بدون رعایت حقوق زنان دموکراسی محقق نمی‌شود
<div dir="RTL"> <div dir="RTL">سارا روشن - با اعلام آزادی لیبی، سه<span dir="LTR">‌</span>روز بعد از مرگ سرهنگ معمر قذافی، مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای ملی انتقالی لیبی، قانون ممنوعیت چندهمسری را لغو کرد.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">مصطفی عبدالجلیل در اولین سخنرانی‏ خود اعلام کرد که شریعت اسلامی بنیان و اساس قانون اساسی در لیبی جدید خواهد بود و به حذف سود بانکی و اجرای بانکداری اسلامی اشاره کرد. این سخناناو باعث نگرانی مردم از تنظیم قانون اساسی بر اساس قانون شریعت شده است.</div> </div> <!--break--> <div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><a href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20111026_WomenInLibya_Sara.mp3"><img alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a></div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">مصطفی عبدالجلیل تاکید کرده که افراد جریان آنها مسلمان هستند، ولی مسلمانانی میانه‏رو. گروهی از تحلیل‏گران دلیل اشاره عبدالجلیل به لغو ممنوعیت چندهمسری و اجرای بانکداری اسلامی را جذب مسلمان‏هایی می‏دانند که می‏توانند به سمت تیم رقیب، یعنی القاعده کشیده شوند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">خبر قانونی شدن چندهمسری در لیبی، در رسانه‏های فارسی‏زبان توجه زیادی را به خود جلب کرد و جنبش‏های زنان نسبت به این خبر واکنش نشان دادند:اگر قانون اساسی لیبی بر اساس قانون شریعت نوشته شود، آیا می‏توان از بهاری نو در مورد لیبی سخن گفت یا خیر؟ آیا حقوق زنان، حقوق اقلیت‏ها و حقوق قومیت‏ها در قانون اساسی لیبی رعایت خواهد شد یا خیر؟ و ... پرسش اساسی این‌که: در رسانه‏های اروپا و بین جنبش‏های زنان اروپایی واکنش خاصی در این زمینه دیده نمی‏شود. دلیل آن چیست؟</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">برای پاسخ به این سئوال‌ها، گفت‏وگویی انجام داده‌ایم با منصوره‏ شجاعی، فعال حقوق زنان و مارگریت وان‌درلیندن فعال حقوق زنان در هلند و سردبیر مجله‏ "اوپ‌زای" (<span dir="LTR">OpZij</span>).</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b><img width="150" height="203" vspace="5" hspace="5" border="5" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/mansoureh_shjoayee.jpg" />منصوره‏ شجاعی: </b>جامعه‏ی مدنی ایران و جنبش زنان ایران قدمت زیادی دارد و روی این مسائل کار کرده است. جنبش زنان ایران با جنبش دمکراسی‏خواهی پیوند خورده است، خطر را می‏شناسد، جریان را تعقیب می‏کند و این نشانه بلوغ فکری ایران، مردم ایران و جنبش زنان ایران است که خیلی سریع در برابر چنین نظراتی اعلام موضع می‏کنند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">هم‏چنین ما ایرانی‏ها این تجربه را به شکل دیگری، در زمان انقلاب ایران یعنی سی‌سال پیش داشته‏ایم. ما در روند بیرون کردن شاه همه در کنار هم بودیم، اما در روندی که زنان از حقوق مدنی‏شان محروم شدند و این حقوق یک‏‌به‌یک از آنان گرفته شد، ما تنها بودیم و کسی در کنار ما نبود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">تجربه است که زنان ایران را هشیار کرده و در واقع دارند به زنان لیبی و زنان منطقه پیام می‏دهند که هشیار باشید! این به نظر من، نشان‏دهنده‏ بلوغ فکری جنبش زنان ایران است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>مارگریت وان‌درلیندن: </b>من هم البته بسیار کنجکاوم که چرا رسانه‏های اروپایی روی وضعیت زنان تمرکز نمی‏کنند. این عدم تمرکز را در زمینه لیبی می‏بینیم و البته بسیاری موضوعات دیگری که به زنان مربوط است. من فکر می‏کنم گزارشگران موضوعات را کلی می‏بینند و برای ساده کردن گزارش یا صورت مسئله، نیمی از مردم را فراموش می‏کنند که معمولاً زنان هستند.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>آیا جنبش‏های مدنی‏ای در لیبی شکل گرفته‌اند که بتوانند در مقابل چنین تصمیم‏گیری‏‏هایی واکنش نشان بدهند؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b>شجاعی: </b>در واقع، نهضتی که بتواند روی پای خودش، از حقوق مدنی خودش دفاع کند، برای مردم لیبی معنایی نداشته است. به لحاظ این‏که پایه‏های عینی تکوین یک جامعه مدنی وجود نداشت. آن‏جایی که ما می‏گفتیم بهارعربی الزاماً بهار دمکراسی نیست، به این دلیل بود. به این دلیل که بهار عربی موقعی فرا می‏رسد که مسائل دمکراتیک و نشانه‏هایی از یک حکومت دمکراتیک دیده بشود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"> </div> <b><img width="150" height="177" vspace="5" hspace="5" border="5" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/20980-480-601.jpg" /></b> <div dir="RTL"><b>وان‌درلیندن: </b>من در ماه مای گذشته در یک کنفرانس در مصر حضور داشتم. در این کنفرانس زنانی از لیبی هم حضور داشتند. یکی از نگرانی‏های آن‏ها موقعیت زنان و حقوق آن‏ها بعد از تغییرات احتمالی در لیبی بود.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">موقعیت فعلی لیبی برایم نگران‏کننده است. چون الان تغییرات جدی در ساختار کشور دارد صورت می‏گیرد که گفته می‏شود اولین قدم‏ها به سوی دمکراسی است. در عین حال می‏بینیم این تغییرات فقط به نفع مردان است و این بسیار نگران‌کننده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>آیا جنبش‏های زنان منطقه و اروپا می‏توانند در بهبود حقوق زنان در لیبی نقشی داشته باشند؟</b></div> <div dir="RTL"><b> </b></div> <div dir="RTL"><b>شجاعی: </b>باید نهادهای حقوق بشری و جنبش‏های زنان منطقه و تمام جهان نسبت به این مسئله موضع بگیرند. همین الان باید جلوی این کار گرفته شود. ما اصولاً نباید صبر کنیم. ما در مورد انقلاب خودمان، می‏بینیم آن‏چه تاخت زده شد، حقوق زنان بود. بنابراین در کشورهایی که اصولاً قرار است با احکام شریعت اداره شود، همیشه این خطر وجود دارد و این سرعت عمل هم به‏خاطر قدرت است. زن‏های جهان باید به کمک زنان لیبی بروند. این وظیفه ماست.چون این‏ دولت‌ها و افکارشان به‏هرحال تقویت می‏شود. این‏ها همدیگر را تقویت می‏کنند و رسمی شدن این قانون نه تنها به ضرر زنان لیبی است، بلکه به ضرر تمام زن‏های منطقه است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL"><b>وان‏دلیندن:</b> من فکر می‏کنم نوعی تصور رمانتیک نسبت به ناآرامی‏ها و تغییرات کشورهای عربی وجود دارد؛ جایی که دیکتاتورها از بین می‏روند و دولت‏های جدید یا انتقالی تشکیل می‏شوند. من فکر می‏کنم کشورهای غربی هم رابطه پیچیده‏ای با این کشورها دارند. در مواردی از دیکتاتورها حمایت کرده‏اند، یا روابطی با آن‏ها داشته‏اند و یا برای از بین بردن قدرت دیکتاتورها به کمک مردم رفته‏اند. در هر دو مورد یک‏سری مسائل نادیده گرفته شده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">مهم‏ترین مسئله این است که مردم می‏خواهند به سمت دمکراسی حرکت کنند. من فکر می‏کنم اگر در کشوری هر‏ آن‏چه برای آینده آن برنامه‏ریزی می‏شود، فقط به نفع مردان آن کشور باشد، دیگر نمی‏توان حرف از دمکراسی زد. چرا که حقوق زنان نادیده گرفته شده است.</div> <div dir="RTL"> </div> <div dir="RTL">آیا ما باید کاری در این مورد انجام بدهیم؟ حتما! زنان و مردان در غرب باید همدل و همراه هم شوند و از حقوق همدیگر دفاع کنند. الان هم ارتباط‏ها و توجه زیادی نسبت به موقعیت زنان خاورمیانه، لیبی، ایران، مصر، سوریه و تونس وجود دارد. من در جلسات بسیاری از جنبش‏های زنان و بنیادهای کمک به کشورهای در حال توسعه شرکت کرده‏ام و دیده‌ام که فعالان حقوق زنان با هم دور یک میز می‌نشینند و با یکدیگر همفکری می‌کنند که چگونه می‏توان با هماهنگی بیشتر به زنان خاورمیانه و کشورهای اطراف کمک کرد.</div> <div dir="RTL"> </div> </div> <div dir="RTL"> </div>
نظرها
نظری وجود ندارد.