رأی اعتماد مجلس به ۱۶ وزیر کابینه دوازدهم
همه وزرای پیشنهادی «جنجالی» از مجلس رأی اعتماد گرفتند. تنها صلاحیت حبیب‌الله بیطرف، وزیر نیرو در دولت خاتمی برای تصدی دوباره این وزارتخانه تأیید نشد.
مجلس شورای اسلامی ایران رسیدگی به صلاحیت وزرای پیشنهادی حسن روحانی، رئیس‌جمهوری را پایان داد. وزرایی که فعالان مدنی و حقوق بشر نگران نقض آزادی‌ها بر اثر انتخاب آنها بودند، رأی اعتماد گرفتند.
بر اساس آراء نمایندگان که یکشنبه، ۲۹ مرداد به صندوق‌ها ریخته شد، تنها حبیب‌الله بیطرف، وزیر پیشنهادی نیرو رأی اعتماد کسب نکرد.
تعداد نمایندگان حاضر در نشست علنی مجلس ۲۷۹ تن بود و بدین‌ترتیب وزرای پیشنهادی برای کسب رأی اعتماد باید رأی موافق نیمی از حاضرین به علاوه یک رأی موافق دیگر را کسب می‌کردند.
بیشترین رأی اعتماد نمایندگان مجلس به ترتیب به امیر حاتمی، وزیر دفاع (۲۶۱ رأی)، حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت (۲۵۳ رأی) و محمود علوی، وزیر اطلاعات (۲۵۲ رأی) تعلق گرفت.
دفاع روحانی از وزرای پیشنهادی
حسن روحانی پیش از آغاز رأی‌گیری از نمایندگان در سخنانی به دفاع از وزرای پیشنهادی کابینه پرداخت و بار دیگر به مشکلات ناشی از دولت محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهوری سابق اشاره کرد: «علاوه بر خزانه، صندوق‌ها را نیز خالی تحویل گرفتیم».
او در این سخنرانی دولت خود را «فرای اصول‌گرایی، اصلاح‌طلبی و اعتدال‌گرایی» دانست اما تأکید کرد که «به اصول، اصلاح و اعتدال اهمیت خواهد داد.»
روحانی در این جلسه از تمام وزرای پیشنهادی دفاع کرد و گفت: «خدا گواه است اگر فردی قوی تر کارآمد و توانمندتر برای هر وزارتخانه ای پیدا می کردم تردید نمی کردم.»
روحانی به دفاع از بیژن نامدار زنگنه، وزیر پیشنهادی نفت پرداخت که محافظه‌کاران، به‌ویژه با ادعای دست‌داشتن او در پرونده فساد نفتی کرسنت و نیز پس از عقد قرارداد با شرکت نفتی توتال، مدت زیادی به انتقاد از او مشغول بوده‌اند؛ روحانی درباره او گفت: « آقای زنگنه آمد به من یک پشنهاد داد؛ جوانی را آورد، گفت این وزیر بشود، خودم کنار دستش هستم و می‌شوم مشاورش. پیشنهادش وسوسه کننده بود. اما من گفتم آقای زنگنه، من ۱۰۰میلیارد دلار سرمایه خارجی می‌خواهم. وزیری می‌خواهم که اسمش برند باشد. همه دنیا را را بشناسند تا بتواند برود و سرمایه خارجی بیاورد.»
او از محمدجواد ظریف، وزیر خارجه و عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی نیز به عنوان چهره‌هایی شناخته‌شده در سطح بین‌المللی دفاع کرد و گفت: « آقای دکتر ظریف را همه جای دنیا می‌شناسند. وزیری می خواهم که از کابینه گارانتی نخواهد. من آقای آخوندی را می خواهم که برود قرارداد هواپیما ببند و دنیا به او اعتماد کند.»
محافظه‌کاران موسوم به «دلواپسان» نه تنها از برقراری رابطه بین ایران و آمریکا در زمان ریاست‌جمهوری باراک اوباما، رئیس‌جمهوری پیشین ایالات متحده و دستیابی به توافق هسته‌ای ناراضی بودند، بلکه قرارداد خرید هواپیما از شرکت آمریکایی بوئینگ را نیز به نقد می‌کشیدند.
رأی‌آوردن جهرمی و آوایی علی‌رغم انتقاد فعالان مدنی
روحانی همچنین از محمدجواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات در برابر انتقاد فعالان مدنی و نمایندگان اصلاح‌طلب دفاع کرد و گفت که «شهادت می‌دهم جهرمی آزادی را ذبح نخواهد کرد.»
آذری جهرمی، جوان‌ترین وزیر کابینه دوازدهم در زمان اعتراضات مردمی پس از انتخابات ۱۳۸۸ مدیرکل شنود وزارت اطلاعات و از بازجوهای این نهاد امنیتی بوده است.
جهرمی نهایتاً با ۱۵۲ رأی حائز صلاحیت شناخته شد. او کمترین رأی را به دست آورد.
علیرضا آوایی، وزیر دادگستری که نیز از جمله وزرای مورد انتقاد فعالان مدنی بود، با کسب ۲۴۴ رأی موافق، رأی اعتماد گرفت.
در پیشینه فعالیت‌های آوایی دادستان عمومی و انقلاب اهواز و دزفول در دهه نخست پس از استقرار جمهوری اسلامی نیز وجود دارد. آوایی مهر ۱۳۹۰ از سوی اتحادیه اروپا در فهرست تحریم‌های ناقضان حقوق بشر قرار گرفت و ورود او به اتحادیه اروپا ممنوع شد.
عباس صالحی، وزیر ارشاد نیز که روز گذشته با مخالفت شدید دو نماینده اصلاح‌طلب واقع شد، با رأی بالای ۲۴۲ موافق به این وزارتخانه رسید.
بیشتر بخوانید:
بیطرف بازماند
در میان وزرای پیشنهادی تنها حبیب‌الله بیطرف با ۱۳۳ رأی موافق در برابر ۱۳۲ رأی مخالف موفق به کسب رأی اعتماد نشد. وزیر پیشنهادی نیرو قرار بود جایگزین حمید چیت‌چیان شود. بیطرف معاون زنگنه در وزارت نفت و رئیس سازمان نظام مهندسی تهران بود و وزارت نیرو را در کابینه محمد خاتمی، رئیس‌جمهوری دوران اصلاحات بر عهده داشت.
با عدم موفقیت بیطرف در کسب رأی اعتماد مجلس، اکنون دو وزارتخانه نیرو و علوم و تحقیقات بدون وزیر باقی مانده‌اند. روحانی گزینه‌ای برای تصدی‌گری وزارت علوم معرفی نکرده بود.
شنیده‌ها حاکی از آن است که ضیا هاشمی، دانشیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران به عنوان سرپرست وزارت علوم معرفی شده است.
نظرها
masale
ریاکاران کسانی هستند که به دیگران معیارهایی را اعمال می کنند که خود از قبول آن معیار ها سر باز می زنند. نوآم چامسکی