از دیگر اتفاقاتی است که در دوران مدیریت داودی رخ داد ... مهدی رستم‌پور