زنان افغانستان: «با صورت سوخته می‌جنگیم»

نفیسه نوری، قربانی تازه‌ترین مورد از اسیدپاشی در افغانستان است. شب پنج‌شنبه گذشته، هفتم ژوییه/ هفدهم تیر، فرد ناشناسی به صورت او و دستان و صورت دختر و برادرزاده‌اش اسید پاشید. آنها در یکی از محل‌های امن کابل در حال بازگشت از "بازدید عید فطر" بودند. این حادثه در نزدیکی شهرک آریا، ساعت ۱۱.۳۰ شب رخ داد.

اسید‌‌پاشی در کابل باعث بالا گرفتن اعتراض‌های مدنی در افغانستان شده است. مردم خواستار پیگیری تمام پرونده‌های مربوط به اسیدپاشی هستند و از دولت افغانستان می‌خواهند از نظر قانونی سخت‌گیری‌های بیشتری  اعمال کند.

دوازدهم ماه ژوییه/ ۲۲ تیر، گروهی از جوانان در برابر بیمارستان استقلال کابل، جایی که خانم نوری با دو کودک قربانی اسیدپاشی اخیر بستری بودند، تجمع اعتراضی برگزار کردند و خواهان پیگیری جدی پدیده اسیدپاشی از سوی حکومت شدند.

نفیسه نوری، ۳۱ ساله است و بر اثر اسید‌پاشی ۲۰ درصد بدنش سوخته و صورتش کاملا تغییر کرده است.

راستین آنلاین، یک سایت خبری خصوصی در ایران نوشته است که خانم نوری خود پزشک و متخصص بیماری‌های پوست و زیبایی‌ست.

نفیسه نوری در حالی که در بیمارستان بستری‌ست با رسانه‌ها صحبت کرده و خطاب به مرد ناشناسی که به صورت او اسید پاشیده، گفته است: «فقط می‌خواهم که پیدا شود و از دولت می‌خواهم که همکاری کند که او را پیدا کنند».

خانم نوری به رادیو آزادی گفته است که با هیچ کسی دشمنی نداشته و این رویداد کاملا با انگیزه زن‌ستیزی صورت گرفته است.

پلیس امنیتی کابل هم از «پیشرفت در پیگیری این پرونده» خبر داده و اعلام کرده است که عاملان این جنایت شناسایی شده‌اند؛ گرچه از هویت و انگیزه آنها خبری منتشر نشده است.

محمدناصر نصیر، رئیس بیمارستان استقلال در غرب کابل، به راستین آنلاین گفته است که این سومین بار است قربانیان اسیدپاشی در این بیمارستان بستری می‌شوند و در هر سه مورد هم قربانیان اسیدپاشی زنان بوده‌اند.

گفته می‌شود که یکی از دلایل افزایش اسیدپاشی در افغانستان، در دسترس بودن مواد اسیدی است. حسیب تعریف، پزشک و فعال مدنی در گفت‌وگو با رادیو زمانه می‌گوید که تا وقتی دسترسی مردم عادی به این مواد محدود نشود ما همچنان شاهد این خشونت‌ها خواهیم بود.

آقای تعریف معتقد است که گروهی ناشناس مدت‌هاست صورت زنان افغانستان را مجروح و نابود می‌کنند و تا حال شناسایی نشده‌اند: «این افراد از گروه‌های افراط‌گرایی هستند که بی‌شک از جانب کسانی مثل طالبان و داعش هدایت می‌شوند.»

آقای تعریف می‌گوید پرونده‌هایی که در زمینه اسیدپاشی در دست پلیس افغانستان است باید با جدیت بیش از پیش بررسی بشوند و قوانین دقیق، روشن و مشخصی درباره استفاده از اسید در قانون جزایی کشور وارد شوند.

گفت‌وگو با حسیب تعریف را از اینجا گوش دهید:

مدتی‌ست افراد ناشناس در افغانستان، اسیدپاشی بر صورت زنان، آلوده کردن آب نوشیدنی مدارس دخترانه و خشونت‌هایی از این دست را برای ایجاد ترس در دختران و زنان به کار می‌گیرند تا آنها را وادار به خانه‌نشینی کنند.

با وجود خبرهایی که از اسیدپاشی بر صورت زنان و خشونت‌های زیاد علیه زنان در کوچه و خیابان‌های افغانستان در رسانه‌ها منتشر می‌شود، اما زنان افغانستان دست از مشاغل مورد علاقه خود نکشیده‌اند و همچنان از دولت می‌خواهند که امنیت شهروندان خود را تامین کند.

در چند سال اخیر اسید‌پاشی در افغانستان به عنوان عامل ایجاد ترس برای محدود کردن فعالیت‌های اجتماعی به کار گرفته شده است.

تا به حال صورت ده‌ها زن افغانستانی در اسید سوخته و برای همیشه از بین رفته است. چهره‌های زخم‌برداشته‌ای که امکان بهبود یافتن ندارند و اعتماد به نفسی که همراه با اسید از صورت آنها ریخته، این جرم را ده‌ها بار سنگین‌‌تر می‌کند.

الینا، رپ‌خوان جوانی که یکی از برگزارکنندگان تجمع اعتراضی در برابر بیمارستان استقلال در روز پنج‌شنبه گذشته است و ترانه‌ای اعتراضی نیز در این مراسم اجرا کرد، گفته است که «ما می‌جنگیم. با همین صورت سوخته در اسید می جنگیم.»

او که صورت خود را به شکل نمادین باندپیچ کرده بود و برقع آبی بر سر داشت در این مراسم اعتراضی گفته است: «به جرم زن بودن است که زنان افغانستان قربانی اسیدپاشی می‌شوند اما قرار نیست که آنها بترسند و از فعالیت‌های دوست داشته خود دست بکشند.»

یکی از شعارهای این تجمع «صورت من کجاست؟» بود. شعاری که سوال همه قربانیان اسیدپاشی‌ست.

اعتراض به اسیدپاشی اخیر همچنان در شبکه‌های اجتماعی و میان کاربران افغانستانی ادامه دارد. دولت افغانستان هنوز به این موج اعتراض‌ها پاسخی نداده و واکنشی هم از جانب نمایندگان مردم در پارلمان به دست رسانه‌ها نرسیده است.