کمپین حقوق بشر ایران: عدم ارائه خدمات پزشکی به زندانیان بررسی شود
کمپین حقوق بشر در ایران از وجود ده‌ها پرونده مشابه علیرضا رجایی خبر داده که نشان می‌دهند حکومت ایران به شکل سیستماتیک از ارائه خدمات پزشکی به زندانیان خودداری می‌کند.
کمپین حقوق بشر ایران از حسن روحانی خواسته است تا فورا دستور دهد در مورد پرونده علیرضا رجایی تحقیق شود و مسئولان قصور در رسیدگی به وضعیت پزشکی او مشخص شوند. این کمپین همچنین از مجلس ایران خواسته تا کمیته مستقلی برای تحقیق در مورد موارد مکرر خودداری قوه قضاییه و مقامات زندان‌ها از ارائه خدمات پزشکی به زندانیان تشکیل دهد.
طرح این درخواست در حالی است که حسن روحانی در ماه‌های پایانی دولت یازدهم منشور حقوق شهروندی را امضا و ابلاغ کرد و در مراسم تحلیف و همچنین هنگام ادای سوگند برای آغاز دولت دوازدهم در مجلس، از ضرورت توجه به این منشور و حفظ حقوق شهروندان گفت.
از سوی دیگر اما همسر علیرضا رجایی، روزنامه نگار اصلاح طلب ایرانی به کمپین حقوق بشر در ایران گفته است چشم راست و بخشی از فک علیرضا رجایی به دلیل عدم درمان بیماری سرطان او بین سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ که زندانی بود، برداشته شده است.
لیلا لیاقت گفته است: «در زندان امکان و اجازه هیچ معالجه‌ای ندادند و هر بار فقط با یک آمپول یا قرص مسکن در بهداری اوین او را به بند ۳۵۰ برگرداندند. در حالی که اگر اجازه اعزام به بیمارستان و انجام آزمایش وجود داشت و بیماری او تشخیص {داده می شد} و تحت درمان قرار می‌گرفت، امروز او بخشی از صورت و چشم خود را از دست نمی‌داد.»
همسر علیرضا رجایی:
«وقتی او را بازداشت کردند کاملا سالم بود و مشکلی نداشت اما حالا یک چشم و بخشی از صورتش را از دست داده چون در زندان اجازه و امکان درمان ندادند، اجازه اعزام به بیمارستان ندادند. عکس های قبل از بازداشت‌اش را نگاه کنید بعد به عکس روز آزادی‌اش نگاه کنید که کاملا مشخص است زیر چشم راست و صورت اش ورم دارد.»
کمپین حقوق بشر در ایران در ادامه گزارش خود از وجود ده‌ها پرونده مشابه مورد علیرضا رجایی خبر داده که نشان می‌دهند حکومت ایران به صورت سیستماتیک از ارائه خدمات پزشکی کامل و به موقع به زندانیان خودداری می‌کند.
در یک نمونه امید کوکبی، فیزیکدان جوانی که مدت‌ها زندانی بود، با وجود درخواست‌های مکرر او و خانواده اش از درمان در زندان اوین محروم ماند و یک کلیه خود را به دلیل سرطان ازدست داد.
هادی قائمی، مدیر اجرایی کمپین گفته است: «بیماری‌های فاجعه بار تعداد زیادی از زندانیان در ایران که برای آنها خسارات غیرقابل جبران به همراه دارد، نتیجه مستقیم سیاست‌های دستگاه‌های حکومتی است.»
به گفته قائمی، خودداری از ارائه درمان مناسب پزشکی به زندانیان باعث وارد شدن صدمات عمیق و غیرقابل جبرانی به این افراد شده و مقامات ایران باید برای این موارد نقض آشکار موازین جهانی رفتار با زندانیان، پاسخگو باشند.
هادی قائمی:
«دیرزمانی است که مقامات قوه قضاییه و زندان‌ها قوانین خود و آیین نامه سازمان زندان‌ها که درمان پزشکی مناسب برای زندانیان را لازم می‌داند را نقض می‌کنند. اینک زمان آن فرا رسیده تا روحانی که مسوول اجرای قانوان اساسی ایران است، به این موارد نقض رسیدگی کند.»
دیگر سازمان حقوق بشری ای که همواره از عدم ارائه خدمات پزشکی و درمانی به زندانیان در ایران انتقاد کرده، سازمان عفو بین الملل است. این سازمان تیر ماه سال گذشته با انتشار گزارش مفصلی از وضعیت بهداشت و درمان زندانیان در ایران و ارائه نشدن خدمات لازم به زندانیان بیمار، خواستار رسیدگی فوری به این موضوع شده بود:
علیرضا رجایی اما اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۰ بازداشت شد و به چهار سال حبس و پنج سال محرومیت از فعالیت های مدنی و سیاسی به اتهام عضویت در ائتلاف نیروهای ملی مذهبی، اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام محکوم شد.
او در تاریخ چهارم آبان ماه سال ۹۴ از زندان آزاد شد.
غلامحسین محسنی اژه ای، سخنگوی قوه قضاییه ایران، در واکنش به اخبار منتشر شده درباره علیرضا رجایی گفته که او حدود دو سال پیش از زندان آزاد شده و محکومیتش پایان یافته است: «ایشان سرطان گرفته مانند بسیاری از افراد در کشور که خیلی افراد سرطان می‌گیرند … در زمانی که در زندان بوده آثاری از این بیماری در او وجود نداشته است. من پرونده زندان را هم دیدم که او به خاطر سرماخوردگی به بهداری مراجعه کرده و یک بار هم مشکل دندان داشته که به متخصص خارج از زندان مراجعه کرده است … حالا بعد از دو سال پس از آزادی سرطان گرفته که ما هم از رنج بیماری سرطان و تخلیه چشم ایشان ناراحت هستیم، اما این قصد و غرض و این فضاسازی ها حمایت از فرد نیست و چیزی را هم درمان نمی کند و فقط باعث تشویش اذهان می شود. … این بیماری به هیچ وجه ارتباطی با محکومیت ایشان نداشته و آثاری از سرطان در پرونده زندان موجود نیست و دو سال بعد از آزادی این اتفاق افتاده است.»
همسر علیرضا رجایی اما گفته است همبندهای همسرش به او گفته‌اند او هر شب بدون استثنا از درد زیر حدقه چشم سمت راست و استخوان فک گله داشته و به بهداری اوین می‌رفته، اما دکتر بهداری اوین می‌گفته هیچ مشکلی نیست.
حسین رونقی ملکی، فعال مدنی و همبندی سابق علیرضا رجایی در زندان اوین نیز تایید کرده است علیرضا رجایی در زمانی که در زندان بوده از بیماری رنج می‌کشیده است.
غلامرضا رجایی، برادر علیرضا رجایی نیز در تاریخ ۱۴ شهریور ۹۶ به روزنامه اعتماد گفته است زمانی که علیرضا در زندان بود، «پنج مرتبه از سوی بهداری زندان اعزام به خارج از زندان برای اسکن و عکس‌برداری تجویز شد که متاسفانه این اجازه داده نشد.»
لیلا لیاقت، همسر علیرضا رجایی به کمپین حقوق بشر ایران گفته است: «از چهارم اردیبهشت سال ۹۰ که علیرضا زندان رفت، بیش از دو ماه (۶۴ روز) در سلول های انفرادی بند دو-الف بود. بعد که وارد بند عمومی شد اجازه مرخصی نمی‌دادند تا یک سال و نیم بعد یعنی شهریور ۹۱ به مدت سه روز مرخصی دادند و ما متوجه شدیم که دندان درد شدید دارد. در این سه روز رفتیم دندانپزشکی، اما دکتر گفت می‌توانم روت کانال موقتی و دم دستی انجام دهم چون این کار امروز و فردا نیست و باید تحت درمان باشد. بعد از سه روز برگشت زندان و عملا امکان درمان نبود.»
علیرضا رجایی که عضو هیئت مدیره انجمن روزنامه نگاران ایران بود، به عنوان دبیر بخش سیاسی چندین روزنامه اصلاح طلب و میانه رو از جمله جامعه، طوس، نشاط و عصر آزادگان فعالیت کرده است.
در حال حاضر او رییس شرکت نشر گام نو، ناشر کتاب‌هایی در زمینه موضوعات سیاسی، مذهبی و اجتماعی است.
نظرها
محمد شوری
بیماری علیرضا رجایی ویک یادآوری به محسنی اژه ای! محسنی اژه ای دادیاروبازجوی دهه۶۰که اینک همه کاره قوه قضائیه است،درموردبیماری علیرضارجایی زیاده فرموده:که وی بعدازخروج اززندان به بیماری سرطان مبتلاشده است. امانمی گوید نظام استبدادی جمهوری ولایت فقیه چه بلاهایی سرزندانی می آورد که سالم می رود،سرطانی برمی گردد. حالاامثال علیرضارجایی خیلی خوش شانس هستندکه شبکه های اجتماعی ودنیای آزادرسانه هست که نگذاردجنایات رژیم ولایت فقیه پنهان بماندویالاپوشانی شود. آقای محسنی اژه ای! یادآوری می کنم هنگامی که مرابرای دادگاه فرمایشی ۵دقیقه ای سرپایی (اواخرسال۱۳۶۶)_که دادستانش شما بودید وحاکم شرعش یک آخونددوزاری دیگر_می بردید،درحالی بودکه چندماه ازدردشدیدتورم درناحیه گردن رنج می بردم وبه آن بی اعتنا بودیدومی خواستیدباچندقرص مسکن ویک آمپول_که معلوم نبودچه بود؟_سروته قضیه رابهم بیاورید،من (درحالی که فکرمی کردم دوباره بازجویی ست)به دادگاهی آمدم که توحاکمش بودی! آنجامن بادردبسیارشدیدوبدون پیش آگاهی ازاینکه به دادگاه می روم ودانستن وخواندن متن کیفرخواست،سرپایی محاکمه ام کردی و آنوقت بودکه به من مرخصی دادیدتادربیرون اززندان بیماری ام رامعالجه کنم!؟ جناب محسنی اژه ای! جدای ازجنایتی که درعمل جراحی انجام گرفت،من بابت این بیماری۶۰روز(که ۳۰روزآن هرروزبود)آمپول پنیسلین می زدم آنهم به همراه کپسول وقرص های آن.هنوزکه هنوزاست آثارآن ودردآن باقی ست. من درموردزندان واین بیماری درپیام صوتی تصویری حرف خواهم زد. محمدشوری نویسنده و روزنامه نگار بیکار ۱۳شهریور۱۳۹۶