بچهها چطور میتوانند درباره موادغذایی کنشگری کنند؟
کودکان میتوانند نقش مهمی در سیاستگذاریها داشته باشند. این یک راهنما برای نوجوانانی است که میخواهند کنشگر مواد غذایی باشند.
اخیرا شاهد یک اتفاق جالب بودم: افزایش فعالیتهای اجتماعی بین نوجوانهای آمریکا. نوجوانهایی که برای مسایل علمی تظاهرات راه میاندازند و درباره آن در شبکههای اجتماعی مینویسند و برای گفت و گو با هم جلسه میگذارند. فارغ از اینکه بزرگترها چه فکر میکنند، بچهها در حال پیدا کردن مسیر خودشان درباره مسایلی هستند که به آنها مربوط است. این اتفاق میتواند هر جایی بیفتد از جمله در ایران.
بر اساس مقاله جدیدی که در سایت «روانشناسی امروز» منتشر شده، «کنشگری دگرگونکننده است، چون انسان میخواهد احساس مفید بودن و مهم بودن کند. کنشگری به فرزندان ما اجازه میدهد بتوانند نقاط بین مشکلات را به هم وصل کنند و راهحلی را برای آن تجسم کنند.
تردید نیست که کودکان هم میتوانند تغییر ایجاد کنند. مثلا در زمنیه تعذیه، کودکان میتوانند نقش مهمی در سیاستگذاریها داشته باشند. یک شرکت تولید مواد غذایی به نام کلوگز در واکنش به شکایتهای مشتریان تعهد داده که از رنگ مصنوعی و طعمدهنده مصنوعی در محصولاتش استفاده نکند. این نشانه پیشرفت است.
بچههای من ممکن است مثل من به موضوع تغذیه، دسترسی به منابع غذایی در آینده و آینده تامین مواد غذایی اهمیت ندهند. آنها باید به دنیال کنجکاویهی خود بروند، اما من برای آن دسته از بچههایی که علاقهمند به کنشگری در این زمنیه هستند، یک راهنما تهیه کردهام.
یادتان یاشد که سیستم غذایی ما، مسالهای فراتر از شام امشبمان است. مساله غذا، یعنی مساله دسترسی به غذا در کشورهای فقیر، یعنی مساله آب و آلودگی هوا، یعنی آینده مزرعههای خانوادگی و مسایل قانونی و سوبسیدها، موضوع آفتکشها، برچسبزنی به موادغذایی، پیشگیری از بیماریهای مزمن و حتی مساله استفاده از کودکان در کشاورزی.
برای نمونه به این چند واقعیت توجه کنید:
ناامنی غذایی: از هر ۵ کودک در ایالات متحده آمریکا، یکی در خانهای زندگی میکند که غذای کافی در آن وجود ندارد. این در حالی است که بچههایی که مرتب عذا میخورند و به ویژه صبحانه میخورند،کارنامه تحصیلی بهتری دارند.
اسراف عذا: یک میلیارد انسان در جهان گرسنهاند. تنها ۱۳.۱ میلیون کودک در آمریکا گرسنهاند. در حالی که یک سوم غذایی که در جهان تولید میشود، دور ریخته میشود. بیشترین مواد دورریز در کشوری مانند آمریکا، غذاست که ۲۱ درصد زباله را تشکیل میدهد.
بیماریهای قابل پیشگیری: بر اساس اطلاعات مرکز پیشگیری از بیماریهای واگیردار، بیمارهای مزمن نظیر بیماریهای فلبی، سکته معزی. سرطان، دیابت نوع ۲، چاقی مفرط و آرتروز که از شایعترین، پر هزینهترین و قابل پیشگیریترین بیماریها هستند، اغلب با تغذیه خوب و سبک زندگی سالم، قابل کنترلند.
بسیاری ازمواد غذایی ناسالم سوبسیدهای دولتی میگیرند و به سبد عذایی خانوادهها تحمیل میشوند در حالی که پرورش بسیاری ازمیوهها و سیزیجات گران است.
کودکان کار: حدود ۷۰ درصد از کودکان کار در ایالات متحده در صنعت کشاوزی به کار گرفته میشوند و این کودکان از حمایتهای قانونی بیبهرهاند. شرایط کار این کودکان بسیار دشوار است؛ مثلا در شرایط نامساعد آب و هوایی و با ماشین آلات خطرناک کار میکنند و در معرض آفتکشها قرار دارند.
کاری بکنید! ۱۲ راه برای کودکانی که میخواهند تغییر ایجاد کنند
۱. از مدرسه شروع کنید. مدیر مدرسه را به کلاس دعوت کنید، یک باغچه در مدرسه راه بیندازید، در بوفه مدرسه و روزنامه مدرسه اطلاعات مفید منتشر کنید، و برنامه اردو برای بازدید از مزرعهها و آشپزخانهها بگذارید.
برای مسوولان تغذیه در مدرسه نامه بنویسید و ضمن تشکر از آنها برنامه غذایی مورد نظرتان را به آنها اعلام کنید.
۲. درباره غذا نمایش فیلم بگذارید: در خانه یا مدرسه. مناسبتهای زایادی وجود دارند که میتوانید به بهانه آنها نمایش فیلم داشته باشید مثل روز جهانی غذا.
۳. یک کارزار در شبکههای اجتماعی راه بیندازید تا دوستاتان را آموزش بدهید یا تبه کار در این زمینه تشویقشان کنید. نظراتشان را منتشتر کنید، تومار امضا کنید و از ایدههای خود دفاع کنید. میتوانید به سایت موسسات و نهادهای بینالمللی در زمینه تغذیه بروید و بر اساس ایدهها و پیشنهادهای آنها تبلیغات کنید.
۴. یک پروژه علمی درباره سیستم غذا انجام دهید. مثلا اینکه بهترین خاک برای تولید سالمترین سبزیجات چه خاکی است، چطور باید با باکتریها جنگید و ...
۵.باغچه درست کنید. در حیاط پشتی پشت پنجره یا در مدرسه باغچه درست کنید. میتواند یک باغچه خیلی کوچک باشد یا یک باغچه بزرگ که بتواند برای بوفه مدرسه مواد غذایی تولید کند.
۶. در یک سازمان محلی داوطلب شوید که ایدههایی مشابه خودتان دارد. شاید بعضی از سازماهای محیط زیستی و فعال د زمینه غذا، جایی برای دانشآموزان هم داشته باشند. با چنین فعالیتی، میتوانید به تولیدکنندگان مواد غذایی بازخورد بدهید.
۷. غذاهایی بخرید که با تفکرتان همحوانی دارد، غذای محلی بخرید، غذاهای کمتر فرآوری شده، ارگانیک یا بدون گوشت. به بازارهای محلی بروید، بیشتر میوه و سبزی بخورید و خوراکیهای سالمتر به مدرسه ببرید.
۸. کمتر غذا دور بریزید، چیزهایی خبرید که بسته بندی کمترو سادهتری دارند، باقیمانده عذا را بخورید.
۹. غذا بپزید. با دوستهایتان کلوپ غذا پختن راه بیندازید و برای اعضای خانواده شام بپزید، میتوانید دستور غذاهای ساده را از سایتها پیدا کنید یا از دستور غذاهای قدیمی خانواده استفاده کنید و پدربزرگها و مادربزرگها را دعوت کنید.
۱۰. برای روزنامه مدرسه یا روزنامه محلی درباره مسایل مربوط به مواد غذایی نامه بنویسید.
۱۱. قوطیهای خالی را جمع کنید یا برای موسسات غیرانتفاعیای که با افکارتان هماهنگی دارند، پول جمع کنید.
۱۲. کتابهای خوبی را که در این زمنیه نوشته شده بخوانید.
خودتان را دست کم نگیرید.
نظرها
نظری وجود ندارد.