ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

یادداشت‌های روزانه‌ی آلبر کامو

<p>مجتبا صولت&zwnj;پور - آلبر کامو در عمر نه&zwnj;چندان بلند چهل و شش ساله&zwnj;اش، با انضباطی مثال&zwnj;زدنی در نوشتن، و با بهره&zwnj;گیری از نبوغ خود در کشف رنج&zwnj;های بشری، توانست آثار ماندگاری به دنیای ادبیات تقدیم کند. او دومین نویسنده&zwnj;ی جوانی&zwnj;ست که برنده&zwnj;ی نوبل ادبیات شده، و وقتی که تنها دو سال بعد در یک سانحه&zwnj;ی رانندگیِ تاسف&zwnj;&zwnj;بار جان خود را از دست داد، خیلی&zwnj;ها را با حسرت&zwnj;&zwnj; رها کرد.</p> <!--break--> <p>کامو در ایران از چند دهه پیش با ترجمه&zwnj;ی کتاب &laquo;بیگانه&raquo; محبوب شد، و این محبوبیت تا آن&zwnj;جا پیش رفت که در طول سال&zwnj;ها، مجموعاً هشت ترجمه&zwnj;ی مختلف از این رمان در اختیار خوانندگان فارسی&zwnj;زبان قرار گرفت. اما تازه&zwnj;ترین کتابی که از این نویسنده&zwnj;ی فرانسوی &ndash; الجزایری&zwnj;تبار به فارسی منتشر شده است، نه رمان یا نمایش&zwnj;نامه که مجموعه&zwnj;ای چهار جلدی&zwnj;ست از یادداشت&zwnj;هایی که او در طول بیست و چهار سال پایانی زندگی&zwnj;اش نوشته است.</p> <p>یادداشت&zwnj;برداری&zwnj;های روزانه معمولاً دارای ایجاز&zwnj;های تحمیلی و نگاه ریز&zwnj;بینانه&zwnj;ای هستند و این دو از اصلی&zwnj;ترین شاخصه&zwnj;های کتاب حاضر هم به شمار می&zwnj;روند. کامو در یادداشت&zwnj;هایش مرتباً به کشف و بیان نکته&zwnj;های تلخ هستی می&zwnj;پردازد، و در این بین روایتی هم به&zwnj;دست می&zwnj;دهد از برخی از مهم&zwnj;ترین اتفاقات زندگی شخصی&zwnj;اش. <br /> &nbsp;</p> <p><img alt="" align="left" src="http://www.zamaaneh.com/pictures-new/SOLATCAMM02.jpg" />جلد اول از کتاب &laquo;یادداشت&zwnj;ها&raquo; نخستین بار در سال ۱۹۶۲ توسط انتشارات &laquo;گالیمار&raquo; منتشر می&zwnj;شود، اما چاپ دومین مجلد سه سال به تأخیر می&zwnj;افتد، و جلد بعدی هم با وقفه&zwnj;هایی چند ساله به&zwnj;دست خوانندگان می&zwnj;رسد، اما حالا ترجمه&zwnj;ی فارسی این کتاب، به&zwnj;طور کامل و با حفظ تنظیم نسخه&zwnj;ی اصلی، با تلاش دو مترجم در اختیار خواننده&zwnj;ی علاقمند به کامو قرار گرفته. جلد&zwnj;های اول، دوم و چهارم توسط خشایار دیهیمی، و جلد سوم با تلاش شهلا خسروشاهی ترجمه شده&zwnj; است. این مجموعه در قطع پالتویی منتشر شده&zwnj;، که با قالب نوشتار بسیار سازگار است. <br /> &nbsp;</p> <p>جلد نخست، دربرگیرنده&zwnj;ی یادداشت&zwnj;های کامو در فاصله&zwnj;ی سال&zwnj;های ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۲ است. نوشته&zwnj;هایی که با تحسین ایتالیا، معماری و نقاشی&zwnj;های هنرمندانش آغاز می&zwnj;شود و مسیر علا&zwnj;قمندی&zwnj;های کامو را نشان می&zwnj;دهد. کامو علاقه&zwnj;ی چندانی به ثبت تاریخ دقیق یادداشت&zwnj;هایش نداشته، و در بسیاری مواقع تنها سال و ماه یادداشت&zwnj;نگاری&zwnj;ها را مشخص کرده. نوشته&zwnj;های کتاب، پیاپی با نشانه&zwnj;ی مربع از هم جدا شده&zwnj;اند. جلد نخست، با حجم ۲۰۴ صفحه&zwnj;ای خود، اتفاقات مهمی مثل انتشار &laquo;بیگانه&raquo; و &laquo;افسانه&zwnj;ی سیزیف&raquo; را شامل می&zwnj;شود، گرچه کامو در میان یادداشت&zwnj;هایش بهای چندانی به این امور نمی&zwnj;دهد، و بیشتر توجه&zwnj;اش را معطوف می&zwnj;کند به ثبت ظریف&zwnj;ترین برداشت&zwnj;هایش از هستی. <br /> &nbsp;</p> <p>طنز گزنده، نفرت از جنگ، عشق به طبیعت و دریا، از ابتدا در نوشته&zwnj;های آلبر کامو موج می&zwnj;زنند. او به شکل حیرت&zwnj;آوری عاشق زندگی&zwnj;ست، و حتی جایی می&zwnj;نویسد که دنیا را بسیار دوست دارد. او معتقد به &laquo;پوچی&raquo; است اما نه شیفته&zwnj;ی آن. کامو در ۱۹۴۳ با سار&zwnj;تر آشنا می&zwnj;شود، اما تا اواسط جلد سوم، چیزی زیادی از او نمی&zwnj;نویسد. <br /> &nbsp;</p> <blockquote> <p>مجتبی صولت&zwnj;پور: از ابتدا طنزی گزنده همراه با نفرت از جنگ و عشق به طبیعت در یادداشت&zwnj;های روزانه&zwnj;ی آلبر کامو موج می&zwnj;زند. او به &zwnj;طرز حیرت&zwnj;آوری عاشق زندگی&zwnj;ست. کامو به &laquo;پوچی&raquo; اعتقاد دارد، اما شیفته&zwnj;ی آن نیست.</p> </blockquote> <p>رگه&zwnj;های پُررنگ تأثیرپذیری کامو از نیچه، در بخش قابل توجهی از کتاب تکرار شده است، به&zwnj;طوری که جلد سوم، با جمله&zwnj;ای از نیچه آغاز می&zwnj;شود: &laquo;آن&zwnj;کس که طرح بزرگی درانداخته است، باید با&zwnj;&zwnj; همان هم بزید.&raquo; غیر از این، نقل قول&zwnj;های بسیاری در کتاب وجود دارند، که بیشتر شامل جملات قصار است. خود کامو را هم باید استاد قصارنویسی دانست، گرچه تلاش او فقط در جهت ثبت ریز&zwnj;ترین نکات هستی&zwnj;ست، و نه ازاماً نوشتن جملات کوتاهِ تأثیرگذار. <br /> &nbsp;</p> <p>جلد دوم با حجم ۳۰۳ صفحه&zwnj;ای خود، نوشته&zwnj;های کامو در فاصله&zwnj;ی بین سال&zwnj;های ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۱ را در برمی&zwnj;گیرد. از جمله اتفاقات مهم زندگی ادبی کامو در این سال&zwnj;ها، به روی صحنه رفتن &laquo;کالیگولا&raquo;ست. جلد سوم، مربوط است به سال&zwnj;های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۹، و مجموعه روز&zwnj;های پایانی زندگی نویسنده را پوشش می&zwnj;دهد. برنده شدن جایزه&zwnj;ی نوبل ادبیات و سفر دوباره به ایتالیا از نکات جالب توجه این جلد است. <br /> &nbsp;</p> <p>چهارمین جلد با نام &laquo;یادداشت&zwnj;های سفر&raquo; منتشر شده. کامو در طول چند دهه، به چندین سفر طولانی رفت، از جمله سفر&zwnj; به ایتالیا و یونان. اما دو بار از قاره&zwnj;ی اروپا خارج شد، که حاصلش دو سفر به قاره&zwnj;ی آمریکا بود. بار نخست در ۱۹۴۶ به منظور ایراد چند سخنرانی به کشور آمریکا رفت، و بار دیگر در ۱۹۴۹ به برزیل و چند کشور دیگر از آمریکای جنوبی سر زد. یادداشت&zwnj;های مربوط به این سفر مفصل و بسیار جذاب&zwnj;اند و در جلد چهارم گردآوری شده&zwnj;اند. نگاه او به کشور&zwnj;های غیراروپایی، پیاپی با موجی از حس&zwnj;های برانگیخته شده همراه می&zwnj;شود. زمانی آمریکا را به&zwnj;خاطر پیشرفت&zwnj;ها و فرهنگ مجللش تحسین می&zwnj;کند، مثلاً از عشق آمریکا&zwnj;یی&zwnj;ها به حیوانات متعجب و سرزنده می&zwnj;شود، اما زمانی هم می&zwnj;گوید: &laquo;به&zwnj;یکباره همه&zwnj;ی کنجکاوی&zwnj;ام را نسبت به این کشور از دست داده&zwnj;ام.&raquo; (ص ۲۹، جلد چهارم) در برزیل، انبوه مراسم اجتماعی و رقص&zwnj;ها توجه&zwnj;اش را جلب می&zwnj;کنند، و در کل، گزارشی که کامو از این کشور&zwnj;ها ارائه می&zwnj;دهد، سرراست، قدرتمند و از دریچه&zwnj;ی نگاه انسانی بزرگ است. جلد چهارم، با حجم ۱۱۰ صفحه&zwnj;ای خود در این مجموعه خودنمایی می&zwnj;کند. <br /> &nbsp;</p> <p>&laquo;یادداشت&zwnj;ها&raquo; مجموعه&zwnj;ای&zwnj;ست از تمام چیز&zwnj;هایی که در دنیای انسانی و غیر انسانی شاهد آن هستیم: زشتی جنگ، زیبایی شن&zwnj;های ساحل، رنج&zwnj;های بشری،... این کتاب دریچه&zwnj;ای&zwnj;ست که از آن می&zwnj;توان نگاهی طولانی به آلبر کامو انداخت، که احتمالاً تاثیر مستقیمی بر جهان&zwnj;بینی خواننده&zwnj;اش خواهد گذاشت.<br /> &nbsp;</p> <p><strong>شناسنامه&zwnj;ی کتاب:<br /> </strong>یادداشت&zwnj;ها، چهار جلد، آلبر کامو، نشر ماهی، ۲۰۰۰ نسخه، پاییز ۱۳۸۹، ۹۲۳ صفحه، ۱۹۵۰۰ تومان.</p> <p>&nbsp;</p>

مجتبا صولت‌پور - آلبر کامو در عمر نه‌چندان بلند چهل و شش ساله‌اش، با انضباطی مثال‌زدنی در نوشتن، و با بهره‌گیری از نبوغ خود در کشف رنج‌های بشری، توانست آثار ماندگاری به دنیای ادبیات تقدیم کند. او دومین نویسنده‌ی جوانی‌ست که برنده‌ی نوبل ادبیات شده، و وقتی که تنها دو سال بعد در یک سانحه‌ی رانندگیِ تاسف‌‌بار جان خود را از دست داد، خیلی‌ها را با حسرت‌‌ رها کرد.

کامو در ایران از چند دهه پیش با ترجمه‌ی کتاب «بیگانه» محبوب شد، و این محبوبیت تا آن‌جا پیش رفت که در طول سال‌ها، مجموعاً هشت ترجمه‌ی مختلف از این رمان در اختیار خوانندگان فارسی‌زبان قرار گرفت. اما تازه‌ترین کتابی که از این نویسنده‌ی فرانسوی – الجزایری‌تبار به فارسی منتشر شده است، نه رمان یا نمایش‌نامه که مجموعه‌ای چهار جلدی‌ست از یادداشت‌هایی که او در طول بیست و چهار سال پایانی زندگی‌اش نوشته است.

یادداشت‌برداری‌های روزانه معمولاً دارای ایجاز‌های تحمیلی و نگاه ریز‌بینانه‌ای هستند و این دو از اصلی‌ترین شاخصه‌های کتاب حاضر هم به شمار می‌روند. کامو در یادداشت‌هایش مرتباً به کشف و بیان نکته‌های تلخ هستی می‌پردازد، و در این بین روایتی هم به‌دست می‌دهد از برخی از مهم‌ترین اتفاقات زندگی شخصی‌اش.
 

جلد اول از کتاب «یادداشت‌ها» نخستین بار در سال ۱۹۶۲ توسط انتشارات «گالیمار» منتشر می‌شود، اما چاپ دومین مجلد سه سال به تأخیر می‌افتد، و جلد بعدی هم با وقفه‌هایی چند ساله به‌دست خوانندگان می‌رسد، اما حالا ترجمه‌ی فارسی این کتاب، به‌طور کامل و با حفظ تنظیم نسخه‌ی اصلی، با تلاش دو مترجم در اختیار خواننده‌ی علاقمند به کامو قرار گرفته. جلد‌های اول، دوم و چهارم توسط خشایار دیهیمی، و جلد سوم با تلاش شهلا خسروشاهی ترجمه شده‌ است. این مجموعه در قطع پالتویی منتشر شده‌، که با قالب نوشتار بسیار سازگار است.
 

جلد نخست، دربرگیرنده‌ی یادداشت‌های کامو در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۴۲ است. نوشته‌هایی که با تحسین ایتالیا، معماری و نقاشی‌های هنرمندانش آغاز می‌شود و مسیر علا‌قمندی‌های کامو را نشان می‌دهد. کامو علاقه‌ی چندانی به ثبت تاریخ دقیق یادداشت‌هایش نداشته، و در بسیاری مواقع تنها سال و ماه یادداشت‌نگاری‌ها را مشخص کرده. نوشته‌های کتاب، پیاپی با نشانه‌ی مربع از هم جدا شده‌اند. جلد نخست، با حجم ۲۰۴ صفحه‌ای خود، اتفاقات مهمی مثل انتشار «بیگانه» و «افسانه‌ی سیزیف» را شامل می‌شود، گرچه کامو در میان یادداشت‌هایش بهای چندانی به این امور نمی‌دهد، و بیشتر توجه‌اش را معطوف می‌کند به ثبت ظریف‌ترین برداشت‌هایش از هستی.
 

طنز گزنده، نفرت از جنگ، عشق به طبیعت و دریا، از ابتدا در نوشته‌های آلبر کامو موج می‌زنند. او به شکل حیرت‌آوری عاشق زندگی‌ست، و حتی جایی می‌نویسد که دنیا را بسیار دوست دارد. او معتقد به «پوچی» است اما نه شیفته‌ی آن. کامو در ۱۹۴۳ با سار‌تر آشنا می‌شود، اما تا اواسط جلد سوم، چیزی زیادی از او نمی‌نویسد.
 

مجتبی صولت‌پور: از ابتدا طنزی گزنده همراه با نفرت از جنگ و عشق به طبیعت در یادداشت‌های روزانه‌ی آلبر کامو موج می‌زند. او به ‌طرز حیرت‌آوری عاشق زندگی‌ست. کامو به «پوچی» اعتقاد دارد، اما شیفته‌ی آن نیست.

رگه‌های پُررنگ تأثیرپذیری کامو از نیچه، در بخش قابل توجهی از کتاب تکرار شده است، به‌طوری که جلد سوم، با جمله‌ای از نیچه آغاز می‌شود: «آن‌کس که طرح بزرگی درانداخته است، باید با‌‌ همان هم بزید.» غیر از این، نقل قول‌های بسیاری در کتاب وجود دارند، که بیشتر شامل جملات قصار است. خود کامو را هم باید استاد قصارنویسی دانست، گرچه تلاش او فقط در جهت ثبت ریز‌ترین نکات هستی‌ست، و نه ازاماً نوشتن جملات کوتاهِ تأثیرگذار.
 

جلد دوم با حجم ۳۰۳ صفحه‌ای خود، نوشته‌های کامو در فاصله‌ی بین سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۱ را در برمی‌گیرد. از جمله اتفاقات مهم زندگی ادبی کامو در این سال‌ها، به روی صحنه رفتن «کالیگولا»ست. جلد سوم، مربوط است به سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۹، و مجموعه روز‌های پایانی زندگی نویسنده را پوشش می‌دهد. برنده شدن جایزه‌ی نوبل ادبیات و سفر دوباره به ایتالیا از نکات جالب توجه این جلد است.
 

چهارمین جلد با نام «یادداشت‌های سفر» منتشر شده. کامو در طول چند دهه، به چندین سفر طولانی رفت، از جمله سفر‌ به ایتالیا و یونان. اما دو بار از قاره‌ی اروپا خارج شد، که حاصلش دو سفر به قاره‌ی آمریکا بود. بار نخست در ۱۹۴۶ به منظور ایراد چند سخنرانی به کشور آمریکا رفت، و بار دیگر در ۱۹۴۹ به برزیل و چند کشور دیگر از آمریکای جنوبی سر زد. یادداشت‌های مربوط به این سفر مفصل و بسیار جذاب‌اند و در جلد چهارم گردآوری شده‌اند. نگاه او به کشور‌های غیراروپایی، پیاپی با موجی از حس‌های برانگیخته شده همراه می‌شود. زمانی آمریکا را به‌خاطر پیشرفت‌ها و فرهنگ مجللش تحسین می‌کند، مثلاً از عشق آمریکا‌یی‌ها به حیوانات متعجب و سرزنده می‌شود، اما زمانی هم می‌گوید: «به‌یکباره همه‌ی کنجکاوی‌ام را نسبت به این کشور از دست داده‌ام.» (ص ۲۹، جلد چهارم) در برزیل، انبوه مراسم اجتماعی و رقص‌ها توجه‌اش را جلب می‌کنند، و در کل، گزارشی که کامو از این کشور‌ها ارائه می‌دهد، سرراست، قدرتمند و از دریچه‌ی نگاه انسانی بزرگ است. جلد چهارم، با حجم ۱۱۰ صفحه‌ای خود در این مجموعه خودنمایی می‌کند.
 

«یادداشت‌ها» مجموعه‌ای‌ست از تمام چیز‌هایی که در دنیای انسانی و غیر انسانی شاهد آن هستیم: زشتی جنگ، زیبایی شن‌های ساحل، رنج‌های بشری،... این کتاب دریچه‌ای‌ست که از آن می‌توان نگاهی طولانی به آلبر کامو انداخت، که احتمالاً تاثیر مستقیمی بر جهان‌بینی خواننده‌اش خواهد گذاشت.
 

شناسنامه‌ی کتاب:
یادداشت‌ها، چهار جلد، آلبر کامو، نشر ماهی، ۲۰۰۰ نسخه، پاییز ۱۳۸۹، ۹۲۳ صفحه، ۱۹۵۰۰ تومان.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • نیلوفر شیدمهر

    <p>کامو به پوجی اعتقاد ندارد. وی فیلسوف و نظریه پرداز "ابزرد" است که معادل فارسی خوبی برایش موجود نیست. یک از دوستان معادلهای محال یا یافه (نه یاوه) را مطرح کرد که من محال را به ابزرد نزدیک تر می دانم<br /> نیلوفر شیدمهر</p>