تجمع اعتراضی در دانشگاه‌های تهران علیه خصوصی‌سازی و فضای امنیتی
دانشجویان معترض در دانشگاه‌های تهران علیه پولی‌شدن تحصیلات عالی و فضای بسته سیاسی شعار می‌دانند: «تدبیر این وزارت / علم است یا تجارت؟»، «دانشگاه پادگانه / تدبیر امید چاخانه.»
دانشجویان دانشگاه تهران شنبه، ششم آبان‌ماه تجمعی اعتراضی علیه سیاست‌های دولت در عرصه آموزش عالی برپا کردند. تجمع‌های مشابهی نیز در دانشگاه‌های صنعتی شریف و خواجه نصیر و شهید بهشتی برپا شد.
دانشجویان در دانشگاه تهران به خصوصی‌سازی و پولی‌شدن تحصیل در دانشگاه‌ها معترض بودند. آنها با در دست داشتن پلاکاردهایی به رنگ سرخ، شعار می‌دادند: «تدبیر این وزارت / علم است یا تجارت؟»
دانشجویان با جمع‌شدن در برابر دانشکده فنی تهران در پردیس مرکزی دانشگاه خواستار انحلال پردیس بین‌الملل دانشگاه تهران شدند.
پردیس‌های بین‌الملل دانشگاه‌های تهران، دانشجویان را با اخذ شهریه‌های بالا پذیرش می‌کنند، درحالی‌که دانشجویان عادی باید برای تحصیل در دانشگاه‌های تهران از سد کنکور بگذرند. این دانشجویان به همین دلیل شعار می‌دادند: «دانشگاه پولگردان / تضعیف زحمت‌کشان»؛ «دولت اعتدالی/ سفره ما شد خالی».
دانشجویان تجمع‌کننده همچنین نسبت به فضای امنیتی دانشگاه‌ها معترض بودند. آنها شعار دادند: «دانشگاه پادگانه / تدبیر امید چاخانه.»
حسن روحانی، رئیس‌جمهوری که با شعار «دولت تدبیر و امید» بر سر کار آمده است، وعده بازگشایی فضای دانشگاه‌ها را در هر دو دوره انتخابات ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ مطرح کرد.
با این حال به باور فعالان دانشجویی، منصور غلامی، وزیر پیشنهادی حسن روحانی برای وزارت علوم تجلی این شعار نیست.
دانشجویان معترض دانشگاه تهران نسبت به انتخاب غلامی برای وزارت علوم معترض بودند و فریاد می‌زدند: «امنیتی حیا کن/ دانشگاهو رها کن».
تظاهرات مشابهی در دانشگاه‌های صنعتی شریف و خواجه نصیر و شهید بهشتی تهران نیز برپا شد. در کرمانشاه نیز دانشجویان دست به اعتراض زدند.
در اعتراض به معرفی #غلامی سرکوبگر دانشجویان، بعنوان وزیر علوم\nهمزمان در چند دانشگاه بزرگ تهران#دانشگاه_پادگان_نیست pic.twitter.com/HNhL3F4REP\n— Behdad Golestani (@Gbehdad) October 28, 2017
انتقاد از غلامی در دیدار فعالان دانشجویی با عارف
یک فعال دانشجویی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری «تسنیم»، وابسته به سپاه پاسداران شنبه از دیدار فعالان دانشجویی با محمدرضا عارف، رئیس فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی ایران درباره گزینه پیشنهادی وزارت علوم خبر داد.
در این دیدار که چهارم آبان‌ماه صورت گرفته، دانشجویان درباره آموزش رایگان و عدالت آموزشی در دانشگاه‌ها و نیز فضای سیاسی در این نهاد آموزشی انتقادات خود را مطرح کردند.
به گفته این فعال دانشجویی، غلامی «در دوران ریاست خود در دانشگاه بوعلی همدان از نشریات دانشجویی حمایت خوبی نداشته و در برابر تاسیس نشریات سنگ‌اندازی کرده است. دیگر اینکه از استقلال دانشگاه مقابل نهادهای بیرونی چندان حمایت نکرده است.»
غلامی از حامیان اسلامی‌کردن دانشگاه‌ها با تکیه بر علوم انسانی اسلامی است. هرچند او گفته که نباید دانشجویان را «ستاره‌دار» کرد.
دانشجویان ستاره‌دار دانشجویانی هستند که به دلایل سیاسی و امنیتی از ادامه تحصیل محروم می‌شوند.
نظرها
صادق پویان
اگر صداقت زبان نیاز به پوزش دارد از همۀ دانشجویان ارجمند پوزش می خواهم که چشمداشتشان را نشانۀ تهیدستی فکر می بینم. بدهکارم که بی درنگ دربارۀ ادعایم توضیح دهم. غلامی شخصاً هر جور آدمی باشد،اکنون وزیر روحانی است. روحانی شخصاً هر جور آدمی باشد ،اکنون رییس جمهوری است برآمده از سوراخ تنگ و از پیش کنترل شدۀ صندوق رأی مخصوص ولایی. به او منگر، به همۀ آنانی بنگر که در نظام ولایی از باریکه شکاف این صندوق حذف شده اند. حذف شدگان یعنی سوسیالیست ها، سکولارها، کمونیست ها ، لیبرال ها،برخی از اصلاح طلبان ، مخالفان ولایت مادام العمر ، مسیحیان، یهودیان،زرتشتی ها ، اهل تسنن، زنان فی المجموع،اهالی فتنه،ساکتین فتنه،حامیان فتنه، جریان انحرافی،بی بصیرت ها،سوسیال دموکرات ها ، سوسیالیست های دموکرات، مارکسیست هااز هر نوعی،و ناملتزمان به ولایت عظمی از هرنوعی. روحانی از این صندوقی که از پیش اینچنین خاک بر سر شده بیرون آمده است که چه بشود؟ تا 4 سال وقت داشته باشد برای وعده هایش.بالای سر او اما همان ولایتی است که صندوق را با شرط التزام به خودش تنگ کرده ، او و سرداران و نهادهای غارتگر و رسانه های جمعی غصب شده اش خیلی بیش تر از 4 سال وقت داشته اند تا با خیال آسوده میخ قدرت زورپناهشان را در خون و شکنجه و سرکوب و ارعاب بکوبند. آنها توانسته اند با خشونت عریان از یک سو و انحصار رسانه های جمعی از سوی دیگر،فضای عمومی را کاملاً تهی از سیاست و آکنده از رخوت و ترس و نومیدی و اعتیاد و مرگ طلبی و جهالت و خرافه و تعصب خشونت زا و خلاصه آکنده از موجوداتی کنند که در کنار هم اند بی هیچگونه همبستگی ؛ انسان های منزوی که برای نواله ای ناگزیر تنها اندیشناک حیات برهنۀ خویش و حد اکثر خانۀ خویشند.شهری در کار نیست. فضای عمومی امن و آزاد و پویا که مقدم بر آن صندوق تراژیکمیک جان و معنای دموکراسی است، در کار نیست.دانشجویان ارجمند وقتی ساختار اصلاح نشدنی و فساد زاست، آیا امید بستن به تعویض اشخاص خودفریبی نیست. نظام رهبری در تمامی تاریخ بدون حتی یک استثنا پیامدی جز فساد و تباهی و آزادی کشی نداشته است. باور ندارید، تاریخ خودمان را یکبار هم که شده از همین زاویه بخوانید و نشان دهید کسی را که به قدرت رسیده باشد اما از سانسور و شکنجه و غارت اموال ملی چشم پوشیده باشد.