ذات‌الریه یا پنهان‌کاری؛ مشکل کلینتون چیست؟

از زمان انتشار خبر ابتلای هیلاری کلینتون به بیماری ذات‌الریه، او و کمپینش هدف انتقادات مختلفی بوده‌اند. این انتقادها تنها از جانب جمهوری‌خواهان و یا خبرنگارانی که معتقدند هیلاری پنهان‌کاری می‌کند، نیست. بسیاری از سران و حامیان دموکرات‌ها، از جمله دیوید اکسلراد، استراتژیست ارشد کمپین باراک اوباما در سال‌‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ نیز از عملکرد تیم هیلاری در اداره این موضوع به شدت انتقاد کرده‌اند.

درست است که بیمار شدن کاندیداها در دوران رقابت‌های انتخاباتی موضوع چندان تازه‌ای نیست و اغلب مدیران و دست‌اندرکاران کارزارهای انتخاباتی ریاست جمهوری شهادت می‌دهند که کاندیداها به دلیل شدت و فشردگی روند کارزارهای انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا معمولا بیمار می‌شوند و معمولا هم هیچ‌یک علاقه‌ای ندارند که چنین موضوعاتی عمومی شود، اما دلیل اصلی سیل انتقادات به هیلاری کلینتون، بیش از آنکه بیمار بودن او باشد، «پنهان‌کاری» او و تیمش در ساعات اولیه پس از ترک مراسم ۱۱ سپتامبر است.

ماجرا چیست؟ روز یکشنبه، هیلاری کلینتون ناگهان و بدون اطلاع به خبرنگارانی که کارزار او را پوشش می‌دهند، مراسم گرامیداشت قربانیان ۱۱ سپتامبر را ترک کرد. ستاد او پس از ۹۰ دقیقه بی‌خبری،‌ در بیانیه‌ای کوتاه تنها دلیل ترک مراسم را «گرمازدگی» عنوان کرد. این در حالی بود که در آن زمان دمای هواى نيويورك ۲۶ درجه بیشتر نبود و صدها نفر دیگر از جمله دونالد ترامپ در این مراسم حضور داشتند.

اما انتشار فیلمی که یک رهگذر از هیلاری گرفته بود نشان داد که او هنگام سوار شدن به ماشین تعادل خود را از دست می‌دهد. با انتشار این فیلم، کمپین هیلاری کلینتون ناگزیر شد تا دلیل اصلی ترک مراسم را اعلام کند. بنا به بیانیه‌ پزشک هیلاری که ساعت‌ها پس از ترک مراسم منتشر شد، در واقع روز جمعه پزشک هیلاری ذات‌الریه او را تشخیص داده بود و علاوه بر آنتی‌بیوتیک، استراحت هم برایش تجویز کرد. نسخه‌ای که کلینتون آشکارا از آن سرپیچی کرد.

عادت به پنهان‌کاری

شایعات و مشکلات تندرستی هیلاری کلینتون موضوع تازه‌ای نیست. اولین بار در سال ۱۹۹۸ تشخیص لخته‌ خونی در پای راست هیلاری خبرساز شد. در سال ۲۰۰۹ نیز بنا به گزارش پزشکی، لخته خونی دیگری در بدن هیلاری پیدا شد. اما این شایعات از سال ۲۰۱۲ شدت بیشتری گرفته است. در آن زمان هیلاری که به ویروس گوارشی مبتلا بود، در طی یک سخنرانی به دلیل کمبود آب بدن از حال رفت و سرش با زمین اصابت کرد. آن ضربه منجر به تشکیل لخته‌ای میان ناحیه پشتی مغز و جمجمه‌اش شد. بهبودی از آن ضربه مغزی طولانی و به شهادت بیل کلینتون، دشوار بود. پس از این حادثه هیلاری برای مدتی دچار دوبینی شد و ناچار بود از عینک مخصوص اصلاح دوبینی استفاده کند. همین ماجرا به شایعات و تئوری‌های توطئه گروه‌های راست‌گرا دامن زد.

منتقدان هیلاری گذشته از اشاره به این موارد، تصمیم به تاخیر انداختن اعلام ابتلای هیلاری به ذات‌الریه را شاهد دیگری بر روند و عادات کلینتون‌ها در مخفی‌کاری می‌دانند. گرچه مخفی‌ نگاه داشتن بیماری موضوع تازه‌ای نیست و بسیاری از روسای جمهور سابق، بیماری‌های خود را از عموم پنهان نگاه داشته‌اند، اما می‌توان مطمئن بود که اگر شرایط کنونی رسانه‌ای در آن زمان حاکم بود آنها نیز نمی‌توانستند بیماری خود را برای مدت طولانی از مردم پنهان کنند. (فرانکلین روزولت علیرغم ابتلا به فلج اطفال مطبوعات را از درج تصویر خود در صندلی چرخ‌دار منع کرده بود. جان اف کندی، توانست بیماری‌های خود، از جمله یک نوع بیماری خودایمنی، کمردردهای شدید و مزمن و چند بیماری دیگر را مخفی نگاه دارد.)

بی‌اعتمادی عموم

به علاوه، در موسم این انتخابات - چه انتخابات مقدماتی درون حزبی و چه اکنون - هیلاری با مشکل عدم اعتماد عمومی بی‌سابقه‌ای مواجه بوده است. مشکلی که علیرغم تلاش فراوان کمپینش تاکنون مرتفع نشده است. این مشکل به قدری جدی است که آخرین نظرسنجی سی‌ان‌ان نشان می‌دهد اعتماد عمومی مردم به دونالد ترامپ بیشتر از اعتماد آنها به هیلاری است و درصد بالاتری از مردم، ترامپ را صادق می‌دانند (۵۰ درصد ترامپ را قابل اعتماد می‌دانند و ۳۵ درصد کلینتون را). برای کاندیدایی که شائبه عدم صداقت، عدم شفافیت و پنهان‌کاری مدت‌هاست مانند سایه همراهش است، چنین عملکردی تنها گواه دیگری بر مدعای منتقدانش است.

با نزدیک شدن روز انتخابات، نتایج نظرسنجی‌ها نزدیک‌تر می‌شود و رقابت تنگ‌تر. اما نظرسنجی‌ها همگی نشان می‌دهند که هیلاری کلینتون از ترامپ پیش است و ثبات این پیش بودن نیز تغییر چندانی نکرده است. به علاوه، این اولین باری نیست که وضعیت سلامت یک کاندیدای ریاست جمهوری و یا رئیس جمهور در راس خبرها قرار می‌گیرد. شاید بارزترین نمونه اتفاقی باشد که در سال ۱۹۹۲ در یک ضیافت شام برای بوش پدر در زمان کارزار انتخاباتی‌اش با بیل کلینتون جوان افتاد. در آن مراسم جورج بوش پدر در بغل نخست‌وزیر ژاپن در حالی که بالا‌ می‌آورد از هوش رفت. اما هیچ‌کس این اتفاق را دلیل باخت او به کلینتون نمی‌داند.

با وجود همه این فراز و فرودها، نظرسنجی‌ها تا به حال به صورت نسبتا ثابت از برتری کلینتون چه در آرای مستقیم مردم چه در آرای کالج انتخاباتی حکایت دارند. در واقع، با آن که نظرسنجی‌ها در سطح ملی به مرور نشان از سخت‌تر شدن رقابت میان این دو نامزد دارد اما در ۸ ایالت از ۱۲ «سوئینگ استیت» (یعنی ایالت‌هایی که دموکرات یا جمهوریخواه بودن‌شان در انتخابات مختلف در نوسان است) هیلاری به طور مداوم از ترامپ پیشی دارد و در تمامی ۵ ایالت سرنوشت سازتر از میان این ۱۲ ایالت نیز هیلاری در نظرسنجی‌ها جلوتر است.

ترامپ هنوز عقب‌تر است

به این ترتیب، هنوز هم راه ترامپ برای پیروزی بسیار دشوار و محدود است. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که ۷۰ درصد مردم تصمیم قاطع خود را گرفته‌اند. ۶۰ درصد از مردم هیلاری و تنها ۳۶ درصد ترامپ را شایسته ریاست جمهوری می‌دانند. می‌توان انتظار داشت که موضوع سلامت یا پنهان‌کاری کلینتون نیز مانند سایر جنجال‌های خبری پس از چند روز و با بازگشت هیلاری به کارزار در روز پنج‌شنبه کمرنگ شود. در طی مناظره‌های پیش‌رو نیز، احتمالا صاحب‌نظران و مفسران و برخی از مردم تعداد سرفه‌های هیلاری را بشمرند و شایعات محافظه‌کاران افراطی نیز در مورد وضعیت سلامت کلینتون ادامه داشته باشد. اما شرایط دو قطبی شدید حاکم بر آمریکای امروز و تفاوت‌های عمیق میان اصول و مواضع این دو کاندیدا به قدری است که اگر وضعیت سلامت کلینتون تغییر جدی نداشته باشد، به نظر نمی‌رسد این موضوع به تنهایی تاثیر سرنوشت‌سازی در نتیجه انتخابات بازی کند.