ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

نامه دکتر یزدی و هشدار به حزب برادر

<p>&nbsp;دکتر ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی در نامه&zwnj;ای خطاب به راشد الغنوشی، دبیرکل حزب نهضت تونس که اخیراً در انتخاباتی در این کشور پس از انقلاب اخیر به پیروزی رسیدند، نگرانی&zwnj;هایی را که برخاسته از تجربه انقلاب اسلامی ۵۷ است را یادآور شد.</p> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <!--break--> <div dir="RTL">از آقای رضا علیجانی، روزنامه نگار و فعال ملی- مذهبی پرسیده&zwnj;ام:اهم نکات و نگرانی&zwnj;هایی را که آقای یزدی خطاب به رهبر حزب نهضت تونس نوشته&zwnj;اند چه بوده است؟</div> <div dir="RTL">&nbsp;<a target="_blank" href="http://www.zamahang.com/podcast/2010/20111030_Siasi_Seraj_Alijani_EbrahimYazdi.mp3" rel="noopener"><img width="273" height="31" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/musicicon.jpg" /></a></div> <div dir="RTL"><b>رضا علیجانی:</b> پیش از آن که به این نکات بپردازیم، باید بدانیم که این دو شخصیت یعنی دکتریزدی و راشد الغنوشی روابطی باهم داشتند. آقای دکتر یزدی هم یک نواندیش دینی است و هم یک اصلاح&zwnj;طلب مسلمان دینی. دکتر یزدی هم یکی از بانیان و هم یکی از قربانیان این انقلاب است. سوابق طولانی دارد در انجمن&zwnj;های اسلامی در آمریکا و هم در حوزه نظری فعال بوده&zwnj;اند و هم کارهای تحقیقی و ترویجی می&zwnj;کردند. کتاب &quot;دو مقاله درباره اقتصاد&quot; ایشان که در اوایل نیمه دوم دهه&zwnj;ی ۵۰ منتشرشد، خیلی مؤثر بود و همچنین وی یک مبارز سیاسی دولتمرد بودند و مقاومت ایشان در ۸۰ سالگی نشان از یک تجربه&zwnj; تلخ داشت که حالا ایشان می&zwnj;خواهد این تجربه تلخ را در اختیار حزب برادرش، یعنی نهضت تونس، قرار دهد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">آقای الغنوشی هم سوابق کم و بیش این چنینی دارند. البته به لحاظ فکری ایشان جزو رفرمیست&zwnj;ها و اصلاح&zwnj;طلبان دینی هستند. به&zwnj;هرحال آقای یزدی به آقای الغنوشی گفته&zwnj;اند که ما در کشورهای مسلمان و کشورهای اسلامی، تصور می&zwnj;کنیم با از بین بردن مستبد، استبداد از بین می&zwnj;رود. اینطور نیست. استبداد یک شیوه زندگی است، یک فرهنگ است، یک اخلاق است و می&zwnj;تواند بازتولید شود. دموکراسی هم فقط صندوق رأی نیست.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">ایشان سه تجربه را در واقع به آقای الغنوشی منتقل کرده&zwnj;اند که این سه تجربه سازنده دموکراسی است: پذیرش تکثر، تساهل و همبستگی؛ و تأکید کرده&zwnj;اند که دموکراسی یک فرایند ملی یادگیری است. همان جمله معروف مهندس بازرگان که دموکراسی نه دادنی است نه گرفتنی، بلکه یادگرفتنی است. ایشان این نکات بنیادی را که ناشی از تجربه خودشان است، در اختیار حزب برادر قرار داده&zwnj;اند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL"><b>جمهوری اسلامی از جنبش بیداری اسلامی در کشورهای عربی </b><b>می&zwnj;گوید.</b><b> در انتخاباتی هم که برگزار شده</b><b> است</b><b>، به&zwnj;هرحال یک حزب اسلامی در برابر حزب&zwnj;های سکولاری که در تونس بوده&zwnj;اند، به پیروزی رسیده است. چقدر این ادعای جمهوری اسلامی را به واقعیت نزدیک می&zwnj;دانید؟</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">این که این منطقه، منطقه&zwnj;ای مسلمان&zwnj;نشین است یک واقعیت است، اما در عین حال به نوعی حجابی از استبداد در منطقه و به&zwnj;ویژه در این کشورهایی که در آن&zwnj;ها بهار عربی متجلی شده کشیده شده بود که البته این حجاب استبداد مراتبش فرق می&zwnj;کرد. شاید شدیدترین آن در لیبی و سوریه و عراق بود و بعد مصر و تونس که پیشینه متفاوتی دارند. حبیب بورقیبه یک متجدد مستبد بود و به&zwnj;هرحال متفاوت است با قذافی یا صدام و یا حتی بشار اسد. همینطور مبارک هم متفاوت بود، ولی به&zwnj;هرحال حجابی از استبداد روی منطقه کشیده شده بود.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">منطقه به نوعی دارد کشف حجاب می&zwnj;شود. معلوم نیست و دقیقاً نمی&zwnj;شود گفت وقتی این پرده حجاب و استبداد برداشته می&zwnj;شود، چه چیزی از اعماق جامعه بیرون می&zwnj;زند، اما آنچه بیرون زده است در مرحله&zwnj;ی اول یک جنبش اعتراضی به استبداد و یک جنبش اعتراضی به فقر و تبعیض است. ما این را در بسیاری از کشورها دیده&zwnj;ایم. جرقه &quot;بهار عربی&quot; در تونس با خودسوزی جوانی زده شد که بی&zwnj;کار شده بود و این جنبش از آنجا شروع شد. در جنبش مصر هم بسیاری از بی&zwnj;کاران در میدان تحریر جمع می&zwnj;شدند. به&zwnj;هرحال اگرچه بخش زیادی از مشارکت&zwnj;کنندگان این جنبش مسلمان هستند، اما این که ما بخواهیم این را قرینه&zwnj;سازی کنیم که آن&zwnj;ها در پی تشکیل حکومت اسلامی هستند، خیلی ریشه در واقعیت ندارد و بیشتر تمایلات رهبران ایران است. ضمن این که بسیاری از این رهبران حتی رهبران اسلام&zwnj;&zwnj;گرا مثل آقای الغنوشی مرزبندی روشنی با ایران کرده&zwnj;اند و گفته&zwnj;اند اگر ما بخواهیم مدلی را نام ببریم، مدل ما ترکیه است و نه ایران.</div> <div dir="RTL">&nbsp;<img width="135" height="162" align="left" alt="" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/alijani1.jpg" /></div> <div dir="RTL"><b>ولی رهبران پیرو</b><b>ز</b><b> در لیبی در اولین سخنرانی&zwnj;های&zwnj;شان از اجرای احکام شر</b><b>ی</b><b>عت اسلام، به&zwnj;ویژه چندهمسری، سخن گفت</b><b>ه&zwnj;ا</b><b>ند که صدای بسیاری از نیروهای سیاسی طرفدار سکولاریسم را در دنیای غرب و حتی در خود کشورهای عربی بلند کرد</b><b>ه است</b><b>. </b><b>آیا می&zwnj;توان این </b><b>موضع&zwnj;گیری</b><b> را</b><b> به طور مشخص در لیبی برای گذار به یک حکومت اسلامی با شریعت اسلامی </b><b>ارزیابی کرد</b><b>؟</b></div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">من فکر نمی&zwnj;کنم اینطور باشد. البته این پرده استبداد در لیبی ضخیم&zwnj;تر از دیگر کشورهای منطقه است. روی این پرده&zwnj;برداری هنوز زود است که نتیجه&zwnj;گیری شود. بافت لیبی هم عمدتاً قبیله&zwnj;ا&zwnj;&zwnj;ی و عشیره&zwnj;ای است و بیشتر از آن که فرهنگ و دین در آن تأثیرگذار باشد، آن بافت عشیره&zwnj;ای&zwnj;ـ قبیله&zwnj;ای تأثیر می&zwnj;گذارد و این بافت عشیره&zwnj;ای&zwnj;ـ قبیله&zwnj;ای هم قطعاً یکدست نیست. لیبی هم جامعه&zwnj; ناموزنی است. برای چنین قضاوتی خیلی زود است و الان نمی&zwnj;شود قطعاً در این زمینه سخن گفت، اما آن&zwnj;چه در رابطه با نامه آقای دکتر یزدی تا حدودی می&zwnj;توان روی آن تأمل کرد، این است که این نامه در واقع انتقال این تجربه است به کسانی که داعیه دینی دارند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">البته ما نمی&zwnj;دانیم و اطلاع دقیقی در لیبی نداریم و شاید جناح&zwnj;های اسلام&zwnj;گرای تونس شناخته&zwnj;شده&zwnj;تر باشند که چقدر به دنبال شریعت هستند یا به دنبال اخلاقیات دینی هستند. دکتر یزدی در واقع این تجربه گرانبار را در اختیار آن&zwnj;ها قرار داده است. هرچند نامه&zwnj; آقای دکتر یزدی و توصیه&zwnj;های ایشان بسیار متأثر از تجربه ایران است. اگر ما بخواهیم یک&zwnj;مقدار به تجربه تونس هم بپردازیم، شاید می&zwnj;شد مطالب دیگری هم در آنجا آورد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">آقای دکتر یزدی استبداد را به درستی به شیوه&zwnj; زندگی، به فرهنگ و اخلاقیات فردی و شاه درونی افراد توصیف کرده&zwnj;اند، اما در تجربه&zwnj; تونس که فقر و فاصله&zwnj;های طبقاتی و بیکاری هم مؤثر بود، می&zwnj;شود به جنبه&zwnj;های دیگری از دموکراسی هم تأکید کرد برای این حزب برادر و آن توزیع منابع ثروت و منابع اقتصادی است که شاید نقش مؤثری در شکل&zwnj;گیری و پایداری دموکراسی در تونس داشته باشد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">دموکراسی به لحاظ نظری حاکمیت همگانی بر منابع اقتدار است. این منابع اقتدار صرفاً سیاست و قدرت نیست، بلکه ثروت و منابع اقتصادی هم تولید اقتدار می&zwnj;کند و این اقتدار باید دموکراتیزه و همگانی شود و من فکر می&zwnj;کنم این برای جامعه&zwnj; تونس بسیار ضروری است. به&zwnj;هرحال این اولین نامه است. امید که نواندیشان دینی بتوانند هم روی تجارب خودشان نظریه&zwnj;پردازی کنند و هم در اختیار احزاب همسو و همفکر خودشان قرار دهند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">مثلاً یکی دیگر از تجربه&zwnj;های بسیار مهم در جامعه ایران این بود که مسلمانان تصور می&zwnj;کردند که هر امر مردودی باید ممنوع باشد. مثلاً اگر نحوه&zwnj;ای از پوشش و حجاب را آن&zwnj;ها شرعی می&zwnj;دانند و خلاف آن را غیرشرعی و مردود می&zwnj;دانند، گویی باید هر امر مردودی را ممنوع و غیر قانونی کنند. در حالی که نواندیشان دینی به&zwnj;هرحال معتقدند که در دین اجباری نیست. این به نظر من تجربه گرانقدری است که باید نواندیشان دینی منتقل کنند.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">همانگونه که روشنفکران هم می&zwnj;توانند با یک اشکال و اختلال نظری از درون تفکرشان استبداد و شکنجه حتی بازتولید شود و دموکراسی را خطر بیاندازد، روشنفکران هم هر امر مطلوبی را محتوم می&zwnj;&zwnj;دانند. یعنی در آن یک حتمیت تاریخی می&zwnj;بینند. گویی که مثلاً از سرمایه&zwnj;داری الزاماً باید به سوسیالیسم رسید و از جامعه سنتی الزاماً باید براساس یک نگاه خطی تاریخی به جامعه مدرن رسید. بنابراین این&zwnj;ها هم می&zwnj;توانند مخالفان خودشان را غیر تاریخی و مخالف تاریخ بدانند. یعنی مردود بدانند و تصور کنند یک نیروی غیر تاریخی باید سرکوب و معدوم شود. یعنی هر امر مردودی را باید معدوم کرد.</div> <div dir="RTL">&nbsp;</div> <div dir="RTL">از درون این گفتمان هم می&zwnj;تواند استبداد بیرون بیاید. این خطری است که به&zwnj;هرحال می&zwnj;تواند هم سنتی&zwnj;ها و هم روشنفکرها را، اگر متوجه این تجربه&zwnj;ها نباشند، تهدید کند. ما در تاریخ اسلام هم معتزله عقل&zwnj;گرا را داریم که عقلانیت و گرایش&zwnj;های عقلانی&zwnj;شان آن&zwnj;ها را به رفتار پرتسامح نرساند، بلکه به سرکوب رساند. به&zwnj;هرحال این&zwnj;ها هم تجربه&zwnj;های تاریخی و هم اجتماعی ما است که باید در اختیار همدیگر قرار دهیم تا تاریخ تکرار نشود.</div>

 دکتر ابراهیم یزدی، دبیرکل نهضت آزادی در نامه‌ای خطاب به راشد الغنوشی، دبیرکل حزب نهضت تونس که اخیراً در انتخاباتی در این کشور پس از انقلاب اخیر به پیروزی رسیدند، نگرانی‌هایی را که برخاسته از تجربه انقلاب اسلامی ۵۷ است را یادآور شد.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر مهمان

    نکته خوبی است که آقای دکتر یزدی مطرح کرده اند. ولی بهتر می شد که ایشان این روند را از خود شروع می کردند و توضیح می دادنند که در فاصله زمانی مهر 57 تا بهمن 57 که ایشان مشاور ارشد اقای خمینی بودند و همین طور در فاصله بهمن 57 تا آبان 57 که ایشان عضو ارشد دولت موقت بودند ایشان و دوستانشان چه کارهایی کردند که موافق با توصیه های حال خودشان نبوده است. نوشتن درست این مسایل همه به شفافیت تاریخی کمک می کند و هم نقش نوعی کمیسیون اشتی ملی را دارد. هر چه باشد دستکاری در انتخابات با رفراندم فروردین 58 در دوران دولت موقت شروع شد و پدر واقعی انحصار طلبی در رسانه ملی را هم باید اقای صادق قطب زاده دانست که اولین حکم خود را از اقای بازرگان گرفت و البته همکار اقای یردی بود در فاصله مهر تا بهمن 57.

  • کاربر مهمانhamid

    ای نوش کرده نیش را بی​خویش کن باخویش را.... باخویش کن بی​خویش را چیزی بده درویش را متاسفانه فرهنگ انتقاد از خود و اعتراف به خطا بودن خط مشی و باز گشایی علل خطاها و سعی در تصحیح ان در فرهنگ شرقی بخصوص خاورمیانه محلی از اعراب ندارد چه بین احزاب دینی و چه غیر دینی.نمونه مؤخر آن «نامه دبیرکل نهضت آزادی خطاب به راشد الغنوشی، دبیرکل حزب نهضت تونس» است و تفسیر آن بوسیله رضا علیجانی.متاسفانه جناب دبیرکل با وجود سالها زندگی در غرب هنوز استفاده از چند پهلو گویی را درمان درد میدانند و با اسمان و ریسمان کردن سعی در لاپوشانی تفکر اشتباه «دیانت ما عین سیاست ماست و سیاست ما عین دیانت ما» برای جناب دبیرکل مشگل است بیان اشتباه بودن تداخل دین و سیاست , سخت است اعتراف به اینکه راه رستگاری ما حکومت عرفی(سکولار) است و الاغیر .رضا علیجانی هم در توجیه و تائید جناب دبیرکل از بازرگان یاری میطلبد که بله او گفت«همان جمله معروف مهندس بازرگان که دموکراسی نه دادنی است نه گرفتنی، بلکه یادگرفتنی است.»لازم است به رضا علیجانی یاداور شد که این جمله از کشفیات بازرگان نیست همانطور که جمله «هی نگویید مملکت برای ما چه کرده یک بار هم بگویید که ما با مملکت چکار کردیم؟» از خمینی نبود .اقایان با ایما و اشاره نمیتوان راه درست را یافت صراحت لحجه و *شهامت به اقرار خطا بودن پروژه حکومت مذهبی *و اعتراف به جدایی دین از دولت یا سکولاریزم* این است راه حل و نه ردیف کردن کلماتی پشت سر هم که برای درک ان احتیاج به گشودن فرهنگ دهخدا باشد.

  • سيامك

    نهضت آزادي و اعضاي ان مانند خيلي از گروه هاي بي تاريخ و بي ريشه نيستند و كارنامه آنها كاملا عيان و در معرض ديد و قضاوت است اتفاقا كساني كه هميشه خود را در پشت افترا و تهمت بستن ديگران پنهان كرده و جانماز اب مي كشند بايد بيايند راجب مسائل و عملكردهاي خود توضيح دهند نهضتي ها كه تغييري در اصول نداشتند خيلي ها قبلا تمايلات سياسي ديگري داشتند اعتقادات ديگري حالاتغيير در مواضع اصولي خود نشان ميدهند{كه اين البته حق آنهاست اما از اين روند تغيير هم توضيحي بدهند و اينكه راجب عملكرد گذشته خود اكنون چه قضاوتي دارند هيچ صحبتي نمي كنند} بايد بيايند راجب كارهاي خود در اوايل انقلاب توضيح دهند نوبتي باشه نوبت انهاست گرچه عملكرد و حرف هاي انها در روزنامه و نشريات ان موقع براي تاريخ باقي مانده است اينها آن موقع كه مي توانستند براي خود كيسه اي بدوزند مانند خيلي هاي ديگر كه اين كار را كردند و يا با بعضي مواضع چند پهلو به فكر ان بودند راه ديگري انتخاب كردند و دائم در اين سي و اندي سال تحت بيشترين فشارها و اذيت و آزارها بوده اند اگر زمان روشن شدن حقايق باشد خيلي ها بايد راجب عملكرد خود توضيح دهند چرا فقط اينا بايد راجب مهر تا بهمن و بهمن تا آبان توضيح دهند

  • کاربر مهمان رحیم دانش پژوه

    منبه درآمدازراه توریست بوده،هنرکردندهتل ومتل هارابه آتش کشیدند وپلاژهارا ویران نمودند.مردم مسلمان،مسیحی،بودائی ودیگربایدکارکنند،هنربخرج بدهندسربارجامعه نباشند.ازهرطرف بمب وموشک برسروروی مردم می ریزد زیر ساخت های کشور ها مخصوصا درخاورمیانه وافریقا نابود میگردد مردم بناچار آواره میگردند،میگویند بهاره اگر بهار اینه ....خداوندآخروعاقبت این مردمان عقب نگهداشته شده راختم بخیر بفرماید.

  • مرجان

    با درود فراوان،،، آقای علیجانی گرامی، آقای دکتر یزدی فرموده اند: دموکراسی یک شیوه زندگی است، یک فرهنگ است، یک اخلاق است و می تواند بازتولید شود. پرسشی که از شما آقایان ملی- مذهبی دارم این است که چگونه می توان این فرهنگ استبداد را به چالش کشید و فرهنگ بردباری را جایگزین آن کرد؟ مگر تجربه غرب جز این است که گروهی روشن فکر به معنای واقعی کلمه -چون ولتر، جان استوارت میل، راسل و دیگران- فرهنگ استبداد را از راه گفتار و نوشتار خود نقد نمودند و روشن گر شیوه بهینه زندگی در زمان خود و آینده شدند؟ شما ملی- مذهبی ها برای ایران چه کردید؟ آیا جز این است که بیش از 30 سال با عقاید خود، تسمه از گرده این ملت کشیده اید؟؟ آقایان چرا درک نمی کنید که امکان ملی- مذهبی بودن تنها یک امکان از کل امکاناتی است که می تواند در ایران مطرح شود؟ آیا شما فرصت آن را به ایران زمین داده اید یا می دهید که به فرهنگ بردباری و تساهل هم بیندیشد؟ شما که هنوز هم که هنوز است، هر حرکتی را در ایران به نفع خود مصادره می کنید؟؟ ایرادی ندارد که ملی- مذهبی باشید. ایراد آن جاست که گمان می برید هر حرکتی در ایران و در هر جای جهان بایستی مبتنی بر علایق، سلایق یا تجربیات گروه شما باشد! یک روز به چوب اجبار، مردم را می زنید. یک روز به چوب مدارا!! هنوز هم درک آن را ندارید که انقلاب تونس برآمده از شرایط درونی تنها و تنها همان کشور است! اگر تونسی ها اسلام می خواهند؛ به رهنمون شما نیازی ندارند و اگر جز آن می خواهند، حق دارند خودشان تجربه و نتیجه گیری کنند. هنوز هم فکر می کنید دنیا باید بر اساس تجربیات شما بنیان نهاده شود؟؟؟ هنوز هم نیاموخته اید حق مردم هر کشور بر خودشان را!!ملت تونس حق دارد راهی را که می خواهد برود، برود. خوش آیند شما باشد یا نباشد. اگر سخن از تکثر می کنید؛ بهتر است به جای بازی با واژگان، آن را به عمل آورید. هر ملتی حق دارد سرنوشت خودش را رقم بزند؛ به شرط آن که به ملل دیگر آسیب نرساند.