آیینه دو چهره دارد
<p>پانته‌آ بهرامی - جثه‏اش کوچک و ظریف، اما مجسمه‏‌هایش از جنس آهن و فولاد است. نمایشگاه رؤیا فراست، هنرمند ایرانی مقیم نیویورک که در ماه آوریل امسال در گالری «لیلا تقی‏نیا- میلانی-‏ «هلر» به مدت سه هفته به نمایش گذاشته شد، «آیینه‏ دو چهره دارد» نام داشت. این نمایشگاه تلفیقی بود از مجسمه و نقاشی.</p> <!--break--> <p><a target="_blank" href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20110505_PanteA_RoyaFarast.mp3" rel="noopener"><img align="right" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a><br /> </p> <p> </p> <p><strong>تلفیقی از چهره‌ی انسانی و شیطانی</strong></p> <p><strong><br /> </strong>آثار نقاشی رؤیا فراست دو چهره از درون و برون انسان را به نمایش می‌‏گذارد: یک چهره‏ی انسانی و یک چهره‏ی شیطانی. به همین دلیل، در نقاشی‏های او که در ابعاد کوچک ۹× ۱۲اینچ‏ کار شده، گاهی <img hspace="8" height="279" width="200" vspace="8" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/photofarast2.jpg" />نظاره‌گر تلفیقی از انسان و حیوان هستیم. رؤیا فراست درباره‌‌ی چگونگی نامگذاری نمایشگاه «آیینه دو چهره» دارد، می‌گوید: «برخی از کارهایی که روی کاغذ نقاشی کردم، درباره‌ی شخصیت‏ دوگانه‏ی زن است. در این آثار سعی کرده‏ام ظاهر درونی و بیرونی زن را به صورت نامحسوس نشان دهم. همان‏طور که می‌‏دانیم در خاورمیانه زن به عنوان فرمانبردار، مطیع و پیرو شناخته شده است. البته این یک حکم کلی نیست و در مورد همه جا صدق نمی‌کند. در همان حال من به عنوان یک زن ایرانی صحبت می‌‏کنم. زن ایرانی اکثراً در نقش مادر، همسر و پرستار پذیرفته شده. البته در زندگی امروزه‌ی ما بخشی از این خصوصیت‏ها‏ی قدیمی زن محو شده است. زن امروزی سعی می‌کند برای خودش در اجتماع شخصیتی داشته باشد. اما در طول تاریخ، متأسفانه این تغییرات همیشه توأم با ترس و وحشت بوده و باعث شده که زن شخصیتی دوگانه از خودش نشان بدهد. سعی کردم روی این نقاشی‏‌ها، چهره‌ی زن را، هم با صفات لطیف انسانی نشان بدهم، و هم، با صفت خشن و شیطانی. البته حال و هوای مجموعه آثار تازه‌ام کاملاً با این مجموعه‌ی «آینه دو چهره دارد» تفاوت دارد. معمولاً شیوه‌ی کارم به این شکل است که وقتی یک مجموعه کار تمام شد، آن را کاملاً می‌‏‏بندم و یک نوع کارهای دیگر را شروع می‌‏کنم. <br /> </p> <p>رؤیا فراست هنرمند پرکاری است، از او در مورد فرم و تکنیک کارش در مجموعه‌ی آینه دو چهره دارد» جویا شدم. در پاسخ گفت: «در این مجموعه از نقاشی‌ها سوژه و یا موضوع ثابت است، ولی هم فرم و هم تکنیک عوض می‌‏شوند. این نقاشی‏‌ها با آکریل و آبرنگ درست شده است. تکنیک من، اصولاً لایه‏ - لایه کار کردن است. من این‏‌ها را نقاشی می‌‏کنم و بعد دوباره پاک می‌‏کنم، روی آن باز کار می‌کنم تا به فرمی که می‌‏خواهم برسم. نقاشی من ممکن است ۱۰ لایه داشته باشد و این لایه‌ها کاملاً با هم فرق می‌‏کنند.»</p> <p> </p> <p><strong>رنگ‌های خاکستری و صورتی</strong></p> <p> </p> <p><img height="266" width="200" align="left" alt="" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/PANTEAFA05b.jpg" />رؤیا فراست در آثار به نمایش گذاشته در نمایشگاه «آینه دو چهره دارد» تنها از دو رنگ خاکستری و صورتی استفاده کرده است. او درباره‌ی چگونگی استفاده از «رنگ‌های بینابینی» می‌گوید: «خاکستری برای من یک رنگ بینابینی‌‌ست. قرمز را انتخاب کرده‏ام که نشانه‏ی قدرت، خون و ظلم است. بقیه‏ی رنگ‏‌ها هم مایه‏ای از خاکستری و قرمز هستند. صورتی می‌‏شوند، سفید می‌‏شوند و…»<br /> </p> <p>می‌گویند ۹۰ درصد از آگاهی‏های انسان از طریق چشم منتقل می‌‏شود. در آثار رؤیا فراست هم «چشم» در مرکز توجه قرار دارد و با این‌حال برجسته‏ بودن «چشم» در آثار او از نوع دیگری است: گاهی همه‏ی پیکر به یک چشم تبدیل می‌‏شود. رؤیا فراست می‌گوید: «بر این باورم که چشم نشان‏دهنده‏ی فهم و آگاهی است؛ نشانه‏ی بااطلاع نشان دادن کسی و باخبر نشان دادن او از چیزی است. البته گاهی به‌ویژه زمانی که این چشم به بالا می‌نگرد به‏صورت ترس ظاهر می‌گردد و وقتی به روبرو نگاه می‌‏کند، نشانه‏ی آگاهی است. برای مثال در دو اثری که در این نمایشگاه هم به نمایش درآمده، هم دست‏ها و هم پاهای زنی که در تابلو می‌بینیم بسته است. کنایه‌ای از مشکل‌ زنان در خاورمیانه‌. زن در خاورمیانه به گمان من در حالتی از قرنطینه بوده است. در این تابلوها خواسته‏ام این را نشان بدهم.</p> <p><br /> رؤیا فراست، هنرمند ایرانی مقیم نیویورک از حوادث پس از انتخابات ۸۸ در ایران بسیار تأثیر گرفته است. او درباره‌ی چند و چون تأثیرپذیری‌اش از تظاهرات مردی پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران می‌گوید: «فکر می‌‏کنم ازین رویدادها خیلی تأثیر گرفتم. نقاشی‌هایی که پیش از آن می‌‏کردم، ربطی به خاورمیانه نداشت. ولی در این چند سال اخیر بیشتر روی خاورمیانه تأکید کرده‏ام و سعی کرده‏ام خودم را به گذشته‏ام ارتباط دهم و آن را در کارهایم نشان بدهم.» <br /> </p> <p>سبک این گروه از آثار رؤیا فراست بین رئالیسم و سبک انتزاعی یا آبستره در نوسان است. او می‌گوید: «سبک من بیشتر آبستره است. این تنها مجموعه‌ای از کارهایم است که بیشتر بین آبستره و رئالیسم در نوسان است، البته یک حالت کارتونی هم دارد. موضوع‏ خیلی جدی است. برای همین سعی کردم به کار حالت کارتونی بدهم تا جدیت موضوع قابل تحمل شود. مقداری ازاین نقاشی‌ها با مهر درست شده است. این مهر‌ها را زمانی که دخترم بچه بود، جمع ‏کردم. آن‏‌ها را ۱۰ سال نگه داشتم وسپس شروع کردم با آن‏‌ها تجربه کردن.»</p> <p> </p> <p><strong>مجسمه‌های فولادی</strong></p> <p> </p> <p><img height="301" width="200" align="left" alt="" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/PANTEAFA03b.jpg" />بخش بزرگی از نمایشگاه «آیینه دو چهره دارد» به مجسمه‌های رؤیا فراست اختصاص دارد. یکی از ویژگی‌های این مجسمه‌ها توانایی نصبشان بر روی دیوار است. با اینکه فراست زنی با جثه‌ی ظریف و کوچک است ولی مجسمه‌‌هایش را با استفاده از چکش و شعله و فولاد آفریده. او می‌گوید:«فکر ساختن مجسمه‌های قابل نصب بر روی دیوار زمانی دز من شکل گرفت که مجسمه‌ها بزرگ و جاگیر بود و من جایی برای نگهداری آنها نداشتم. این شد که اکنون اکثر کار‌هایم قابل نصب در روی دیوار هستند. در ساختن این مجسمه‌ها از طبیعت و بدن انسان الهام گرفته‌ام. خطوطی که بدن انسان و طبیعت دارد را به صورت آبستره روی آهن پیاده کرده‏ام. آهن را با شعله می‌‏برم، بازهم با شعله قطعات را به هم جوش می‌‏دهم و مقداری با چکش می‌‏زنم که فرم بگیرند. همواره به کارهایی که مرد‌ها انجام می‌‏دادند، خیلی علاقه داشتم. مخصوصاً این‏که خودم آدم بزرگی (از زاویه جثه و پیکر) نبودم و این مرا بیشتر متوجه این موضوع کرد.</p> <p>این نقاش و مجسمه‏ساز ایرانی با همسر و فرزندش زندگی می‌‏کند و یک دختر ۱۴ ساله دارد. او ابتدا در رشته‌ی نقاشی و سپس در رشته‏ی مجسمه‏سازی تحصیل کرده است. او با وجود آنکه برای ساختن مجسمه‌هایش از فولاد که آلیاژی سخت و حتی از آهن هم سخت‌تر است استفاده می‌کند، اما فرم این مجسمه‌ها بسیار ظریف و معنادار است. یکی از این مجسمه‏‌ها «رستاخیز» نام دارد. این مجسمه پیکر زنی است که دست‏هایش را به طرف بالا گرفته و مانند یک ماهی در حالت پرواز از آب است. رؤیا فراست در باره‏ی این مجسمه می‌‏گوید: «این‌کار به بدن یک زن نزدیک است و دست‏‌هایش باز و دوباره به سمت بالا کشیده شده است. به آثار تازه‌ترم که به بدن انسان نزدیک‏‌تر شده‏اند، بیشتر علاقه دارم. فکر می‌‏کنم در آینده، به‌خصوص در ساختن مجسمه‌هایی که مثل «رستاخیز» در ابعاد کوچک ساخته شده‌اند، باز هم به اعضای بدن نزدیک‏‌تر خواهم شد. فکر می‌‏کنم می‌‏توان تحولاتی را نشان داد که به‌تدریج از کودکی تا پایان زندگی، در بدن انسان شکل می‌گیرد. اصولاً روی بدن انسان می‌‏توان مستهلک شدن را به خوبی نشان داد. برایم مهم است که تحولاتی را که از کودکی تا سالخوردگی در بدن ایجاد می‌‏شود، نشان دهم. این تحولات را می‌توان به‌طور ساده و آبستره روی آهن نشان داد.» <br /> </p> <p><strong>در همین زمینه:</strong></p> <p><a href="http://www.saatchionline.com/profile/79149">::بخشی از آثار رؤیا فراست در گالری ساچی::</a></p> <p><a href="http://www.persianesquemagazine.com/2011/03/31/art-exhibit-roya-farassat-a-mirror-has-two-faces/">::درباره نمایشگاه «آینه دو چهره دارد» + عکس::</a></p> <p><a href="http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150167326804168&set=a.10150167287914168.303102.116722759167&type=1&theater#!/media/set/?set=a.10150167287914168.303102.116722759167">::«آینه دو چهره دارد» در فیسبوک::</a></p>
پانته‌آ بهرامی - جثهاش کوچک و ظریف، اما مجسمههایش از جنس آهن و فولاد است. نمایشگاه رؤیا فراست، هنرمند ایرانی مقیم نیویورک که در ماه آوریل امسال در گالری «لیلا تقینیا- میلانی- «هلر» به مدت سه هفته به نمایش گذاشته شد، «آیینه دو چهره دارد» نام داشت. این نمایشگاه تلفیقی بود از مجسمه و نقاشی.
تلفیقی از چهره‌ی انسانی و شیطانی
آثار نقاشی رؤیا فراست دو چهره از درون و برون انسان را به نمایش میگذارد: یک چهره‌ی انسانی و یک چهره‌ی شیطانی. به همین دلیل، در نقاشیهای او که در ابعاد کوچک ۹× ۱۲اینچ کار شده، گاهی نظاره‌گر تلفیقی از انسان و حیوان هستیم. رؤیا فراست دربارهی چگونگی نامگذاری نمایشگاه «آیینه دو چهره» دارد، می‌گوید: «برخی از کارهایی که روی کاغذ نقاشی کردم، دربارهی شخصیت دوگانهی زن است. در این آثار سعی کردهام ظاهر درونی و بیرونی زن را به صورت نامحسوس نشان دهم. همانطور که میدانیم در خاورمیانه زن به عنوان فرمانبردار، مطیع و پیرو شناخته شده است. البته این یک حکم کلی نیست و در مورد همه جا صدق نمی‌کند. در همان حال من به عنوان یک زن ایرانی صحبت می‌کنم. زن ایرانی اکثراً در نقش مادر، همسر و پرستار پذیرفته شده. البته در زندگی امروزه‌ی ما بخشی از این خصوصیتهای قدیمی زن محو شده است. زن امروزی سعی می‌کند برای خودش در اجتماع شخصیتی داشته باشد. اما در طول تاریخ، متأسفانه این تغییرات همیشه توأم با ترس و وحشت بوده و باعث شده که زن شخصیتی دوگانه از خودش نشان بدهد. سعی کردم روی این نقاشی‌ها، چهره‌ی زن را، هم با صفات لطیف انسانی نشان بدهم، و هم، با صفت خشن و شیطانی. البته حال و هوای مجموعه آثار تازه‌ام کاملاً با این مجموعه‌ی «آینه دو چهره دارد» تفاوت دارد. معمولاً شیوه‌ی کارم به این شکل است که وقتی یک مجموعه کار تمام شد، آن را کاملاً میبندم و یک نوع کارهای دیگر را شروع می‌کنم.
رؤیا فراست هنرمند پرکاری است، از او در مورد فرم و تکنیک کارش در مجموعه‌ی آینه دو چهره دارد» جویا شدم. در پاسخ گفت: «در این مجموعه از نقاشی‌ها سوژه و یا موضوع ثابت است، ولی هم فرم و هم تکنیک عوض میشوند. این نقاشی‌ها با آکریل و آبرنگ درست شده است. تکنیک من، اصولاً لایه - لایه کار کردن است. من اینها را نقاشی می‌کنم و بعد دوباره پاک می‌کنم، روی آن باز کار می‌کنم تا به فرمی که میخواهم برسم. نقاشی من ممکن است ۱۰ لایه داشته باشد و این لایه‌ها کاملاً با هم فرق میکنند.»
رنگ‌های خاکستری و صورتی
رؤیا فراست در آثار به نمایش گذاشته در نمایشگاه «آینه دو چهره دارد» تنها از دو رنگ خاکستری و صورتی استفاده کرده است. او دربارهی چگونگی استفاده از «رنگ‌های بینابینی» می‌گوید: «خاکستری برای من یک رنگ بینابینی‌‌ست. قرمز را انتخاب کردهام که نشانهی قدرت، خون و ظلم است. بقیهی رنگها هم مایهای از خاکستری و قرمز هستند. صورتی میشوند، سفید میشوند و…»
می‌گویند ۹۰ درصد از آگاهیهای انسان از طریق چشم منتقل میشود. در آثار رؤیا فراست هم «چشم» در مرکز توجه قرار دارد و با این‌حال برجسته بودن «چشم» در آثار او از نوع دیگری است: گاهی همهی پیکر به یک چشم تبدیل میشود. رؤیا فراست می‌گوید: «بر این باورم که چشم نشاندهندهی فهم و آگاهی است؛ نشانهی بااطلاع نشان دادن کسی و باخبر نشان دادن او از چیزی است. البته گاهی به‌ویژه زمانی که این چشم به بالا می‌نگرد بهصورت ترس ظاهر می‌گردد و وقتی به روبرو نگاه می‌کند، نشانهی آگاهی است. برای مثال در دو اثری که در این نمایشگاه هم به نمایش درآمده، هم دستها و هم پاهای زنی که در تابلو می‌بینیم بسته است. کنایه‌ای از مشکل زنان در خاورمیانه. زن در خاورمیانه به گمان من در حالتی از قرنطینه بوده است. در این تابلوها خواستهام این را نشان بدهم.
رؤیا فراست، هنرمند ایرانی مقیم نیویورک از حوادث پس از انتخابات ۸۸ در ایران بسیار تأثیر گرفته است. او دربارهی چند و چون تأثیرپذیری‌اش از تظاهرات مردی پس از انتخابات ریاست جمهوری در ایران می‌گوید: «فکر می‌کنم ازین رویدادها خیلی تأثیر گرفتم. نقاشی‌هایی که پیش از آن میکردم، ربطی به خاورمیانه نداشت. ولی در این چند سال اخیر بیشتر روی خاورمیانه تأکید کردهام و سعی کردهام خودم را به گذشتهام ارتباط دهم و آن را در کارهایم نشان بدهم.»
سبک این گروه از آثار رؤیا فراست بین رئالیسم و سبک انتزاعی یا آبستره در نوسان است. او می‌گوید: «سبک من بیشتر آبستره است. این تنها مجموعه‌ای از کارهایم است که بیشتر بین آبستره و رئالیسم در نوسان است، البته یک حالت کارتونی هم دارد. موضوع خیلی جدی است. برای همین سعی کردم به کار حالت کارتونی بدهم تا جدیت موضوع قابل تحمل شود. مقداری ازاین نقاشی‌ها با مهر درست شده است. این مهر‌ها را زمانی که دخترم بچه بود، جمع کردم. آنها را ۱۰ سال نگه داشتم وسپس شروع کردم با آنها تجربه کردن.»
مجسمه‌های فولادی
بخش بزرگی از نمایشگاه «آیینه دو چهره دارد» به مجسمه‌های رؤیا فراست اختصاص دارد. یکی از ویژگی‌های این مجسمه‌ها توانایی نصبشان بر روی دیوار است. با اینکه فراست زنی با جثه‌ی ظریف و کوچک است ولی مجسمههایش را با استفاده از چکش و شعله و فولاد آفریده. او می‌گوید:«فکر ساختن مجسمه‌های قابل نصب بر روی دیوار زمانی دز من شکل گرفت که مجسمه‌ها بزرگ و جاگیر بود و من جایی برای نگهداری آنها نداشتم. این شد که اکنون اکثر کارهایم قابل نصب در روی دیوار هستند. در ساختن این مجسمه‌ها از طبیعت و بدن انسان الهام گرفته‌ام. خطوطی که بدن انسان و طبیعت دارد را به صورت آبستره روی آهن پیاده کردهام. آهن را با شعله میبرم، بازهم با شعله قطعات را به هم جوش میدهم و مقداری با چکش میزنم که فرم بگیرند. همواره به کارهایی که مرد‌ها انجام میدادند، خیلی علاقه داشتم. مخصوصاً اینکه خودم آدم بزرگی (از زاویه جثه و پیکر) نبودم و این مرا بیشتر متوجه این موضوع کرد.
این نقاش و مجسمهساز ایرانی با همسر و فرزندش زندگی می‌کند و یک دختر ۱۴ ساله دارد. او ابتدا در رشته‌ی نقاشی و سپس در رشته‌ی مجسمهسازی تحصیل کرده است. او با وجود آنکه برای ساختن مجسمههایش از فولاد که آلیاژی سخت و حتی از آهن هم سخت‌تر است استفاده می‌کند، اما فرم این مجسمه‌ها بسیار ظریف و معنادار است. یکی از این مجسمه‌ها «رستاخیز» نام دارد. این مجسمه پیکر زنی است که دستهایش را به طرف بالا گرفته و مانند یک ماهی در حالت پرواز از آب است. رؤیا فراست در بارهی این مجسمه می‌گوید: «این‌کار به بدن یک زن نزدیک است و دستهایش باز و دوباره به سمت بالا کشیده شده است. به آثار تازه‌ترم که به بدن انسان نزدیکتر شده‌اند، بیشتر علاقه دارم. فکر می‌کنم در آینده، به‌خصوص در ساختن مجسمه‌هایی که مثل «رستاخیز» در ابعاد کوچک ساخته شده‌اند، باز هم به اعضای بدن نزدیکتر خواهم شد. فکر می‌کنم می‌توان تحولاتی را نشان داد که به‌تدریج از کودکی تا پایان زندگی، در بدن انسان شکل می‌گیرد. اصولاً روی بدن انسان می‌توان مستهلک شدن را به خوبی نشان داد. برایم مهم است که تحولاتی را که از کودکی تا سالخوردگی در بدن ایجاد میشود، نشان دهم. این تحولات را می‌توان به‌طور ساده و آبستره روی آهن نشان داد.»
در همین زمینه:
نظرها
نظری وجود ندارد.