اوباما به اندازه بوش خطرناک است

<p>نادیا پارسا-&laquo;ملالی جویا&raquo; هم&zwnj;اکنون ۳۳ ساله است و به هنگام عضویتش در مجلس افغانستان جوان&zwnj;ترین نماینده مجلس بود. او در سال ۲۰۰۷ به سبب برخی از مواضع&zwnj; جنجالی&zwnj;اش برای مدت سه سال از عضویت در پارلمان افغانستان محروم شد. دلیل شهرت وی، طرح شجاعانه برخی دیدگاه&zwnj;ها&zwnj;ی ضدامریکایی&zwnj; او در مقام یک زن جوان نماینده بود.</p> <p><br /> او را شجاع&zwnj;ترین زن افغان خوانده&zwnj;اند. خانم جویا مدتی را در ایران و پاکستان به عنوان پناهنده زندگی کرده و هم&zwnj;اکنون به عنوان فعال حقوق بشر غالباٌ در حوزه مسائل آموزشی و زنان&nbsp;فعالیت می&zwnj;کند.<br /> چند ماه پیش این فعال حقوق بشر بنا داشت برای معرفی کتاب خود سفری به آمریکا داشته باشد؛ اما مقامات آمریکایی با درخواست ویزای او مخالفت کردند. رد ویزای او سبب به راه افتادن کارزارهای مختلفی در حمایت از او شد. کارزارهایی که ده&zwnj;ها سازمان مدافع حقوق بشر و فعالین ضد جنگ در آن شرکت داشتند.</p> <p><br /> مخالفت با ویزا&zwnj;ی ملالی جویا، حتی مورد اعتراض برخی از سناتور&zwnj;ها و نمایندگان کنگره آمریکا نیز قرار گرفت. در &zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;نهایت، وزارت خارجه آمریکا مجبور شد تحت فشار اعتراض&zwnj;های موجود، در تصمیم پیشین خود تجدید &zwnj;نظر و ویزای خانم جویا را صادر کند. <br /> در ماه مارس گذشته، جویا پس از ورودش به ایالات متحده در برنامه&zwnj;ای مشترک با پروفسور &laquo;نوآم چامسکی&raquo; شرکت کرد. در این برنامه، هزاران نفر حضور یافتند و بزرگ&zwnj;ترین برنامه ضد جنگ در شهر بوستون آمریکا معرفی شد. <br /> گفت&zwnj;و&zwnj;گویی که در پی می&zwnj;آید، برگردان گفت&zwnj;وگوی نشریه &laquo;هاروارد اینترنشنال ریویو&raquo; با ملالی جویا است. این گفت&zwnj;گو در شماره ماه آوریل نشریه فوق منتشر شده است.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>هاروارد اینترنشنال ریویو: به نظر شما افغانستان از زمان سقوط طالبان تا&zwnj;کنون چه تغییراتی کرده است؟ و به طور مشخص زندگی زنان افغان در این مدت دستخوش چه تغییراتی بوده؟ </strong></p> <p><br /> <strong>ملالی جویا:</strong> آمریکا کشور من را با دستاویز جنگ با ترور، حمایت از حقوق زنان، حقوق بشر، دموکراسی و... مورد حمله قرار داده است. به رغم حضور هزاران نیروی نظامی در افغانستان، نه فقط زنان افغان، بلکه مردان افغانستان نیز از جنگ، تروریسم، بی&zwnj;عدالتی، حکومت مافیایی مواد مخدر، ناامنی، بی&zwnj;کاری، فقر، فساد بی&zwnj;سابقه و بسیاری دیگر از مشکلات رنج می&zwnj;برند.</p> <p><br /> این صحیح است که وضعیت حقوقی زنان افغانستان در مقایسه با رژیم درنده&zwnj;خوی طالبان بهتر شده و در حال حاضر بسیاری از زنان توانسته&zwnj;اند که درس بخوانند و مشغول به کار شوند؛ اما معمولاً از این امر، به منظور توجیه &laquo;اشغال کشور&raquo; استفاده می&zwnj;شود. این در حالی است که در بسیاری از بخش&zwnj;های کشور، به ویژه در روستا&zwnj;ها وضعیت زنان افغانستان همچنان اسفناک است.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img hspace="7" height="133" width="200" vspace="7" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/afghan_3.jpg" /> در حال حاضر، موارد تجاوز، خشونت خانگی، قتل زنان، به آتش کشیدن مدارس و بسیاری دیگر از انواع خشونت و بی&zwnj;عدالتی در قبال زنان با سرعتی زیاد رو به افزایش است. برای نمونه، اخیراً در استان &laquo;کونار&raquo; یک زن جوان پس از آن&zwnj;که به شدت مورد ضرب و شتم شوهرش قرار گرفت و در نهایت مجبور به فرار از خانه شد، خود را به دفتر &laquo;وزارت زنان افغانستان&raquo; معرفی کرد. مقامات وزارت زنان، وی را به رئیس شورای ولایتی که یکی از اشخاص بدنام منطقه است ارجاع می&zwnj;دهند. این مرد در دو نوبت به این زن تجاوز می&zwnj;کند و هنگامی که یک وکیل شجاع محلی بنا داشت مسئولیت دفاع از این زن را بر عهده بگیرد، توسط همین فرد &nbsp;به مرگ تهدید شد. این تنها یک نمونه از هزاران نمونه موجود در افغانستان است.</p> <p><br /> هرچند ۶۸ تن از اعضای پارلمان افغانستان زن هستند و این رقم حتی از شمار نمایندگان زن در کنگره آمریکا نیز بیشتر است، ولی واقعیت این است که حضور این نمایندگان بیشتر جنبه سمبلیک دارد. غالب این نمایندگان روابط نزدیکی با افسران بلند&zwnj;پایه ارتش دارند، بنابراین این زنان را نمی&zwnj;توان نمایندگان واقعی زنان افغانستان محسوب کرد. در افغانستان، خشونت علیه زنان رو به افزایش است و هرماهه ده&zwnj;ها مورد خودسوزی زنان گزارش می&zwnj;شود. همه این موارد در نتیجه سیاست&zwnj;های حکومت زن&zwnj;ستیزی است که هیچگونه حمایتی را از زنان افغانستان به عمل نمی&zwnj;آورد.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>چرا فکر می&zwnj;کنید دولت ایالات متحده، از سال ۲۰۰۱ به بعد سیاست حمایت از جنگ&zwnj;طلبان و بنیادگرایان مذهبی را در افغانستان در پیش گرفته است؟ </strong></p> <p><br /> این مسئله که دولت آمریکا به مثابه پدرمعنوی بنیادگرایی اسلامی در منطقه تلقی می&zwnj;شود، یک رمز سرگشاده است. تمامی گروه&zwnj;های تروریستی بنیادگرا، از القاعده تا طالبان و نیز همه&zwnj;ی جنگ&zwnj;سالارانِ نیروهای ائتلاف شمال، در طول جنگ سرد توسط &laquo;سیا&raquo; به وجود آمدند و به نوعی پایه&zwnj;گذاری و تجهیز شدند. <br /> کمربند سبز افراط&zwnj;گرایی و مفهوم &laquo;جهاد&raquo; که در واقع توسط &laquo;سیا&raquo; در درون تشکیلات ISI پاکستان پایه&zwnj;گذاری شد، عامل به وجود آمدن تمامی مشکلات فعلی در منطقه است. نکته قابل توجه این است که دولت آمریکا همچنان برای پیشبرد جنگ در منطقه به این گروه&zwnj;های افراطی نیاز دارد.</p> <p><br /> دولت آمریکا در طول چند&zwnj;دهه گذشته، میلیارد&zwnj;ها دلار در این گروه&zwnj;های تروریستی سرمایه&zwnj;گذاری کرده است. با همین بهانه و دستاویز است که ایالت متحده و متحدانش، افغانستان را اشغال کرده&zwnj;اند&zwnj; و به واسطه آن کشور من به کشوری بی&zwnj;قانون و نا&zwnj;امن برای حضور رسانه&zwnj;ها تبدیل شده است تا به این وسیله اشغالگران قادر باشند حضور طولانی&zwnj;مدت خود را تضمین کنند. در طی این سال&zwnj;ها، آن&zwnj;ها افغانستان را تبدیل به مرکز تولید تریاک جهان کرده&zwnj;اند؛ به اعتقاد من رسیدن به این هدف، یکی از دلایل اشغال افغانستان بود.</p> <p><br /> در طی این سال&zwnj;ها، آمریکا و متحدانش با بهره&zwnj;گیری از حضور این گروه&zwnj;های ارتجاعی، سعی در سرکوب نیروهای دموکراسی&zwnj;خواه در افغانستان داشته&zwnj;اند. این امر در حالی است که هم&zwnj;اکنون گروه&zwnj;های دموکراسی&zwnj;خواه به عنوان تهدید&zwnj;کننده منافع ملی شناخته می&zwnj;شوند. زیرا برخلاف بنیادگرایان، این گروه&zwnj;ها خواهان پایان بخشیدن به اشغال نظامی افغانستان&zwnj;اند. آن&zwnj;ها برای استقلال، آزادی و دموکراسی در افغانستان مبارزه می&zwnj;کنند. خوشبختانه در هنگامی که جنگجویان مورد انزجار شدید جامعه قرار دارند، گروه&zwnj;های مترقی امکان بهتری برای استفاده از نارضایتی عمومی افغان&zwnj;ها و هدایت آن&zwnj;ها به سمت جنبش&zwnj;های مردمی پیدا می&zwnj;&zwnj;کنند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><img hspace="7" height="285" width="190" align="right" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/afghqn__e.jpg" /> برخلاف گروه&zwnj;های دموکرات، بنیادگرایان حاضرند منافع ملی کشورشان را برای خدمت به منافع کشورهای خارجی قربانی کنند و این تنها در قبال دریافت پول&zwnj;هایی است که به جیب&zwnj;هایشان سرازیر می&zwnj;شود. آمریکا و &laquo;ناتو&raquo; لحظه به لحظه در حال گسترش نیروی نظامی خود در افغانستان هستند. آمریکا از طریق طالبان، بنیادگرایی را به جمهوری&zwnj;های آسیای مرکزی نیز صادر می&zwnj;کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>به نظر شما اگر آمریکا به افغانستان حمله نمی&zwnj;کرد، آیا افغانستان الان وضعیت بهتری داشت؟ </strong></p> <p><br /> من گمان می&zwnj;کنم که اشغال افغانستان توسط آمریکایی&zwnj;ها، مشکلات و بدبختی&zwnj;های ما را چندین برابر کرده است. پس از ۱۰ سال جنگ، ویرانی و کشته شدن ده&zwnj;ها هزار تن از مردم بی&zwnj;گناه، ما همچنان در موقعیتی هستیم که در سال ۲۰۰۱ قرار داشتیم. در سال ۲۰۰۱ افغان&zwnj;ها مجبور به مقابله با یک دشمن اصلی بودند؛ &laquo;طالبان&raquo; اما امروز، می&zwnj;باید ما با &laquo;جنگ&zwnj;سالاران&raquo;، &laquo;طالبان&raquo;، &laquo;نیروهای اشغالی&raquo; و &laquo;مافیای مواد مخدر&raquo; مبارزه کنیم.</p> <p><br /> در حال حاضر، نه تنها دولت آمریکا و بیشتر از ۴۰ متحد آن آزادانه به افغانستان دسترسی دارند، بلکه کشورهای همسایه افغانستان نیز مانند ایران و پاکستان در امور داخلی ما دخالت می&zwnj;کنند. این کشور&zwnj;ها با ارسال سلاح و کمک&zwnj;های مالی، همچنان در حال حمایت از گروه&zwnj;های تروریستی&zwnj;اند.</p> <p><br /> اشغال، طالبان و جنگ&zwnj;سالاران، سه عاملی هستند که سبب نابودی مردم افغانستان شده&zwnj;اند. این درست است که مردم ما آسیب زیادی دیده&zwnj;اند و از جنگیدن نیز خسته&zwnj;اند - که در جای خود مسئله&zwnj; امید&zwnj;بخشی است- اما از این دشمنان داخلی نیز متنفرند. مردم افغانستان اشغال&zwnj;گران را خطاب قرار می&zwnj;دهند که: &laquo;اشتباهات خود را در افغانستان متوقف کنید، ما توقع هیچ کمکی از جانب شما را نداریم!&raquo; این موضوع که آن&zwnj;ها کشور من را اشغال کرده&zwnj;اند، کاملاً واضح است. ما تاریخ طولانی از اشغال داریم. اگر آمریکا و متحدانش افغانستان را ترک نکنند، من مطمئنم که با گذشت زمان، آن&zwnj;ها با مقاومت بیشتر مردم افغانستان مواجه خواهند شد.</p> <p><br /> ما خواستار خروج سربازان خارجی از خاک افغانستان هستیم؛ در عین حال ما خواهان کمک و حمایت شهروندان عدالت&zwnj;خواه آمریکا، مردم صلح&zwnj;دوست جهان و نیز سازمان&zwnj;های حقوق بشری در سرا&zwnj;سر جهانیم. هرچند دولت آمریکا و بقیه دولت&zwnj;های غربی به مردم افغانستان جنگ و ویرانی تحمیل کرده&zwnj;اند، اما ما از آن بخش از مردم این کشو&zwnj;ر&zwnj;ها که در کنار ما بوده&zwnj;اند، همانند دگراندیشان، احزاب و سازمان&zwnj;ها و... بسیار سپاسگزاریم. ما به همبستگی و کمک آن&zwnj;ها، به ویژه حمایت&zwnj;های آموزشی آن&zwnj;ها نیازمندیم. &laquo;آموزش&raquo; کلید مقاومت در برابر اشغال و جهالت است.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>شما گفته&zwnj;اید تنها تفاوتی که میان نیروهای آمریکایی با طالبان وجود دارد این است که نیروهای آمریکایی زیر پرچم &laquo;حقوق بشر&raquo;، &laquo;حقوق زنان&raquo; و &laquo;دموکراسی&raquo; مردم افغانستان را کشته&zwnj;اند! با این وصف، نظر شما درباره سخنان اخیر آقای اوباما مبنی بر &laquo;تعهدش به تامین بودجه به منظور پیشبرد طرح&zwnj;های بشردوستانه در افغانستان&raquo; چیست؟ آیا این موضوع باعث امیدواری بیشتر شما نمی&zwnj;شود؟</strong></p> <p><br /> بدون شک ما به چنین کمک&zwnj;هایی، بیشتر از &laquo;اشغال نظامی&raquo; آمریکایی&zwnj;ها نیازمندیم. با این وجود متاسفانه دولت آمریکا تحت لوای دموکراسی، حقوق زنان و حقوق بشر، در حال حمایت از مجاهدین زن&zwnj;ستیز است. مجاهدین و طالبان، نسخه&zwnj;های کپی یکدیگرند.</p> <p><br /> ظاهر امر این است که دولت آمریکا و کشورهای غربی در ظرف ۱۰ سال گذشته ۲. ۶&nbsp;بیلیون دلار در بازسازی افغانستان هزینه کرده&zwnj;اند، اما به سبب فساد گسترده&zwnj;ی مالی در دولت افغانستان و نیز سازمان&zwnj;های غیردولتیِ داخلی و بین&zwnj;المللی و حتی در خود تشکیلات سازمان ملل و ادارات تابع آمریکا، مبلغ بسیار کمی از این بودجه به مردمی که به واقع در افغانستان نیازمند بوده&zwnj;اند رسیده است.</p> <p><br /> <img hspace="7" height="271" width="180" vspace="7" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/afghan_54.jpg" />از لحاظ میزان فساد مالی، افغانستان دومین کشور در دنیا است؛ خارجی&zwnj;ها نیز به یک میزان در این فساد مالی دست دارند. بنابراین بخش زیادی از سرمایه وارد شده به افغانستان به کشورهای کمک کننده برگردانده می&zwnj;شود. تا جایی که اخیراً رسانه&zwnj;های آمریکایی نیز بخش کوچکی از این فساد رایج در کشور را نمایش دادند. در این میان می&zwnj;توان به رئیس جمهور حامد کرزای، وزرای او و دیگر مقامات دولتی و همچنین اعضای خانواده&zwnj;شان، به عنوان افرادی که همگی آلوده&zwnj; به فساد مالی هستند، اشاره کرد. چنین فسادی در &zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;نهایت منجر به انتقال صد&zwnj;ها میلیون دلار به طالبان شده است؛ صد&zwnj;ها میلیون دلاری که در کشتار مردم بی&zwnj;دفاع افغانستان به کار رفته است.</p> <p><br /> دولت آمریکا، کاریکاتوری از دموکراسی را با چهره&zwnj;ای خونین به مردم کشور من تحمیل کرده است. به همین دلیل است که افغانستان امروز همانند یک جهنم شده است. هنگامی که اوباما بر سر کار آمد، متاسفانه اولین خبر برای مردم کشور من، درگیری&zwnj;های بیشتر بود؛ چرا که او شمار سربازان در افغانستان را افزایش داد و پیامد این امر چیزی نبود جز قتل&zwnj;عام، خشونت، بدبختی و تراژدی&zwnj;های بیشتر.</p> <p><br /> در حال حاضر دولت اوباما با دستاویز&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj; همان &laquo;حقوق بشر&raquo; به لیبی حمله کرده است. برای مردم افغانستان اوباما به اندازه بوش خطرناک است. او با حمایت از جنگ&zwnj;سالاران، ثابت کرده است که یک جنگ&zwnj;طلب است. واقعیت این است که همه اشغالگران، کشور من را به سمت یک دوران تاریک سوق داده&zwnj;اند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>افغانستان در راه مبارزه برای دموکراسی، با در نظر داشتن فرهنگ محافظه&zwnj;کار و اسلامی موجود با چه چالش&zwnj;هایی روبه&zwnj;رو است؟</strong></p> <p><br /> افغان&zwnj;ها به هیچ وجه کوچک&zwnj;ترین مشکلی با &laquo;دموکراسی&raquo; ندارند. مردم ما، همه&zwnj; گروه&zwnj;های بنیادگرای اسلامی را تجربه کرده&zwnj;اند و شاهد ظلم و ستم و جهالت آن&zwnj;ها بوده&zwnj;اند. این گروه&zwnj;ها به طور کامل اعتبار خود را در نزد مردم افغانستان از دست داده&zwnj;اند. هرچند در ظرف چند سال اخیر، آمریکا و متحدانش تا اندازه&zwnj;ی زیادی از اعتبار و ارزش &laquo;دموکراسی&raquo; در نزد عامه مردم افغانستان کاسته&zwnj;اند، اما در کل باورهای دموکراتیک هنوز شانس بیشتری در میان مردم افغانستان دارد.</p> <p><br /> واقعیت این است که اشغال&zwnj;گران عملکرد نادرست خود را تحت عنوان &laquo;دموکراسی&raquo; انجام داده&zwnj;اند؛ در نتیجه، در حال حاضر عده&zwnj;ای از مردم می&zwnj;گویند اگر این دموکراسی است، ما آن را نمی&zwnj;خواهیم. &laquo;دموکراسی&raquo; بدون &laquo;عدالت&raquo; &zwnj;مفهومی ندارد، مردم افغانستان از &laquo;عدالت&raquo; بی&zwnj;بهره&zwnj;اند.</p> <p><br /> مردم افغانستان از همه مردم جهان می&zwnj;خواهند تا از حقوق آن&zwnj;ها در برابر یک حکومت غیردموکراتیک و زن&zwnj;ستیز پشتیبانی کنند. ما به جنبه&zwnj;های مثبت فرهنگ خود افتخار می&zwnj;کنیم. اسلام به هیچ وجه مشکل ما نیست؛ مشکل ما اسلامِ بن&zwnj;لادنی، ملاعمری، و نیز جنگ&zwnj;طلبان زن&zwnj;ستیزی است که از اسلام برای پیشبرد اهداف شوم خود استفاده می&zwnj;کنند.</p>