پرونده دل‌آرا دارابی و دایره ابهام

<p>بهنام دارا&zwnj;یی&zwnj;زاده- نزدیک به دوسال پیش، در صبح یک روز جمعه، یازدهم اردیبهشت&zwnj;&zwnj;ماه سال ۱۳۸۸&quot;دل&zwnj;آرا دارابی&quot; دختری که در نوجوانی، متهم به قتلِ یکی از اقوام پدرش شده بود، در زندان مرکزی شهر رشت به دار آویخته شد.</p> <!--break--> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20110409_mostafaei_daraeizadeh.mp3" target="_blank" rel="noopener"><img height="31" width="273" align="absMiddle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_1.jpg" alt="" /></a><br /> دل&zwnj;آرا نقاش بود و تا آخرین لحظه بر بی&zwnj;گناهی&zwnj;اش اصرار می&zwnj;ورزید. در آن هنگام، خبر محاکمه و اعدام دل&zwnj;آرا، بازتاب گسترده&zwnj;ای در میان رسانه&zwnj;های فارسی زبان داشت.در پیوند با این پرونده، از همان ابتدا، فرد دیگری نیز همراه با دل&zwnj;آرا بازداشت شد؛ فردی که نشریاتِ ایران از او با نام &quot;امیرحسین&quot; و یا &quot;معاون در جرم دل&zwnj;آرا&quot; یاد می&zwnj;&zwnj;کردند.</p> <p><br /> دل&zwnj;آرا تنها مدت کوتاهی پس از اقرار به قتل، در نامه&zwnj;ای به قاضی پرونده&zwnj;&zwnj;اش مدعی شد که او قاتل نیست و وی تنها برحسب خواست و تمایل امیرحسین که به او گفته بود: &quot;چون تو زیر ۱۸سال هستی و در نهایت مجازات نخواهی شد&quot;، حاضر شده است که مسئولیتِ عملِ او را بر عهده بگیرد.</p> <p><br /> به تازگی محمد مصطفایی که در ماه&zwnj;های آخر وکالتِ پروند&zwnj;ه دل&zwnj;آرا دارابی را بر عهده داشته، نامه&zwnj;ای منتشر کرده و در آن نامه خبر داده است که &laquo;امیر حسین&raquo; دوست و هم&zwnj;پرونده&zwnj;ی دل&zwnj;آرا دارابی پس از نزدیک به دوسال از مرگ او در زندان مرکزی رشت، خودش را حلق آویز کرده است.</p> <p><br /> در این زمینه، گفت&zwnj;وگویی کوتاهی با محمد مصطفایی داشته&zwnj;ام و ابتدا از او درخواست کرده&zwnj;ام که شرح مختصری از رونده پرونده دل&zwnj;آرا را برای خوانندگانِ زمانه بازگو کند.</p> <p><strong><br /> محمد مصطفایی: </strong>از همان زمانی که پرونده&zwnj;ی &quot;دلارا دارابی&quot; در دادگستری رشت به جریان افتاد، آقای خرمشاهی در مقام وکیل ایشان همواره تاکید داشتند که موکل&zwnj;شان بی&zwnj;گناه&zwnj; است و بی&zwnj;گناه نیز دارد محاکمه می&zwnj;شود.</p> <p><br /> در این پرونده، آقای &quot;ج&quot; قاضیِ رسیدگی کننده به پرونده بودند. به باور من، او به رغم آن که می&zwnj;دانستند دلارا قاتلِ اصلی نیست، حکم به اعدام ایشان دادند. در پی صدور این حکم، جناب خرمشاهی بارها نسبت به آن اعتراض کردند و به دنبال آن پرونده&zwnj; دلارا دارابی در مطبوعات ایران مطرح شد؛ اما به واسطه آن که دستگاه دادگستری در ایران مستقل نیست و همیشه به نوعی تحت تاثیر قدرت&zwnj;های مختلف عمل می&zwnj;کند، این بار نیز در نهایت، حرفِ آقای &quot;ج&quot; به کرسی نشست و حکمِ قصاصِ خانم دلارا دارابی در &laquo;دیوان عالی کشور&raquo; تایید شد.</p> <p><img height="129" width="180" align="left" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/large_edelara_darabi.jpg" alt="" /><br /> بعدها هم که خود آقای &quot;ج&quot; دادستان رشت شدند، توانستند با نفوذی که در دستگاه قضایی به دست آورده بودند &laquo;اذنِ در اجرای حکم&raquo; را نیز از آقای شاهرودی (رئیس وقت قوه قضایه ) بگیرند. در نهایت حکم در یک شرایط کاملاً غیر عادی، در هفت صبح یک روزِ تعطیل (جمعه ۱۱اردیبهشت&zwnj;ماه سال۸۸ ) در زندان مرکزی رشت به اجرا درآمد.</p> <p><strong><br /> </strong></p> <p><strong>این اطلاعات تازه&zwnj;ای که در نامه&zwnj;ی شما به آن اشاره شده است از چه منبعی به دست آمده و ارزیابی کلی&zwnj;تان از اقدام تاثربرانگیز هم&zwnj;پرونده دل&zwnj;آرا چیست؟</strong></p> <p><br /> در این پرونده، &quot;امیرحسین&quot; یا همان هم&zwnj;پرونده&zwnj;ای دلارا دارابی، به عنوان &quot;معاون در جرم&quot; و یا &quot;معاون در قتل&quot; دستگیر و محاکمه شد. در جریان رسیدگی به این پرونده، ایشان با همین اتهام به ۱۰سال حبس محکوم شد. در واقع زمانی که این حادثه اتفاق افتاد، ایشان مشغول گذراندن دوران محکومیت خود در زندان رشت بودند. علی&zwnj;الاصول با توجه به گذشتِ زمان و امکان برخورداری از مقررات &quot;آزادی مشروط&quot; این امکان برای ایشان وجود داشت که در آینده&zwnj;ای نزدیک آزاد شوند که متاسفانه خودشان را حلق&zwnj;آویز کردند.<br /> قبل از آن که دلارا دارابی اعدام شود (و همین طور بعد از اعدام دلارا) ایشان به طور رسمی و علنی هیچ حرف خاصی نزده بود، اما اخیراً یکی از همبندان او- که اصرار زیادی نیز داشت که نامی از او نبرم- به من خبر داد که امیرحسین، نامه&zwnj;های متعددی به قاضی رسیدگی&zwnj;کننده پرونده نوشته و در آن نامه&zwnj;ها گفته است که دلارا بی&zwnj;گناه است. متاسفانه آقای &quot;ج&quot; بنا به دلایل خاصی، از جمله پافشاری بر مواضع خودشان و نیز مخالفت با خواست و اقدامات وکیلِ پرونده، نه تنها هیچ ترتیب اثری به مفاد این نامه&zwnj;ها نداند، بلکه امیرحسین را نیز تهدید می&zwnj;کنند که اگر سکوت نکند عواقب ناگواری در انتظار او خواهد بود و ... تا این&zwnj;که در ماه گذشته، امیرحسین در زندان رشت بر اثر عذاب وجدان و فشارهای روحی که به دنبال اعدام دلارا بر او متحمل شده بود، خودش را حلق&zwnj;آویز کرد.</p> <p><br /> به اعتقاد من، امیرحسین با این اقدام خودش می&zwnj;خواست که پیام روشنی داده باشد به همه کسانی که درباره مجازات اعدام&zwnj; تصمیم&zwnj; می&zwnj;گیرند و بگوید که در دادگستری&zwnj;های ایران، افراد زیادی به مانند دلارا وجود دارند که بی&zwnj;گناه محاکمه و اعدام می&zwnj;شوند. به نظر من، امیرحسین با &laquo;اعدام&raquo; خود قصد داشت نشان دهد که دلارا بی&zwnj;گناه بود و بی&zwnj;گناه نیز اعدام شد و اگر بنا بوده کسی در آن پرونده اعدام شود، او است که می&zwnj;بایستی اعدام می&zwnj;شد( هرچند که من به طور کلی با اعدامِ هرکسی مخالف هستم).</p> <p><br /> به هر روی، من گمان می&zwnj;کنم اگر در ایران ما دستگاه قضایی عادل و مستقلی داشتیم، اگر دادگستری&zwnj;ای داشتیم که به طور واقعی به حقوق و جان انسان&zwnj;ها احترام می&zwnj;گذاشت، می&zwnj;بایستی نسبت به اقدامات و تصمیم&zwnj;های افرادی نظیر آقای &quot;ج&quot; و نیز سایر کسانی که در این پرونده مسئول بوده&zwnj;اند واکنش شایسته&zwnj;ای نشان می&zwnj;داد و آن&zwnj;ها را به پای میز محاکمه می&zwnj;کشید.</p> <p><strong><br /> </strong></p> <p><strong>پی&zwnj;نوشت:</strong><br /> متن نامه&zwnj;ی اخیر محمد مصطفایی را در<a href="#http://radiozamaneh.com/society/humanrights/2011/03/31/2909"> اینجا</a> می&zwnj;توانید بخوانید:</p>