صدای دلنشین اما غمگین چاووشی
<p>هوشنگ رضوانی ـ آخرین آلبوم محسن چاووشی با نام «حریص» اوایل اسفندماه سال قبل به بازار آمد. با در نظر گرفتن هواداران زیاد چاووشی و همچنین مدت کوتاهی که از انتشار این آلبوم می‌گذرد، به دشواری می‌توانیم درباره موفقیت یا شکست آن اظهار نظر کنیم.</p> <!--break--> <p><strong>یک هنرمند گوشه‌گیر</strong></p> <p> </p> <p>چاووشی آن‌قدر از حاشیه‌ها و جنجال‌های رسانه‌ای دور است که این موضوع برخی از منتقدانش را عصبانی می‌کند. او می‌گوید به این دلیل پاسخ منتقدانش را نمی‌دهد که انتقاد‌های آن‌ها اصولی و دور از حب و بغض نیست. چاووشی آن‌قدر گوشه‌گیر است که تا همین چند وقت پیش کسی با چهره‌اش آشنا نبود. گاهی پیش می‌آمد که اشخاصی خودشان را به جای او جا می‌زدند و چاووشی هم به افشاگری و رسانه‌ای کردن این موضوع علاقه‌ای نداشت و به راحتی از آن می‌گذشت. اما ماجرا به همین‌جا ختم نشد و درباره او شایعات دیگری بر سر زبان‌ها انداختند. شایع کرده بودند که نابیناست و بعضی‌ها می‌گفتند از نظر جسمانی معلول است.</p> <p> </p> <p>در هر حال آلبوم «حریص» پس «یه شاخه نیلوفر» و «ژاکت» سومین آلبومی‌ست که از چاووشی منتشر شده. با این حال او در فاصله زمانی بین انتشار دو آلبومی که نام بردیم، در دو کار گروهی دیگر هم همکاری داشت. کارهایی با نام «هشت» و «سلام آقا» که موضوع اولی امام رضا بود و دیگری هم به ایام ماه محرم می‌پرداخت. همه آثار چاوشی دارای مجوز نیستند. او پیش ازانتشار آلبوم «یه شاخه نیلوفر» تعدادی از آثار بدون مجوزش را از طریق سایت‌های اینترنتی منتشر کرد. شناخته شدن این آثار مقدمه‌ای برای همکاری او به عنوان آهنگساز و خواننده در فیلم «سنتتوری» بود.</p> <p> </p> <p><strong>«سنتوری» و دعوت از چاووشی</strong></p> <p> </p> <p>خیلی‌ها ترانه‌های چاووشی را از طریق فیلم «علی سنتوری» (ساخته داریوش مهرجویی که بعدها به خاطر ممیزی به «سنتوری» تغییر نام داد و در نهایت توقیف شد) آشنا شدند. برادرزاده «محمد رضا شریفی‌نیا» در سال ۱۳۸۵ از چاووشی دعوت کرده بود که آهنگ فیلم سنتوری را بسازد و ترانه‌های این فیلم را بخواند. چاووشی خودش می‌گوید برخی از عوامل اجرایی سنتوری، و به‌خصوص بهرام رادان که بازیگر نقش اول این فیلم بود، با صدا و کارهای او از قبل آشنا بودند. به‌خاطر همین آشنایی هم بود که چاووشی توانست به فضای فیلم نزدیک شود و با موضوع ارتباط بگیرد. او در «سنتوری» با تلفیق موسیقی سنتی و پاپ و همچنین با کمک گرفتن از «اردلان کامکار» به‌عنوان نوازنده توانمند سنتتور توانست در زندگی هنری‌اش گام بلندی بردارد. «سنتوری» در زندگی هنری چاووشی آن‌قدر مهم است که می‌توان زندگی هنری او را به دو مرحله قبل و بعد از فیلم سنتتوری تقسیم کرد.</p> <p><br /> در مجموع صدای چاووشی بر احساسات شنونده تاثیر می‌گذارد و به‌خاطر این تأثیرگذاری‌های عاطفی است که شاید روزی او به یکی از مهم‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ ایران تبدیل شود. چاووشی صدای دل‌نشینی دارد که به غم‌دوستی ایرانی‌ها نزدیک است.</p> <p> </p> <p><strong>چاووشی پس از سنتوری</strong></p> <p> </p> <p>خواننده‌ای که کاری متفاوت ارائه دهد، خواه‌ناخواه توقع مخاطبش را بالا می‌برد. او اگر نتواند کارهای تازه‌اش را با کیفیت کارهای پیشین‌اش ارائه کند، خیلی زود فراموش می‌شود. برای همین اصولاً هیچ هنرمندی نمی‌تواند همیشه در اوج بایستد. اگر موفقیت آلبوم‌هایی را که چاووشی بعد از سنتوری منتشر کرد، ندیده بگیریم، بی‌انصافی کرده‌ایم. اما این را هم باید بگوییم که او پس از موفقیت بی‌نظیرش در اجرای ترانه‌های سنتوری، قاعدتاً می‌بایست گام بلندتر برمی‌داشت. اگرچه آلبوم «ژاکت» را دو سایت پرمخاطب و تخصصی موسیقی به‌عنوان بهترین آلبوم سال انتخاب کردند و در اسفند ماه سال ۸۸ به عنوان پرفروش‌ترین اثر شناخته شد، اما این موفقیت‌ها به‌هیچ‌وجه با موفقیت چاووشی در سنتوری قابل مقایسه نیست.</p> <p> </p> <p><strong>آلبوم حریص و فضای غم‌آلودش</strong></p> <p> </p> <p>چند ماهی هست که آلبوم «حریص» به بازار آمده. این آلبوم ۱۱ ترک ( ) دارد که شاید تعداد آن زیاد باشد. یکی از اتفاق‌های خوب در تولید این آلبوم این بود که چاووشی این‌بار از همکاری «حداد کوشان» یکی از بهترین تنظیم کننده‌های موسیقی الکترونیک برخوردار شد. به خاطر همین هم هست که فضاهای قبلی ترانه‌های چاووشی در آلبوم اخیرش تکرار نمی‌شود. این فضای متفاوت در آهنگ اول این آلبوم با نام «چمدون» که تم اصلی‌اش موسیقی الکترونیک، برجسته‌تر از آهنگ‌های دیگر آلبوم «حریص» است. اگرچه در «حریص» کار شش و هشت هم برای پوشش دادن سلیقه‌های مختلف وجود دارد، اما در مجموع موسیقی الکترونیک در کل کار‌ها مسلط است.</p> <p> </p> <p>چاووشی پیش از انتشارآلبوم «حریص» گفته بود دیگر نمی‌خواهد آهنگ‌هایی با فضای سیاه بخواند و آلبوم تازه‌اش از امید و زندگی نشان دارد. اما انگار سیاهی و درد و رنج با خش صدای چاووشی عجین شده. در آلبوم آخر او، آهنگ عاشقانه‌ای مثل «پروانه‌ها» هم دارای عشقی غم‌آلود است. یکی از دلایل غم‌آلودگی ترانه‌های چاووشی شعر ترانه‌هاست. «حسین صفا» و «امیر ارجینی» شعر ترانه‌های چاووشی را می‌سرایند. حتی با وجود موسیقی متفاوت در آهنگ «کافه‌های شلوغ» که یادآور فضای غربی کلاسیک کافه‌های فیلم‌های وسترن است بازهم هنگامی که شعر، موسیقی و کلام با هم همراه می‌شوند، باز هم این فضای یأس و اندوهگین به چشم می‌خورد .</p> <p> </p> <p><strong>چاووشی و چالش‌های فراروی او</strong></p> <p> </p> <p>چاووشی خودش بهتر از هر کسی می‌داند که باید فضای تکراری کار‌هایش را تغییر بدهد. انتخاب حداد یکی از بهترین گزینه‌ها بود اما کافی نیست. از طرف دیگر منتقدان هم باید به او اجازه آزمون و خطا بدهند تا او شاید بتواند در آینده خودش را از تکرار برهاند. در سال‌های گذشته خوانندگانی مثل شادمهر عقیلی، ابی با با ری‌میکس‌های متفاوتش از آهنگ‌های قدیمی و همراهی با خوانندگان جوان، احسان خواجه نوری در دو آلبوم اخیرش توانسته‌اند متفاوت‌تر از گذشته جلوه کنند. این نمونه‌ها ما را امیدوار می‌کند که شاید چاووشی هم از عهده این چالش بزرگ در آینده نه چندان دور برآید.</p> <p> </p> <p> </p> <p><strong>ترانه‌ی امروز:</strong></p> <p> </p> <p>بادبادک‌های رنگی، با صدای محسن چاووشی، نهمین ترانه از آلبوم«حریص» را می‌توانید با پلیر بالای صفحه بشنوید</p> <p><br /> ::<a href="http://www.youtube.com/watch?v=jMuLkfjoJJ8&feature=related">محسن چاووشی، عشق دوحرفی</a>::<br /> </p>
هوشنگ رضوانی ـ آخرین آلبوم محسن چاووشی با نام «حریص» اوایل اسفندماه سال قبل به بازار آمد. با در نظر گرفتن هواداران زیاد چاووشی و همچنین مدت کوتاهی که از انتشار این آلبوم می‌گذرد، به دشواری می‌توانیم درباره موفقیت یا شکست آن اظهار نظر کنیم.
یک هنرمند گوشه‌گیر
چاووشی آن‌قدر از حاشیه‌ها و جنجال‌های رسانه‌ای دور است که این موضوع برخی از منتقدانش را عصبانی می‌کند. او می‌گوید به این دلیل پاسخ منتقدانش را نمی‌دهد که انتقاد‌های آن‌ها اصولی و دور از حب و بغض نیست. چاووشی آن‌قدر گوشه‌گیر است که تا همین چند وقت پیش کسی با چهره‌اش آشنا نبود. گاهی پیش می‌آمد که اشخاصی خودشان را به جای او جا می‌زدند و چاووشی هم به افشاگری و رسانه‌ای کردن این موضوع علاقه‌ای نداشت و به راحتی از آن می‌گذشت. اما ماجرا به همین‌جا ختم نشد و درباره او شایعات دیگری بر سر زبان‌ها انداختند. شایع کرده بودند که نابیناست و بعضی‌ها می‌گفتند از نظر جسمانی معلول است.
در هر حال آلبوم «حریص» پس «یه شاخه نیلوفر» و «ژاکت» سومین آلبومی‌ست که از چاووشی منتشر شده. با این حال او در فاصله زمانی بین انتشار دو آلبومی که نام بردیم، در دو کار گروهی دیگر هم همکاری داشت. کارهایی با نام «هشت» و «سلام آقا» که موضوع اولی امام رضا بود و دیگری هم به ایام ماه محرم می‌پرداخت. همه آثار چاوشی دارای مجوز نیستند. او پیش ازانتشار آلبوم «یه شاخه نیلوفر» تعدادی از آثار بدون مجوزش را از طریق سایت‌های اینترنتی منتشر کرد. شناخته شدن این آثار مقدمه‌ای برای همکاری او به عنوان آهنگساز و خواننده در فیلم «سنتتوری» بود.
«سنتوری» و دعوت از چاووشی
خیلی‌ها ترانه‌های چاووشی را از طریق فیلم «علی سنتوری» (ساخته داریوش مهرجویی که بعدها به خاطر ممیزی به «سنتوری» تغییر نام داد و در نهایت توقیف شد) آشنا شدند. برادرزاده «محمد رضا شریفی‌نیا» در سال ۱۳۸۵ از چاووشی دعوت کرده بود که آهنگ فیلم سنتوری را بسازد و ترانه‌های این فیلم را بخواند. چاووشی خودش می‌گوید برخی از عوامل اجرایی سنتوری، و به‌خصوص بهرام رادان که بازیگر نقش اول این فیلم بود، با صدا و کارهای او از قبل آشنا بودند. به‌خاطر همین آشنایی هم بود که چاووشی توانست به فضای فیلم نزدیک شود و با موضوع ارتباط بگیرد. او در «سنتوری» با تلفیق موسیقی سنتی و پاپ و همچنین با کمک گرفتن از «اردلان کامکار» به‌عنوان نوازنده توانمند سنتتور توانست در زندگی هنری‌اش گام بلندی بردارد. «سنتوری» در زندگی هنری چاووشی آن‌قدر مهم است که می‌توان زندگی هنری او را به دو مرحله قبل و بعد از فیلم سنتتوری تقسیم کرد.
در مجموع صدای چاووشی بر احساسات شنونده تاثیر می‌گذارد و به‌خاطر این تأثیرگذاری‌های عاطفی است که شاید روزی او به یکی از مهم‌ترین خوانندگان موسیقی پاپ ایران تبدیل شود. چاووشی صدای دل‌نشینی دارد که به غم‌دوستی ایرانی‌ها نزدیک است.
چاووشی پس از سنتوری
خواننده‌ای که کاری متفاوت ارائه دهد، خواه‌ناخواه توقع مخاطبش را بالا می‌برد. او اگر نتواند کارهای تازه‌اش را با کیفیت کارهای پیشین‌اش ارائه کند، خیلی زود فراموش می‌شود. برای همین اصولاً هیچ هنرمندی نمی‌تواند همیشه در اوج بایستد. اگر موفقیت آلبوم‌هایی را که چاووشی بعد از سنتوری منتشر کرد، ندیده بگیریم، بی‌انصافی کرده‌ایم. اما این را هم باید بگوییم که او پس از موفقیت بی‌نظیرش در اجرای ترانه‌های سنتوری، قاعدتاً می‌بایست گام بلندتر برمی‌داشت. اگرچه آلبوم «ژاکت» را دو سایت پرمخاطب و تخصصی موسیقی به‌عنوان بهترین آلبوم سال انتخاب کردند و در اسفند ماه سال ۸۸ به عنوان پرفروشترین اثر شناخته شد، اما این موفقیت‌ها به‌هیچ‌وجه با موفقیت چاووشی در سنتوری قابل مقایسه نیست.
آلبوم حریص و فضای غم‌آلودش
چند ماهی هست که آلبوم «حریص» به بازار آمده. این آلبوم ۱۱ ترک ( ) دارد که شاید تعداد آن زیاد باشد. یکی از اتفاق‌های خوب در تولید این آلبوم این بود که چاووشی این‌بار از همکاری «حداد کوشان» یکی از بهترین تنظیم کننده‌های موسیقی الکترونیک برخوردار شد. به خاطر همین هم هست که فضاهای قبلی ترانه‌های چاووشی در آلبوم اخیرش تکرار نمی‌شود. این فضای متفاوت در آهنگ اول این آلبوم با نام «چمدون» که تم اصلی‌اش موسیقی الکترونیک، برجسته‌تر از آهنگ‌های دیگر آلبوم «حریص» است. اگرچه در «حریص» کار شش و هشت هم برای پوشش دادن سلیقه‌های مختلف وجود دارد، اما در مجموع موسیقی الکترونیک در کل کار‌ها مسلط است.
چاووشی پیش از انتشارآلبوم «حریص» گفته بود دیگر نمی‌خواهد آهنگ‌هایی با فضای سیاه بخواند و آلبوم تازه‌اش از امید و زندگی نشان دارد. اما انگار سیاهی و درد و رنج با خش صدای چاووشی عجین شده. در آلبوم آخر او، آهنگ عاشقانه‌ای مثل «پروانه‌ها» هم دارای عشقی غم‌آلود است. یکی از دلایل غم‌آلودگی ترانه‌های چاووشی شعر ترانه‌هاست. «حسین صفا» و «امیر ارجینی» شعر ترانه‌های چاووشی را می‌سرایند. حتی با وجود موسیقی متفاوت در آهنگ «کافه‌های شلوغ» که یادآور فضای غربی کلاسیک کافه‌های فیلم‌های وسترن است بازهم هنگامی که شعر، موسیقی و کلام با هم همراه می‌شوند، باز هم این فضای یأس و اندوهگین به چشم می‌خورد .
چاووشی و چالش‌های فراروی او
چاووشی خودش بهتر از هر کسی می‌داند که باید فضای تکراری کار‌هایش را تغییر بدهد. انتخاب حداد یکی از بهترین گزینه‌ها بود اما کافی نیست. از طرف دیگر منتقدان هم باید به او اجازه آزمون و خطا بدهند تا او شاید بتواند در آینده خودش را از تکرار برهاند. در سال‌های گذشته خوانندگانی مثل شادمهر عقیلی، ابی با با ری‌میکس‌های متفاوتش از آهنگ‌های قدیمی و همراهی با خوانندگان جوان، احسان خواجه نوری در دو آلبوم اخیرش توانسته‌اند متفاوت‌تر از گذشته جلوه کنند. این نمونه‌ها ما را امیدوار می‌کند که شاید چاووشی هم از عهده این چالش بزرگ در آینده نه چندان دور برآید.
ترانه‌ی امروز:
بادبادک‌های رنگی، با صدای محسن چاووشی، نهمین ترانه از آلبوم«حریص» را می‌توانید با پلیر بالای صفحه بشنوید
نظرها
بهنام
<p>ممنون از این نقد<br /> به نظر من چاوشی ویژه ترین خواننده حال حاضر ایرانه و کلا با بقیه خوانندگان متمایزه<br /> البوم حریص بازگشت خوبی برای چاوشی محسوب میشه و البومی بود که هم نظر اکثر منتقدان و هم نظر مردم جلب کرد و تونست امسالم مطابق سال 88 و 89 پرفروشترین البوم سال از ان خودش بکنه و علاوه بر این منابع مختلفی اعلام کردند که رکورد فروش دهه هشتاد هم شکست<br /> امسال البوم دیگری از او در راه انتشار هست به نام سیزده با اشعاری از بزرگان شعر و ادب پارسی<br /> باید منتظر این البوم باشیم ...</p>