نوروز را در «کاله» به رقص‌ آ

چند نوازنده، خواننده و رقصنده ایرانی سال ۱۳۹۵ را با برگزاری کنسرتی در اردوگاه پناهجویان «کاله» آغاز کردند. نزدیک به ۱۰۰ نفر از پناهجویان فارسی‌زبان و عرب‌زبان ساکن این منطقه، در شمال فرانسه در کنسرت نوروزی شرکت کردند و با جشن و پایکوبی بار پناهجویی‌شان را برای چند ساعت به زمین گذاشتند.

طرح برگزاری کنسرت نوروزی در اردوگاه کاله را آلاله باقرزاده به همراه سمیه، خواهرش از چند ماه پیش دنبال می‌کردند. پس از آنکه دولت فرانسه ساختمان‌های محل سکونت پناهجویان در کاله را تخریب کرد و پناهجویان در جنگل‌های کاله به حال خود رها شدند، این دو خواهر برای برگزاری جشن سال نو در این شهر و در کنار پناهجویان مصمم‌تر شدند.

آن‌ها قرار بود این مراسم را در محل «آشپزخانه» برگزار کنند اما به دلیل تخریب این ساختمان، مجبور شدند در یک رستوران (3 Idiots) کنسرت نوروزی را برگزار کنند.

آلاله در سازمانی که به بیماران مبتلا به «ایدز» یاری می‌رساند کار می‌کند و سمیه مهندس صداست. او تنبک می‌نوازند و به موسیقی تلفیقی (جاز و موسیقی ایرانی) علاقه دارد. این دو خواهر هنرمند سه سال پس از انقلاب، از ایران خارج شدند و مدتی هم پناهجو بودند. سمیه باقرزاده درباره انگیزه‌اش از برگزاری یک کنسرت نوروزی برای پناهجویان می‌گوید:

«می‌خواستیم پناهجویان چند ساعتی را به شادی بگذرانند. در سال ۱۳۶۰ وارد شدن به انگلستان راحت‌تر از امروز بود. ما حال و روز پناهجویان کاله را درک می‌کنیم. عجیب است که آن‌ها نمی‌دانند که وضع‌شان در کاله در رسانه‌ها بازتاب پیدا کرده و بسیاری از موقعیت آن‌ها خبر دارند.»

در ماه‌های اخیر دولت فرانسه به جای حل مشکل پناهجویان در این کشور، برخی از آن‌ها را از شهرهای بزرگ به جنگل‌های کاله فرستاده، بدون آنکه امکانی برای آن‌ها فراهم کند. تخریب سکونتگاه پناهجویان هم به این بحران دامن زده است.

این گروه موسیقی ۹ نفره شامل راننده، نوازندگان و رقصنده‌ها برنامه‌شان را در رستورانی که سه پاکستانی پناهنده در آن مشغول به کار هستند، اجرا کردند. یکی از پناهجویان نیز هنگام کنسرت به روی سن آمد و شعری عاشقانه خواند. نوازنده تنبور با ساز خود او را همراهی می‌کرد.

پناهجویانی که در کنسرت نوروزی کاله شرکت کرده بودند از این برنامه به وجد آمده بودند. زنان و کودکان در محلی دیگر نگهداری می‌شوند و وضعیت‌شان در اتوبوسی که پناهجویان آن را «مرکز» نامیده اند مورد بررسی قرار می‌گیرد. علی‌رغم اصرار برگزارکنندگان کنسرت نوروزی، مسئولان از آوردن زنان و کودکان پناهجو به محل اجرای کنسرت خودداری کردند.

«بابا کرم انگلیسی» یکی از آهنگ‌هایی بود که در این کنسرت اجرا شد و مورد استقبال جمعیت قرار گرفت. ترانه «شانه» از ترانه‌‌های مشهور ویگن و پوران به عربی و فارسی نواخته شد.

سه نوازنده تنبک، تنبور و ویولن می‌نواختند و دو رقصنده انگلیسی نیز با پوشش محلی به رقص «دبکه» مشغول شدند. دبکه رقصی مربوط به جغرافیای عرب‌زبان است و مانند رقص کردی، گروهی انجام می‌شود. این دو نوازنده انگلیسی در گروهی به نام «الزیتونه» فعالیت می‌کنند که رییس آن فردی فلسطینی است.

درد مشترک پناهجویی: کنسرت نوروزی پناهندگان برای پناهجویان در کاله

دولت فرانسه برای تخریب اردوگاه جنوبی کاله چندین ماه است که با استفاده از گازهای اشک‌آور، ماشین‌های آب‌پاش و شلیک گلوله‌های لاستیکی به پناهجویان هجوم می‌برد. بیشتر پناهجویان این منطقه افغانستانی، کرد و ایرانی هستند که منتظر رسیدن به انگلستان‌اند. اما مدتی‌ست که چند تن آن‌ها در اعتراض به خشونت پلیس دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

آلاله باقرزاده می‌گوید:

پناهجویان کاله به «تقویت‌ روحیه‌ نیاز دارند. رفتار دولت فرانسه شرم‌آور و ناقض حقوق بشر است. این مردم از کشورهای درگیر جنگ و رژیم‌های دیکتاتوری می‌آیند و گزینه دیگری جز ترک زادگاهشان نداشته‌اند. آن‌ها برای رساندن خود به محلی امن در اروپا خطرات عظیمی را متحمل شده‌اند. آن‌ها باید تحت حمایت قرار گیرند و پناه داده شوند، نه آن‌که با خشونت پلیس روبه‌رو شوند.

آلاله و سمیه تجربه پناهجویی را از سر گذرانده‌اند. پدر آن‌ها، حسین باقرزاده، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر است. او سردبیر روزنامه «ایران‌شهر» بود که در انگلستان منتشر می‌شد. سال ۱۳۶۰ وقتی در ایران دگراندیشان تحت تعقیب قرار گرفتند، باقرزاده نیز به همراه خانواده‌اش راهی غربت شد.

سمیه باقرزاده می‌‌گوید:

سختی فرار از ایران، موقعی بود که می‌خواستیم از کشور خارج شویم. پدرمان پیش‌تر به انگلیس رفته بود و من و خواهرانم به همراه مادرم می‌خواستیم از کردستان ایران از مرز عبور کنیم و خودمان را به انگلستان برسانیم. ۱۳ نفر بودیم که شش نفر ما از جمله خواهرم قبل از رد شدن از مرز توسط سپاه بازداشت شدند. خواهرم و دو عموزاده‌ام یک ماه در زندان کردستان بودند و سپس دو سال نزد پدربزرگ و مادربزرگ‌مان بزرگ شدند. اما ما هفت نفر توانستیم از مرز خارج شویم و به ترکیه برسیم. مادرم به سفارت مراجعه کرد و گفت پاسپورت فرزندانم را گم کرده‌ام. ما از ترکیه به راحتی سوار هواپیما شدیم و به نزد پدر رسیدیم.

به خاطر همین تجربه مشترک پناهجویی‌ست که سمیه و آلاله با پناهجویان کاله احساس همدردی دارند. در حال حاضر دولت فرانسه بیشتر ساختمان‌هایی که محل سکونت پناهجویان کاله بود را تخریب کرده است. تنها یک بخش از این ساختمان‌ها باقی مانده که پذیرای نزدیک به سه هزار پناهجوست.اغلب پناهجویان در چادر بدون آب و برق زندگی می‌کنند و طی این‌ ماه‌ها آتش‌سوزی‌هایی نیز اتفاق افتاده. پناهجویان برای تأمین روشنایی از شمع روشن می‌کنند و پیش آمده که چادرهای آن‌ها دچار حریق شده باشد.

در همین زمینه:

ایرانیان پناهجو در اردوگاه کاله لب‌های خود را دوختند

برچیدن اردوگاه پناهجویان در کاله از سر گرفته شد