اعتراف به اشتباه یا نوشتن طلبکارنامه؟

نظرها

• میترا

  ۳۰ بهمن ۱۳۹۴

  خانم شاد در مسند مدعی العموم نشسته اند و با صغرایی ضعیف به کبرایی عظیم رسیده اند. بی اینکه بحث کنند آقای افتخاری دقیقاً چه "جرمی" مرتکب شده ، عمل و شخصیت ایشان را نقد و بلکه ترور فرموده اند. موقعیت آقای افتخاری را عیناً مانند افرادی می دانم که به اعترافات زیر شکنجه مجبور می شوند. او با اینکه هنوز خود نمی داند واقعاً چه خطایی مرتکب شده ولی بدلیل فشار جامعه پیرامونش قصد دارد با نوعی از اعتراف که حد اقل بخشی از عزت نفسش را حفظ کند از هویت و شرف خود دفاع کند و بتواند به زندگی عادی خود باز گردد. آقای احمدی نژاد را چه دوست داشته باشیم چه نه، سالهای سال رییس جمهور رسمی این کشور بود و بعدها هم از او به همین عنوان یاد خواهند کرد. اینکه کسی بخواهد از حمایت یک رجل سیاسی برای بهبود شغل خود برخوردار شود نه کاری غریب است و نه مذموم. آقای افتخاری نه تیر خلاص به کسی زده، نه چماق برداشته، نه دست در جیب کسی کرده و نه اصولا کاری کرده که صدها هنرمند دیگر قبلا یا بعداً صد برابر آن را انجام نداده باشند. حال به چه دلیلی باید از او، و تنها از او انتظار داشته باشیم که بر بام خانه اش روند و در کوس رسوایی خود بدمد یا هاراگیری کند، امری است ناجوانمردانه، بسیار و دنباله روی از یک هیستری و هذیان جمعی در حد و قدر فرقه کوکلوس کلان.

• حمید

  ۳۰ بهمن ۱۳۹۴

  آقای علیرضا افتخاری همچون خانم گلشیفته فراهانی و یا بانو الهام چرخنده و همچون اکثریت ایرانیان دچار بیماری روانی «خود شیفتگی» هستند و بهمین سبب در «خود » هرگز اشکالی ندیده و مشکل و اشتباه را همواره از جانب دیگری میدانند. و در چنین جامعه ای پس چه میتوان بیش از این انتطار داشت که خود شیفته دیگری چون خامنه ای به قدرت رسانده شده و لقب پوشالی «معظم» به «خود»چسبانده و «خود» را عقل کل خودشیفتگان دیگر و کل جامعه شیفته پرست  بداند!؟! ایول!!!

• سینا

  ۳۰ بهمن ۱۳۹۴

  چنان فضاروبرعلیه افتخاری مسموم وغبارآلودکردن که بیچاره آدم انگارهرحرفی که می زنه وهرکاری که انجام می ده عین خبط وخطاست یاحتماآمیخته به یه تزویر وریایی هستش .نفرمایید نه که درعمل معمولابامواضع تخریبی وتحریفی ودرکل سیاه نمایی درقبال گفته ها ورفتارافتخاری دررسانه هاوفضای مجازی مواجهیم

• سینا

  ۳۰ بهمن ۱۳۹۴

  وای ازدست بعضی ازاین جماعت ورسانه ها چن ساله محکمه برپاکردن چه محکمه ایی که هیات منصفه وشاکی وشاهدوقاضیشم خودشونن وافتخاری رو واسه کرده وناکرده ش محکوم می کنن چه نظرهاکه نمی دن چه تحلیل های عجیب وغریب و قلمبه سلمبه البته اغلب بی ربط که نمی کنن طوری که انگاربه تمام امورشده وناشده اشراف کامل دارن.آخه بزرگواران، عالی جنابان، علیا حضرت هایه خرده هم انصاف ویه سوزن هم به خودتان لطفا

• رویا

  ۳۰ بهمن ۱۳۹۴

  خانم میترا: 1- امرار معاش چاپلوسی را توجیه نمی‌کند وگرنه مرزی بین وجدان و اخلاق اجتماعی و خودفروشی باقی نمی‌ماند، اینطور هرکسی می‌تواند از مسوولیت رفتار اجتماعی‌اش شانه خالی کند، از یک شکنجه‌گر تا چاپلوسی کوچک. 2- گیر دادید به فردوسی، گرچه موضوع این بحث نیست اما شعر فردوسی که مربوط به 10 قرن پیش است هم لوکس و برای دربار نبود وگرنه بصورت مردمی در نمی‌امد تا حدی که ابیاتش ضرب‌المثل شود و نقالی‌اش کنند. 3- بنظرم موضوع اصلی نوشته شخص افتخاری نیست، نوعی عادتِ توجیه‌گری رفتاری ناپسند و ماله‌کشی روی آن است. عادتِ استبدادزدهِ اعتراف نکردن به اشتباه و مسوولیت رفتار خود را نپذیرفتن است. قرار نیست کسی افتخاری را مجازات کند، مردم قضاوت خودشان را دارند.

• میترا

  ۳۰ بهمن ۱۳۹۴

  رویا خانم من هم هنوز سند صورتحساب ابوالقاسم برای سلطان محمود و سند پرداخت را ندیده ام ولی بر عقل و تجربه خود اتکا می کنم و می گویم هنرمندان در طول تاریخ به منابع ثروت و قدرت نزدیک شده اند چرا که آنها خریداران اصلی هنر بوده اند. هنر چیزی بوده است لوکس که هیچ عامی حتی اگر از آن سر در میاورده برای آن به کسی پرداختی نمی کرده. امروز هم وضع در کشور ما بهتر از این نیست. در غیاب حق تالیف و تصنیف هنرمند ان و صاحبان مالکیت معنوی در خطر فقر هستند. در کشوری که 40 میلیون دلار به یک فیلم ساز می دهند تا جلع تاریخ دین بکند، هنر مندان دیگر باید سماق بمکند یا به مشاغل دیگر روی بیاورند. از طرف دیگر ماجرای تناسب جرم با مجازات هم اصلی عقلانی است. فکر نمی کنید آقای افتخاری نه تنها خود متنبه شده بلکه برای دیگران هم درس عبرت خوبی شده. هنرمندان دیگری را می شناسم که در فیلم هایی بازی کردند که جنبش 88 را به لجن می کشید ولی مردم این معامله را با آنها نکرده اند. تازه بسیاری برای شکم گنده یکی یا چشم رنگی دیگری غش و ضعف هم می کنند. این دوگانگی را چجور توجیه کنیم جز اینکه ملت ضعیف کش باز یکی را گیر آورده اند.

• كشكساب

  ۲۹ بهمن ۱۳۹۴

  با درود بر همه ايرانيان ، حكومتي بي هويت كه بازور و جنايت براي خود هويت ميسازد البته افراد بي هويت چون نامبرده را مميطلبد . ( اب هرز ، گودال را ميجويد ) اين مشكل از من است كه به بي هويتها بها ميدهم و انها نيز بر خود نيز ميباورانند كه هويت و بنيان دارند . حكومت سفله پرور است . وقتي جلادان و شكنجه گراني چون پورمحمدي و عماد وزراي دادگستري و كار حكومت بنفش ميشوندو با دختران ماتيك زده مورد استقبال قرار ميگيرند ، سفله گي نهادينه ميشود و ارزش. پاينده ايران ، سربلند ايراني

• رویا

  ۲۹ بهمن ۱۳۹۴

  خانم میترا، این که نوشتید توجیه بود نه استدلال، من مانده‌ام تا کی می‌خواهیم از این توجیه‌ها استفاده کنیم: نیاز به امرار معاش دلیل چاپلوسی و همکاری با ستم! در مورد فردوسی من هیچ مستندی تا به حال ندیدم که تایید کرده باشد شاهنامه را برای محمود غزنوی گفته باشد، در مورد حافظ البته واضح هست، دالی هم طرفدار فرانکو بود، فاشیست بود و البته نقاشی بزرگ، حالا این چه ربطی دارد که زشتی رفتار آدمی از لحاظ اخلاقی توجیه شود، یعنی مثلاً اگر من معماری برجسته باشم یا سرآمدِ هنرمندانِ جهان این توجیه می‌کند که بی‌اخلاق و وقیح باشم یا جنسِ چاپلوسی‌ام مرغوب و قابل اغماض می‌شود؟ در اوج سرکوب، در زمانی که مردم برای احقاق یک حق ساده کشته و شکنجه شدند، یکی صرفاً ناچار شده برای امرار معاش قربان‌صدقه جلاد برود، خب حالا هر که بوده، فرق می‌کند؟ البته که فرق می‌کند، همانطور که این آقا به شجریان نامه نوشت و پاسخ درخورش را گرفت، راستی اگر اینطور که شما توجیه کردید چه فرقی هست مثلاً بین اینها، بین این آقا با شجریان، با حسین زمان و کسانی دیگر که در آن زمان این تفاوت را می‌فهمیدند؟ تو را بخدا دست از این توجیهِ «امرارِ معاش» بردارید، اگر شاه شجاع ظالم بوده که من نمی‌دانم و حافظ با معیارهای آن زمان چاپلوس! خب ئقت کنید شما هم با نگاه امروزی‌تان به خوبی از آن یاد نمی‌کنید.

• سینا

  ۲۹ بهمن ۱۳۹۴

  صدچون تویی فدای یک تارموی استادعلیرضاافتخاری

• Mansour

  ۲۹ بهمن ۱۳۹۴

  اصولا ما در کنار نقد و نقدپذیری باید روحیه گذشت هم داشته باشیم و تسامح را هم تشویق کنیم. اما نوع توضیحات آقای افتخاری از سر نادان پنداشتن مردم بود و نه عذرخواهی. اینجا موضوع هنرمند نیست بلکه روحیه و منش برخوردی فرد هست. هنرمندان هم مثل بقیه باید تاوان منطقی و متعارف اقدامات و شیوه های برخورد خود را بدهند. بهتره که اصلاح رفتاری را به صورت ه=عام در نظر بگیریم و با واردکردن این موارد دنبال ایجاد راه فرار برای برخی نباشیم

• میترا

  ۲۹ بهمن ۱۳۹۴

  ملت باید گذشت کند. هنرمندان در طول تاریخ آویزان کیسه بخشش حکام بوده اند و کسی از این بابت خرده ای بر آنها نمی گیرد. هنرمند نمی تواند همچون انسان عادی به رتق و فتق امور عادیش بپردازد و حسابگر و چرتکه انداز باشد. حتی فردوسی هم شاهنامه را به طمع مالی سرود. حتی حافظ هم چشم به دست شاه شجاع داشت. یا هنرمندان را از دغدغه روزی برهانید یا اگر چنین خبطی کردند آنها را از هستی ساقط نکنید!

• رویا

  ۲۹ بهمن ۱۳۹۴

  ساده، زیبا و عمیق؛ ممنون.