عفو بین‌الملل: در افغانستان یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر آواره‌اند
سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که بیش از ۱.۲ میلیون افغانستانی در طول سه سال گذشته به علت خشونت متقابل پیکارجویان طالبان و دولت کابل مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل در تازه‌ترین گزارش خود درباره وضعیت افغانستان می‌گوید که بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار افغانستانی در طول سه سال گذشته مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند.
خشونت متقابل پیکارجویان و دولت کابل عامل اصلی این آوارگی و بی‌خانمانی عنوان می‌شود.
عفو بین‌الملل در بیانیه روز سه‌شنبه ۳۱ ماه می/ یازدهم خرداد ماه خود از جامعه بین‌الملل خواسته است تا برای مقابله با بحران آوارگی رو به گسترش در افغانستان اقدامی فوری کند.
شمار آوارگان در افغانستان در طول ۱۵ سال درگیری در این کشور، روز به روز بیشتر شده است.
بر اساس گزارش عفو بین‌الملل بسیاری از این افراد در شرایطی هولناک زندگی می‌کنند و تنها به فکر زنده ماندن هستند.
از زمان سقوط رژیم طالبان به دنبال حمله ایالات متحده آمریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱، این گروه پیکارجو جنگی فرسایشی و خونین را علیه حکومت افغانستان به راه انداخته است. به دنبال خروج بیشتر نیروهای بین‌المللی از این کشور در سال ۲۰۱۴ این جنگ شدت یافت.
حالا سازمان ملل متحد می‌گوید که تنها در سال ۲۰۱۵، ۱۱هزار غیر نظامی کشته یا زخمی شده‌اند که مسئولیت بیشتر موارد بر عهده پیکارجویان طالبان است.
در گزارش سازمان عفو بین‌الملل به گفته‌های فرزانا، مادر هفت فرزند استناد شده است که بیش از یک دهه از اقامتش در اردوگاه بی‌خانمان‌های کابل می‌گذرد. او و فرزندانش پس از کشته شدن شوهر فرزانا به عنوان نان‌آور خانواده، از ولایت پروان به کابل آمده‌اند.
فرزانا که تنها نامی از او باقی‌مانده است، می‌گوید: «اینکه نتوانی برای بچه‌هایت غذا داشته باشی، از مردن با تفنگ بدتر است.»
عفو بین‌الملل می‌گوید که برنامه دولت افغانستان برای کمک به آوارگان حتی در مناطقی که کمک‌های جامعه بین‌المللی وجود دارد، شکست خورده است.
برنامه‌های آزمایشی امدادرسانی هم در سه ولایت جنگ زده هرات، بلخ و ننگرهار متوقف شده‌اند.
حافظ احمد میاخیل، مشاور رسانه‌ای وزارت مهاجران افغانستان، در واکنش به گزارش سازمان عفو بین‌الملل به خبرگزاری "اسوشیتد پرس" می‌گوید: «تعداد کل آوارگان نزدیک به یک میلیون نفر است و بسیاری از این آوارگان نه به‌خاطر جنگ که به دلیل بلایای طبیعی از جمله سیل و زلزله بی‌خانمان شده‌اند.»
در مقابل اما چمپا پاتل، مدیر بخش جنوب آسیای عفو بین‌الملل می‌گوید که درباره افزایش بی‌خانمانی و آوارگی به دلیل افزایش خشونت‌ها، هیچ تردیدی وجود ندارد.
چمپا پاتل: اعداد و آدم‌هایی که ما درباره‌شان حرف می‌زنیم و همین‌طور گروه‌هایی که در این گزارش درباره آن‌ها صحبت شده است، همه مواردی هستند که به دلیل کشمکش‌های حاصل از جنگ و درگیری مجبور به ترک خانه‌های‌شان شده‌اند. بنابراین ما در مورد بلایای طبیعی صحبت نمی‌کنیم و حتی به پناهجویانی که از ایران و پاکستان بازگردانده می‌شوند هم نپرداخته‌ایم.
افغانستان از جمله کشورهایی است که بالاترین جمعیت پناهنده در جهان را دارند.
حدود دو میلیون و ۶۰۰ هزار افغانستانی در خارج از مرزهای این کشور زندگی می‌کنند.
گزارش عفو بین‌الملل می‌گوید که در طول سال گذشته میلادی، حدود ۱۷۸ هزار افغانستانی برای رسیدن به اروپا و ارائه درخواست پناهندگی، جان خود را در سفری خطرناک به خطر انداخته‌اند.
حسین سمندر، یکی از ساکنان اردوگاه آوارگان در کابل می‌گوید: «ما نه آبی برای نوشیدن داریم و نه غذایی برای خوردن و نه برق. هیچ آموزش و پرورشی برای بچه‌های ما نیست. هیچ‌کس نمی‌تواند تصور کند که ما چه زندگی سختی در اردوگاه داریم.»
نظرها
نظری وجود ندارد.