جنایت برای آبرو، جنایت بی‌آبرو

<p>ماهر الشوابکه- سمیرا، دانشجوی ۲۰ ساله هیچ&zwnj;گاه تصور نمی&zwnj;کرد زندگی خود را این&zwnj;طور بربادرفته ببیند. آن&zwnj;هم تنها به این دلیل که روزی همراه با یکی از پسران همکلاسی&zwnj;اش&zwnj; در دانشگاه به مرور درس&zwnj;هایش &zwnj;پرداخته است. یکی از برادران سمیرا در واکنش به این عمل، اقدام به تیراندازی به طرف او می&zwnj;کند و تیر به&zwnj;طور اتفاقی در ستون فقرات سمیرا بی&zwnj;حرکت می&zwnj;ماند. از آن زمان تا به امروز سمیرا قادر به انجام هیچ عملی جز تکان دادن پلک&zwnj;هایش نیست.</p> <!--break--> <p>&nbsp;</p> <p>سمیرا اولین قربانی و آخرین قربانی جنایت&zwnj;های ناموسی در اردن نیست. این جنایت&zwnj;ها تبدیل به معضلی در این جامعه شده&zwnj; است؛ معضلی که باعث تخریب قسمتی از جامعه می&zwnj;شود. <br /> &nbsp;</p> <p>افراد بسیاری بر اثر اصابت گلوله یا ضربات چاقوی نزدیکان خود جان خود را از دست داده&zwnj;اند و در واقع نزدیکان این قربانیان نیز خود به نوعی قربانی برداشت نادرست از آبرو و ناموس هستند. <br /> &nbsp;</p> <p>در اواخر ماه اوت زینب، دختر جوان دیگری که به&zwnj;تازگی در بیمارستان معادی در ۳۰ کیلومتری شرق شهر امان، پایتخت اردن، صاحب فرزندی شده بود، در بیمارستان هدف پنج گلوله پدر خود قرار گرفت. پدر این زن برای اعاده حیثیت خود دست به چنین جنایتی زده بود. <br /> &nbsp;</p> <p>جسد نریمان، یک دختر جوان دیگر نیز در شهر عجلون واقع در ۴۰ کیلومتری شمال پایتخت این کشور پیدا شد. نزدیکان قربانی پس از به قتل رساندن وی برای غیر ممکن ساختن تشخیص هویت جسد اقدام به ریختن اسید روی قربانی کردند و این چنین صورت مقتول را تخریب کردند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>قوانین کیفری اردن</strong><br /> مطابق قوانین کیفری اردن (ماده ۳۴۰ قانون مجازات) در این نوع جنایت&zwnj;های ناموسی، عوامل مخففه مجازات وجود دارد. به این ترتیب مجازات جنایت&zwnj;هایی از این دست، تنها هفت&zwnj;سال حبس است. تاکنون مجلس اردن به تکرار با اصلاح ماده ۳۴۰ قانون مجازات این کشور مخالفت کرده و با وجود فشارهای سازمان&zwnj;های بین&zwnj;المللی دفاع از حقوق بشر، تغییری در ماده ۳۴۰ ایجاد نکرده است و همچنان برای جنایت&zwnj;های ناموسی در قانون تخفیف مجازات قرار دارد. <br /> &nbsp;</p> <p>به گفته انجمن&zwnj;های دفاع از حقوق بشر در ده سال اخیر ۱۱۲ دختر جوان به وسیله نزدیکان&zwnj;شان به قتل رسیده&zwnj;اند. برای مقابله و مبارزه با این جنایت&zwnj;ها، گروهی از پسران و دختران جوان اردنی تصمیم به برپایی جلسه&zwnj;ها و کمیته&zwnj;های آگاهی&zwnj;دهنده و تبلیغی گرفته&zwnj;اند. به گفته ریم مانا، یکی از هماهنگ&zwnj;کنندگان کمیته، هدف این گروه، فشار بر افکار عمومی جامعه و بیداری وجدان عمومی است. یکی از برنامه&zwnj;های مهم کمیته یادشده در ماه سپتامبر و با این عنوان خواهد بود: &quot;جنایت افتخار ندارد.&quot; <br /> &nbsp;</p> <p>یک تحقیق جدید پیرامون جنایت&zwnj;های ناموسی نشان می&zwnj;دهد که از ۲۲ متهم به جنایت&zwnj;های ناموسی که در مقابل دادگاه جنایی قرار گرفته&zwnj;اند ۲۱ نفر از تخفیف در مجازات بهره&zwnj;مند شده&zwnj;اند. در پرونده ۱۷ تن از آن&zwnj;ها نیز دیده می&zwnj;شود که شاکی از شکایت خود صرف نظر کرده است. در پرونده سه تن دیگر نیز موضوع ارتکاب جنایت در حالت روحی غیر قابل کنترل مطرح شده است. <br /> &nbsp;</p> <p>گروهی که اقدام به سازماندهی جلساتی چون &quot;جنایت افتخار ندارد&quot; می&zwnj;کنند، متشکل از دختران جوانی هستند که خود یا تهدید به مرگ شده&zwnj;اند یا قربانیان زیادی را می&zwnj;شناسند.</p> <blockquote> <p>&nbsp;</p> <p>یک تحقیق جدید پیرامون جنایت&zwnj;های ناموسی نشان می&zwnj;دهد که از ۲۲ متهم به جنایت&zwnj;های ناموسی که در مقابل دادگاه جنایی قرار گرفته&zwnj;اند ۲۱ نفر از تخفیف در مجازات بهره&zwnj;مند شده&zwnj;اند. در پرونده ۱۷ تن از آن&zwnj;ها نیز دیده می&zwnj;شود که شاکی از شکایت خود صرف نظر کرده است<br /> &nbsp;</p> </blockquote> <p>ریم مانا داستان یک دختر ۴۵ ساله را تعریف می&zwnj;کند. به گفته او چند سال پیش پدر این دختر تصمیم به قتل دخترش می&zwnj;گیرد تنها به دلیل آن&zwnj;که او قربانی تجاوز جنسی یکی از نزدیکانش شده بود. به دنبال این موضوع دختر در سن ۲۵سالگی از خانه پدری می&zwnj;گریزد و زندگی جدیدی را آغاز می&zwnj;کند. <br /> &nbsp;</p> <p>ژانت یکی از دانشجویان مبارز، قتل دختر همسایه توسط پدرش را به خاطر می&zwnj;آورد. به گفته وی با این&zwnj;که تحقیقات پلیس نشان می&zwnj;داده که این دختر توسط پدرش مورد تجاوز جنسی قرار می&zwnj;گرفته، اما مادر وی که آگاه به وقوع این اعمال بوده است، این موضوع را نزد مقامات قضایی مطرح نمی&zwnj;کند.</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>زنان و بهبود زاویه دید جامعه</strong><br /> در میان اعضای کمیته&zwnj;های مبارزاتی اردن، چند مرد نیز وجود دارند. سوفیان یکی از اعضای کمیته می&zwnj;گوید: &quot;باید فضای سکوت را شکست و طرز فکر جامعه در مورد زنان را بهبود بخشید؛ یعنی طرز فکر و فرهنگی که در آن خشونت علیه زن و سلطه و برتری بر زن ارزش محسوب می&zwnj;شود.&quot;</p> <p>&nbsp;</p> <p>او می&zwnj;گوید: &quot;در ترافیک سنگینی در مرکز امان گیر افتاده بودم. در واقع اقدام به خودکشی دو زن جوان در خیابان این ترافیک سنگین را ایجاد کرده بود. در این میان قضاوت مردم بدون داشتن کوچک&zwnj;ترین اطلاعاتی در مورد این دو زن باعث تعجب بود. آن&zwnj;ها اعتقاد داشتند که بدون شک این دو زن عملی نابخشودنی مرتکب شده&zwnj;اند که اکنون در صدد پایان دادن به زندگی خود هستند.&quot; <br /> &nbsp;</p> <p>شیرین دختر جوان دیگری است که برای ما تعریف می&zwnj;کند چگونه او و همکلاسی&zwnj;هایش جان یکی از دوستان&zwnj;شان را در کلاس نجات داده&zwnj;اند. پدر همکلاسی شیرین با دستیابی به تلفن همراه دخترش، پیام&zwnj;های دریافتی وی را می&zwnj;خواند و تصمیم به قتل دختر خود می&zwnj;گیرد. شیرین به خانه این دختر می&zwnj;رود و آنجا او را غرق در خون می&zwnj;بیند و درمی&zwnj;یابد که پدر دختر با فرو کردن میخ در بدن دخترش او را زخمی کرده است. <br /> &nbsp;</p> <p>شیرین می&zwnj;گوید: &quot;در آن لحظه احساس کردم باید کاری برای همکلاسی خود انجام دهم به همین منظور پدر دختر را متقاعد کردم که تلفن همراه من نزد دخترش به امانت بوده است و اینچنین دختر را از مرگ حتمی نجات دادم.&quot;</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>منبع: </strong><br /> Maher Al-Chawabkeh: &laquo;Crime d&raquo; honneur، crime sans honneur&raquo;، Courrier International N&deg; ۱۰۹۰،<br /> ۲۲. ۰۹. ۲۰۱۱<br /> &nbsp;</p> <p>زیرنویس:</p> <p>عکس برگرفته از طرح روی جلد کتاب&quot;فاجعه خاموش (قتل&zwnj;های ناموسی)&quot; نوشته پروین بختیارنژاد است.</p>