ارتباط ناشناخته. ارتباط بدون سانسور. ارتباط برقرار نمی‌شود. سایت اصلی احتمالاً زیر سانسور است. ارتباط با سایت (های) موازی برقرار شد. ارتباط برقرار نمی‌شود. ارتباط اینترنت خود را امتحان کنید. احتمال دارد اینترنت به طور سراسری قطع شده باشد. ادامه مطلب

پشتيبانی ۱۵۰ تن از کنشگران حقوق زنان از بيانيه زنان در ايران

<p>۱۵۰ تن از کنشگران حقوق زنان در خارج از کشور، با انتشار اطلاعيه&zwnj;ای از بيانيه جمعی از فعالان جنبش زنان در داخل کشور به&zwnj;مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان، پشتيبانی کردند. </p> <!--break--> <p><br /> امضاکنندگان اين بيانيه را شخصيت&zwnj;های حقوق بشری، فرهنگی و دانشگاهی تشکيل می&zwnj;دهند که در ميان آنان افزون بر زنان برابری&zwnj;طلب، مردان خواهان حقوق برابر زن و مرد نيز ديده می&zwnj;شوند.</p> <p><br /> آن&zwnj;ها در اين بيانيه موافقت خود را با نکاتی که زنان فعال در ايران به&zwnj;مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان ذکر کرده بودند، اعلام کردند.</p> <p><br /> از سال ۱۹۸۱، هر سال ۲۵ نوامبر به&zwnj;عنوان &quot;روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان&quot; شناخته شده است. <br /> اين تاريخ به دليل کشته شدن سه خواهر فعال سياسی اهل جمهوری دومينيکن به نام&zwnj;های پاتريا، مينروا و ماريا ميرابال به&zwnj;دست حکومت ديکتاتوری رافائل تروخيلو، به&zwnj;عنوان اين روز جهانی تصويب شد.</p> <p><br /> شورای عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ اکتبر ۱۹۹۹ نام&zwnj;گذاری اين روز را به&zwnj;عنوان روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان تصويب کرد.</p> <blockquote> <p><img width="200" height="100" align="middle" src="http://zamanehdev.redbee.nl/u/wp-content/uploads/zanan_2.jpg" alt="" />کنشگران حقوق زنان در خارج از کشور ضمن پشتيبانی از تمامی نکاتی که در بيانيه فعالان جنبش زنان در ايران آمده است، اين بيانيه را &quot;نگاه تيزبين جنبش زنان&quot; ارزيابی کردند</p> </blockquote> <p>۷۰ تن از فعالان جنبش زنان در ايران چندی پيش بيانيه مشترکی منتشر کرده و در آن تأکيد کردند که خشونت عليه زنان در ايران نه تنها کاهش نيافته بلکه &quot;خشونت خانگی عليه زنان گاه به حوزه قانون نيز تسری يافته و به &laquo;خشونت قانونی عليه زنان&raquo; تبديل شده است.&quot;</p> <p><br /> آن&zwnj;ها نوشتند: &quot;رجحان سياست &laquo;جدايی و تفکيک&raquo; که قهر و خشونت را در درون خود بازتوليد می&zwnj;کند، بر سياست &laquo;تعامل و گفت&zwnj;وگو&raquo; که در بطن خود مدارا و مسالمت را حمل می&zwnj;کند؛ بيش از پيش بر نظام انديشه و تصميم&zwnj;سازی&zwnj;های &laquo;سياست&zwnj;مردان&raquo; ما جا خوش کرده است.&quot;</p> <p><br /> امضاکنندگان بيانيه &quot;قطبی شدن هر چه بيشتر گفتمان&zwnj;های سياسی داخلی و جهانی و دامن زدن برخی دولتمردان ايرانی به چنين فضای تنش&zwnj;زايی&quot; را مورد انتقاد قرار داده و گفتند که اين روش نه تنها مسائل و مشکلات زنان ايران را بيش از پيش به حاشيه می&zwnj;راند، بلکه ابعاد خشونت بر زنان و کودکان را نيز گسترده&zwnj;تر می&zwnj;کند.</p> <p><br /> آن&zwnj;ها نوشتند بيش از هر زمان ديگر دل&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;نگران افزايش اعمال انواع و اقسام خشونت بر زنان و کودکان هستند.</p> <p><br /> اين فعالان در بيانيه خود به نکات ديگری چون گسترش فقر و فحشا و بيکاری در جامعه، افزايش خطر جنگ و درگيری&zwnj;های قومی، عدم امنيت اجتماعی برای فعالان عرصه&zwnj;های مختلف و زندانی شدن آن&zwnj;ها پرداختند.</p> <p><br /> کنشگران حقوق زنان در خارج از کشور ضمن پشتيبانی از تمامی نکاتی که در بيانيه فعالان جنبش زنان در ايران آمده است، اين بيانيه را &quot;نگاه تيزبين جنبش زنان&quot; ارزيابی کرده&zwnj; و نوشته&zwnj;اند: &quot;پيام روشن و خشونت&zwnj;پرهيز اين دسته از زنان کشورمان در اعتراض به تداوم چرخه خشونت از خانه تا جامعه و از ايران تا جهان در پيوند با صدای ما زنان ايرانی در نقاط مختلف جهان است.&quot;</p> <p><br /> آن&zwnj;ها افزوده&zwnj;اند: &quot;شايد با اين هم&zwnj;صدائی&zwnj;ها نيرويی باشيم در جهت شکستن دور باطل چرخه جنگ و خشونت جهانی در تمامی عرصه&zwnj;های خانگی و اجتماعی و سياسی.&quot;</p> <p><br /> در ميان امضاکنندگان اين بيانيه، چهره&zwnj;های مطرحی چون شيرين عبادی، مهرانگيز کار، نيره توحيدی، آزاده کيان، منصوره شجاعی، پروين بختيارنژاد، خديجه مقدم، محبوبه عباسقلی&zwnj;زاده، شهرنوش پارسی&zwnj;پور، پرستو فروهر، زيبا شيرازی، نيلوفر بيضايی، عبدالکريم لاهيجی، رامين جهانبگلو، حسن يوسفی اشکوری، مهرداد درويش&zwnj;پور، آرش نراقی، مهران براتی و... ديده می&zwnj;شوند.</p> <p><br /> در همين زمينه:<br /> <a href="//radiozamaneh.com/news/iran/2011/11/27/8631" target="_self" rel="noopener">&quot;دل&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;&zwnj;نگران افزايش اعمال خشونت بر زنان ايران هستيم&quot;</a></p> <p><br /> &nbsp;</p>

۱۵۰ تن از کنشگران حقوق زنان در خارج از کشور، با انتشار اطلاعيه‌ای از بيانيه جمعی از فعالان جنبش زنان در داخل کشور به‌مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان، پشتيبانی کردند.

امضاکنندگان اين بيانيه را شخصيت‌های حقوق بشری، فرهنگی و دانشگاهی تشکيل می‌دهند که در ميان آنان افزون بر زنان برابری‌طلب، مردان خواهان حقوق برابر زن و مرد نيز ديده می‌شوند.

آن‌ها در اين بيانيه موافقت خود را با نکاتی که زنان فعال در ايران به‌مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان ذکر کرده بودند، اعلام کردند.

از سال ۱۹۸۱، هر سال ۲۵ نوامبر به‌عنوان "روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان" شناخته شده است.
اين تاريخ به دليل کشته شدن سه خواهر فعال سياسی اهل جمهوری دومينيکن به نام‌های پاتريا، مينروا و ماريا ميرابال به‌دست حکومت ديکتاتوری رافائل تروخيلو، به‌عنوان اين روز جهانی تصويب شد.

شورای عمومی سازمان ملل متحد در ۱۷ اکتبر ۱۹۹۹ نام‌گذاری اين روز را به‌عنوان روز جهانی مبارزه با خشونت عليه زنان تصويب کرد.

کنشگران حقوق زنان در خارج از کشور ضمن پشتيبانی از تمامی نکاتی که در بيانيه فعالان جنبش زنان در ايران آمده است، اين بيانيه را "نگاه تيزبين جنبش زنان" ارزيابی کردند

۷۰ تن از فعالان جنبش زنان در ايران چندی پيش بيانيه مشترکی منتشر کرده و در آن تأکيد کردند که خشونت عليه زنان در ايران نه تنها کاهش نيافته بلکه "خشونت خانگی عليه زنان گاه به حوزه قانون نيز تسری يافته و به «خشونت قانونی عليه زنان» تبديل شده است."

آن‌ها نوشتند: "رجحان سياست «جدايی و تفکيک» که قهر و خشونت را در درون خود بازتوليد می‌کند، بر سياست «تعامل و گفت‌وگو» که در بطن خود مدارا و مسالمت را حمل می‌کند؛ بيش از پيش بر نظام انديشه و تصميم‌سازی‌های «سياست‌مردان» ما جا خوش کرده است."

امضاکنندگان بيانيه "قطبی شدن هر چه بيشتر گفتمان‌های سياسی داخلی و جهانی و دامن زدن برخی دولتمردان ايرانی به چنين فضای تنش‌زايی" را مورد انتقاد قرار داده و گفتند که اين روش نه تنها مسائل و مشکلات زنان ايران را بيش از پيش به حاشيه می‌راند، بلکه ابعاد خشونت بر زنان و کودکان را نيز گسترده‌تر می‌کند.

آن‌ها نوشتند بيش از هر زمان ديگر دل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگران افزايش اعمال انواع و اقسام خشونت بر زنان و کودکان هستند.

اين فعالان در بيانيه خود به نکات ديگری چون گسترش فقر و فحشا و بيکاری در جامعه، افزايش خطر جنگ و درگيری‌های قومی، عدم امنيت اجتماعی برای فعالان عرصه‌های مختلف و زندانی شدن آن‌ها پرداختند.

کنشگران حقوق زنان در خارج از کشور ضمن پشتيبانی از تمامی نکاتی که در بيانيه فعالان جنبش زنان در ايران آمده است، اين بيانيه را "نگاه تيزبين جنبش زنان" ارزيابی کرده‌ و نوشته‌اند: "پيام روشن و خشونت‌پرهيز اين دسته از زنان کشورمان در اعتراض به تداوم چرخه خشونت از خانه تا جامعه و از ايران تا جهان در پيوند با صدای ما زنان ايرانی در نقاط مختلف جهان است."

آن‌ها افزوده‌اند: "شايد با اين هم‌صدائی‌ها نيرويی باشيم در جهت شکستن دور باطل چرخه جنگ و خشونت جهانی در تمامی عرصه‌های خانگی و اجتماعی و سياسی."

در ميان امضاکنندگان اين بيانيه، چهره‌های مطرحی چون شيرين عبادی، مهرانگيز کار، نيره توحيدی، آزاده کيان، منصوره شجاعی، پروين بختيارنژاد، خديجه مقدم، محبوبه عباسقلی‌زاده، شهرنوش پارسی‌پور، پرستو فروهر، زيبا شيرازی، نيلوفر بيضايی، عبدالکريم لاهيجی، رامين جهانبگلو، حسن يوسفی اشکوری، مهرداد درويش‌پور، آرش نراقی، مهران براتی و... ديده می‌شوند.

این مطلب را پسندیدید؟ کمک مالی شما به ما این امکان را خواهد داد که از این نوع مطالب بیشتر منتشر کنیم.

آیا مایل هستید ما را در تحقیق و نوشتن تعداد بیشتری از این‌گونه مطالب یاری کنید؟

.در حال حاضر امکان دریافت کمک مخاطبان ساکن ایران وجود ندارد

توضیح بیشتر در مورد اینکه چطور از ما حمایت کنید

نظر بدهید

در پرکردن فرم خطایی صورت گرفته

نظرها

  • کاربر مهمانmansour piry khanghah

    این آقای عبد الکریم لاهیجی در میان مدافعین حقوق زنان چه می جوید؟ مگر ایشان همان فردی نیستند که چادر زنان مسلمان را یک چیز ننگین خوانده اند.مگر این مدافع حقوق بشر کمونیستی همان کسی نیست که قوانین شرعی را برای دوران وحوش اعلام کرده اند؟ خجالت دارد که در مقام ریاست جامعه دفاع از حقوق بشر،چنین اشخاصی قرار داشته و به برخی زنان توهین کنند و بعد هم تظاهر به طرفداری از حقوق زنان نمایند.بهتر بود ایشان اعلام میکردند که مدافع حقوق زنان غیر مسلمان هستند.