ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

در جستوجوی عامل مرموز تشکیل ابرها

<p>استفانی پاپاس - یک خبر بد: اطلاعات ما از ابرها، بسیار کمتر از آن چیزی است که تصورش می&zwnj;رفت. ... و &nbsp;یک خبر خوب: احتمالاً راه درست پاسخگویی به این نادانسته&zwnj;ها را پیدا کرده&zwnj;ایم. اخیراً پژوهش جدیدی به کمک یک محفظه ابر مصنوعی مجهز به شبیه&zwnj;ساز پرتوهای کیهانی انجام گرفته است که نشان می&zwnj;دهد عامل مرموزی (که دست کم یک عامل هم بیشتر نیست) ایجاد ابرها را در ارتفاعات پایینی جو زمین کنترل می&zwnj;کند و این، تاکنون از تیررس دید دانشمندان پنهان مانده بود. خوشبختانه این آزمایش، ردپاهایی را هم از این عنصر مرموز رو کرده که احتمالاً به دانشمندان در حل این معما کمک خواهد کرد.&nbsp;&nbsp;</p> <!--break--> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این پژوهش از اهمیتی فراوان برخوردار است، چراکه ابرها و مواد اولیه&zwnj;شان که &laquo;هواویز&raquo;ها (یا ایروسول&zwnj;ها) باشند، مهم&zwnj;ترین آبشخور عدم قطعیت پیش&zwnj;بینی&zwnj; دانشمندان از نحوه دگرگونی&zwnj;های&zwnj; اقلیم زمین به شمار می&zwnj;روند. هرچند که این دانشمندان از نقش گازهای گلخانه&zwnj;ای در افزایش دمای میانگین زمین آگاه هستند و می&zwnj;دانند که هواویزها و ابرها با انعکاس نور آفتاب از پشت&zwnj;شان، تا حد زیادی قادر به جبران این فاجعه&zwnj; هستند؛ اما هواویزها ذراتی چنان فراری و مرموزند که دخالت دادن&zwnj;شان در شبیه&zwnj;سازی&zwnj;های رایانه&zwnj;ای، کار سختی است. با این وجود آن&zwnj;ها تازه فهمیده&zwnj;اند که آموخته&zwnj;های&zwnj;شان در خصوص نحوه تشکیل ابرها تا چه حد از ریشه مشکل دارد. این را &laquo;یاسپر کرکبی&raquo; (<span dir="LTR">Jasper Kerkby</span>)، از فیزیکدانان سازمان تحقیقات هسته&zwnj;ای اروپا (<span dir="LTR">CERN</span>) و همچنین از پژوهشگران این بررسی می&zwnj;گوید و می&zwnj;افزاید: &laquo;اطلاعات&zwnj;مان از هواویزها، بسیار کمتر از آن چیزی&zwnj;ست که تاکنون تصورش را می&zwnj;کرده&zwnj;ایم. پس اگر در گذشته مشکلاتی داشته&zwnj;ایم، این مشکلات عمیق&zwnj;تر هم خواهد شد.&raquo;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>قصه این آزمایش از چه قرار است؟ </b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL">کرکبی، سرپرست آزمایشی موسوم به <span dir="LTR">CLOUD</span> در سازمان <span dir="LTR">CERN</span> است؛ آزمایشی که به&zwnj;منظور ارزیابی نقش پرتوهای کیهانی در ایجاد ابرهای زمین طراحی و اجرا شده است (پرتوهای کیهانی، ذرات زیراتمی فوق&zwnj;العاده پرسرعتی&zwnj;اند که از منابع ناشناخته کیهانی نشئت می&zwnj;گیرند و پس از برخورد به لایه&zwnj;های فوقانی جو زمین، آبشاری از ذرات ثانویه را رها می&zwnj;کنند). او و همکارانش، در محفظه فولادین غول&zwnj;آسایی دست به بازسازی ذرات ریزی موسوم به هواویزها زدند که هسته تشکیل&zwnj;دهنده اجزای یک ابر محسوب می&zwnj;شوند. وقتی&zwnj;که هواویزها به حد کافی بزرگ می&zwnj;شوند، بخار آب بر سطح&zwnj;شان می&zwnj;نشیند و با گرد آمدن مقادیر فراوانی از آن&zwnj;ها هم ابرها متولد می&zwnj;شوند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;این پژوهشگران از هوای معمولی در این محفظه استفاده نکردند، چراکه به&zwnj;گفته کرکبی نمی&zwnj;توان نمونه&zwnj;ای از هوای طبیعی را تا مقادیر مد نظر دانشمندان تصفیه کرد. در عوض آن&zwnj;ها با کمک نیتروژن و اکسیژن مایع، هوای بیرون را که فاقد هرگونه هواویزی بود، شبیه&zwnj;سازی نمودند. بخار آبی هم که در این محفظه بایستی تزریق می&zwnj;شد، با پالایشگر خاصی خالص&zwnj;سازی شده بود، اما به&zwnj;گفته کرکبی، این میزان از تصفیه هم حتی کفایت نمی&zwnj;کرد. از این&zwnj;رو باز آن&zwnj;ها بخار آب خودشان را به طریق مصنوعی به دست آوردند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">دمای درون این محفظه را می&zwnj;توان تا یک&zwnj;صدم درجه سلسیوس تحت کنترل درآورد و همین ویژگی به کرکبی و همکارانش امکان بازسازی هر بخشی از جو زمین را می&zwnj;داد. آن&zwnj;ها، پرتویی از ذرات تولیدی در جریان آزمایش&zwnj;های شتاب&zwnj;دهنده پروتون- سینکروترونی سازمان <span dir="LTR">CERN</span> را به نیابت از پرتوهای کیهانی و یک چراغ فیبری فرابنفش را هم در عوض خورشید به کار گرفتند. کرکبی می&zwnj;گوید: &laquo;چیزی شبیه به آشپزی است. قابلمه (یا همان محفظه ابر) را از مواد اولیه مطلوب&zwnj;مان پر می&zwnj;کنیم و دما را هم به همان اندازه که خواستیم تنظیم می&zwnj;کنیم و منتظر می&zwnj;مانیم&raquo;.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">کرکبی و تیم پژوهشی&zwnj;اش از طریق این آزمایش، هسته&zwnj;زایی هواویزها را شبیه&zwnj;سازی کردند؛ فرآیندی که در جریان آن مولکول&zwnj;های جو زمین در گرداگرد هواویزها تجمع پیدا می&zwnj;کنند. آن&zwnj;ها سریعاً متوجه شدند که دو مولکول اصلی مد نظرشان، یعنی اسید سولفوریک و آمونیاک، نمی&zwnj;توانند عامل هسته&zwnj;زایی&zwnj; طبیعی ابرهای پراکنده در جو تحتانی زمین باشند؛ ابرهایی که حداکثر یک کیلومتر از سطح زمین فاصله دارند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">سطح هسته&zwnj;زایی مشاهده&zwnj;شده در محفظه ابر، &laquo;تقریباً یک&zwnj;دهم تا یک&zwnj;هزارم آن چیزی بود که در جو تحتانی زمین مشاهده می&zwnj;شود. شکی نیست که چیزی در این میان گم شده است&raquo;. با این&zwnj;حال محاسبات دقیق حکایت از این می&zwnj;کنند که مقادیر ناچیز بخارهای ارگانیک ناشی از فعل و انفعالات زیستی بدن جانداران، به فرآیند هسته&zwnj;زایی ابرها کمک می&zwnj;کنند. این، نقطه آغازی برای پژوهش&zwnj;گران شده است تا ردپای این عنصر گمشده را پیدا کنند. این پژوهشگران همچنین متوجه شده&zwnj;اند که پرتوهای کیهانی مصنوعی&zwnj;شان، مسئول حدود 10 درصد از این فرآیند هستند و لذا پرتوهای کیهانی طبیعی نیز در عمل در تشکیل ابرهای زمین ایفای نقش می&zwnj;کنند. البته به&zwnj;گفته کرکبی، این به&zwnj;معنای تأثیر این پرتوها بر الگوهای اقلیمی سیاره&zwnj;مان نیست، بلکه چنین احتمالی را پیش می&zwnj;کشد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&laquo;اون تون&raquo; (<span dir="LTR">Owen Toon</span>)، اقلیم&zwnj;شناسی از دانشگاه کلرادو - بولدر که نقشی در این پژوهش نداشته است، می&zwnj;گوید: &laquo;این یعنی بعید نیست که خورشید هم بر این ذرات ریز اثرگذار باشد.&raquo; وی این آزمایش را &laquo;حقیقتاً هیجان&zwnj;انگیز&raquo; می&zwnj;داند و می&zwnj;افزاید: &laquo;هسته&zwnj;زایی، زجرآورترین فرآیند جوی&zwnj;ست، چراکه فوق&zwnj;العاده حساس به دماست. پس فرآیندی حساس است و همین مسئله انجام هرگونه کار نظری را روی آن فوق&zwnj;العاده دشوار می&zwnj;کند. کار عملی با آن هم سخت است.&raquo;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">کرکبی تأکید می&zwnj;کند که این پژوهش هیچ هدفی را در مسیر بررسی بنیان علمی پدیده زمین&zwnj;گرمایی در پی نگرفته بود، اما بخشی از آن ممکن است اثراتی را در این حوزه نیز برجا بگذاردد. مدل&zwnj;های فعلی اقلیم زمین، رشد دما میانگین زمین را به میزان سه تا هفت درجه فارنهایت، تا سال 2100 میلادی پیش&zwnj;بینی می&zwnj;کنند. داده&zwnj;های به&zwnj;دست&zwnj;آمده از آزمایش <span dir="LTR">CLOUD</span>، به مدل&zwnj;سازی&zwnj;های جهانی تشکیل هواویزها افزوده خواهد شد و این، در نهایت راه به مدل&zwnj;سازی&zwnj;های اقلیم زمین خواهد برد. کرکبی می&zwnj;افزاید: &laquo;این یافته&zwnj;ها تنها بخشی از پازل به شمار می&zwnj;روند و شاید بگویید اطلاعات&zwnj;مان از طرح کلی [اقلیم زمین] را ارتقا خواهند داد، اما به&zwnj;هیچ وجه اجزای دیگر این پازل را از میدان به در نمی&zwnj;کند.&raquo;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>منبع: </b><b><a href="http://www.msnbc.msn.com/id/44259697/ns/technology_and_science-science/"><span dir="LTR">msnbc</span></a></b></div> <div dir="RTL"><b>&nbsp;</b></div> <div dir="RTL"><b>توضیح تصویر:</b></div> <div dir="RTL">منبع: <span dir="LTR">hirekatsu, stock.xchng</span></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>در همین زمینه:</b></div> <div dir="RTL"><a href="http://zamaaneh.com/science/2009/12/post_92.html">سفری با مسافران ریز بادها<br /> </a>&nbsp;</div>

استفانی پاپاس - یک خبر بد: اطلاعات ما از ابرها، بسیار کمتر از آن چیزی است که تصورش می‌رفت. ... و  یک خبر خوب: احتمالاً راه درست پاسخگویی به این نادانسته‌ها را پیدا کرده‌ایم. اخیراً پژوهش جدیدی به کمک یک محفظه ابر مصنوعی مجهز به شبیه‌ساز پرتوهای کیهانی انجام گرفته است که نشان می‌دهد عامل مرموزی (که دست کم یک عامل هم بیشتر نیست) ایجاد ابرها را در ارتفاعات پایینی جو زمین کنترل می‌کند و این، تاکنون از تیررس دید دانشمندان پنهان مانده بود. خوشبختانه این آزمایش، ردپاهایی را هم از این عنصر مرموز رو کرده که احتمالاً به دانشمندان در حل این معما کمک خواهد کرد.  

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

نظری وجود ندارد.