وضعیت حقوق بشر در ایران – کنفرانس مطبوعاتی در پاریس
<p>سراج الدین میردامادی − به همت "کمیته<span dir="LTR">‌</span>ی ضد سرکوب شهروندان ایرانی" در پاریس و با همکاری "بنیاد عبدالرحمان برومند"، کنفرانس مطبوعاتی آقایان دکتر عبدالکریم لاهیجی، رییس "جامعه<span dir="LTR">‌‌</span>ی دفاع از حقوق بشر در ایران" و رضا معینی، مسئول بخش ایران و افغانستان "سازمان گزارش<span dir="LTR">‌</span>گران بدون مرز"، روز جمعه هشتم ژوئیه<span dir="LTR">‌</span>ی ۲۰۱۱، برابر با هفدهم تیرماه ۱۳۹۰، در محل سالن کنفرانس مرکز مطبوعات خارجی برپا گردید.</p> <div dir="RTL"> </div> <!--break--> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20110710_Seraj_Lahiji_Moeini.mp3"><img width="273" height="31" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در این کنفرانس که جمعی از روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران رسانه<span dir="LTR">‌</span>های فرانسوی حضور داشتند، آقایان لاهیجی و معینی، به زبان فرانسه، به تشریح وضعیت نقض حقوق بشر در ایران، به<span dir="LTR">‌</span>ویژه نقض حقوق زندانیان سیاسی و مطبوعاتی پرداختند.</div> <div dir="RTL">با آنان درباره این کنفرانس گفت‌وگو کرده‌ام.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>• مصاحبه با عبدالکریم لاهیجی</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b>اهم مطالبی که به زبان فرانسه در این کنفرانس مطرح کردید، چه بود؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b>عبدالکریم لاهیجی</b> : اهم مطالب، مسئله<span dir="LTR">‌</span>ی زندانیان سیاسی است، به<span dir="LTR">‌</span>خصوص بعد از دو واقعه<span dir="LTR">‌</span>ی جانگدازی که در آن دوتن از زندانیان سیاسی سابق قربانی شدند. هاله<span dir="LTR">‌‌</span>ی سحابی که اجازه یافته بود فقط برای شرکت در تشییع جنازه<span dir="LTR">‌</span>ی پدرش از زندان بیرون بیاید، هنگام این تشییع جنازه<span dir="LTR">‌</span> کشته شد و بعد از آن هم هدی صابر.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">قصد ما این است که جامعه<span dir="LTR">‌</span>ی جهانی، به<span dir="LTR">‌</span>ویژه رسانه<span dir="LTR">‌</span>های خبری را در جریان وضعیت بسیار وخیم زندان<span dir="LTR">‌</span>ها و زندانی<span dir="LTR">‌</span>های ایران قرار بدهیم.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">گزارش<span dir="LTR">‌</span>گر ویژه<span dir="LTR">‌</span>ی سازمان ملل هم در روزهای آینده، برای ورود به ایران درخواست ویزا خواهد کرد، اما با توجه به این<span dir="LTR">‌</span>که مقامات ایران از پیش اعلام کرده<span dir="LTR">‌</span>اند که به او ویزا نخواهند داد، بنابراین طی هفته<span dir="LTR">‌</span>های آخر ما باید فعالیت<span dir="LTR">‌</span>مان را بیشتر بکنیم که حداقل از طریق شما رسانه<span dir="LTR">‌</span>های خبری وضعیت زندانیان سیاسی ایران را به اطلاع مردم دنیا برسانیم.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>اگر آقای احمد شهید موفق به گرفتن ویزا نشود، چگونه می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>تواند نقش خود به عنوان گزارش</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>گر ویژه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ی حقوق بشر، در خارج از ایران ایفا کند؟</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">با توجه به این<span dir="LTR">‌</span>که تعدادی از قربانیان نقض حقوق بشر، به<span dir="LTR">‌</span>ویژه طی دو سال گذشته، از ایران بیرون آمده<span dir="LTR">‌</span>اند و آن<span dir="LTR">‌</span>ها از زندان<span dir="LTR">‌</span>های ایران و بدرفتاری<span dir="LTR">‌</span>هایی که با زندانیان می<span dir="LTR">‌</span>شود، اطلاعات خیلی دقیقی دارند و می<span dir="LTR">‌</span>شود گفت که شاهد عینی بوده<span dir="LTR">‌</span>اند، بنابراین طی یکی دو ماه آینده ما ترتیبی خواهیم داد که حداقل آن<span dir="LTR">‌</span>ها با آقای احمد شهید ملاقات کنند و دیده<span dir="LTR">‌</span>های خود را بازگو کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">از سوی دیگر، ما آن<span dir="LTR">‌</span>قدر راجع به مسائل به مربوط به نقض حقوق بشر در بسیاری از قسمت<span dir="LTR">‌</span>ها مدرک داریم که آقای احمد شهید بتواند گزارش بسیار مستندی به سازمان ملل و شورای حقوق بشر بدهد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>آیا گزارش آقای احمد شهید می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>تواند منجر به یک پروسه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ی حقوقی علیه ناقضان حقوق بشر در ایران بشود؟ یا صرفاً گزارشی خواهد بود که در فضای افکار عمومی تأثیر خواهد داشت؟</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">گزارش آقای احمد شهید باید به مجمع عمومی سازمان ملل داده شود. مجمع عمومی هم عالی<span dir="LTR">‌</span>ترین مرجع سازمان ملل است و اگر هم در این دوره نتواند تصمیم نهایی را اتخاذ کند، به<span dir="LTR">‌</span>خاطر این<span dir="LTR">‌</span>که گزارش نهایی آقای احمد شهید در فروردین ماه آینده به شورای حقوق بشر داده شود، حداقل موجبات و مقدماتی فراهم خواهد شد که یک سال بعد، یعنی مجمع عمومی بعدی بتواند راجع به نقض مستمر و سیستماتیک حقوق بشر در ایران، تصمیم نهایی اتخاذ کند. یعنی پرونده<span dir="LTR">‌</span>ی نقض حقوق بشر در ایران را به شورای امنیت بفرستد و می<span dir="LTR">‌</span>دانید که شورای امنیت هرنوع تصمیمی در این<span dir="LTR">‌</span>باره می<span dir="LTR">‌</span>تواند اتخاذ کند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>• مصاحبه با رضا معینی</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>لطفا اهم مطالبی را که در کنفرانس مطرح کردید، برای مخاطبان رادیو زمانه بازگو کنید.</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>رضا معینی:</b> کنفرانس در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران بود و بخشی که به من مربوط می<span dir="LTR">‌</span>شد، وضعیت روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران زندانی بود. من آماری را که از ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ تهیه و آماده کرده بودیم، ارائه دادم.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">این آمار دستگیری بیش از ۲۰۰ روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار را شامل می<span dir="LTR">‌</span>شود که از این تعداد، نزدیک به ۷۵ نفر از بازداشت<span dir="LTR">‌</span> شدگان روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار و وب<span dir="LTR">‌</span>نگار به محکومیت<span dir="LTR">‌</span>هایی بین یک تا ۲۰ سال محکوم شده<span dir="LTR">‌</span>اند.</div> <div dir="RTL"> <img width="300" vspace="15" hspace="15" height="213" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/broumand_moini.jpg" /></div> <div dir="RTL">برمبنای این آمار، به<span dir="LTR">‌</span>طور مشخص هم<span dir="LTR">‌</span>اکنون نزدیک به ۴۰ روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار در زندان<span dir="LTR">‌</span>اند که این ۴۰ نفر با در نظر گرفتن وضعیت آقای میرحسین موسوی و همسرشان و آقای کروبی و همسرشان است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">ما این چهار نفر را که از دست<span dir="LTR">‌</span>اندرکاران مطبوعاتی بوده<span dir="LTR">‌</span>اند، به عنوان روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار و زندانی محسوب می<span dir="LTR">‌</span>کنیم و با توجه به وضعیت به<span dir="LTR">‌</span>ویژه آقایان موسوی و کروبی و بیماری<span dir="LTR">‌</span>شان، تاکید کرده<span dir="LTR">‌</span>ایم که نگران<span dir="LTR">‌</span>ایم و باید در این رابطه اقدام شود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>شما اشاره</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ای به بازگشایی روزنامه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ی "اعتماد" و هفته</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>نامه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ی "شهروند امروز" داشتید. این بازگشایی را چگونه ارزیابی می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>کنید؟ آیا آن را به نزدیک بودن زمان انتخابات مجلس مربوط می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>دانید یا دلایل دیگری دارد؟ یا فکر می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>کنید سیاست دولت بعد از تقابل رهبر و رییس جمهور، می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>رود به سمت این</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>که گشایش اندکی برای فضای مطبوعاتی و رسانه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ای ایجاد کند؟</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در درجه<span dir="LTR">‌</span>ی اول من از این بابت خوشحال<span dir="LTR">‌</span>ام. یعنی از گشایش این دو رسانه، به عنوان دو نشریه<span dir="LTR">‌</span>ای که کار کرده<span dir="LTR">‌</span>اند و می<span dir="LTR">‌</span>توانند برای روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران کار ایجاد کنند خوشحال<span dir="LTR">‌</span>ام.</div> <div dir="RTL">علی<span dir="LTR">‌</span>رغم این، همان<span dir="LTR">‌</span>طور که در سئوال<span dir="LTR">‌</span> خود شما هم طرح شد، واقعیت این است که گشایش<span dir="LTR">‌</span>هایی انجام می<span dir="LTR">‌</span>شود و این روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران، علی<span dir="LTR">‌</span>رغم همه<span dir="LTR">‌</span>ی فشارهایی که روی آن<span dir="LTR">‌</span>ها هست کار می<span dir="LTR">‌</span>کنند، اما کنترل نشریات در دست حکومت است. یعنی عملاً با ارسال فاکس<span dir="LTR">‌</span>ها، نامه<span dir="LTR">‌</span>ها و تلفن<span dir="LTR">‌</span>ها، هیأت تحریریه را کنترل می<span dir="LTR">‌</span>کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">اما به<span dir="LTR">‌</span>نظر من، حاکمیت ناگزیر از این گشایش<span dir="LTR">‌</span>ها است. یعنی با توجه به وضعیت جهانی، با توجه به وضعیت داخلی و با توجه درگیری کنونی دو گروه حکومتی، گشایشی ایجاد می<span dir="LTR">‌</span>شود و این با ماست که چگونه از این گشایش استفاده کنیم.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>آقای معینی، در طول دو سال اخیر، موج گسترده</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ی مهاجرت روزنامه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>نگاران را به اروپا و به</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ویژه فرانسه داشته</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ایم. این مهاجرت را چگونه ارزیابی می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>کنید؟ فکر می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>کنید نبود روزنامه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>نگاران در داخل جغرافیای ایران، می</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>تواند به نفع حاکمیت باشد؟ یا به نفع مبارزه برای گسترش اطلاعات و اطلاع</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>رسانی، برای جامعه</b><b><span dir="LTR">‌</span></b><b>ی ایرانی است؟</b></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">متأسفانه خروج روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار از کشورش همواره به نفع آن کشور نیست. همیشه! ولی این خروج، خروج داوطلبانه<span dir="LTR">‌</span>ای نبوده است. پناهنده، وقتی به عنوان پناهنده به جایی می<span dir="LTR">‌</span>رود، یعنی کسی که مجبور به خروج از کشور شده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">اما نکته<span dir="LTR">‌</span>ی دیگری که در این رابطه وجود دارد، بستگی به چگونگی کارکرد این روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران دارد. من خوشحال<span dir="LTR">‌</span>ام که اغلب روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگارانی که آمده<span dir="LTR">‌</span>اند، چه در فرانسه و چه در دیگر کشورها، توانسته<span dir="LTR">‌</span>اند به نوعی به کارشان جذب شوند و علی<span dir="LTR">‌</span>رغم همه<span dir="LTR">‌</span>ی فشارها، محدودیت<span dir="LTR">‌</span>ها و دشواری<span dir="LTR">‌</span>هایی که دارند، تلاش می<span dir="LTR">‌</span>کنند روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار بمانند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">من فکر می<span dir="LTR">‌</span>کنم اهمیت دارد که این روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگار ماندن در خدمت دوستانی باشد که در ایران مانده<span dir="LTR">‌</span>اند و هستند و فعالیت<span dir="LTR">‌</span>های<span dir="LTR">‌</span>شان را انجام می<span dir="LTR">‌</span>دهند. واقعیت این نیست که همه<span dir="LTR">‌</span>ی روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران ایران را ترک کرده<span dir="LTR">‌</span>اند. هم<span dir="LTR">‌</span>چنان در ایران، در شهرستان<span dir="LTR">‌</span>ها و تهران روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگارانی داریم که کار می<span dir="LTR">‌</span>کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>• گزارش فیروزه صابر از مرگ برادرش</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">در بخشی از این کنفرانس، طی تماس اینترنتی<span dir="LTR">‌</span>ای که با فیروزه صابر، خواهر مرحوم رضا هدی صابر، زندانی سیاسی<span dir="LTR">‌</span>ای که در پی اعتصاب غذا جان سپرد، روایت ایشان از مرگ برادرش به اطلاع روزنامه<span dir="LTR">‌</span>نگاران فرانسوی رسانده شد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>فیروزه صابر:</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL">«هدی که در بند ۳۵۰ زندان اوین بود، فردای روز فاجعه<span dir="LTR">‌</span>ی مرگ هاله<span dir="LTR">‌</span> سحابی دست به اعتصاب غذا زد و بعد از گذشت هشت روز از اعتصاب غذای<span dir="LTR">‌</span>اش، دچار عارضه<span dir="LTR">‌</span>ی قلبی شد و ساعت چهار صبح روز جمعه، او را به بهداری اوین منتقل کردند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">اما بعد از یک ساعت و نیم، با حالتی که از درد به خودش می<span dir="LTR">‌</span>پیچیده، به بند برمی<span dir="LTR">‌</span>گردد و آن<span dir="LTR">‌</span>طور که به هم<span dir="LTR">‌</span>بندی<span dir="LTR">‌</span>های<span dir="LTR">‌</span>اش منتقل می<span dir="LTR">‌</span>کند، می<span dir="LTR">‌</span>گوید: در بهداری نه تنها هیچ رسیدگی<span dir="LTR">‌</span>ای به وضعیت من نشد، بلکه مورد ضرب و شتم و توهین<span dir="LTR">‌</span> هم قرار گرفتم و توسط مأمورانی که در لباس پرسنل بهداری بودند، از اتاق درمان بیرون انداخته شدم.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">در حالی که هدی از درد به<span dir="LTR">‌‌</span>شدت می<span dir="LTR">‌</span>لرزید، با صدای بلند از درد دست<span dir="LTR">‌</span>اش شکایت می<span dir="LTR">‌</span>کند و چون شدت دردش زیاد بوده، هم<span dir="LTR">‌</span>بندی<span dir="LTR">‌</span>های<span dir="LTR">‌</span>اش نگران می<span dir="LTR">‌</span>شوند و افسر نگهبان را دوباره می<span dir="LTR">‌</span>خواهند که امکان اعزام مجدد هدی به بهداری را فراهم کند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">با این<span dir="LTR">‌</span>که هدی معترض بوده و نمی<span dir="LTR">‌</span>خواسته به بهداری برود، چون می<span dir="LTR">‌</span>گفته که در آن<span dir="LTR">‌</span>جا به او رسیدگی نمی<span dir="LTR">‌</span>کنند، افسر نگهبان وعده می<span dir="LTR">‌</span>دهد که تلاش خواهد کرد که او را به بیمارستانی خارج از اوین منتقل کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">بر اساس گزارش پزشک<span dir="LTR">‌</span>های "بیمارستان مدرس" تهران، هدی را ساعت ۱۱ صبح جمعه ۲۰ خرداد، به اورژانس بیمارستان مدرس منتقل می<span dir="LTR">‌</span>کنند و به این ترتیب، از ساعت پنج یا ۱۱ صبح که شش، هفت ساعت طلایی برای نجات هدی است، از دست می<span dir="LTR">‌</span>رود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">هدی در بیمارستان همین توضیحات را به پزشکان می<span dir="LTR">‌</span>دهد و از آن<span dir="LTR">‌</span>ها می<span dir="LTR">‌</span>خواهد که به خانواده<span dir="LTR">‌</span>اش اطلاع بدهند و حتی شماره<span dir="LTR">‌</span> تلفن من را به آن<span dir="LTR">‌‌</span>ها می<span dir="LTR">‌</span>دهد. اما متأسفانه مأمورین آن<span dir="LTR">‌</span>ها را از تماس با خانواده منع می<span dir="LTR">‌</span>کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <p><span dir="RTL">روز جمعه عملیات آنژیوگرافی انجام می</span>‌<span dir="RTL">گیرد، اما روز شنبه صبح وضعیت او مجدداً وخیم می</span>‌<span dir="RTL">شود و عملیات نجات</span>‌<span dir="RTL">اش ثمربخش نمی</span>‌<span dir="RTL">شود و هدی در تنهایی محض و بدون این</span>‌<span dir="RTL">که هیچ فرصتی به او داده شود که پیام</span>‌<span dir="RTL">اش را در آخرین لحظات به خانواده</span>‌<span dir="RTL">اش منتقل کند، با جهان هستی وداع می</span>‌<span dir="RTL">کند.»</span></p>
سراج الدین میردامادی − به همت "کمیته‌ی ضد سرکوب شهروندان ایرانی" در پاریس و با همکاری "بنیاد عبدالرحمان برومند"، کنفرانس مطبوعاتی آقایان دکتر عبدالکریم لاهیجی، رییس "جامعه‌‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران" و رضا معینی، مسئول بخش ایران و افغانستان "سازمان گزارش‌گران بدون مرز"، روز جمعه هشتم ژوئیه‌ی ۲۰۱۱، برابر با هفدهم تیرماه ۱۳۹۰، در محل سالن کنفرانس مرکز مطبوعات خارجی برپا گردید.
روز جمعه عملیات آنژیوگرافی انجام می‌گیرد، اما روز شنبه صبح وضعیت او مجدداً وخیم می‌شود و عملیات نجات‌اش ثمربخش نمی‌شود و هدی در تنهایی محض و بدون اینکه هیچ فرصتی به او داده شود که پیام‌اش را در آخرین لحظات به خانواده‌اش منتقل کند، با جهان هستی وداع می‌کند.»
نظرها
کاربر مهمان
<p>باز هم حقوق بشر فقط براي اصلاح طلبان!! اگر يك زنداني سياسي اصلاح طلب كشته شود، شروع مي كنند به خاطره گفتن از آنها و قهرمان كردن آنها تا روز چهلم آنها!! و به سازمان ملل و جوامع حقوق بشري و غيره شكايت مي كنند! ولي اگر يك زنداني سياسي غير اصلاح طلب در زندان كشته شود بيچاره فقط يك خبر كوتاه از او مخابره مي شود و انگار نه انگار و بعد هم به فراموشي سپرده مي شود. اين تعريف حقوق بشر نزد اصلاح طلبان است و بس!</p>
سوران
<p>دست شما درد نکند کاک سراج جالب بود</p>