یازدهمین همایش ایران‌شناسی؛ از چپ و فردید تا موانع رشد علوم انسانی
همایش ایران‌شناسی با بیش از ۱۰۰ جلسه برگزار می شود. بحث پیرامون موانع علوم انسانی در ایران و بررسی تاریخ نهضت چپ و بازخوانی جنبش سبز از موضوعات همایش است.
یازدهمین دوره همایش انجمن بین‌المللی ایران‌شناسی از تاریخ دوم تا پنجم اوت(۱۲ تا ۱۵ مرداد) در شهر وین اتریش برگزار خواهد شد.
یازدهمین همایش انجمن بین المللی ایران شناسی با جلسه‌ای با عنوان «منظرهای جدید در زبان‌های ایرانی» در تاریخ دوم اوت آغاز می‌شود و کار خود را با برگزاری بیش از ۱۰۰ جلسه در قلمروهای گوناگون و با عناوین متنوع طی چهار روز پی می‌گیرد.
از جلسه‌های اصلی همایش امسال می‌توان به میزگرد «جامعه شناسی تطبیقی بازاندیشانه (retrospective) بر جنبش سبز در ایران» اشاره کرد. سخنرانان این بخش علی اکبر مهدی، آزاده کیان، سعید پیوندی، مهرزاد بروجردی و عطا هودشتیان خواهند بود.
در این همایش به تاریخ پرتلاطم جنبش چپ در ایران نیز جلسه‌ای اختصاص یافته است؛ میزگردی با عنوان «بازاندیشی چپ ایرانی: تاریخ، گوناگونی و چشم‌اندازها».کامران متین، استاد دانشگاه ساسکس بریتانیا به بحث درباره تئوری مارکسیستی و نسبت آن با پراکسیس چپ ایرانی می‌پردازد و مازیار بهروز ، تاریخ نگار جنبش چپ در ایران در باب مسئله چپ و استفاده از خشونت سخنرانی خواهد کرد.
یکی از موضوعات جنجال برانگیز این همایش میزگرد «بحث درباب زندگی و اندیشه احمد فردید» خواهد بود. این جلسه روز سوم اوت و با حضور برخی نویسندگان و اندیشه‌ورزان ایرانی همچون داریوش آشوری، عباس امانت، علی میرسپاسی و حامد یوسفی برگزار خواهد شد. احمد فردید یکی از جنجالی‌ترین متفکران و فیلسوفان متأخر ایران است. او که به جز چند مقاله آن هم در دوران جوانی چیزی ننوشت، به «فیلسوف شفاهی» شهرت یافت.
در روز پایانی این همایش میزگرد قابل تأمل دیگری با عنوان «چالش‌ها و فرصت‌های توسعه در علوم اجتماعی و انسانی» برگزار خواهد شد. این جلسه با سخنرانی صادق زیبا کلام، محمدرضا نیکفر، حسن یوسفی اشکوری، نیره توحیدی و سعید پیوندی حسن ختام این دوره از همایش انجمن بین‌المللی ایران‌شناسی خواهد بود.
در تاریخ برگزاری همایش ایران‌شناسی، نهمین دوره آن در استانبول با استقبال خوبی مواجه شد و در مجموع می‌توان گفت این همایش سیر رو به رشدی داشته است و از اقبال خوبی در میان چهره‌های آکادمیک خارج کشور برخوردار شده است.
انجمن بین‌المللی ایران‌شناسی نخستین بنیاد ویژه مطالعات ایران‌شناسی است که در سال ۱۹۶۰ میلادی در خارج از ایران بنیان گرفت و در حال حاضر در در دانشگاه تورنتوی کانادا مستقر است.
در مجموع این انجمن تلاش کرده تا معیارها و ضوابط پژوهش مدرن علمی و دانشگاهی را رعایت کند و در این مسیر همکاری با نهادهای پژوهشی مشابه را نیز تجربه کرده است.
آن‌طور که مهرزاد بروجردی یکی از اعضای فعال انجمن بین‌المللی ایران‌شناسی می‌گوید، این انجمن توسط عده‌ای از ایران‌شناسان آمریکا شکل گرفت که معتقد بودند مطالعات ایران نباید در سایه مطالعات عرب‌شناسی انجام شود و باید رشته‌ای مستقل باشد.
از سوی دیگر این انجمن از سال ۱۹۹۳ همایش‌های ویژه مطالعات ایرانی را در شهرهای مختلف جهان برپا کرده است. این همایش‌ها از سال ۲۰۰۰ تا کنون به صورت دوسالانه برگزار می‌شود.
البته برگزاری همایش‌هایی از این دست در سال‌های اخیر واکنش رسانه‌های دست راستی داخل کشور را نیز برانگیخته است. روزنامه کیهان در مرداد ماه سال ۹۱ و در خلال برگزاری نهمین همایش انجمن بین‌المللی ایران‌شناسی در استانبول، سازمان‌دهندگان این همایش را «سلطنت طلب» خواند و از این همایش به عنوان «پاتوق جاسوسان آکادمیک» یاد کرد.
جزئیات برنامه‌های یازدهمین همایش ایران‌شناسی را اینجا بخوانید.
نظرها
سایه ور
امیدوارم، در این کنفرانس ها، به نقش مخرب قومیت گرایی و پروؤه های ملیت سازی از اقوام و گرو های زبان شناختی اشاره کنند. اینکه این تعرض به گویش ها و ایجاد تقسیم بدی های متعد مثل ایرانی شرق یو غربی و شمال غربی و جنوب غربی... جدایی میان گویش پارسی. این سوال چرا نمی توان برای فرهنگ لغت نویسی یا دستور نویسی، از اصطلاح گویش یا لهجه استفاده کرد؟! یعنی باید اصطلاح زبان بگار برد؟! مثلا گفتن گویش پارسی بختیاری، چه ایرادی دارد. یا گفتن ایرانی کُردی؟ چرا طوری از اصطلاحات بکار می رود که موجب تفرقه می شود. در حالی که کشور اکنون به همبستگی بیشتر برای رسیدن دموکراسی نیازمند است.