«سونامی نمک در درياچه اروميه»
<p>روزنامه مردم‌سالاری در شماره يکشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۰ خبر داده که احتمال شکل گرفتن «سونامی نمک» در درياچه اروميه وجود دارد.</p> <!--break--> <p> </p> <p><a href="http://www.mardomsalari.com/Template1/Article.aspx?AID=16300#104890" target="_blank" rel="noopener">مردم‌سالاری</a> نوشته است: « با وجود افزايش بارش‌ها در ماه‌های اخير، به عقيده کارشناسان ميزان بارش در سال جاری در حوزه آبخيز درياچه اروميه کاهش چشمگيری خواهد داشت و با توجه به افزايش دمای اين حوزه، ميزان تبخير آب درياچه نيز افزايش می‌يابد که اين امر احتمال خطر بروز سونامی نمک را دوچندان می‌کند.»</p> <p><br /> درياچه اروميه، بزرگ‌ترين درياچه ايران است که در اروميه مرکز استان آذربايجان غربی قرار دارد.</p> <p><br /> بنا به گزارش این روزنامه، حسن عباس‌نژاد، مديرکل حفاظت محيط زيست آذربايجان غربی نيز گفته است:‌ «درزمان حاضر ۵۳ درصد از مساحت اين درياچه که افزون بر سه هزار کيلومتر مربع می‌شود، خشک و تبديل به شوره‌زار شده و ميزان غلظت نمک آن نيز به بيش از ۴۰۰ گرم در ليتر رسيده است.»</p> <p><br /> عباس‌نژاد با بحرانی خواندن وضعيت کنونی اين درياچه، حل اين بحران را نيازمند عزم ملی دانسته است.</p> <p><br /> جواد جهانگيرزاده، نماينده اروميه در مجلس ایران، مهر ۱۳۸۹ به روزنامه همشهری گفته بود درياچه اروميه به اندازه کافی به مسئولان فرصت داده تا از خشک شدن آن جلوگيری کنند، اما بالاخره صبر اين درياچه لبريز می‌شود.</p> <p><br /> سلمان ذاکر يکی ديگر از نمايندگان اروميه در مجلس نیز فروردين سال جاری در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) از خطر «انفجار بمب» هشت تا ۱۰ ميليارد تنی نمک در درياچه اروميه خبر داد.</p> <blockquote> <p>دکتر اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست: يک اصل در حفاظت از محيط‌زيست وجود دارد و آن اين است که انسان نبايد بيش از حد به طبيعت دست‌درازی کند</p> </blockquote> <p>به گفته وی «مرگ تدريجی» درياچه اروميه به مرحله آشکارا رسيده و اين فاجعه نشانه «کوتاهی» در نجات آن است.</p> <p><br /> سلمان ذاکر، مرگ درياچه اروميه را مرگ «نشاط آذربايجان‌غربی» ناميده و آن را باعث ثبت چهره سياه در اين استان خوانده است.</p> <p><br /> پرويز بختياری، پرنده‌شناس نيز به خبرگزاری مهر گفته است: «اگر وضعيت به همين منوال پيش برود به‌زودی زمين‌های اطراف درياچه اروميه به‌دليل گسترش شوره‌زار از بين می‌روند و حيات انسانی نيز از اين فاجعه متأثر می‌شود.»</p> <p><br /> بختياری، فلامينگو را شاخص‌ترين پرنده درياچه اروميه دانسته و گفته است با بالا رفتن شوری درياچه اروميه، جمعيت فلامينگو به‌دليل فقر غذايی با کاهش چشمگيری مواجه شده و آن‌ها منطقه را ترک کرده‌اند.</p> <p><br /> وضعیت دریاچه ارومیه در سال‌های اخیر، واکنش سازمان‌های غیردولتی مدافع محیط زیست و کارشناسان را به دنبال داشته است.</p> <p><br /> از جمله دکتر اسماعيل کهرم، کارشناس محيط زيست طبيعی در يادداشتی که بهمن ۱۳۸۹ در روزنامه همشهری منتشر شده، نوشته است: «دلايل کاهش آب اين درياچه و قرار گرفتن در مسير نابودی روشن است؛ در سال‌های گذشته سدهای زيادی بر رودخانه‌هايی که آب را به درياچه می‌‌رساندند، ساختند، همچنين خشکسالی و کمبود بارش در سال‌های اخير نيز مزيد بر علت شد و آب درياچه اروميه به‌تدريج کاهش يافت، تا اين‌که اکنون بيش از نيمی از آب آن خشک شده است.»</p> <p><br /> اين کارشناس محيط زيست ادامه می‌دهد: «يک اصل در حفاظت از محيط‌زيست وجود دارد و آن اين است که انسان نبايد بيش از حد به طبيعت دست‌درازی کند. منتقل کردن آب با اين حجم در گذشته نيز در ايران اتفاق افتاده و مشکلات زيادی را به بار آورده است. برای نمونه می‌توان به تونل کوهرنگ اشاره کرد که آب زاينده‌رود را به يزد برد و باعث خشک شدن زاينده‌رود شد.»</p> <p><br /> به گفته وی «بهترين کاری که می‌توان اکنون برای درياچه اروميه انجام داد‌، اين است که آب سدهايی را که روی رودخانه‌های مشروب‌کننده حوضه درياچه اروميه ساخته شده است، به درياچه روانه کنيم. اگر ۲۰ درصد آب اين سدها را که در بهار آب‌گيری می‌کنند، به درياچه بريزيم بسياری از مشکلات درياچه حل خواهد شد.»</p> <p> </p> <p><strong>مطالب خواندنی مطبوعات:</strong></p> <p><strong>روزنامه جام جم؛ <a href="http://www.jamejamonline.ir/papertext.aspx?newsnum=100843510731" target="_blank" rel="noopener">رهايی «پريشان» از دست جاده</a></strong></p> <p><strong>روزنامه ابتکار؛ <a href="http://www.ebtekarnews.com/Ebtekar/Article.aspx?AID=17861#81520" target="_blank" rel="noopener">دفترچه خاطرات بن‌لادن، ماشين‌های ظرف‌شويی کفرآميزند؟</a></strong></p> <p><strong>روزنامه دنيای اقتصاد؛ <a href="http://www.donya-e-eqtesad.com/Default_view.asp?@=253636" target="_blank" rel="noopener">سعيد راد برای اولين بار در تلويزيون ايران </a></strong></p> <p> </p>
روزنامه مردم‌سالاری در شماره يکشنبه ۲۵ ارديبهشت ۱۳۹۰ خبر داده که احتمال شکل گرفتن «سونامی نمک» در درياچه اروميه وجود دارد.
مردم‌سالاری نوشته است: « با وجود افزايش بارش‌ها در ماه‌های اخير، به عقيده کارشناسان ميزان بارش در سال جاری در حوزه آبخيز درياچه اروميه کاهش چشمگيری خواهد داشت و با توجه به افزايش دمای اين حوزه، ميزان تبخير آب درياچه نيز افزايش می‌يابد که اين امر احتمال خطر بروز سونامی نمک را دوچندان می‌کند.»
درياچه اروميه، بزرگ‌ترين درياچه ايران است که در اروميه مرکز استان آذربايجان غربی قرار دارد.
بنا به گزارش این روزنامه، حسن عباس‌نژاد، مديرکل حفاظت محيط زيست آذربايجان غربی نيز گفته است: «درزمان حاضر ۵۳ درصد از مساحت اين درياچه که افزون بر سه هزار کيلومتر مربع می‌شود، خشک و تبديل به شوره‌زار شده و ميزان غلظت نمک آن نيز به بيش از ۴۰۰ گرم در ليتر رسيده است.»
عباس‌نژاد با بحرانی خواندن وضعيت کنونی اين درياچه، حل اين بحران را نيازمند عزم ملی دانسته است.
جواد جهانگيرزاده، نماينده اروميه در مجلس ایران، مهر ۱۳۸۹ به روزنامه همشهری گفته بود درياچه اروميه به اندازه کافی به مسئولان فرصت داده تا از خشک شدن آن جلوگيری کنند، اما بالاخره صبر اين درياچه لبريز می‌شود.
سلمان ذاکر يکی ديگر از نمايندگان اروميه در مجلس نیز فروردين سال جاری در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) از خطر «انفجار بمب» هشت تا ۱۰ ميليارد تنی نمک در درياچه اروميه خبر داد.
دکتر اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست: يک اصل در حفاظت از محيط‌زيست وجود دارد و آن اين است که انسان نبايد بيش از حد به طبيعت دست‌درازی کند
به گفته وی «مرگ تدريجی» درياچه اروميه به مرحله آشکارا رسيده و اين فاجعه نشانه «کوتاهی» در نجات آن است.
سلمان ذاکر، مرگ درياچه اروميه را مرگ «نشاط آذربايجان‌غربی» ناميده و آن را باعث ثبت چهره سياه در اين استان خوانده است.
پرويز بختياری، پرنده‌شناس نيز به خبرگزاری مهر گفته است: «اگر وضعيت به همين منوال پيش برود به‌زودی زمين‌های اطراف درياچه اروميه به‌دليل گسترش شوره‌زار از بين می‌روند و حيات انسانی نيز از اين فاجعه متأثر می‌شود.»
بختياری، فلامينگو را شاخص‌ترين پرنده درياچه اروميه دانسته و گفته است با بالا رفتن شوری درياچه اروميه، جمعيت فلامينگو به‌دليل فقر غذايی با کاهش چشمگيری مواجه شده و آن‌ها منطقه را ترک کرده‌اند.
وضعیت دریاچه ارومیه در سال‌های اخیر، واکنش سازمان‌های غیردولتی مدافع محیط زیست و کارشناسان را به دنبال داشته است.
از جمله دکتر اسماعيل کهرم، کارشناس محيط زيست طبيعی در يادداشتی که بهمن ۱۳۸۹ در روزنامه همشهری منتشر شده، نوشته است: «دلايل کاهش آب اين درياچه و قرار گرفتن در مسير نابودی روشن است؛ در سال‌های گذشته سدهای زيادی بر رودخانه‌هايی که آب را به درياچه می‌‌رساندند، ساختند، همچنين خشکسالی و کمبود بارش در سال‌های اخير نيز مزيد بر علت شد و آب درياچه اروميه به‌تدريج کاهش يافت، تا اين‌که اکنون بيش از نيمی از آب آن خشک شده است.»
اين کارشناس محيط زيست ادامه می‌دهد: «يک اصل در حفاظت از محيط‌زيست وجود دارد و آن اين است که انسان نبايد بيش از حد به طبيعت دست‌درازی کند. منتقل کردن آب با اين حجم در گذشته نيز در ايران اتفاق افتاده و مشکلات زيادی را به بار آورده است. برای نمونه می‌توان به تونل کوهرنگ اشاره کرد که آب زاينده‌رود را به يزد برد و باعث خشک شدن زاينده‌رود شد.»
به گفته وی «بهترين کاری که می‌توان اکنون برای درياچه اروميه انجام داد، اين است که آب سدهايی را که روی رودخانه‌های مشروب‌کننده حوضه درياچه اروميه ساخته شده است، به درياچه روانه کنيم. اگر ۲۰ درصد آب اين سدها را که در بهار آب‌گيری می‌کنند، به درياچه بريزيم بسياری از مشکلات درياچه حل خواهد شد.»
مطالب خواندنی مطبوعات:
روزنامه جام جم؛ رهايی «پريشان» از دست جاده
روزنامه ابتکار؛ دفترچه خاطرات بن‌لادن، ماشين‌های ظرف‌شويی کفرآميزند؟
روزنامه دنيای اقتصاد؛ سعيد راد برای اولين بار در تلويزيون ايران
نظرها
نظری وجود ندارد.