کالسکه‌ی طلایی جشنواره‌ی فیلم کن
<p>ایرج ادیب زاده- اسامی فیلم‏‌ها و فیلم‏سازانی که در بخش‏های گوناگون جشنواره‏ی امسال فیلم کن شرکت دارند، نشان می‌‏دهد که شصت و چهارمین دوره‏ی این جشنواره‏ی مهم جهانی، یکی از گرم‏‌ترین و جذاب‏‌ترین دوره‏‌ها، دست‏کم در ۱۰ سال اخیر است.</p> <!--break--> <p>جشنواره‏ی امسال، چهارشنبه شب (یازدهم ماه می)، با نمایش فیلم «نیمه‏شب در پاریس»که کارلا برونی، همسر رییس جمهور فرانسه هم در آن بازی کرده است، درهایش را گشود . سینمای مصر، امسال میهمان ویژه‏ی جشنواره‏ی کن است.</p> <p> </p> <p><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20110514_iraj.mp3"><img alt="" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_0_0.jpg" /></a></p> <p> </p> <p>سینمای ایران امسال حضور رسمی ندارد، اما دو فیلم ایرانی «این فیلم نیست» به کارگردانی مشترک جعفر پناهی و مجتبی میرطهماسب و همچنین «به امید دیدار»، ساخته‏ی رسول‏اف، در بخش رسمی و نیز در بخش «نوعی نگاه» حضور دارند. فیلم‏‌ها هردو متعلق به دو کارگردانی هستند که اجازه‏ی خروج از ایران را ندارند. (دو روز پیش ممنوعیت سفر رسول اف به خارج لغو شد. )<br /> </p> <p>روز جمعه، سیزدهم ماه می، در گشایش بخش «پانزده روز کارگردانان»، جایزه‏ی «کالسکه‏ی طلایی»، توسط انجمن فیلمسازان فرانسه، به جعفر پناهی اهداء شد. <br /> </p> <p> </p> <p><strong>کالسکه‏ی طلایی در بخش «پانزده روز کارگردانان»</strong></p> <p> </p> <p><strong><img alt="" align="left" width="250" height="161" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adpanah03.jpg" />عباس بختیاری</strong>،<strong> </strong>مدیر «فرهنگسرای پویا» که خود در مراسم اهدای جایزه‏ی کالسکه‏ی طلایی حضور داشت، در این‏باره می‌‏گوید: «این دهمین سالی بود که مراسم کالسکه‏ی طلایی در بخش «پانزده روز کارگردانان» جشنواره‏ی جهانی کن برگزار می‌‏شد. این جایزه‏ به همت انجمن کارگردانان سینمای فرانسه و همین‏طور شبکه‌ی «کانال پلوس» فرانسه اداره می‌‏شود. پیش از این، کلینت ایستوود، جیم‏جارموش، موره تی و تعداد دیگری از کارگردان برجسته، این جایزه را از آن خود کرده‏اند. از جمله خانم آنیس واردا، ملقب به «مادر سینمای فرانسه»، سال گذشته این جایزه را دریافت کرد. طبق سنتی که گذاشته شده، همه ساله جایزه‏ی کالسکه‏ی طلایی توسط برنده‏ی سال پیش، به کارگردانی که جایزه‏ی امسال به او اختصاص یافته، اهداء می‌‏شود. امسال خانم آنیس واردا، - همراه با تعدادی از کسانی که این جایزه را قبلاً دریافت کرده‏اند، - روی صحنه حاضر شد و این جایزه در حضور وزیر فرهنگ فرانسه، آقای میتران، آقای گوستاو گاوراس رییس «سینماتک» فرانسه، دبیر سینماتک و بسیاری از شخصیت‏های برجسته‏ی سینمای فرانسه، به آقای پناهی تعلق گرفت، از او تقدیر به عمل آمد و قرار شد این جایزه برای آقای پناهی، به ایران ارسال شود. »</p> <p>از عباس بختیاری پرسیدم، آیا امسال نیز مانند سال پیش صندلی خالی‏ برای آقای پناهی گذاشته شده بود؟ او گفت: «صندلی خالی آقای پناهی را در وسط سالن، میان جمعیت قرار داده بودند که در دو سوی صندلی خالی، پخش‏کننده‏ی جهانی و پخش‏کننده‏ی فرانسوی فیلم آقای پناهی و مجتبی میرطهماسب حضور داشتند. جعفر پناهی نخستین ایرانی‏ای است که موفق به دریافت چنین جایزه‏ی معتبری از جشنواره‏ی جهانی فیلم کن می‌‏شود. در متنی که در سایت رسمی کن آمده، اعلام شده که این جایزه به‏خاطر دفاع از انسانیت و حقوق بشر، به ایشان اهداء می‌‏شود. مهم‏‌ترین حادثه برای سینمای ایران را هم می‌‏توانیم حضور دو فیلم از دو کارگردان ایرانی بدانیم که از ساخت فیلم محروم هستند و محکوم‏اند به شش سال زندان. ساعت یازده و نیم روز شنبه، فیلم «به امید دیدار» رسول‏اف، کارگردان برجسته‏ی ایرانی، در بخش رسمی «نوعی نگاه» پخش شد. ساعت سه بعد از ظهر امروز ( بیستم می) هم در بخش رسمی جشنواره، نمایش ویژه‏‏ی فیلم جعفر پناهی و مجتبی میرطهماسب برگزار می‌‏شود. اضافه می‌‏کنم که جعفر پناهی به ٢٠ سال محرومیت از کار در حرفه‏ی خود، ممنوعیت خروج از ایران و نیز شش سال زندان محکوم شده و در حال حاضر، در انتظار صدور حکم دادگاه تجدید‏نظر است. »</p> <p> </p> <p><strong>بازتاب فیلم‏های جعفر پناهی و محمد رسول‏اف</strong></p> <p> </p> <p><img alt="" align="left" width="250" height="167" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adpanah02.jpg" />انجمن فیلم‏سازان فرانسه در بیانیه‏ی خود در مورد اهدای جایزه‏ی امسال کالسکه‏ی طلایی به جعفر پناهی می‌‏نویسد: «هیچ فیلم‏ساز و نویسنده‏ای نمی‌‏تواند نسبت به حکم جعفر پناهی بی‏تفاوت بماند». <br /> انجمن فیلم‏سازان فرانسه در این بیانیه سوگند یاد کرده که به‏خاطر آزادی بیان، سکوتی را که بر پناهی تحمیل شده، بشکند.</p> <p> اما روزنامه‏های فرانسه هم نگاهی دارند به فیلم‏های جعفر پناهی و محمد رسول‏اف. «لوموند» le MONDEنوشته است: «جعفر پناهی همچنان در تهدید محکوم شدن به شش سال زندان و ممنوع شدن از کار در حرفه‏اش، سینما، به‏سر می‌‏برد. او با «این فیلم نیست»، با کارگردانی مشترک مجتبی میرطهماسب، در جشنواره‏ی امسال کن حضور دارد». <br /> </p> <p>مجله‏ی «لو پوئن» le POINT با تیتر «جعفر پناهی و رسول‏اف، چهره‏های درخشان غایب جشنواره‏ی امسال»، می‌‏نویسد: «آن‏‌ها ایرانی هستند و توسط رژیم آن کشور در انتظار محکومیت به‏سر می‌‏برند. آخرین فیلم‏هایشان، یک هفته‏ پیش از گشایش جشنواره‏ی شصت و چهارم کن، وارد برنامه‏ی امسال شد. «این فیلم نیست» در یک نمایش ویژه نشان داده می‌‏شود و مربوط است به یک روز از زندگی جعفر پناهی.» <br /> </p> <p>لوپوئن می‌‏نویسد: «جعفر پناهی گفته است که جای من در ایران است.» <br /> </p> <p><img alt="" align="left" width="250" height="125" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/adpanah04.jpg" />روزنامه‏ی «لوسوا» – le soir از بازگشت پناهی به کن نوشته: «مردی که در حال حاضر نمی‌‏تواند ایران را ترک کند. سینماگر ممنوع‏الکار با «این فیلم‏ نیست»، حضورش در جشنواره‏ی امسال آشکار است». <br /> روزنامه‏ی «اومانیته» L «HUMANITéاز جعفر پناهی با عنوان روح آزاد جشنواره‏ی امسال نام می‌‏برد و می‌‏نویسد: «با وجود گرفتاری‏های جعفر پناهی، جایی برای او در کن ذخیره شده است. همچنین در برلین و لوس‏آنجلس. در آغاز حرکت بخش پانزده روز کارگردانان، یک صندلی خالی برای او در نظر گرفته شده بود. اگر سال پیش این صندلی در میان هیأت داوران بود، امسال در کنار تماشاگران پانزده روز کارگردانان جای داشت».</p> <p>میشل لویو، نویسنده‏ی سینمایی اومانیته، از نخستین دیدارش با جعفر پناهی در جشنواره‏ی کن و گفت‏وگویی که با او داشته و توسط رفیع‏ پیتز، سینماگر جوان ایرانی در فرانسه، ترجمه می‌‏شده، گزارشی منتشر كرده است. <br /> </p> <p>نویسنده‏ی اومانیته در فستیوال سینمایی استانبول، همراه جعفر پناهی در هیأت داوران حضور داشت و می‌‏نویسد: «برنده‏ی دوربین طلایی کن، برای «بادکنک سفید»، برنده‏ی خرس نقره‏ای برلین، پلنگ نقره‏ای لوکارنو و ده‏‌ها جایزه‏ی مهم دیگر، در حال حاضر زندگی‏اش بین زندان و آزادی، اعتصاب غذا و محکومیت ادامه دارد. جعفر تسلیم نمی‌‏شود، ما هم همین‏طور». <br /> </p> <p><strong>اهمیت شصت و چهارمین جشنواره‏ی جهانی فیلم کن </strong></p> <p> </p> <p>از <strong>محمد حقیقت</strong>، فیلم‏ساز و منتقد فیلم که در جشنواره‏ی امسال کن نیز حاضر است، از جذابیت و اهمیت شصت و چهارمین جشنواره‏ی جهانی فیلم کن ‏پرسیدم. او در پاسخ گفت: «همان‏طور که می‌‏دانید، جشنواره‏ی کن با فاصله‏ی زیاد نسبت به سایر جشنواره‏‌ها، مهم‏‌ترین، معتبر‌ترین و جنجالی‏‌ترین فستیوال دنیاست و طبیعتاً امسال محصولات جذاب‏‌تر و جالب‏تری را انتخاب کرده است. در میان چند فیلمی که تاکنون دیده‏ایم، فیلم نانی مورتی به نام «ما هم آب داریم»، فیلم فوق‏العاده‏ای است که تا الان بهترین فیلم فستیوال بوده است.»</p> <p><br /> به‏نظر می‌‏آید که جشنواره‏ی امسال کمی رنگ و بوی سیاسی هم دارد. فیلم بحث‏برانگیز «پیروزی» آقای خاویر دورینگه که زندگی‏نامه‏ی نیکلای سارکوزی - نخستین فیلمی است که در باره‏ی رییس جمهوری که همچنان بر سر کار است، - ساخته شده است و دو فیلم از مصر و تونس، فیلم‏هایی هستند که کمی رنگ و بوی سیاسی به جشنواره‏ی امسال داده‏اند. از آقای محمد حقیقت نظر او را درین باره پرسیدم. او گفت:«دقیقاً حرف‏تان درست است. به اضافه‏ی این‏که کم‏وبیش سال‏های پیش نیز به شکل‏های دیگر این مسائل در جشنواره بوده‏اند. منتهی از زاویه‏ی دید دیگری.» <br /> </p> <p><strong>رسمی، غیررسمی یا ایرانی؟<br /> </strong> </p> <p>سینمای ایران امسال حضور رسمی ندارد. «این فیلم نیست»، به کارگردانی مشترک جعفر پناهی و مجتبی میرطهماسب و «به‏ امید دیدار» محمد رسول‏اف هم در آخرین روزهای پیش از گشایش، وارد برنامه‏ی امسال جشنواره شده‏اند. اما محمد حقیقت نگاه دیگری داشت. او گفت: «در هر حال، بیش از ۳۵ فیلم از ایران برای جشنواره‏ی امسال کن فرستاده شد که فیلم آقای رسول‏اف برای بخش رسمی، در قسمت «نوعی نگاه» انتخاب شد. این فیلم را ما قبلاً در پاریس، آخرین روزهایی که برنامه‏ی فستیوال داشت بسته می‌‏شد، دیدیم. خود فیلم به‏خودی خود، جدا از ماجرا‌ها، فیلم بسیار خوبی است. فیلم آقای پناهی هم که در روز آخر، خارج از مسابقه نمایش داده خواهد شد. به نظر من، باید بحث «فیلم رسمی و غیررسمی» از ایران را تصحیح کنیم و بگوییم هر فیلمی که از ایران می‌‏آید، در هرحال فیلم ایرانی است. حال ممکن است حکومت بگوید که این فیلم غیررسمی است. این دیگر مسئله‏ی خودش است. ولی اساساً وقتی فیلمی در ایران ساخته می‌‏شود و به زبان فارسی است، در هرحال فیلم ایرانی است و مورد رسمی و غیررسمی که در برخی از نشریات ایران اعلام می‌‏شود، بی‏مورد است.»</p> <p> </p> <p><strong>عکس‌ها:</strong><br /> <strong><br /> </strong>جعفر پناهی و نمایی از فیلم تازه او. محمد رسول اف و نمایی از آخرین فیلم او</p> <p> </p> <p><strong>در همین زمینه:</strong></p> <p> </p> <p><a href="http://zamanehdev.redbee.nl/u/?p=3908">:: جعفر پناهی، کارلا، وودی و جشنواره‌ی فیلم کن ::</a></p> <p><a href="#http://radiozamaneh.com/culture/silver-screen/2011/05/11/3886"><font color="#2d5f86">::پله‌های جشنواره‌ی فیلم کن::</font></a><br /> <a href="http://zamanehdev.redbee.nl/u/?p=4068">::<font color="#3e505b">حکم ممنوع‌الخروجی محمد رسول‌اف، کارگردان سينما لغو شد</font>::</a></p> <p><a href="http://zamanehdev.redbee.nl/u/?p=3911">::<font color="#265273">جشنواره کن آغاز شد</font>::</a></p> <p> </p> <p> </p>
ایرج ادیب زاده- اسامی فیلمها و فیلمسازانی که در بخشهای گوناگون جشنواره‌ی امسال فیلم کن شرکت دارند، نشان میدهد که شصت و چهارمین دورهی این جشنواره‌ی مهم جهانی، یکی از گرمترین و جذابترین دورهها، دستکم در ۱۰ سال اخیر است.
جشنواره‌ی امسال، چهارشنبه شب (یازدهم ماه می)، با نمایش فیلم «نیمهشب در پاریس»که کارلا برونی، همسر رییس جمهور فرانسه هم در آن بازی کرده است، درهایش را گشود . سینمای مصر، امسال میهمان ویژهی جشنواره‌ی کن است.
سینمای ایران امسال حضور رسمی ندارد، اما دو فیلم ایرانی «این فیلم نیست» به کارگردانی مشترک جعفر پناهی و مجتبی میرطهماسب و همچنین «به امید دیدار»، ساختهی رسول‌اف، در بخش رسمی و نیز در بخش «نوعی نگاه» حضور دارند. فیلمها هردو متعلق به دو کارگردانی هستند که اجازهی خروج از ایران را ندارند. (دو روز پیش ممنوعیت سفر رسول اف به خارج لغو شد. )
روز جمعه، سیزدهم ماه می، در گشایش بخش «پانزده روز کارگردانان»، جایزهی «کالسکه‌ی طلایی»، توسط انجمن فیلمسازان فرانسه، به جعفر پناهی اهداء شد.
کالسکه‌ی طلایی در بخش «پانزده روز کارگردانان»
عباس بختیاری، مدیر «فرهنگسرای پویا» که خود در مراسم اهدای جایزهی کالسکه‌ی طلایی حضور داشت، در اینباره میگوید: «این دهمین سالی بود که مراسم کالسکه‌ی طلایی در بخش «پانزده روز کارگردانان» جشنواره‌ی جهانی کن برگزار میشد. این جایزه به همت انجمن کارگردانان سینمای فرانسه و همینطور شبکه‌ی «کانال پلوس» فرانسه اداره میشود. پیش از این، کلینت ایستوود، جیمجارموش، موره تی و تعداد دیگری از کارگردان برجسته، این جایزه را از آن خود کردهاند. از جمله خانم آنیس واردا، ملقب به «مادر سینمای فرانسه»، سال گذشته این جایزه را دریافت کرد. طبق سنتی که گذاشته شده، همه ساله جایزهی کالسکه‌ی طلایی توسط برندهی سال پیش، به کارگردانی که جایزهی امسال به او اختصاص یافته، اهداء میشود. امسال خانم آنیس واردا، - همراه با تعدادی از کسانی که این جایزه را قبلاً دریافت کردهاند، - روی صحنه حاضر شد و این جایزه در حضور وزیر فرهنگ فرانسه، آقای میتران، آقای گوستاو گاوراس رییس «سینماتک» فرانسه، دبیر سینماتک و بسیاری از شخصیتهای برجستهی سینمای فرانسه، به آقای پناهی تعلق گرفت، از او تقدیر به عمل آمد و قرار شد این جایزه برای آقای پناهی، به ایران ارسال شود. »
از عباس بختیاری پرسیدم، آیا امسال نیز مانند سال پیش صندلی خالی برای آقای پناهی گذاشته شده بود؟ او گفت: «صندلی خالی آقای پناهی را در وسط سالن، میان جمعیت قرار داده بودند که در دو سوی صندلی خالی، پخشکنندهی جهانی و پخشکنندهی فرانسوی فیلم آقای پناهی و مجتبی میرطهماسب حضور داشتند. جعفر پناهی نخستین ایرانیای است که موفق به دریافت چنین جایزهی معتبری از جشنواره‌ی جهانی فیلم کن میشود. در متنی که در سایت رسمی کن آمده، اعلام شده که این جایزه بهخاطر دفاع از انسانیت و حقوق بشر، به ایشان اهداء میشود. مهمترین حادثه برای سینمای ایران را هم میتوانیم حضور دو فیلم از دو کارگردان ایرانی بدانیم که از ساخت فیلم محروم هستند و محکوماند به شش سال زندان. ساعت یازده و نیم روز شنبه، فیلم «به امید دیدار» رسول‌اف، کارگردان برجستهی ایرانی، در بخش رسمی «نوعی نگاه» پخش شد. ساعت سه بعد از ظهر امروز ( بیستم می) هم در بخش رسمی جشنواره، نمایش ویژهی فیلم جعفر پناهی و مجتبی میرطهماسب برگزار میشود. اضافه میکنم که جعفر پناهی به ٢٠ سال محرومیت از کار در حرفهی خود، ممنوعیت خروج از ایران و نیز شش سال زندان محکوم شده و در حال حاضر، در انتظار صدور حکم دادگاه تجدیدنظر است. »
بازتاب فیلمهای جعفر پناهی و محمد رسول‌اف
انجمن فیلمسازان فرانسه در بیانیهی خود در مورد اهدای جایزهی امسال کالسکه‌ی طلایی به جعفر پناهی مینویسد: «هیچ فیلمساز و نویسندهای نمیتواند نسبت به حکم جعفر پناهی بیتفاوت بماند».
انجمن فیلمسازان فرانسه در این بیانیه سوگند یاد کرده که بهخاطر آزادی بیان، سکوتی را که بر پناهی تحمیل شده، بشکند.
اما روزنامههای فرانسه هم نگاهی دارند به فیلمهای جعفر پناهی و محمد رسول‌اف. «لوموند» le MONDEنوشته است: «جعفر پناهی همچنان در تهدید محکوم شدن به شش سال زندان و ممنوع شدن از کار در حرفهاش، سینما، بهسر میبرد. او با «این فیلم نیست»، با کارگردانی مشترک مجتبی میرطهماسب، در جشنواره‌ی امسال کن حضور دارد».
مجلهی «لو پوئن» le POINT با تیتر «جعفر پناهی و رسول‌اف، چهرههای درخشان غایب جشنواره‌ی امسال»، مینویسد: «آنها ایرانی هستند و توسط رژیم آن کشور در انتظار محکومیت بهسر میبرند. آخرین فیلمهایشان، یک هفته پیش از گشایش جشنواره‌ی شصت و چهارم کن، وارد برنامهی امسال شد. «این فیلم نیست» در یک نمایش ویژه نشان داده میشود و مربوط است به یک روز از زندگی جعفر پناهی.»
لوپوئن مینویسد: «جعفر پناهی گفته است که جای من در ایران است.»
روزنامهی «لوسوا» – le soir از بازگشت پناهی به کن نوشته: «مردی که در حال حاضر نمیتواند ایران را ترک کند. سینماگر ممنوعالکار با «این فیلم نیست»، حضورش در جشنواره‌ی امسال آشکار است».
روزنامهی «اومانیته» L «HUMANITéاز جعفر پناهی با عنوان روح آزاد جشنواره‌ی امسال نام میبرد و مینویسد: «با وجود گرفتاریهای جعفر پناهی، جایی برای او در کن ذخیره شده است. همچنین در برلین و لوسآنجلس. در آغاز حرکت بخش پانزده روز کارگردانان، یک صندلی خالی برای او در نظر گرفته شده بود. اگر سال پیش این صندلی در میان هیأت داوران بود، امسال در کنار تماشاگران پانزده روز کارگردانان جای داشت».
میشل لویو، نویسندهی سینمایی اومانیته، از نخستین دیدارش با جعفر پناهی در جشنواره‌ی کن و گفتوگویی که با او داشته و توسط رفیع پیتز، سینماگر جوان ایرانی در فرانسه، ترجمه میشده، گزارشی منتشر كرده است.
نویسندهی اومانیته در فستیوال سینمایی استانبول، همراه جعفر پناهی در هیأت داوران حضور داشت و مینویسد: «برندهی دوربین طلایی کن، برای «بادکنک سفید»، برندهی خرس نقرهای برلین، پلنگ نقرهای لوکارنو و دهها جایزهی مهم دیگر، در حال حاضر زندگیاش بین زندان و آزادی، اعتصاب غذا و محکومیت ادامه دارد. جعفر تسلیم نمی‌شود، ما هم همینطور».
اهمیت شصت و چهارمین جشنواره‌ی جهانی فیلم کن
از محمد حقیقت، فیلمساز و منتقد فیلم که در جشنواره‌ی امسال کن نیز حاضر است، از جذابیت و اهمیت شصت و چهارمین جشنواره‌ی جهانی فیلم کن پرسیدم. او در پاسخ گفت: «همانطور که میدانید، جشنواره‌ی کن با فاصلهی زیاد نسبت به سایر جشنوارهها، مهمترین، معتبر‌ترین و جنجالیترین فستیوال دنیاست و طبیعتاً امسال محصولات جذابتر و جالبتری را انتخاب کرده است. در میان چند فیلمی که تاکنون دیدهایم، فیلم نانی مورتی به نام «ما هم آب داریم»، فیلم فوقالعادهای است که تا الان بهترین فیلم فستیوال بوده است.»
بهنظر میآید که جشنواره‌ی امسال کمی رنگ و بوی سیاسی هم دارد. فیلم بحثبرانگیز «پیروزی» آقای خاویر دورینگه که زندگینامهی نیکلای سارکوزی - نخستین فیلمی است که در بارهی رییس جمهوری که همچنان بر سر کار است، - ساخته شده است و دو فیلم از مصر و تونس، فیلمهایی هستند که کمی رنگ و بوی سیاسی به جشنواره‌ی امسال دادهاند. از آقای محمد حقیقت نظر او را درین باره پرسیدم. او گفت:«دقیقاً حرفتان درست است. به اضافهی اینکه کموبیش سالهای پیش نیز به شکلهای دیگر این مسائل در جشنواره بودهاند. منتهی از زاویهی دید دیگری.»
رسمی، غیررسمی یا ایرانی؟
سینمای ایران امسال حضور رسمی ندارد. «این فیلم نیست»، به کارگردانی مشترک جعفر پناهی و مجتبی میرطهماسب و «به امید دیدار» محمد رسول‌اف هم در آخرین روزهای پیش از گشایش، وارد برنامهی امسال جشنواره شدهاند. اما محمد حقیقت نگاه دیگری داشت. او گفت: «در هر حال، بیش از ۳۵ فیلم از ایران برای جشنواره‌ی امسال کن فرستاده شد که فیلم آقای رسول‌اف برای بخش رسمی، در قسمت «نوعی نگاه» انتخاب شد. این فیلم را ما قبلاً در پاریس، آخرین روزهایی که برنامهی فستیوال داشت بسته میشد، دیدیم. خود فیلم بهخودی خود، جدا از ماجرا‌ها، فیلم بسیار خوبی است. فیلم آقای پناهی هم که در روز آخر، خارج از مسابقه نمایش داده خواهد شد. به نظر من، باید بحث «فیلم رسمی و غیررسمی» از ایران را تصحیح کنیم و بگوییم هر فیلمی که از ایران میآید، در هرحال فیلم ایرانی است. حال ممکن است حکومت بگوید که این فیلم غیررسمی است. این دیگر مسئلهی خودش است. ولی اساساً وقتی فیلمی در ایران ساخته میشود و به زبان فارسی است، در هرحال فیلم ایرانی است و مورد رسمی و غیررسمی که در برخی از نشریات ایران اعلام میشود، بیمورد است.»
عکس‌ها:
جعفر پناهی و نمایی از فیلم تازه او. محمد رسول اف و نمایی از آخرین فیلم او
در همین زمینه:
نظرها
نظری وجود ندارد.