مبارزه با فساد در چین: توبيخ یک میلیون و ۳۴۰ هزارتن در پنج سال

نظرها

• کامنتی

  ۱۷ مهر ۱۳۹۶

  خب منم بر اساس اخبارهای متنوغ از منابع مختلف، طی این سالها، یک دیدگاه کلی به چین پسا مائو دارم و شاید کمابیش شبیه من فکر میکنند. در مواجهه با این اخبار، شاید جزء اولین چیزها به مخیله مان خطور میکند، قیاس وضعیت نسبتا موفق اقتصادی کشور چین با وضعیت عمدتا ناموفق کشور ایران است. از آنجا همواره تبلیغات علیه حاکمیت چین بوده و آن را متهم دیکتاتوری تک حزبی کمونیستی میکنند، اما موفقیتهای عظیم اقتصادی چین- در یک بازه زمانی مسمر کمتر از 40 ساله یعنی تقریبا برابر عمر نظام ولایی ایران(!)- ما ایرانیان به این گمانه زنی ها و سوالات وامیدارد فرق این نظام چیست؟! هر دو نظام چین و ایران، متهم به دیکتاتوری و نقض حقوق بشر هستند. چرا دو نظام شواهدی زیادی هم منتقدان وارد میکنند تا این حد در طی یک بازه زمانی، نتایج متافوتی داشته اند. ایران علی رغم برخی پیشرفتها در کلیت بسیار کمتر از انتظارها پیشرفت اقتصادی داشته و در واقع با توجه بهرشد جمعیت و ظرفیتهای بالقوه عملا پسرفت داشته است، وضعیت فساد اقتصادی و مالی هم گویا بدتر شده و ارقام چند میلیارد تومانی فساد امروزه به چند هزار میلیارد تومانی رسیده است و چنان این اخبار مکرر و ارقام فساد درشت و درشتر شده دیگر برای مردم انگاری عادت شده و مثل گذشته واکنش نشان نمیدهند و تعجب نمیکنند! البته مردم ناراحت و خشمگین هستند ولی دیگر متغجب نمیشوند و بلکه بیشتر وبیشتر این باورشان تقویت میشود که اساسا این نظام بر بنیادهای نادرست بنا شده و اصلاح بشو نیست، و تنها با نابودی و از نوساز ساختن یک نظام جایگزین (پیشنهاد اغلب، رژیم سکولار دموکراسی در قالب یکی از دو سیستم سوسیال دموکراسی و یا لیبرال دموکراسی ) ممکن است ایران از باتلاق ناکارآمدی و فساد اقتصادی نجات یابد. اما همچنان سوالات باقی است که فرقهای مهم دو نظام چین و ایران در چیست؟