یک حقیقت انسانی و مبارزه با تحریف تاریخ
<p>ایرج ادیب‌زاده ـ برای نخستین بار در تالار بزرگ یونسکو در پاریس، بخشی از فیلم مستند و تاریخی «شوآ» یا «هولوکاست» ساخته‌ی «کلود لانزمن»، مستندساز فرانسوی با زیرنویس فارسی به نمایش درآمد، در حالی‌که هم‌زمان توسط دو شبکه‌ی تلویزیونی فارسی‌زبان در لس‌آنجلس نیز این فیلم در ایران پخش شد.</p> <!--break--> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20110311_Iraj_Adbizadeh_namayeshefilmmostanadSHOAH.mp3" target="_blank" rel="noopener"><img height="31" width="273" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" alt="" /></a></p> <p> </p> <p><strong>همه چیز در سکوت اتفاق می‌افتاد</strong></p> <p><br /> فیلم مستند «شوآ» یا «هولوکاست» روایتی ا‌ست از کشتار یهودیان در جنگ جهانی دوم در کوره‌های آدم‌سوزی که نازی‌ها برپا کرده بودند. زمان فیلم نه ساعت و نیم است. این فیلم که ۱۱ سال ساختن آن به درازا کشیده، در سال ۱۹۸۵ به پایان رسید. بخش زیادی از فیلم به دیده‌ها و شنیده‌های یهودیان اروپایی از آنچه که در اردوگاه‌های نازی‌ها بر آن‌ها رفته اختصاص دارد. در نخستین بخش فیلم مستند «شوآ» که در تالار یونسکو به نمایش درآمد، نوجوانی که در آغاز کار کوره‌های آدم‌سوزی در لهستان، در هفتم دسامبر ۱۹۴۱، سیزده سال داشت، دیده‌هایش را روایت می‌کند. او در آن زمان در مسابقه‌های دو یا پرش که آلمان‌ها ترتیب داده بودند شرکت می‌کرد؛ با قایقش چیزهایی را حمل می‌کرد و ترانه‌های لهستانی می‌خواند. کلود لانزمن با این شخص که در زمان تولید فیلم یک مرد ۴۷ ساله است، در تل آویو ملاقات کرد و او را با خود به محل کوره‌های آدم‌سوزی برد. در نخستین بخش از مستند «شوآ» او را می‌بینیم که می‌گوید: «باورم نمی‌شد اینجا هستم. زمانی در روز دو هزار یهودی را در اینجا می‌سوزاندند و صدای هیچکس هم درنمی‌آمد. همه چیز در سکوت اتفاق می‌افتاد، مثل الان».</p> <p>انکار هولوکاست توهین به بشریت است</p> <p><br /> <img hspace="8" height="188" align="left" width="251" vspace="8" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/shoa02.jpg" alt="" />«انجمن طرح علاءالدین» که سال ۲۰۰۹ با هدف گسترش گفت‌وگو و نزدیکی میان فرهنگ‌ها، به‌ویژه بین دنیای یهود و دنیای مسلمان به‌وجود آمده است، اخیراً فیلم مستند «شوآ» ساخته‌ی کلود لانزمن را با زیرنویس فارسی، عربی و ترکی در کشورهای خاورمیانه از جمله ایران به نمایش گذاشته است. <br /> در میزگردی که در پاریس به مناسبت نمایش این فیلم برگزار شد، فدریک میتران وزیر فرهنگ فرانسه، ایرینا بوکووآ دبیرکل یونسکو، آن ماری روکولوسچی رئيس «طرح علاءالدین» و کلود لانزمن کارگردان فیلم نظراتشان را بیان کردند.</p> <p><br /> خانم ایرینا بوکووآ دبیرکل یونسکو گفت: «ترجمه‌ی فیلم مستند «شوآ» به زبان فارسی، ترکی و عربی از اهمیت بیان کردن حقایق تاریخی به تمام زبان‌ها نشان دارد.»</p> <p><br /> فدریک میتران وزیر فرهنگ فرانسه از کلود لانزمن، فیلم‌ساز و تولیدکننده‌ی فیلم‌های سینمایی ستایش کرد و گفت: «در کشورهایی که تلاش می‌کنند حقیقت پنهان بماند، باید حقیقت را گفت.»</p> <p><br /> خانم آن ماری روکولوسچی رئیس «طرح علاءالدین» گفت: «گفته‌های احمدی‌نژاد در سال ۲۰۰۵ در مورد انکار هولوکاست هشداری برای بشردوستان جهان بود.»</p> <p><br /> او افزود: «برگردان فارسی، عربی و ترکی این فیلم قضاوت را آسان‌تر خواهد کرد». وی به‌ویژه از تلویزیون پارس در آمریکا که هر روز قسمتی از فیلم را پخش می‌کند، سپاسگزاری کرد.</p> <p><br /> کلود لانزمن سازنده‌ی مستند گفت: «فیلم سندی برای احمدی‌نژاد نیست»، و ضمن اشاره به بروشور ۵۰ صفحه‌ای که در ایران منتشر شده است گفت: «آن‌ها منکر تاریخ شده‌اند. انکار این جنایت توهین به بشریت است».</p> <p><br /> کلود لانزمن در گفت‌وگوی کوتاه با زمانه گفت هدفش از ساختن مستند تاریخی «شوآ» بیان یک حقیقت بوده است. او گفت: «هدفم این بود که به‌وسیله‌ی یک اثر هنری به مردم نشان دهم که هولوکاست وجود داشته، در حالی‌که حالا احمدی‌نژاد آن را انکار می‌کند.»</p> <p><br /> از او پرسیدم حرف‌های احمدی‌نژاد چه‌قدر برای شما اهمیت دارد. او پاسخ داد: «حرف‌ها احمدی‌نژاد [درباره‌ی هولوکاست] مهم است. چون دروغ بزرگی‌ست و باید جلوی دروغ ایستاد.»</p> <p><br /> لانزمن در پایان این گفت‌و گوی کوتاه نمایش مستند «شوآ» با زیرنویس فارسی رویدادی بزرگ خواند.</p> <p> </p> <p><strong>مبارزه با تحریف تاریخ</strong></p> <p> </p> <p>در میزگردی که پس از پایان نمایش فیلم «شوآ» برگزار شد، شهلا شفیق، نویسنده و جامعه‌شناس، لادن برومند، رئیس بنیاد حقوق بشر ایران و ناصر اعتمادی روزنامه‌نگار و نویسنده شرکت داشتند. لادن برومند رئیس بنیاد حقوق بشر ایران درباره‌ی اهمیت این فیلم مستند گفت: «به نظر من اهمیت فیلم «شوآ» مبارزه با تحریف تاریخ و[ تلاش] برای گفتن حقیقت است. اصولاً اساس رژیم‌های توتالیتر و سرکوبگر بر تولید دروغ است. در این میان اگر شما به صورت مدام سعی کنید از حقیقت اعاده‌ی حیثیت کنید، در واقع به نوعی با نظام‌های توتالیتر مبارزه کرده‌اید و سرانجام موفق خواهید شد.»</p> <p><br /> <img hspace="8" height="235" align="right" width="314" vspace="8" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/shoa03.jpg" alt="" />لادن برومند قتل عام یهودیان در جنگ جهانی دوم را با قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ مقایسه کرد و گفت: «کشتار زندانیان در سال ۶۷ هم مانند هولوکاست در سکوت کامل اتفاق افتاد و حکومت هم تاکنون مسئولیت‌ این کشتار را نپذیرفته است. این امر به مکانیزمی که به نسل‌کشی یهودیان انجامید، بسیار شباهت دارد، اما ابعاد این دو واقعه کاملاً متفاوت است.»</p> <p><br /> از لادن برومند پرسیدم به نظر او نمایش این فیلم در ایران آیا تأثیرگذار است؟ او در پاسخ گفت: «۷۰ سال است روشنفکرانی مثل هانا آرنت و اندیشمندان دیگر دربا‌ره‌ی موضوع هولوکاست پژوهش می‌کنند. اهمیت‌ این موضوع در این است که این مجموعه مثل میراثی‌ست که ما می‌توانیم از آن برای درک سیستمی که خودمان با آن درگیری داریم، استفاده کنیم. به نظر من فیلم «شوآ» [به‌تنهایی] اهمیت ندارد. اهمیت این فیلم در این است که نمونه‌ای از تلاش روشنفکران و هنرمندان برای بازنمایی حقیقت تاریخی هولوکاست را عرضه می‌کند.»</p> <p><br /> <strong>مستند شوآ از یک حقیقت انسانی سخن می‌گوید</strong></p> <p> </p> <p>به نظر شهلا شفیق، نویسنده و جامعه‌شناس، نمایش فیلم «شوآ» اقدام مهمی است. او اعتقاد دارد که مستند «شوآ» از یک حقیقت انسانی سخن می‌گوید. شفیق درباره‌ی پروژه‌ی علاءالدین گفت: «من معتقدم هدف پروژه‌ی علاءالدین روشنگری در مورد فاجعه‌ی «شوآ» یا هولوکاست و یا کشتار یهودیان است که در طول این ۳۰ سال به شکل‌های گوناگون رژیم ایران سعی کرده این حقیقت تاریخی را مخدوش کند. به نظر من این دروغ بزرگ ربط دارد به تمام دروغ‌های دیگری که در مملکت ما گفته می‌شود و به سیاستی که بر پایه‌ی دروغ بنیان نهاده شده است و امروز احمدی‌نژاد این دروغ را به حد اعلا رسانده است.»</p> <p><br /> شهلا شفیق در ادامه‌ی سخنانش گفت: «متأسفانه در طول این ۳۰ سال و قبل از آن هم در جامعه‌ی روشنفکری ما نسبت به فاجعه‌ی هولوکاست حساسیت زیادی نشان نداد. علتش این است که دو موضوع فلسطین و هولوکاست با هم درآمیخته‌اند. کسانی که در اینجا، در پروژه‌ی روشنگری علاءالدین شرکت می‌کنند، خواهان صلح و خواهان دو دولت هستند؛ خواهان این هستند که دولت فلسطین هم وجود داشته باشد و این صلح هرچه زودتر برقرار شود. اما موضوع صلح به فاجعه‌ی تاریخی هولوکاست ربطی ندارد. فاجعه‌ی تاریخی کشتار یهودیان درس‌های بسیار مهمی دارد که به بشریت مربوط است و همه‌ی ما هر جای دنیا که هستیم، مسئولیم. همچنان که در مورد حذف بهایی‌ها نیز مسئول هستیم. به همین دلیل باید بتوانیم در این روشنگری و در این بحث مشارکت داشته باشیم، و بتوانیم دوغ و دوشاب را از همدیگر تمیز دهیم و به رژیم ایران بگوییم شما نمی‌توانید ما را مرعوب کنید. شما - همچنان که به تمام فعالان جامعه مدنی انگ «همدستی با آمریکا و همدستی با اسراییل» می‌زنید - نمی‌توانید ما را مرعوب کنید، تا، در جایی‌که سخن از حقیقت و از یک فاجعه‌ تاریخی هست، صحبت نکنیم.»</p> <p><br /> <img hspace="8" height="188" align="left" width="251" vspace="8" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/shoa04.jpg" alt="" />شهلا شفیق در ادامه‌ی سخنانش درباره‌ی اهمیت نمایش مستند شوآ گفت: «هر کسی که این فیلم را ببیند، می‌فهمد که هولوکاست نه تنها واقعاً وجود داشته، بلکه یک حقیقت انسانی‌ست که به تک تک ما مربوط است و درس‌های بسیار زیادی برای ما دارد. امیدوارم که میلیون‌ها نفر در ایران این فیلم را تماشا کنند و در این بحث شرکت کنند و مطمئن باشیم که این فیلم برای مملکت خود ما، برای فاجعه‌ای که در ایران بر ما می‌گذرد، بسیار آموزنده است.</p> <p> </p> <p><strong>درد مشترک یهودیان و ایرانیان</strong></p> <p><br /> ناصر اعتمادی، روزنامه‌نگار و نویسنده، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در میزگرد شوآ بود. او اعتقاد دارد که «روایت شوآ به نوعی روایت ایران هم هست». او در این‌باره توضیح داد: «من فکر می‌کنم می‌توان رژیم اسلامی ایران و آن چه که تحت رژیم نازی در جریان جنگ دوم جهانی گذشت را با هم مقایسه کرد.</p> <p> </p> <p>همچنین می‌توانیم رنج و درد ملت یهود در جریان جنگ جهانی دوم را با آنچه که مردم ایران در سه دهه‌ی اخیر تحت لوای رژیم اسلامی ایران محتمل می‌شوند، مقایسه کنیم. منظورم زنان است، اقلیت‌های قومی و دینی‌ست و منظورم کسانی‌ست که به هیچ دین خاصی هم تعلق ندارند و خواستار مدارا، آزادی بیان و رعایت حقوق اساسی‌شان در ایران هستند.»</p> <p><br /> فیلم مستند کلود لانزمن با عنوان «شوآ» برای جامعه‌ی ایران یادآور تمام دردهای مشترک‌شان است. این مستند حس مشترکی بین آن‌ها و ملت ستمدیده‌ی یهود به‌وجود می‌آورد. کما این‌که در گذشته هم [این حس مشترک] وجود داشته است و شاید به دلیل واکنش‌های حکومت اسلامی ایران در انکار قتل عام یهودیان در جریان جنگ جهانی دوم، ما ناگزیریم امروز این توضیحات را بدهیم.»</p> <p><br /> اعتمادی درباره‌ی کیفیت ترجمه‌ی مستند شوآ به فارسی و پخش آن در ایران می‌گوید:« فیلم بیش از ۹ ساعت است. همه‌ی فیلم را ندیدم. اما ترجمه‌ی آن بخش‌هایی که دیدم، به نظرم ترجمه‌ی خوب و پاکیزه و وفاداری آمد.»<br /> <br /> <strong>وقتی جوان بودم، از کوره‌های آدم‌سوزی هیچ صحبت نمی‌کردیم</strong></p> <p><img height="355" align="left" width="250" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adibzshoa02_1.jpg" alt="" /></p> <p>سرانجام آقای شائولی از یهودیان ایرانی ساکن پاریس که کتابی درباره‌ی نوازندگان یهودی ایران در قرن نوزدهم و بیستم نوشته است، نمایش فیلم «شوآ» به زبان فارسی را به‌ویژه برای یهودیان ایران اقدام مهمی می‌داند. او گفت: «خیلی خوشحالم که مسئله‌ی یهودیان به نظر ایرانیان می‌رسد، چون این بخشی از تاریخ است که یهودی‌‌های ایرانی کم می‌شناسند، و از آن باخبر نیستند. من وقتی جوان بودم، هیچ‌وقت از این موضوع‌ها صحبت نمی‌کردیم، یعنی از همین کوره‌های آدم‌سوزی. هیچ. اصلاً خبری نبود. نه در میان فامیل، نه در مدرسه. اصلاً هیچ خبری نبود. وقتی آمدم پاریس فهمیدم که این مسائل هم هست. خوشحالم که ایرانیان از تاریخ هولوکاست آگاه می‌شوند. این مسأله خیلی مهم است. خیلی خیلی مهم است.»</p> <p><br /> <strong>در همین زمینه:</strong></p> <p><br /> <a href="http://www.projetaladin.org/appel-a-la-conscience.html">:: بنیاد علاءالدین::</a><br /> </p>
ایرج ادیب‌زاده ـ برای نخستین بار در تالار بزرگ یونسکو در پاریس، بخشی از فیلم مستند و تاریخی «شوآ» یا «هولوکاست» ساخته‌ی «کلود لانزمن»، مستندساز فرانسوی با زیرنویس فارسی به نمایش درآمد، در حالی‌که هم‌زمان توسط دو شبکه‌ی تلویزیونی فارسی‌زبان در لس‌آنجلس نیز این فیلم در ایران پخش شد.
همه چیز در سکوت اتفاق می‌افتاد
فیلم مستند «شوآ» یا «هولوکاست» روایتی است از کشتار یهودیان در جنگ جهانی دوم در کوره‌های آدم‌سوزی که نازی‌ها برپا کرده بودند. زمان فیلم نه ساعت و نیم است. این فیلم که ۱۱ سال ساختن آن به درازا کشیده، در سال ۱۹۸۵ به پایان رسید. بخش زیادی از فیلم به دیده‌ها و شنیده‌های یهودیان اروپایی از آنچه که در اردوگاه‌های نازی‌ها بر آن‌ها رفته اختصاص دارد. در نخستین بخش فیلم مستند «شوآ» که در تالار یونسکو به نمایش درآمد، نوجوانی که در آغاز کار کوره‌های آدم‌سوزی در لهستان، در هفتم دسامبر ۱۹۴۱، سیزده سال داشت، دیده‌هایش را روایت می‌کند. او در آن زمان در مسابقه‌های دو یا پرش که آلمان‌ها ترتیب داده بودند شرکت می‌کرد؛ با قایقش چیزهایی را حمل می‌کرد و ترانه‌های لهستانی می‌خواند. کلود لانزمن با این شخص که در زمان تولید فیلم یک مرد ۴۷ ساله است، در تل آویو ملاقات کرد و او را با خود به محل کوره‌های آدم‌سوزی برد. در نخستین بخش از مستند «شوآ» او را می‌بینیم که می‌گوید: «باورم نمی‌شد اینجا هستم. زمانی در روز دو هزار یهودی را در اینجا می‌سوزاندند و صدای هیچکس هم درنمی‌آمد. همه چیز در سکوت اتفاق می‌افتاد، مثل الان».
انکار هولوکاست توهین به بشریت است
«انجمن طرح علاءالدین» که سال ۲۰۰۹ با هدف گسترش گفت‌وگو و نزدیکی میان فرهنگ‌ها، به‌ویژه بین دنیای یهود و دنیای مسلمان به‌وجود آمده است، اخیراً فیلم مستند «شوآ» ساخته‌ی کلود لانزمن را با زیرنویس فارسی، عربی و ترکی در کشورهای خاورمیانه از جمله ایران به نمایش گذاشته است.
در میزگردی که در پاریس به مناسبت نمایش این فیلم برگزار شد، فدریک میتران وزیر فرهنگ فرانسه، ایرینا بوکووآ دبیرکل یونسکو، آن ماری روکولوسچی رئيس «طرح علاءالدین» و کلود لانزمن کارگردان فیلم نظراتشان را بیان کردند.
خانم ایرینا بوکووآ دبیرکل یونسکو گفت: «ترجمه‌ی فیلم مستند «شوآ» به زبان فارسی، ترکی و عربی از اهمیت بیان کردن حقایق تاریخی به تمام زبان‌ها نشان دارد.»
فدریک میتران وزیر فرهنگ فرانسه از کلود لانزمن، فیلم‌ساز و تولیدکننده‌ی فیلم‌های سینمایی ستایش کرد و گفت: «در کشورهایی که تلاش می‌کنند حقیقت پنهان بماند، باید حقیقت را گفت.»
خانم آن ماری روکولوسچی رئیس «طرح علاءالدین» گفت: «گفته‌های احمدی‌نژاد در سال ۲۰۰۵ در مورد انکار هولوکاست هشداری برای بشردوستان جهان بود.»
او افزود: «برگردان فارسی، عربی و ترکی این فیلم قضاوت را آسان‌تر خواهد کرد». وی به‌ویژه از تلویزیون پارس در آمریکا که هر روز قسمتی از فیلم را پخش می‌کند، سپاسگزاری کرد.
کلود لانزمن سازنده‌ی مستند گفت: «فیلم سندی برای احمدی‌نژاد نیست»، و ضمن اشاره به بروشور ۵۰ صفحه‌ای که در ایران منتشر شده است گفت: «آن‌ها منکر تاریخ شده‌اند. انکار این جنایت توهین به بشریت است».
کلود لانزمن در گفت‌وگوی کوتاه با زمانه گفت هدفش از ساختن مستند تاریخی «شوآ» بیان یک حقیقت بوده است. او گفت: «هدفم این بود که به‌وسیله‌ی یک اثر هنری به مردم نشان دهم که هولوکاست وجود داشته، در حالی‌که حالا احمدی‌نژاد آن را انکار می‌کند.»
از او پرسیدم حرف‌های احمدی‌نژاد چه‌قدر برای شما اهمیت دارد. او پاسخ داد: «حرف‌ها احمدی‌نژاد [دربارهی هولوکاست] مهم است. چون دروغ بزرگی‌ست و باید جلوی دروغ ایستاد.»
لانزمن در پایان این گفت‌و گوی کوتاه نمایش مستند «شوآ» با زیرنویس فارسی رویدادی بزرگ خواند.
مبارزه با تحریف تاریخ
در میزگردی که پس از پایان نمایش فیلم «شوآ» برگزار شد، شهلا شفیق، نویسنده و جامعه‌شناس، لادن برومند، رئیس بنیاد حقوق بشر ایران و ناصر اعتمادی روزنامه‌نگار و نویسنده شرکت داشتند. لادن برومند رئیس بنیاد حقوق بشر ایران دربارهی اهمیت این فیلم مستند گفت: «به نظر من اهمیت فیلم «شوآ» مبارزه با تحریف تاریخ و[ تلاش] برای گفتن حقیقت است. اصولاً اساس رژیم‌های توتالیتر و سرکوبگر بر تولید دروغ است. در این میان اگر شما به صورت مدام سعی کنید از حقیقت اعاده‌ی حیثیت کنید، در واقع به نوعی با نظام‌های توتالیتر مبارزه کرده‌اید و سرانجام موفق خواهید شد.»
لادن برومند قتل عام یهودیان در جنگ جهانی دوم را با قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ مقایسه کرد و گفت: «کشتار زندانیان در سال ۶۷ هم مانند هولوکاست در سکوت کامل اتفاق افتاد و حکومت هم تاکنون مسئولیت این کشتار را نپذیرفته است. این امر به مکانیزمی که به نسل‌کشی یهودیان انجامید، بسیار شباهت دارد، اما ابعاد این دو واقعه کاملاً متفاوت است.»
از لادن برومند پرسیدم به نظر او نمایش این فیلم در ایران آیا تأثیرگذار است؟ او در پاسخ گفت: «۷۰ سال است روشنفکرانی مثل هانا آرنت و اندیشمندان دیگر دربارهی موضوع هولوکاست پژوهش می‌کنند. اهمیت این موضوع در این است که این مجموعه مثل میراثی‌ست که ما می‌توانیم از آن برای درک سیستمی که خودمان با آن درگیری داریم، استفاده کنیم. به نظر من فیلم «شوآ» [به‌تنهایی] اهمیت ندارد. اهمیت این فیلم در این است که نمونه‌ای از تلاش روشنفکران و هنرمندان برای بازنمایی حقیقت تاریخی هولوکاست را عرضه می‌کند.»
مستند شوآ از یک حقیقت انسانی سخن می‌گوید
به نظر شهلا شفیق، نویسنده و جامعه‌شناس، نمایش فیلم «شوآ» اقدام مهمی است. او اعتقاد دارد که مستند «شوآ» از یک حقیقت انسانی سخن می‌گوید. شفیق دربارهی پروژه‌ی علاءالدین گفت: «من معتقدم هدف پروژه‌ی علاءالدین روشنگری در مورد فاجعه‌ی «شوآ» یا هولوکاست و یا کشتار یهودیان است که در طول این ۳۰ سال به شکل‌های گوناگون رژیم ایران سعی کرده این حقیقت تاریخی را مخدوش کند. به نظر من این دروغ بزرگ ربط دارد به تمام دروغ‌های دیگری که در مملکت ما گفته می‌شود و به سیاستی که بر پایه‌ی دروغ بنیان نهاده شده است و امروز احمدی‌نژاد این دروغ را به حد اعلا رسانده است.»
شهلا شفیق در ادامه‌ی سخنانش گفت: «متأسفانه در طول این ۳۰ سال و قبل از آن هم در جامعه‌ی روشنفکری ما نسبت به فاجعه‌ی هولوکاست حساسیت زیادی نشان نداد. علتش این است که دو موضوع فلسطین و هولوکاست با هم درآمیخته‌اند. کسانی که در اینجا، در پروژه‌ی روشنگری علاءالدین شرکت می‌کنند، خواهان صلح و خواهان دو دولت هستند؛ خواهان این هستند که دولت فلسطین هم وجود داشته باشد و این صلح هرچه زودتر برقرار شود. اما موضوع صلح به فاجعه‌ی تاریخی هولوکاست ربطی ندارد. فاجعه‌ی تاریخی کشتار یهودیان درس‌های بسیار مهمی دارد که به بشریت مربوط است و همه‌ی ما هر جای دنیا که هستیم، مسئولیم. همچنان که در مورد حذف بهایی‌ها نیز مسئول هستیم. به همین دلیل باید بتوانیم در این روشنگری و در این بحث مشارکت داشته باشیم، و بتوانیم دوغ و دوشاب را از همدیگر تمیز دهیم و به رژیم ایران بگوییم شما نمی‌توانید ما را مرعوب کنید. شما - همچنان که به تمام فعالان جامعه مدنی انگ «همدستی با آمریکا و همدستی با اسراییل» می‌زنید - نمی‌توانید ما را مرعوب کنید، تا، در جایی‌که سخن از حقیقت و از یک فاجعه تاریخی هست، صحبت نکنیم.»
شهلا شفیق در ادامه‌ی سخنانش دربارهی اهمیت نمایش مستند شوآ گفت: «هر کسی که این فیلم را ببیند، می‌فهمد که هولوکاست نه تنها واقعاً وجود داشته، بلکه یک حقیقت انسانی‌ست که به تک تک ما مربوط است و درس‌های بسیار زیادی برای ما دارد. امیدوارم که میلیون‌ها نفر در ایران این فیلم را تماشا کنند و در این بحث شرکت کنند و مطمئن باشیم که این فیلم برای مملکت خود ما، برای فاجعه‌ای که در ایران بر ما می‌گذرد، بسیار آموزنده است.
درد مشترک یهودیان و ایرانیان
ناصر اعتمادی، روزنامه‌نگار و نویسنده، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در میزگرد شوآ بود. او اعتقاد دارد که «روایت شوآ به نوعی روایت ایران هم هست». او در این‌باره توضیح داد: «من فکر می‌کنم می‌توان رژیم اسلامی ایران و آن چه که تحت رژیم نازی در جریان جنگ دوم جهانی گذشت را با هم مقایسه کرد.
همچنین می‌توانیم رنج و درد ملت یهود در جریان جنگ جهانی دوم را با آنچه که مردم ایران در سه دهه‌ی اخیر تحت لوای رژیم اسلامی ایران محتمل می‌شوند، مقایسه کنیم. منظورم زنان است، اقلیت‌های قومی و دینی‌ست و منظورم کسانی‌ست که به هیچ دین خاصی هم تعلق ندارند و خواستار مدارا، آزادی بیان و رعایت حقوق اساسی‌شان در ایران هستند.»
فیلم مستند کلود لانزمن با عنوان «شوآ» برای جامعه‌ی ایران یادآور تمام دردهای مشترک‌شان است. این مستند حس مشترکی بین آن‌ها و ملت ستمدیده‌ی یهود به‌وجود می‌آورد. کما اینکه در گذشته هم [این حس مشترک] وجود داشته است و شاید به دلیل واکنش‌های حکومت اسلامی ایران در انکار قتل عام یهودیان در جریان جنگ جهانی دوم، ما ناگزیریم امروز این توضیحات را بدهیم.»
اعتمادی دربارهی کیفیت ترجمه‌ی مستند شوآ به فارسی و پخش آن در ایران می‌گوید:« فیلم بیش از ۹ ساعت است. همه‌ی فیلم را ندیدم. اما ترجمه‌ی آن بخش‌هایی که دیدم، به نظرم ترجمه‌ی خوب و پاکیزه و وفاداری آمد.»
وقتی جوان بودم، از کوره‌های آدم‌سوزی هیچ صحبت نمی‌کردیم
سرانجام آقای شائولی از یهودیان ایرانی ساکن پاریس که کتابی دربارهی نوازندگان یهودی ایران در قرن نوزدهم و بیستم نوشته است، نمایش فیلم «شوآ» به زبان فارسی را به‌ویژه برای یهودیان ایران اقدام مهمی می‌داند. او گفت: «خیلی خوشحالم که مسئله‌ی یهودیان به نظر ایرانیان می‌رسد، چون این بخشی از تاریخ است که یهودی‌‌های ایرانی کم می‌شناسند، و از آن باخبر نیستند. من وقتی جوان بودم، هیچ‌وقت از این موضوع‌ها صحبت نمی‌کردیم، یعنی از همین کوره‌های آدم‌سوزی. هیچ. اصلاً خبری نبود. نه در میان فامیل، نه در مدرسه. اصلاً هیچ خبری نبود. وقتی آمدم پاریس فهمیدم که این مسائل هم هست. خوشحالم که ایرانیان از تاریخ هولوکاست آگاه می‌شوند. این مسأله خیلی مهم است. خیلی خیلی مهم است.»
در همین زمینه:
نظرها
نظری وجود ندارد.