احمد زيدآبادی: نمی‌توانم رنج‌هايی را که بر من رفت فراموش کنم
<p>جايزه جهانی آزادی مطبوعات يونسکو در غياب احمد زيدآبادی به وی تقديم شد. زيدآبادی پيامی به اين مراسم فرستاد.</p> <!--break--> <p><br /> به گزارش تارنمای يونسکو، جايزه «گيلرمو کانو» ۲۰۱۱، جايزه جهانی آزادی مطبوعات يونسکو سه‌شنبه در باشگاه ملی خبرنگاران در واشنگتن، به طور غيابی به احمد زيدآبادی، روزنامه نگار ايرانی که هم‌اکنون در زندان به‌سر می‌برد، اهدا شد.</p> <p><br /> در اين مراسم که هيلاری کلينتون وزير امور خارجه آمريکا نيز در يک پيام ويدئويی اهدای اين جايزه را به احمد زيدآبادی تبريک گفت؛ پيام زيدآبادی خوانده شد.</p> <p><br /> احمد زيدآبادی در پيام خود ضمن سپاس از دبير کل يونسکو، خانم ايرنا بوکوا و اعضای هیأت داوران به‌خاطر اهدای اين جايزه، نوشته است: «از اين‌که نمی‌توانم پيام واقعأ شايسته‌ای به اين‌مناسبت برای نشست شما بنويسم، متأسفم. همان‌طور که می‌دانيد دادگاه انقلاب مرا به شش سال زندان، پنج سال تبعيد و محروميت از فعاليت‌های سياسی، اجتماعی و روزنامه‌نگاری برای تمام زندگی، محکوم کرده است. دادگاه مرا از نوشتن و صحبت کردن ممنوع کرده است. در واقع هر پيامی از سوی من، به رنج‌های من و خانواده‌ام می‌افزايد.»</p> <p><br /> احمد زيدآبادی، ٢٤ خرداد ١٣٨٨، تنها دو روز پس از انتخابات بحث‌برانگيز دهمين دوره رياست جمهوری در ايران بازداشت شد و در آذر ماه ١٣٨٩ از سوی دادگاه انقلاب تهران حکم وی ابلاغ گرديد. اين حکم در دی‌ماه سال گذشته از سوی دادگاه تجديد نظر تأييد گرديد.</p> <blockquote> <p><br /> زيدآبادی: رنج‌هايی را بر من تحميل کردند که فراتر از تحمل من بود. رنج‌هايی که با هفته‌ها به صليب کشيدن و يا زنده به‌گور ساختن قابل مقايسه است</p> </blockquote> <p>زيدآبادی در ادامه پيام خود تأکيد کرده است: «با وجود اين محدوديت آشکارا می‌گويم که در طول فعاليت حرفه‌ايم، هرگز به‌جز از قلم و گفتار خود از هيچ ابزار ديگری استفاده نکرده‌ام.»</p> <p><br /> اين روزنامه‌نگار زندانی افزوده است: «در انجام اين کار من در محدوده تنگ تعيين شده از سوی قوانين و مقرارت دولت ايران باقی ماندم. اما آن‌ها با پايمال کردن قوانين و مقررات خود رنج‌هايی را بر من تحميل کردند که فراتر از تحمل من بود. رنج‌هايی که با هفته‌ها به صليب کشيدن و يا زنده به‌گور ساختن قابل مقايسه است.»</p> <p><br /> احمد زيدآبادی نوشته است: «در زندان همواره تلاش کردم اين رنج‌ها را ببخشايم اما نمی‌توانم آن‌ها را فراموش کنم.»</p> <p><br /> زيدآبادی در بخش ديگری از پيام خود اهدای جايزه جهانی آزادی مطبوعات يونسکو را جايزه‌ای برای «تمام زندانيان عقيدتی ايران و همه همکاران در بند و در تبعيد» خود دانسته و آن را به خانواده خود، به‌ويژه همسر و فرزندانش تقديم کرده است.</p> <p><br /> <img hspace="8" alt="" vspace="8" align="left" width="200" height="141" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/zeiabadi.jpg" />وی در مورد خانواده خود نوشته است: «افزون بر درد و رنج روانی دو سال گذشته، آن‌ها به مدت ۱۰ سال در وحشت و اضطراب کوبيدن مأموران بر در خانه، زندگی می‌کردند. هر ملاقات غير منتظره قلب بی‌گناه و شکننده آن‌ها را به تپش وامی‌داشت.»</p> <p><br /> احمد زيدآبادی در پايان نامه خود نوشته است: «من اين جايزه را همچنين به مادر سهراب اعرابی و همه مادرانی که فرزندشان هرگز به خانه بازنگشت تقديم می‌کنم. آن را به همه مادران، خواهران، دختران و کودکانی تقديم می‌کنم که در درد و رنج زندگی می‌کنند چرا که عزيزشان در زندان است.»</p> <p><br /> روز هفتم آوريل سال جاری، خبر اهدای جايزه «گيلرمو کانو» ۲۰۱۱ از سوی يونسکو به احمد زيدآبادی منتشر شد.</p> <p><br /> دينا سانگور، رئيس هيأت داوران گفت: «اهدای اين جايزه به احمد زيدآبادی ارج‌گذاری به شجاعت استثنايی، مقاومت و تعهد اين روزنامه‌نگار در جهت آزادی بيان، دمکراسی و حقوق بشر، تساهل و انسانيت است.»</p> <p><br /> ايرنا بوکوا، دبير کل يونسکو با تأئيد تصميم هيأت داوران، ضمن درخواست آزادی اين روزنامه‌نگار گفت:‌«احمد زيدآبادی در تمام مدت فعاليت‌اش همواره و شجاعانه از آزادی مطبوعات و آزادی بيان، حق بنيادين بشر که پايه‌ ديگر آزادی‌های مدنی و عنصر کليدی برای جوامع باز و روامدار است دفاع کرده است.»</p> <p><br /> احمد زيدآبادی پيش از اين برنده جايزه قلم طلايی ٢٠١٠ مؤسسه جهانی مطبوعات نيز شده بود. <br /> </p> <p>جايزه جهانی آزادی مطبوعات سازمان يونسکو و «گيامورو کانو» در سال ١٩٩٧ از سوی کميته اجرايی يونسکو تأسيس و هر سال در روز جهانی آزادی مطبوعات به يک فرد يا سازمان و نهاد که از آزادی مطبوعات دفاع کرده، اهدا می‌شود.</p> <p><br /> نامزدهای دريافت اين جايزه از سوی دولت‌های عضو يونسکو و يا سازمان‌های بين‌المللی و محلی مدافع حقوق بشر معرفی می‌شوند.<br /> </p> <p> </p>
جايزه جهانی آزادی مطبوعات يونسکو در غياب احمد زيدآبادی به وی تقديم شد. زيدآبادی پيامی به اين مراسم فرستاد.
به گزارش تارنمای يونسکو، جايزه «گيلرمو کانو» ۲۰۱۱، جايزه جهانی آزادی مطبوعات يونسکو سه‌شنبه در باشگاه ملی خبرنگاران در واشنگتن، به طور غيابی به احمد زيدآبادی، روزنامه نگار ايرانی که هم‌اکنون در زندان به‌سر می‌برد، اهدا شد.
در اين مراسم که هيلاری کلينتون وزير امور خارجه آمريکا نيز در يک پيام ويدئويی اهدای اين جايزه را به احمد زيدآبادی تبريک گفت؛ پيام زيدآبادی خوانده شد.
احمد زيدآبادی در پيام خود ضمن سپاس از دبير کل يونسکو، خانم ايرنا بوکوا و اعضای هیأت داوران به‌خاطر اهدای اين جايزه، نوشته است: «از اين‌که نمی‌توانم پيام واقعأ شايسته‌ای به اين‌مناسبت برای نشست شما بنويسم، متأسفم. همان‌طور که می‌دانيد دادگاه انقلاب مرا به شش سال زندان، پنج سال تبعيد و محروميت از فعاليت‌های سياسی، اجتماعی و روزنامه‌نگاری برای تمام زندگی، محکوم کرده است. دادگاه مرا از نوشتن و صحبت کردن ممنوع کرده است. در واقع هر پيامی از سوی من، به رنج‌های من و خانواده‌ام می‌افزايد.»
احمد زيدآبادی، ٢٤ خرداد ١٣٨٨، تنها دو روز پس از انتخابات بحث‌برانگيز دهمين دوره رياست جمهوری در ايران بازداشت شد و در آذر ماه ١٣٨٩ از سوی دادگاه انقلاب تهران حکم وی ابلاغ گرديد. اين حکم در دی‌ماه سال گذشته از سوی دادگاه تجديد نظر تأييد گرديد.
زيدآبادی در ادامه پيام خود تأکيد کرده است: «با وجود اين محدوديت آشکارا می‌گويم که در طول فعاليت حرفه‌ايم، هرگز به‌جز از قلم و گفتار خود از هيچ ابزار ديگری استفاده نکرده‌ام.»
اين روزنامه‌نگار زندانی افزوده است: «در انجام اين کار من در محدوده تنگ تعيين شده از سوی قوانين و مقرارت دولت ايران باقی ماندم. اما آن‌ها با پايمال کردن قوانين و مقررات خود رنج‌هايی را بر من تحميل کردند که فراتر از تحمل من بود. رنج‌هايی که با هفته‌ها به صليب کشيدن و يا زنده به‌گور ساختن قابل مقايسه است.»
احمد زيدآبادی نوشته است: «در زندان همواره تلاش کردم اين رنج‌ها را ببخشايم اما نمی‌توانم آن‌ها را فراموش کنم.»
زيدآبادی در بخش ديگری از پيام خود اهدای جايزه جهانی آزادی مطبوعات يونسکو را جايزه‌ای برای «تمام زندانيان عقيدتی ايران و همه همکاران در بند و در تبعيد» خود دانسته و آن را به خانواده خود، به‌ويژه همسر و فرزندانش تقديم کرده است.
وی در مورد خانواده خود نوشته است: «افزون بر درد و رنج روانی دو سال گذشته، آن‌ها به مدت ۱۰ سال در وحشت و اضطراب کوبيدن مأموران بر در خانه، زندگی می‌کردند. هر ملاقات غير منتظره قلب بی‌گناه و شکننده آن‌ها را به تپش وامی‌داشت.»
احمد زيدآبادی در پايان نامه خود نوشته است: «من اين جايزه را همچنين به مادر سهراب اعرابی و همه مادرانی که فرزندشان هرگز به خانه بازنگشت تقديم می‌کنم. آن را به همه مادران، خواهران، دختران و کودکانی تقديم می‌کنم که در درد و رنج زندگی می‌کنند چرا که عزيزشان در زندان است.»
روز هفتم آوريل سال جاری، خبر اهدای جايزه «گيلرمو کانو» ۲۰۱۱ از سوی يونسکو به احمد زيدآبادی منتشر شد.
دينا سانگور، رئيس هيأت داوران گفت: «اهدای اين جايزه به احمد زيدآبادی ارج‌گذاری به شجاعت استثنايی، مقاومت و تعهد اين روزنامه‌نگار در جهت آزادی بيان، دمکراسی و حقوق بشر، تساهل و انسانيت است.»
ايرنا بوکوا، دبير کل يونسکو با تأئيد تصميم هيأت داوران، ضمن درخواست آزادی اين روزنامه‌نگار گفت:«احمد زيدآبادی در تمام مدت فعاليت‌اش همواره و شجاعانه از آزادی مطبوعات و آزادی بيان، حق بنيادين بشر که پايه ديگر آزادی‌های مدنی و عنصر کليدی برای جوامع باز و روامدار است دفاع کرده است.»
احمد زيدآبادی پيش از اين برنده جايزه قلم طلايی ٢٠١٠ مؤسسه جهانی مطبوعات نيز شده بود.
جايزه جهانی آزادی مطبوعات سازمان يونسکو و «گيامورو کانو» در سال ١٩٩٧ از سوی کميته اجرايی يونسکو تأسيس و هر سال در روز جهانی آزادی مطبوعات به يک فرد يا سازمان و نهاد که از آزادی مطبوعات دفاع کرده، اهدا می‌شود.
نامزدهای دريافت اين جايزه از سوی دولت‌های عضو يونسکو و يا سازمان‌های بين‌المللی و محلی مدافع حقوق بشر معرفی می‌شوند.
نظرها
کاربر مهمان
<p>درود بر شرافتت. </p>
کاربر مهمان
<p>درود بر شرف اهل قلم درود بر شجاعت و شهامتش از احمد زیدآبادی و خوبی هایش و انسانیش هر چه بگوییم کم گفتیم اگر کسی خواست ایران و فرزندان ایرانیش را بشناسد کافی است نگاهی به احمد زیدآبادی و زندگی اش بیندازد. به او میگوییم او را از یاد نبرده و برای آزادی او و همه زندانیان ساسی دعا نه بلکه اقدام عملی خواهیم کرد تا سرنگونی استبداد </p>
کاربر مهمان
درو بر تو ای دلاور. ایمانت را به باورت می ستایم