ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

آخرین قطره اشک

<p>ستاره ثابتی-من به فیس&zwnj;بوک و تویتر اعتیاد پیدا کرده&zwnj;ام. سر صبح خواستم در تویتر بنویسم: امروز خیلی خوشحالم؛ به فرودگاه می&zwnj;روم تا پسرم را از فرودگاه بیاورم... اما با مرور اخبار ایران، شادی مادرانه&zwnj;ام به ناراحتی و اضطراب تبدیل شد. خبری که تارنمای فعالان مدافع حقوق زنان، &laquo;مدرسه فمینیستی&raquo; در فیس&zwnj;بوک منتشر کرده بود، مرا بهت&zwnj;زده کرد.</p> <!--break--> <p><br /> هاله سحابی، فعال سیاسی 54 ساله در گذشت. او در مراسم تدفین پدرش عزت&zwnj;الله سحابی؛ شخصیت شریفی که هم در زمان شاه و هم در حکومت اسلامی زندانی شده بود- بر اثر ضرب و شتم کشته شد. هاله، فعال حقوق مدنی و عضو گروه مادران صلح پس از انتخابات مناقشه&zwnj;برانگیز ریاست جمهوری دستگیر و محکوم به دوسال حبس در زندان شده بود. به او مرخصی داده شده بود تا در مراسم تدفین پدرش شرکت کند.</p> <p><br /> بر اساس گزارش شاهدان عینی و تارنمای گروه&zwnj;های اپوزیسیون، او بر اثر ضربه ماموران لباس شخصی دچار ایست قلبی شد. در ظاهر پس از خروج عزاداران از منزل ماموران قصد ربودن جنازه عزت&zwnj;الله سحابی را داشتند و یک مامور قصد داشته عکس پدرش را از دست او بگیرد و در همین حین به پهلوی او ضربه می&zwnj;زدند.</p> <p><br /> داستان&zwnj;های اسفبار و وحشتناک در ایران کم نیست. من به عنوان یک نویسنده و معتاد به فیس&zwnj;بوک و تویتر که بیشتر سال&zwnj;های بزرگسالی&zwnj;ام را مشغول نوشتن در مورد ایران بوده&zwnj;ام، دیگر نباید از شنیدن خبر یک جنایت جا بخورم، اما با این حال بازهم نمی&zwnj;توانم جلوی ناراحتی خود را بگیرم. من هرگر افتخار دیدن هاله یا پدرش را نداشتم، اما درست روزی که قرار است پس از یک&zwnj;سال فرزندم را ببینم و از این عشق و شادی مادرانه لذت ببرم، از مرگ آن&zwnj;ها اشک می&zwnj;ریزم.</p> <p><br /> کتک زدن یک دختر در مراسم تدفین پدرش و یا دست به یقه شدن با اقوام فرد فوت شده به&zwnj;طور خاص عملی زشت و قبیح است. این رفتار مخصوصاً وقتی از کسانی سر می&zwnj;زند که مدعی شیعه بودن هستند، خیلی وقیحانه و شرم&zwnj;آور است.</p> <p>&nbsp;</p> <blockquote> <p>آن&zwnj;چه مرا خشمگین می&zwnj;کند، آن&zwnj;چه مرا به گریه و زاری می&zwnj;اندازد ناتوانی من و سستی و از کارافتادگی جمعی ما در برابر این حکومت است. ناتوانی ما در متحد شدن، ناتوانی ما در قبول اختلاف نظرها و ناتوانی ما در جمع شدن زیر یک پرچم است. ناتوانی ما در خلق یک رهبری قابل قبول برای هماهنگ کردن نیروهای اپوزیسیون است.&nbsp;</p> </blockquote> <p><br /> آن&zwnj;چه مرا از این خبر ناراحت می&zwnj;کند، تنها وحشتناک بودن این خبر یا وضع جدید رفتار رژیم اسلامی با مردم نیست. آن&zwnj;چه مرا خشمگین می&zwnj;کند، آن&zwnj;چه مرا به گریه و زاری می&zwnj;اندازد ناتوانی من و سستی و از کارافتادگی جمعی ما در برابر این حکومت است. ناتوانی ما در متحد شدن، ناتوانی ما در قبول اختلاف نظرها و ناتوانی ما در جمع شدن زیر یک پرچم است. ناتوانی ما در خلق یک رهبری قابل قبول برای هماهنگ کردن نیروهای اپوزیسیون است. ناتوانی ما در این است که کسانی که بیشتر از ما شهامت دارند را نمی&zwnj;توانیم یاری کنیم. عجز و ناتوانی ما در متحد شدن در برابر رژیم، ما را در این مرگ تراژیک مسئول می&zwnj;کند. من از این عجز گریه می&zwnj;کنم.</p> <p><br /> احساس عجز و فاصله (تبعید) فلج&zwnj;کننده من را از زمین مقدسی که از خون هاله و دیگران پوشیده شده، من را به گریه می&zwnj;اندازد.</p> <p><br /> صدایی در گوشم می&zwnj;گوید: رفتار وحشیانه ماموران رژیم مردم را به نقطه&zwnj;ای می&zwnj;رساند تا یکبار برای همیشه قیام کنند و کار رژیم را یک&zwnj;سره کنند.</p> <p><br /> خوب می&zwnj;دانم بدون یک نیروی معترض سازماندهی شده که بتواند تمام فشارهای داخل و خارج را به رژیم معطوف کند، هرگز نمی&zwnj;توانیم دادخواه خون قهرمانان&zwnj;مان باشیم.</p> <p><br /> تنها راهی که این مرگ می&zwnj;تواند ما را به یک تغییر مثبت رهنمود کند، در صورتی است که بخواهیم متحدانه خروش کنیم و یک نیروی معترض موثر تشکیل دهیم که بتواند بنیان&zwnj;های نظام اسلامی را به لرزه در آورد و یک&zwnj;بار برای همیشه حضور مسموم این نظام را خاتمه دهیم.</p> <p><br /> امروز بیش از هر زمانی، باید یک چتر گسترده فراهم کنیم تا آرزوها و جهان&zwnj;بینی&zwnj;های ما را پوشش دهد؛ چتری از جنس نیاز ضروری به دمکراسی و حقوق فردی.</p> <p>&nbsp;</p> <blockquote> <p>ما باید بخواهیم که شیوه گفت&zwnj;وگوی پیشین خود را کنار بگذاریم. باید منازعه ایدئولوژیکی را که نسل جدید نمی&zwnj;فهمد کنار بگذاریم که تنها باعث سرافکندگی ماست.</p> </blockquote> <p><br /> ما باید آماده باشیم تا دست به دست هم بدهیم و هم&zwnj;صدا شویم. ما باید آرام&zwnj;تر گام برداریم یا تندتر برویم تا با هم بتوانیم همراه بشویم. شاید این گونه نیروی استواری می&zwnj;شویم و می&zwnj;توانیم با دشمن بی&zwnj;شرم، که همان جمهوری اسلامی باشد، مبارزه کنیم.</p> <p><br /> ما باید بخواهیم که شیوه گفت&zwnj;وگوی پیشین خود را کنار بگذاریم. باید منازعه ایدئولوژیکی را که نسل جدید نمی&zwnj;فهمد کنار بگذاریم که تنها باعث سرافکندگی ماست.</p> <p><br /> ما به اندازه کافی وجوه مشترک داریم. ما همه به گونه&zwnj;ای از حکومت دمکراتیک و احترام به حقوق فردی اعتقاد داریم. بیایید بر سر همین خواسته متحد شویم؛ خواسته انتخابات عادلانه، دادگاه&zwnj;های عادلانه و فرصت&zwnj;های برابر برای همه شهروندان.</p> <p><br /> ما می&zwnj;توانیم میلیون&zwnj;ها نفر را در کنار هم قرار دهیم. تمام رهبران و اعضای گروه&zwnj;های اپوزیسیونرا که معتقدم امروز شامل بیشتر نیروهای اصلاح&zwnj;طلب هم می&zwnj;شود. امروز باید به راه&zwnj;های تشکیل یک جبهه متحد اپوزیسیون فکر کنیم.</p> <p><br /> اگر با متصل شدن به یکدیگر و برنامه&zwnj;ریزی برای اتحاد عزاداری نکنیم، واقعاً بر مرگ هاله سحابی عزاداری نکرده&zwnj;ایم. او که مرگش آخرین قطره اشک، در جام لبریز از صبر و تحمل ما است.</p> <p><br /> <strong>منبع</strong>:</p> <p>&nbsp;</p> <p>روزنامه هافینگتون پست، &laquo;آخرین قطره اشک،&raquo; <a href="http://www.huffingtonpost.com/setareh-sabety/last-drop_b_869740.html?ref=fb&amp;src=sp">اینجا</a>.&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p>

ستاره ثابتی-من به فیس‌بوک و تویتر اعتیاد پیدا کرده‌ام. سر صبح خواستم در تویتر بنویسم: امروز خیلی خوشحالم؛ به فرودگاه می‌روم تا پسرم را از فرودگاه بیاورم... اما با مرور اخبار ایران، شادی مادرانه‌ام به ناراحتی و اضطراب تبدیل شد. خبری که تارنمای فعالان مدافع حقوق زنان، «مدرسه فمینیستی» در فیس‌بوک منتشر کرده بود، مرا بهت‌زده کرد.

هاله سحابی، فعال سیاسی 54 ساله در گذشت. او در مراسم تدفین پدرش عزت‌الله سحابی؛ شخصیت شریفی که هم در زمان شاه و هم در حکومت اسلامی زندانی شده بود- بر اثر ضرب و شتم کشته شد. هاله، فعال حقوق مدنی و عضو گروه مادران صلح پس از انتخابات مناقشه‌برانگیز ریاست جمهوری دستگیر و محکوم به دوسال حبس در زندان شده بود. به او مرخصی داده شده بود تا در مراسم تدفین پدرش شرکت کند.

بر اساس گزارش شاهدان عینی و تارنمای گروه‌های اپوزیسیون، او بر اثر ضربه ماموران لباس شخصی دچار ایست قلبی شد. در ظاهر پس از خروج عزاداران از منزل ماموران قصد ربودن جنازه عزت‌الله سحابی را داشتند و یک مامور قصد داشته عکس پدرش را از دست او بگیرد و در همین حین به پهلوی او ضربه می‌زدند.

داستان‌های اسفبار و وحشتناک در ایران کم نیست. من به عنوان یک نویسنده و معتاد به فیس‌بوک و تویتر که بیشتر سال‌های بزرگسالی‌ام را مشغول نوشتن در مورد ایران بوده‌ام، دیگر نباید از شنیدن خبر یک جنایت جا بخورم، اما با این حال بازهم نمی‌توانم جلوی ناراحتی خود را بگیرم. من هرگر افتخار دیدن هاله یا پدرش را نداشتم، اما درست روزی که قرار است پس از یک‌سال فرزندم را ببینم و از این عشق و شادی مادرانه لذت ببرم، از مرگ آن‌ها اشک می‌ریزم.

کتک زدن یک دختر در مراسم تدفین پدرش و یا دست به یقه شدن با اقوام فرد فوت شده به‌طور خاص عملی زشت و قبیح است. این رفتار مخصوصاً وقتی از کسانی سر می‌زند که مدعی شیعه بودن هستند، خیلی وقیحانه و شرم‌آور است.

آن‌چه مرا خشمگین می‌کند، آن‌چه مرا به گریه و زاری می‌اندازد ناتوانی من و سستی و از کارافتادگی جمعی ما در برابر این حکومت است. ناتوانی ما در متحد شدن، ناتوانی ما در قبول اختلاف نظرها و ناتوانی ما در جمع شدن زیر یک پرچم است. ناتوانی ما در خلق یک رهبری قابل قبول برای هماهنگ کردن نیروهای اپوزیسیون است. 

آن‌چه مرا از این خبر ناراحت می‌کند، تنها وحشتناک بودن این خبر یا وضع جدید رفتار رژیم اسلامی با مردم نیست. آن‌چه مرا خشمگین می‌کند، آن‌چه مرا به گریه و زاری می‌اندازد ناتوانی من و سستی و از کارافتادگی جمعی ما در برابر این حکومت است. ناتوانی ما در متحد شدن، ناتوانی ما در قبول اختلاف نظرها و ناتوانی ما در جمع شدن زیر یک پرچم است. ناتوانی ما در خلق یک رهبری قابل قبول برای هماهنگ کردن نیروهای اپوزیسیون است. ناتوانی ما در این است که کسانی که بیشتر از ما شهامت دارند را نمی‌توانیم یاری کنیم. عجز و ناتوانی ما در متحد شدن در برابر رژیم، ما را در این مرگ تراژیک مسئول می‌کند. من از این عجز گریه می‌کنم.

احساس عجز و فاصله (تبعید) فلج‌کننده من را از زمین مقدسی که از خون هاله و دیگران پوشیده شده، من را به گریه می‌اندازد.

صدایی در گوشم می‌گوید: رفتار وحشیانه ماموران رژیم مردم را به نقطه‌ای می‌رساند تا یکبار برای همیشه قیام کنند و کار رژیم را یک‌سره کنند.

خوب می‌دانم بدون یک نیروی معترض سازماندهی شده که بتواند تمام فشارهای داخل و خارج را به رژیم معطوف کند، هرگز نمی‌توانیم دادخواه خون قهرمانان‌مان باشیم.

تنها راهی که این مرگ می‌تواند ما را به یک تغییر مثبت رهنمود کند، در صورتی است که بخواهیم متحدانه خروش کنیم و یک نیروی معترض موثر تشکیل دهیم که بتواند بنیان‌های نظام اسلامی را به لرزه در آورد و یک‌بار برای همیشه حضور مسموم این نظام را خاتمه دهیم.

امروز بیش از هر زمانی، باید یک چتر گسترده فراهم کنیم تا آرزوها و جهان‌بینی‌های ما را پوشش دهد؛ چتری از جنس نیاز ضروری به دمکراسی و حقوق فردی.

ما باید بخواهیم که شیوه گفت‌وگوی پیشین خود را کنار بگذاریم. باید منازعه ایدئولوژیکی را که نسل جدید نمی‌فهمد کنار بگذاریم که تنها باعث سرافکندگی ماست.

ما باید آماده باشیم تا دست به دست هم بدهیم و هم‌صدا شویم. ما باید آرام‌تر گام برداریم یا تندتر برویم تا با هم بتوانیم همراه بشویم. شاید این گونه نیروی استواری می‌شویم و می‌توانیم با دشمن بی‌شرم، که همان جمهوری اسلامی باشد، مبارزه کنیم.

ما باید بخواهیم که شیوه گفت‌وگوی پیشین خود را کنار بگذاریم. باید منازعه ایدئولوژیکی را که نسل جدید نمی‌فهمد کنار بگذاریم که تنها باعث سرافکندگی ماست.

ما به اندازه کافی وجوه مشترک داریم. ما همه به گونه‌ای از حکومت دمکراتیک و احترام به حقوق فردی اعتقاد داریم. بیایید بر سر همین خواسته متحد شویم؛ خواسته انتخابات عادلانه، دادگاه‌های عادلانه و فرصت‌های برابر برای همه شهروندان.

ما می‌توانیم میلیون‌ها نفر را در کنار هم قرار دهیم. تمام رهبران و اعضای گروه‌های اپوزیسیونرا که معتقدم امروز شامل بیشتر نیروهای اصلاح‌طلب هم می‌شود. امروز باید به راه‌های تشکیل یک جبهه متحد اپوزیسیون فکر کنیم.

اگر با متصل شدن به یکدیگر و برنامه‌ریزی برای اتحاد عزاداری نکنیم، واقعاً بر مرگ هاله سحابی عزاداری نکرده‌ایم. او که مرگش آخرین قطره اشک، در جام لبریز از صبر و تحمل ما است.

منبع:

روزنامه هافینگتون پست، «آخرین قطره اشک،» اینجا

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.