طراحی با نور و اهمیت انسان در اجتماع
<p>مسعود بطحائی ـ در چند دهه‌ی اخیر هنر تصویری ایران از وجود هنرمندانی برخوردار شده است که در زمینه‌ی فیلم‌سازی و در قلمرو عکاسی فعالیت می‌کنند و راهی کشورهای اروپایی یا آمریکایی شده و اثر خویش را در معرض دید مخاطبان قرار داده‌اند. هر چند که از نظر برخی از منتقدان علت اخذ جوایز برخی از این آثار به دلیل نمایش بدبختی‌ها و ذلت‌هایی است که بر مردم ایران می‌رود، اما تعداد آثاری که از نظر هنری و زیبایی‌شناسی نیز مورد توجه منتقدان دیگر کشور‌ها قرار گرفته‌اند، کم نیست. به هر حال آنچه که از اهمیت بیشتری برخوردار است، شرکت هنرمندان و نمایش آثارشان در دیگر ممالک است که باعث تبادل فرهنگی میان هنرمندان در جوامع مختلف می‌گردد.</p> <p> </p> <p><strong>نمایشگاه عکس «تو» در گالری مکیک</strong></p> <p> </p> <p>اما این روز‌ها یکی از عکاسان ایرانی به نام کیمیا رهگذار نمایشگاه عکسی از آثارش را در گالری مکیک در مونترال به نمایش گذاشته است. رهگذار که کار عکاسی را از حدود ۲۲ سال پیش با عکاسی پرتره آغاز نمود، در طی سالیان اخیر فعالیت هدفمندی را شروع کرده که حاصل آن چهار نمایشگاه (البته به‌غیر از نمایشگاه‌های قبلی او) «مردم»، «آیا مهمه؟»، «آدم» و «لابیرنت» بوده است. نمایشگاه عکس «تو» آمیزه‌ای از چند اثر رهگذار است که از میان مجموعه‌های پیشین‌اش برگزیده و در گالری مکیک در مونترال به نمایش گذاشته است.</p> <p><img height="250" width="250" align="left" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/kimia-rahgozar-face-to-face_0.jpg" alt="" /></p> <p><strong>اهمیت انسان‌های معمولی در اجتماع</strong></p> <p><br /> نمایشگاه عکس «تو» در تاریخ جمعه ۲۵ فوریه ۲۰۱۱ و با نمایش عکس‌های کیمیا رهگذار آغاز به‌کار کرد. عکس‌هایی که با تکنیک نگاتیو سیاه و سفید، مدیوم فرمت شش در شش گرفته شده است. رهگذار درباره‌ی نوع کارش می‌گوید: «کار من عکاسی کردن از آدم‌هاست و سعی می‌کنم با به تصویر کشیدن افراد معمولی به اهمیت نقش آنان در جامعه بپردازم.»</p> <p> </p> <p>رهگذار در مورد نمایشگاه‌هایی که تا کنون برگزار کرده افزود: «موضوع ۴ نمایشگاه انفرادی اخیر که در تهران داشتم راجع به آدم‌ها بوده است. در اولین نمایشگاه، تصویر افراد در لوکیشن‌هایی نشان داده می‌شد، بدون اینکه هویت افراد و لوکیشن مهم باشد. دومین نمایشگاهم به نام «مهمه؟» به صورت مدیوم شات بود و آدم‌ها از پشت سر به نمایش درمی‌آمدند. در نمایشگاه سوم به نام «آدم» سعی کردم به جزییات توجه کنم و آن‌ها را به تصویر بکشم که تعدادی از این عکس‌ها در مکیک به نمایش گذاشته شده است. اما «لابیرنت» نیز عکس‌هایی با موضوع آدم‌هاست و مثل این است که فکر آدم‌ها در عکس به نمایش در آمده باشد. در عکاسی این آثار مجبور بودم سریع عمل کنم زیرا درواقع آن‌ها را به روش عکس روی عکس ایجاد کرده‌ام و می‌توان گفت که خود عمل عکاسی آن، مانند فکر کردن است. همین جا باید عرض کنم که در ایجاد عکس‌ها به هیچ وجه از فتوشاپ استفاده نشده است و سبک کار آبستره است. در واقع در مجموعه‌ی لابیرنت قصد داشتم با نگاه کردن به مردم، آنچه در فکر آن‌ها و در فکر خودم از دیدن آن‌ها می‌گذرد را به نمایش درآورم.»</p> <p><br /> <strong>طراحی کردن با نور و تفاوت عکاسی با نقاشی</strong></p> <p><br /> رهگذار درباره‌ی مجموعه لابیرنت و تکنیک «فتوگرافی» و تفاوت نقاشی با عکاسی گفت: «کلمه فتوگرافی به معنی طراحی کردن با نور است. در این مجموعه نیز عکس‌ها انگار با خطوط نورانی طراحی شده‌اند، در حالی‌که این نور‌ها واقعی هستند و این فرق بین نقاشی و عکاسی است.»</p> <p> </p> <p>وی همچنین افزود: «سعی می‌کنم عکس‌هایی که می‌گیرم به گونه‌ای باشد تا هرکس بتواند خود را جای فرد درون عکس قرار دهد تا بتواند ارتباط بیشتری با عکس‌ها برقرار کند.»</p> <p><img height="300" width="173" align="left" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/kimia-rahgozar-his_0.jpg" alt="" /></p> <p><strong>سرگردانی انسان‌ها</strong></p> <p><br /> در مورد سبک کیمیا رهگذار در عکاسی، دکتر شهریار شهیدی (روان‌شناس) می‌گوید: «در مجموعه‌ی «مردم» عکاس به ثبت روابط انسان‌ها با خودشان و یا با دیگران پرداخته در حالی که در مجموعه‌های دیگر به نظر می‌رسد روابط بین سوژه و بیننده برقرار می‌شود. در مجموعه‌ی «لابیرنت» که جنبه انتزاعی دارد، رابطه‌ی میان عکاس و سوژه مورد نظر است.»</p> <p> </p> <p>اما کامران عدل (عکاس) در مورد سبک و تکنیک رهگذار می‌گوید: «سبک و تکنیکی که کیمیا به کار برده است، بهترین وسیله برای نشان دادن سرگردانی بشر است. سیاه که نماد ندانستن است و خطوط سفید که نشان‌دهنده‌ی سرگردانی و سردرگمی موجودی است که خود را اشرف مخلوقات می‌داند.»</p> <p>گفتنی است که نمایشگاه عکس «تو» در مکیک تا تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۱ برقرار خواهد بود.</p>
مسعود بطحائی ـ در چند دهه‌ی اخیر هنر تصویری ایران از وجود هنرمندانی برخوردار شده است که در زمینه‌ی فیلم‌سازی و در قلمرو عکاسی فعالیت می‌کنند و راهی کشورهای اروپایی یا آمریکایی شده و اثر خویش را در معرض دید مخاطبان قرار داده‌اند. هر چند که از نظر برخی از منتقدان علت اخذ جوایز برخی از این آثار به دلیل نمایش بدبختی‌ها و ذلت‌هایی است که بر مردم ایران می‌رود، اما تعداد آثاری که از نظر هنری و زیبایی‌شناسی نیز مورد توجه منتقدان دیگر کشور‌ها قرار گرفته‌اند، کم نیست. به هر حال آنچه که از اهمیت بیشتری برخوردار است، شرکت هنرمندان و نمایش آثارشان در دیگر ممالک است که باعث تبادل فرهنگی میان هنرمندان در جوامع مختلف می‌گردد.
نمایشگاه عکس «تو» در گالری مکیک
اما این روز‌ها یکی از عکاسان ایرانی به نام کیمیا رهگذار نمایشگاه عکسی از آثارش را در گالری مکیک در مونترال به نمایش گذاشته است. رهگذار که کار عکاسی را از حدود ۲۲ سال پیش با عکاسی پرتره آغاز نمود، در طی سالیان اخیر فعالیت هدفمندی را شروع کرده که حاصل آن چهار نمایشگاه (البته به‌غیر از نمایشگاه‌های قبلی او) «مردم»، «آیا مهمه؟»، «آدم» و «لابیرنت» بوده است. نمایشگاه عکس «تو» آمیزه‌ای از چند اثر رهگذار است که از میان مجموعه‌های پیشین‌اش برگزیده و در گالری مکیک در مونترال به نمایش گذاشته است.
اهمیت انسان‌های معمولی در اجتماع
نمایشگاه عکس «تو» در تاریخ جمعه ۲۵ فوریه ۲۰۱۱ و با نمایش عکس‌های کیمیا رهگذار آغاز به‌کار کرد. عکس‌هایی که با تکنیک نگاتیو سیاه و سفید، مدیوم فرمت شش در شش گرفته شده است. رهگذار درباره‌ی نوع کارش می‌گوید: «کار من عکاسی کردن از آدم‌هاست و سعی می‌کنم با به تصویر کشیدن افراد معمولی به اهمیت نقش آنان در جامعه بپردازم.»
رهگذار در مورد نمایشگاه‌هایی که تا کنون برگزار کرده افزود: «موضوع ۴ نمایشگاه انفرادی اخیر که در تهران داشتم راجع به آدم‌ها بوده است. در اولین نمایشگاه، تصویر افراد در لوکیشن‌هایی نشان داده می‌شد، بدون اینکه هویت افراد و لوکیشن مهم باشد. دومین نمایشگاهم به نام «مهمه؟» به صورت مدیوم شات بود و آدم‌ها از پشت سر به نمایش درمی‌آمدند. در نمایشگاه سوم به نام «آدم» سعی کردم به جزییات توجه کنم و آن‌ها را به تصویر بکشم که تعدادی از این عکس‌ها در مکیک به نمایش گذاشته شده است. اما «لابیرنت» نیز عکس‌هایی با موضوع آدم‌هاست و مثل این است که فکر آدم‌ها در عکس به نمایش در آمده باشد. در عکاسی این آثار مجبور بودم سریع عمل کنم زیرا درواقع آن‌ها را به روش عکس روی عکس ایجاد کرده‌ام و می‌توان گفت که خود عمل عکاسی آن، مانند فکر کردن است. همین جا باید عرض کنم که در ایجاد عکس‌ها به هیچ وجه از فتوشاپ استفاده نشده است و سبک کار آبستره است. در واقع در مجموعه‌ی لابیرنت قصد داشتم با نگاه کردن به مردم، آنچه در فکر آن‌ها و در فکر خودم از دیدن آن‌ها می‌گذرد را به نمایش درآورم.»
طراحی کردن با نور و تفاوت عکاسی با نقاشی
رهگذار درباره‌ی مجموعه لابیرنت و تکنیک «فتوگرافی» و تفاوت نقاشی با عکاسی گفت: «کلمه فتوگرافی به معنی طراحی کردن با نور است. در این مجموعه نیز عکس‌ها انگار با خطوط نورانی طراحی شده‌اند، در حالی‌که این نور‌ها واقعی هستند و این فرق بین نقاشی و عکاسی است.»
وی همچنین افزود: «سعی می‌کنم عکس‌هایی که می‌گیرم به گونه‌ای باشد تا هرکس بتواند خود را جای فرد درون عکس قرار دهد تا بتواند ارتباط بیشتری با عکس‌ها برقرار کند.»
سرگردانی انسان‌ها
در مورد سبک کیمیا رهگذار در عکاسی، دکتر شهریار شهیدی (روان‌شناس) می‌گوید: «در مجموعه‌ی «مردم» عکاس به ثبت روابط انسان‌ها با خودشان و یا با دیگران پرداخته در حالی که در مجموعه‌های دیگر به نظر می‌رسد روابط بین سوژه و بیننده برقرار می‌شود. در مجموعه‌ی «لابیرنت» که جنبه انتزاعی دارد، رابطه‌ی میان عکاس و سوژه مورد نظر است.»
اما کامران عدل (عکاس) در مورد سبک و تکنیک رهگذار می‌گوید: «سبک و تکنیکی که کیمیا به کار برده است، بهترین وسیله برای نشان دادن سرگردانی بشر است. سیاه که نماد ندانستن است و خطوط سفید که نشان‌دهنده‌ی سرگردانی و سردرگمی موجودی است که خود را اشرف مخلوقات می‌داند.»
گفتنی است که نمایشگاه عکس «تو» در مکیک تا تاریخ ۲۷ مارس ۲۰۱۱ برقرار خواهد بود.
نظرها
نظری وجود ندارد.