سئوال از رئیس جمهور؛ موافقت یا مخالفت رهبری؟
<p> بحث سئوال از رئیس جمهور، سوژه داغ این روزهای محافل سیاسی در ایران به ویژه در میان نمایندگان مجلس شورای اسلامی است.</p> <p><br /> اصول‌گرایان منتقد دولت با هدایت علی مطهری به دنبال اعلام وصول این سئوال از سوی هیئت رئیسه مجلس هستند، اما زمزمه‌هایی به‌ گوش می‌رسد که- به قول روح‌الله حسینیان- مقام رهبری از طرح این سئوال رضایت ندارد. اخبار رسیده حکایت از این دارد که بخشی از نمایندگان سئوال‌کننده از تصمیم‌شان منصرف شده‌اند.</p> <!--break--> <p><a target="_blank" href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20110703_SerajAhmadGhabel.mp3" rel="noopener"><img width="273" height="31" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon_3.jpg" /></a></p> <p><br /> در گفت‌وگو با احمد قابل، تحلیل‌گر سیاسی و دین‌پژوه در ایران از او پرسیده‌ام: رویارویی دو جناح اصولگرا باهم و آخرین پرده‌ این رویارویی، یعنی بحث طرح سئوال از رئیس جمهور در مجلس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا به‌نظر شما واقعاً اصولگرایان منتقد دولت از طرح سئوال از رئیس جمهور منصرف شده‌اند یا خیر؟</p> <p> </p> <p><strong>احمد قابل :</strong> مطمئناً آن‌ها منصرف نشده‌اند. منتهی نمی‌خواهند رفتاری خارج از اراده رهبری هم داشته باشند. زیرا انتقاد آن‌ها نسبت به دولت برمی‌گردد به حرف‌ ناشنوی احمدی‌نژاد و تیم‌اش از رهبری. اگر بنا باشد خود آن‌ها در نقد احمدی‌نژاد و دولت از رفتاری بهره گیرند که مورد پرسش و سئوال و مورد نقد آنهاست، طبیعتاً این نقض غرض می‌شود و به این دلیل قطعاً از آن پرهیز خواهند کرد، اگر مطمئن شوند که رهبری مخالف است. در این صورت قطعاً از سئوال منصرف خواهند شد.</p> <p> </p> <p><strong>در عمل تا این زمان، برخوردی که با دولت و اطرافیان آقای احمدی‌نژاد صورت گرفته است، بعید به نظر می‌رسد با چراغ سبز مقام رهبری نبوده باشد؛ به‌ویژه دستگیری‌هایی که صورت گرفته و حملاتی که در رسانه‌های همسو با اصولگرایان شده است و استفاده از واژه‌ «جریان انحرافی» در خطبه‌های نماز جمعه و توسط فرماندهان سپاه. در ادامه این تعارض نقش رهبری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟</strong></p> <p> </p> <p>من مجموعه‌ای از اظهار نظرهای فرماندهان سپاه و بعضی از مسئولان سیاسی جناح راست را که مطالعه می‌کردم، به این برداشت رسیدم که آقای خامنه‌ای می‌خواهد احمدی‌نژاد به‌عنوان موجودی تضعیف‌شده و تحت کنترل تا پایان دوره همچنان باقی بماند؛ البته اگر دست به بعضی برخوردهای ناروا از دید ایشان نزند. نمی‌خواهد یک اتفاق فوق‌العاده‌ای در کشور بیفتد. مثلاً حذف رئیس جمهور و اتفاقی مانند همان که در صدر انقلاب برای آقای بنی‌صدر پیش آمد. نمی‌خواهد چنین صحنه‌ای مجدداً تکرار شود.</p> <p> </p> <p>آیت‌الله خامنه‌ای مایل است احمدی‌نژاد را تحت کنترل خودش تا پایان دوره حفظ کند. همانطور که گفتم من از مجموعه اظهار نظرهای فرماندهان سپاه و بعضی از مسئولان جناح راست این را به دست می‌آورم و اگر این باشد، قاعدتاً ایشان باید از این به بعد برخوردها را همین‌طور مدیریت و کنترل کنند و خودش مسئله را به سمت یک برخورد شدیدتر پیش نبرد.</p> <p> </p> <p><strong>فکر می‌کنید از طرف آقای احمدی‌نژاد چه اهرم فشاری وجود دارد که در برابر جریان اکثریت مجلس و اصولگرایان منتقد مقاومت می‌کند؟ آیا رسانه‌ای در اختیار دارد یا در خود قدرت بسیج خیابانی را می‌بیند؟</strong></p> <p> </p> <p>من فقط آقای احمدی‌نژاد را از این نظر توانمند می‌دانم که اطلاعات محرمانه زیادی دارد. چون شخصیت دوم کشور است و نسبت به مسائل اتمی، نظامی، سیاسی و اقتصادی اطلاعاتی دارد که می‌تواند از آن‌ها به‌عنوان اهرم فشار استفاده کند؛ مثل علنی‌کردن و افشاگری کردن. چیزی که در بعضی از صحبت‌های خودش هم کم و بیش مطرح بود. فکر نمی‌کنم احمدی‌نژاد پایگاه قدرت دیگری داشته باشد برای این که بخواهد در برابر رهبری و تیم او مقاومت کند یا به مبارزه برخیزد.</p> <p> </p> <p><strong>چند روز پیش آقای احمدی‌نژاد از خط قرمز دولت یعنی رسیدن دامنه دستگیری‌ها به اعضای کابینه دولت اسم بردند. به نظر شما ممکن هست که این دستگیری‌ها به سمت آقایان مشایی و بقایی هم برسد؟</strong></p> <p><img width="200" height="263" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/ahmad_ghabel.jpg" /><br /> ببینید! آغاز این ماجرا مربوط می‌شود به همین پرونده‌ها؛ یعنی پرونده‌های آقایان مشایی، بقایی و افرادی از این قبیل. این که شنیده شد در ظاهر دستگاه قضایی توانسته است موافقت رهبری را برای پیگیری این پرونده‌ها و احتمالاً دستگیری آن‌ها دنبال کند و به نتیجه برساند، سبب شد ماجرای آقای مصلحی پیش بیاید و مواردی در پی آن.</p> <p><br /> اگر این اطلاعاتی که جسته گریخته همه ما داریم درست باشد، به نظر می‌آید که آقای خامنه‌ای بیشتر موافق است که قوه قضاییه به شکل قانونی دنبال این ماجرا باشد، تا از طریق راهکارهای استثنایی که در قانون برای مجلس و خود مقام رهبری در نظر گرفته شده است. به نظر من ایشان بیشتر راضی است که از طریق قضایی این مسائل پیگیری شود. اگر این را هم متوقف کنند، معلوم می‌شود که به‌هر دلیلی آقای خامنه‌ای موافق پیگیری ماجرا نیست، بیش از آن‌چه تا حالا اتفاق افتاده است و برای شرایط سیاسی کشور مصلحت نمی‌داند.</p> <p><br /> باید منتظر بود و آینده را مشاهده کرد. البته من مایل هستم این نکته را هم اضافه کنم که این‌ها واقعاً خوف دارند که احمدی‌نژاد در یک سفر خارجی دست به یک اقدام پیش‌بینی‌ نشده بزند. با توجه به مجموعه اطلاعاتی که دارد، می‌تواند دردسرآفرین باشد و حتی می‌تواند حاکمیت را تحت فشار قرار دهد. من به این جهت فکر می‌کنم که آن‌ها فوق‌العاده از این مسئله نگرانند که نکند احمد‌ی‌نژاد چنین کاری را در یکی از سفرهای خارجی‌اش انجام دهد.</p> <p> </p> <p>یعنی شما حتی بعید ندانید که به فرض روزی احمدی‌نژاد در یکی از سفرهای خارجی‌اش پناهنده هم بشود. چون پیش خودش فکر می‌کند اگر بخواهد مابقی دوران ریاست جمهوری خود را این‌جور تضیعف شده و تحقیر شده ادامه دهد، برایش نفعی ندارد و مطمئناً پس از پایان دوره‌اش برخوردهای شدیدی در انتظارش خواهد بود.</p> <p> </p> <p><strong>در این تعارض بین اکثریت اصولگرای مجلس (که به نظر می‌رسد رهبر جمهوری اسلامی نیز پشت آن پنهان شده است) و رئیس جمهور، فکر می‌کنید جریان مقابل یعنی آقای هاشمی و اصلاح‌طلبان فضای تنفس و تحرکی پیدا کرده‌اند یا در موقعیت آن‌ها تفاوتی ایجاد نشده است؟</strong></p> <p> </p> <p>اگر ما باشیم و تبلیغات رسانه‌ای خود جناح راست، ظاهراً هیچ تفاوت و تغییری ایجاد نشده است. به نظر من تفاوت تغییر در ارتباط با جنبش اعتراضی مردم که حالا معروف شده است به «جنبش سبز» در برابر ماجرای انتخابات، به صورت اولی و بالذات در گرو این دعواها نیست. ممکن است حالا به‌عنوان یک امر عرضی تأثیراتی داشته باشد، اما دعوای بین معترضان با حاکمیت دعوایی است که شامل هر دو طیف ماجرای درون جبهه اقتدارگرایان می‌شود. یعنی در برابر هر دو آن‌ها موضع دارد و آن‌ها هم هر دو در برابر این موضع دارند.</p> <p><br /> در نتیجه امکان این که آن دعوا فرصتی برای جناح اصلاح‌طلب ایجاد کند، چندان وجود ندارد و این فرصت‌هایی هم که برای این طرف جسته گریخته و خیلی ضعیف گاهی وقت‌ها پیش می‌آید، ناشی از فشارهای بین‌المللی و ناشی از وضعیت منطقه و ناشی از ترس و واهمه مجموعه حاکمیت از آینده ناگواری است که برای دیگر مستبدان در منطقه رقم خورده است. این‌ها فقط می‌تواند تأثیرگذار باشند.</p> <p> </p> <p>یک بزنگاه سیاسی مهم در پیش روی داریم و آن انتخابات مجلس است. آرایش نیروهای سیاسی را در آستانه انتخابات مجلس چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا حاکمیت ممکن است انعطافی نشان دهد و نیروهای اصلاح‌طلب و خارج از چهارچوب اقتدارگرایان هم اجازه حضور در این انتخابات و رقابت را داشته باشند؟</p> <p>دنیای سیاست دنیای احتمالات است و دنیای قطعیات نیست. بله، هر چیزی محتمل است. ولی ما این احتمالات را می‌توانیم تقسیم کنیم به احتمالات دور و نزدیک. آن احتمالی که نزدیک به ذهن است، این است که چنین اتفاقی نمی‌افتد. چون اصلاً هیچ قرینه‌ای در صحبت‌های آقای خامنه‌ای، در رفتار مجموعه حاکمیت که زیر مجموعه قدرت ایشان است، در دستگاه قضایی و مواردی این چنین پدیدار نشده است.</p> <p>هنوز دارند افراد را دستگیر می‌کنند. هنوز برخوردهای تند می‌کنند. هنوز به خانه‌ها حمله می‌کنند و در صحبت‌ها به شدت آدم‌ها را مورد هجوم قرار می‌دهند. حتی این صحبت‌های ۱۴ خردادی که مثلاً آقای خاتمی و بعضی‌های دیگر مستمسک قرار داده‌اند، برای این که بگویند می‌خواهد فضا را باز کند، ابداً به نظر من این گونه نیست. آن مطلبی که مورد استناد دوستان ما قرار می‌گیرد، مربوط می‌شود به دعوای احمدی‌نژاد و آقای خامنه‌ای. چون بلافاصله آقای خامنه‌ای پشت سرش مسئله سال ۷۸ و ۸۸ را به‌عنوان برنامه‌ریزی‌های ده‌ساله دشمن مطرح کرد و اصلاً این را کامل جدا کرد.</p> <p><br /> نگاه آقای خامنه‌ای به طیف معترض سال ۸۸ به بعد، نگاه به نیروی دشمن و از این دست موارد است. او در درون خانواده‌ خودی‌ها یا خودشان که منتقد‌ اصولگرا هستند، بحث داستان «منتقد را له نکنید» را مطرح کرد و برخی توصیه‌های اخلاقی و این جور چیزها به میان آمد. وگرنه برای مخالف همان است که هاله سحابی را باید حتی پای جنازه پدرش از بین برد. هدی صابر یا همه کسانی که اعتصاب کرده بودند، اگر یک به یک هم از بین می‌رفتند، برای آقایان انگار اصلاً هیچ نکته مهمی نیست. لذا این‌ها این طور موارد را نباید مد نظر قرار دهند.</p> <p><br /> آقای خامنه‌ای، بعد از همان صحبت اول آقای خاتمی، در دیدار با نمایندگان مجلس رسماً عنوان کرد که این‌ها اصلاً قابل بخشش نیست. یعنی آن صحبتی که ایشان گفته بود «حالا به خاطر آینده همه بیاییم همدیگر را ببخشیم»، رسما آن را جواب داد که قابل بخشش نیست. در نتیجه فکر نمی‌کنم بشود با این‌ها دلی را خوش کرد یا امیدی به آینده نسبت به این ماجرا بست. بله، اگر شرایط اجتماعی به خاطر مشکلات اقتصادی یا به خاطر خیلی از امور دیگر به جایی برسد که حاکمیت احساس خطر جدی کند و احساس کند که بحران را جز با باز کردن فضای سیاسی نمی‌تواند کنترل کند، آنجا دیگر این داستان صحبت روز ۱۴ خرداد نخواهد بود.</p> <p><br /> در آن صورت داستان دیگری اتفاق می‌افتد که البته تأثیری از مقاومت‌ها و تلاش‌های معترضان خواهد بود. طبیعتاً آن زمان را باید همان زمان دید. تا وقتی که چنین اتفاقی نیفتاده و ما قرائن و شواهدی نداریم، نباید به آن دلخوش کنیم. من فکر می‌کنم صحنه انتخابات اگر با همین روند ادامه پیدا کند، باید خالی از حضور اصلاح‌طلبان آن را ارزیابی کرد. من خودم به‌عنوان یک اصلاح‌طلب، از همین الان می‌گوییم مطمئناً در انتخابات شرکت نمی‌کنم، مگر این که اتفاق فوق‌العاده‌ای بیافتد و راه حاکمیت ملت باز شود.</p>
بحث سئوال از رئیس جمهور، سوژه داغ این روزهای محافل سیاسی در ایران به ویژه در میان نمایندگان مجلس شورای اسلامی است.
اصولگرایان منتقد دولت با هدایت علی مطهری به دنبال اعلام وصول این سئوال از سوی هیئت رئیسه مجلس هستند، اما زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که- به قول روح‌الله حسینیان- مقام رهبری از طرح این سئوال رضایت ندارد. اخبار رسیده حکایت از این دارد که بخشی از نمایندگان سئوال‌کننده از تصمیم‌شان منصرف شده‌اند.
در گفت‌وگو با احمد قابل، تحلیل‌گر سیاسی و دین‌پژوه در ایران از او پرسیده‌ام: رویارویی دو جناح اصولگرا باهم و آخرین پرده این رویارویی، یعنی بحث طرح سئوال از رئیس جمهور در مجلس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا به‌نظر شما واقعاً اصولگرایان منتقد دولت از طرح سئوال از رئیس جمهور منصرف شده‌اند یا خیر؟
احمد قابل : مطمئناً آن‌ها منصرف نشده‌اند. منتهی نمی‌خواهند رفتاری خارج از اراده رهبری هم داشته باشند. زیرا انتقاد آن‌ها نسبت به دولت برمی‌گردد به حرف ناشنوی احمدینژاد و تیم‌اش از رهبری. اگر بنا باشد خود آن‌ها در نقد احمدینژاد و دولت از رفتاری بهره گیرند که مورد پرسش و سئوال و مورد نقد آنهاست، طبیعتاً این نقض غرض می‌شود و به این دلیل قطعاً از آن پرهیز خواهند کرد، اگر مطمئن شوند که رهبری مخالف است. در این صورت قطعاً از سئوال منصرف خواهند شد.
در عمل تا این زمان، برخوردی که با دولت و اطرافیان آقای احمدینژاد صورت گرفته است، بعید به نظر می‌رسد با چراغ سبز مقام رهبری نبوده باشد؛ به‌ویژه دستگیری‌هایی که صورت گرفته و حملاتی که در رسانه‌های همسو با اصولگرایان شده است و استفاده از واژه «جریان انحرافی» در خطبه‌های نماز جمعه و توسط فرماندهان سپاه. در ادامه این تعارض نقش رهبری را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
من مجموعه‌ای از اظهار نظرهای فرماندهان سپاه و بعضی از مسئولان سیاسی جناح راست را که مطالعه می‌کردم، به این برداشت رسیدم که آقای خامنه‌ای می‌خواهد احمدینژاد به‌عنوان موجودی تضعیف‌شده و تحت کنترل تا پایان دوره همچنان باقی بماند؛ البته اگر دست به بعضی برخوردهای ناروا از دید ایشان نزند. نمی‌خواهد یک اتفاق فوق‌العاده‌ای در کشور بیفتد. مثلاً حذف رئیس جمهور و اتفاقی مانند همان که در صدر انقلاب برای آقای بنی‌صدر پیش آمد. نمی‌خواهد چنین صحنه‌ای مجدداً تکرار شود.
آیت‌الله خامنه‌ای مایل است احمدینژاد را تحت کنترل خودش تا پایان دوره حفظ کند. همانطور که گفتم من از مجموعه اظهار نظرهای فرماندهان سپاه و بعضی از مسئولان جناح راست این را به دست می‌آورم و اگر این باشد، قاعدتاً ایشان باید از این به بعد برخوردها را همین‌طور مدیریت و کنترل کنند و خودش مسئله را به سمت یک برخورد شدیدتر پیش نبرد.
فکر می‌کنید از طرف آقای احمدینژاد چه اهرم فشاری وجود دارد که در برابر جریان اکثریت مجلس و اصولگرایان منتقد مقاومت می‌کند؟ آیا رسانه‌ای در اختیار دارد یا در خود قدرت بسیج خیابانی را می‌بیند؟
من فقط آقای احمدینژاد را از این نظر توانمند می‌دانم که اطلاعات محرمانه زیادی دارد. چون شخصیت دوم کشور است و نسبت به مسائل اتمی، نظامی، سیاسی و اقتصادی اطلاعاتی دارد که می‌تواند از آن‌ها به‌عنوان اهرم فشار استفاده کند؛ مثل علنی‌کردن و افشاگری کردن. چیزی که در بعضی از صحبت‌های خودش هم کم و بیش مطرح بود. فکر نمی‌کنم احمدینژاد پایگاه قدرت دیگری داشته باشد برای این که بخواهد در برابر رهبری و تیم او مقاومت کند یا به مبارزه برخیزد.
چند روز پیش آقای احمدینژاد از خط قرمز دولت یعنی رسیدن دامنه دستگیری‌ها به اعضای کابینه دولت اسم بردند. به نظر شما ممکن هست که این دستگیری‌ها به سمت آقایان مشایی و بقایی هم برسد؟
ببینید! آغاز این ماجرا مربوط می‌شود به همین پرونده‌ها؛ یعنی پرونده‌های آقایان مشایی، بقایی و افرادی از این قبیل. این که شنیده شد در ظاهر دستگاه قضایی توانسته است موافقت رهبری را برای پیگیری این پرونده‌ها و احتمالاً دستگیری آن‌ها دنبال کند و به نتیجه برساند، سبب شد ماجرای آقای مصلحی پیش بیاید و مواردی در پی آن.
اگر این اطلاعاتی که جسته گریخته همه ما داریم درست باشد، به نظر می‌آید که آقای خامنه‌ای بیشتر موافق است که قوه قضاییه به شکل قانونی دنبال این ماجرا باشد، تا از طریق راهکارهای استثنایی که در قانون برای مجلس و خود مقام رهبری در نظر گرفته شده است. به نظر من ایشان بیشتر راضی است که از طریق قضایی این مسائل پیگیری شود. اگر این را هم متوقف کنند، معلوم می‌شود که به‌هر دلیلی آقای خامنه‌ای موافق پیگیری ماجرا نیست، بیش از آن‌چه تا حالا اتفاق افتاده است و برای شرایط سیاسی کشور مصلحت نمی‌داند.
باید منتظر بود و آینده را مشاهده کرد. البته من مایل هستم این نکته را هم اضافه کنم که این‌ها واقعاً خوف دارند که احمدینژاد در یک سفر خارجی دست به یک اقدام پیش‌بینی نشده بزند. با توجه به مجموعه اطلاعاتی که دارد، می‌تواند دردسرآفرین باشد و حتی می‌تواند حاکمیت را تحت فشار قرار دهد. من به این جهت فکر می‌کنم که آن‌ها فوق‌العاده از این مسئله نگرانند که نکند احمدینژاد چنین کاری را در یکی از سفرهای خارجی‌اش انجام دهد.
یعنی شما حتی بعید ندانید که به فرض روزی احمدینژاد در یکی از سفرهای خارجی‌اش پناهنده هم بشود. چون پیش خودش فکر می‌کند اگر بخواهد مابقی دوران ریاست جمهوری خود را این‌جور تضیعف شده و تحقیر شده ادامه دهد، برایش نفعی ندارد و مطمئناً پس از پایان دوره‌اش برخوردهای شدیدی در انتظارش خواهد بود.
در این تعارض بین اکثریت اصولگرای مجلس (که به نظر می‌رسد رهبر جمهوری اسلامی نیز پشت آن پنهان شده است) و رئیس جمهور، فکر می‌کنید جریان مقابل یعنی آقای هاشمی و اصلاح‌طلبان فضای تنفس و تحرکی پیدا کرده‌اند یا در موقعیت آن‌ها تفاوتی ایجاد نشده است؟
اگر ما باشیم و تبلیغات رسانه‌ای خود جناح راست، ظاهراً هیچ تفاوت و تغییری ایجاد نشده است. به نظر من تفاوت تغییر در ارتباط با جنبش اعتراضی مردم که حالا معروف شده است به «جنبش سبز» در برابر ماجرای انتخابات، به صورت اولی و بالذات در گرو این دعواها نیست. ممکن است حالا به‌عنوان یک امر عرضی تأثیراتی داشته باشد، اما دعوای بین معترضان با حاکمیت دعوایی است که شامل هر دو طیف ماجرای درون جبهه اقتدارگرایان می‌شود. یعنی در برابر هر دو آن‌ها موضع دارد و آن‌ها هم هر دو در برابر این موضع دارند.
در نتیجه امکان این که آن دعوا فرصتی برای جناح اصلاح‌طلب ایجاد کند، چندان وجود ندارد و این فرصت‌هایی هم که برای این طرف جسته گریخته و خیلی ضعیف گاهی وقت‌ها پیش می‌آید، ناشی از فشارهای بین‌المللی و ناشی از وضعیت منطقه و ناشی از ترس و واهمه مجموعه حاکمیت از آینده ناگواری است که برای دیگر مستبدان در منطقه رقم خورده است. این‌ها فقط می‌تواند تأثیرگذار باشند.
یک بزنگاه سیاسی مهم در پیش روی داریم و آن انتخابات مجلس است. آرایش نیروهای سیاسی را در آستانه انتخابات مجلس چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا حاکمیت ممکن است انعطافی نشان دهد و نیروهای اصلاح‌طلب و خارج از چهارچوب اقتدارگرایان هم اجازه حضور در این انتخابات و رقابت را داشته باشند؟
دنیای سیاست دنیای احتمالات است و دنیای قطعیات نیست. بله، هر چیزی محتمل است. ولی ما این احتمالات را می‌توانیم تقسیم کنیم به احتمالات دور و نزدیک. آن احتمالی که نزدیک به ذهن است، این است که چنین اتفاقی نمی‌افتد. چون اصلاً هیچ قرینه‌ای در صحبت‌های آقای خامنه‌ای، در رفتار مجموعه حاکمیت که زیر مجموعه قدرت ایشان است، در دستگاه قضایی و مواردی این چنین پدیدار نشده است.
هنوز دارند افراد را دستگیر می‌کنند. هنوز برخوردهای تند می‌کنند. هنوز به خانه‌ها حمله می‌کنند و در صحبت‌ها به شدت آدم‌ها را مورد هجوم قرار می‌دهند. حتی این صحبت‌های ۱۴ خردادی که مثلاً آقای خاتمی و بعضی‌های دیگر مستمسک قرار داده‌اند، برای این که بگویند می‌خواهد فضا را باز کند، ابداً به نظر من این گونه نیست. آن مطلبی که مورد استناد دوستان ما قرار می‌گیرد، مربوط می‌شود به دعوای احمدینژاد و آقای خامنه‌ای. چون بلافاصله آقای خامنه‌ای پشت سرش مسئله سال ۷۸ و ۸۸ را به‌عنوان برنامه‌ریزی‌های ده‌ساله دشمن مطرح کرد و اصلاً این را کامل جدا کرد.
نگاه آقای خامنه‌ای به طیف معترض سال ۸۸ به بعد، نگاه به نیروی دشمن و از این دست موارد است. او در درون خانواده خودی‌ها یا خودشان که منتقد اصولگرا هستند، بحث داستان «منتقد را له نکنید» را مطرح کرد و برخی توصیه‌های اخلاقی و این جور چیزها به میان آمد. وگرنه برای مخالف همان است که هاله سحابی را باید حتی پای جنازه پدرش از بین برد. هدی صابر یا همه کسانی که اعتصاب کرده بودند، اگر یک به یک هم از بین می‌رفتند، برای آقایان انگار اصلاً هیچ نکته مهمی نیست. لذا این‌ها این طور موارد را نباید مد نظر قرار دهند.
آقای خامنه‌ای، بعد از همان صحبت اول آقای خاتمی، در دیدار با نمایندگان مجلس رسماً عنوان کرد که این‌ها اصلاً قابل بخشش نیست. یعنی آن صحبتی که ایشان گفته بود «حالا به خاطر آینده همه بیاییم همدیگر را ببخشیم»، رسما آن را جواب داد که قابل بخشش نیست. در نتیجه فکر نمی‌کنم بشود با این‌ها دلی را خوش کرد یا امیدی به آینده نسبت به این ماجرا بست. بله، اگر شرایط اجتماعی به خاطر مشکلات اقتصادی یا به خاطر خیلی از امور دیگر به جایی برسد که حاکمیت احساس خطر جدی کند و احساس کند که بحران را جز با باز کردن فضای سیاسی نمی‌تواند کنترل کند، آنجا دیگر این داستان صحبت روز ۱۴ خرداد نخواهد بود.
در آن صورت داستان دیگری اتفاق می‌افتد که البته تأثیری از مقاومت‌ها و تلاش‌های معترضان خواهد بود. طبیعتاً آن زمان را باید همان زمان دید. تا وقتی که چنین اتفاقی نیفتاده و ما قرائن و شواهدی نداریم، نباید به آن دلخوش کنیم. من فکر می‌کنم صحنه انتخابات اگر با همین روند ادامه پیدا کند، باید خالی از حضور اصلاح‌طلبان آن را ارزیابی کرد. من خودم به‌عنوان یک اصلاح‌طلب، از همین الان می‌گوییم مطمئناً در انتخابات شرکت نمی‌کنم، مگر این که اتفاق فوق‌العاده‌ای بیافتد و راه حاکمیت ملت باز شود.
نظرها
کاربر مهمان
<p>سه بار مقاله را خواندم تا جوابی برای ضد و نقیض ها پیدا کنم و هر بار بیشتر کیج شدم.<br /> آقای احمد قابل اگر آقای احمدی نژاد بخواهند پناهنده شونند در چه کشوری پناهنده خواهند شد؟<br /> نقش جناب آقای احمدی نژاد در انتخابات ۸۸ چه بوده و آیا ایشان را مجبور در شرکت در انتخابات کردنند؟<br /> نظر شما در خصوص مسئولیت جناب آقای احمدی نژاد در برابر جریانات دو ساله اخیر چیست ؟<br /> چرا جناب آقای احمدی نژاد خط قرمز را قبلا نکشیدنند ؟ اگر این خط را قبلا کشیده بودنند چه نتایجی حاصل میگردید؟<br /> آیا عدم شرکت شما و دیگران در انتخابات تاثیری بر نتایج آن خواهد داشت؟ یعنی اگر به جای ۴۰ میلیون ۱۰ میلیون<br /> در انتخابات شرکت کنند نتایج انتخابات تغییر خواهد کرد؟<br /> آیا شرکت در انتخابات یک تمرین دموکراسی نمیباشد؟ علیرغم عمکرد مسئولین ناظر بر انتخابات<br /> شما فرموده اید که در انتخابات شرکت نخواهید کرد مگر انکه اتفاق فوق العاده ای بیافتد ، منظور شما از این اتفاق<br /> فوق العاده چیست؟<br /> به نظر شما علیرغم آنکه رهبران جنبش سبز در بازداشت خانه ای هستند اگر افراد مورد تائيد این جنبش خود را کاندید<br /> کنند و همه در انتخابات شرکت کنند نتیجه چه خواهد بود؟<br /> با تشکر و آرزوی موفقیت<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> </p>